Ga naar hoofdinhoud

Is er iets te doen aan jagers in de omgeving?

Vraag: Gedurende het jachtseizoen ondervind ik nog wel eens overlast door jagers. We wonen bij een bos en enkele van mijn paarden reageren angstig op schoten. Meestal haal ik de paarden wel binnen, maar de laatste keer had ik het te laat in de gaten en is een paard, waarvan ik weet dat deze snel in paniek raakt, ontsnapt uit de weide. Dit had onder meer een wond in het been en dierenartskosten tot gevolg. Kan ik schadevergoeding vragen? Of is het op z’n minst mogelijk om af te dwingen dat ik vooraf wordt ingelicht zodat ik maatregelen kan nemen?

Antwoord Schelstraete Advocaten

Indien men schade lijdt zoals hierboven beschreven, is allereerst van belang dat achterhaald kan worden wie degene is die de schade veroorzaakt. Wanneer er namelijk schade wordt geleden die toegebracht wordt door een derde, in dit geval een jager, zou men een vordering in kunnen stellen op grond van onrechtmatige daad om zo te trachten de schade vergoed te krijgen. Daarvoor dient echter aan een aantal eisen te worden voldaan.

In de eerste plaats dient duidelijk te zijn wie de betreffende jager is. Als slachtoffer zal men namelijk wel moeten weten welke partij aansprakelijk gesteld moet worden. Dit lijkt in een casus als deze al niet altijd even makkelijk. Is echter wel bekend wie de jager, die de schoten lost waarvan de paarden schrikken is, dan moet worden nagegaan of deze jager heeft gehandeld in strijd met een wettelijke bepaling of in strijd met de maatschappelijke zorgvuldigheid.

Juist deze vraag heeft het Gerechtshof te Amsterdam in 2007 in een vergelijkbare casus al eens beantwoord. In die zaak ging het om een jager die op 70 meter afstand van een weide schoten had gelost. Als gevolg daarvan schrok het paard dat in de weide stond dermate dat het ten val kwam. Het paard was zodanig gewond dat het dier uiteindelijk geëuthanaseerd diende te worden. De eigenaar van het paard stelde een vordering, op grond van onrechtmatige daad, in tegen de jager die de schoten had gelost en die reeds 35 jaar regelmatig in datzelfde gebeid ging jagen. De eigenaar van het paard was van mening dat de jager hem had dienen te waarschuwen dat er weer gejaagd zou worden zodat hij voorzorgsmaatregelen had kunnen nemen.

Het Gerechtshof te Amsterdam oordeelde echter dat de rechtbank in eerste aanleg de regels goed heeft uitgelegd en dat uit de Gedrags- en weidelijkheidsregels van de Koninklijke Nederlandse Jagers Vereniging, waarop de eigenaar de waarschuwingsplicht van de jager in de eerste plaats baseerde, geen plicht voor de jager voortvloeide om omwonenden van het jachtgebied – onder wie de eigenaar van het paard– voorafgaand aan de jacht te waarschuwen. De bijzonder strenge zorgvuldigheid die een jager in acht moet nemen, heeft volgens de rechtbank te maken met de risicoaansprakelijkheid van een jager voor jachtongevallen. Van een jachtongeval was hier geen sprake. Voorts kwam de rechtbank tot het oordeel dat er geen waarschuwingsplicht voortvloeit uit hetgeen in het maatschappelijk verkeer betamelijk is. Daarvoor achtte zij redengevend dat de jager niet heeft kunnen waarnemen dat er paarden in de wei van de eigenaar stonden, dat de afstand tussen de plaats waar de jager de schoten afvuurde en het weiland waar het paard stond tenminste 70 meter was, dat de jager al 35 jaar eens in de drie weken in het bewuste gebied jaagt en dat de eigenaar nooit aan de jager heeft gevraagd hem voorafgaand aan de jacht te waarschuwen in verband met de paarden.

Indien men deze uitspraak doortrekt naar de vraag die deze week behandeld wordt, kan verdedigd worden dat er geen onrechtmatige daad wordt gepleegd door de jagers in het gebied. Vooropgesteld dat het gaat om jagers die in het bezit zijn van de benodigde vergunningen en dat er niet op zeer korte afstand van de paarden schoten worden afgevuurd. Indien zulks niet het geval is zal de beantwoording van de voorliggende vraag wellicht anders luiden. Een actie op grond van onrechtmatige daad teneinde schadevergoeding te vorderen lijkt aldus niet kansrijk.

Enige waarschuwingsplicht rust er evenmin op de jagers. Dit neemt echter niet weg dat men als bezorgd paardeneigenaar kan proberen om met de jagers in gesprek te komen om toch op minnelijke wijze te bewerkstelligen dat er voorafgaand aan het jagen wordt gewaarschuwd. Een wettelijke plicht hiertoe bestaat echter dus niet.

Klik hier voor alle artikelen van Schelstraete Advocaten.

Eén reactie op “Is er iets te doen aan jagers in de omgeving?

  • Ilse

    Onbegrijpelijk deze uitspraak van de rechter! Ik heb ook al jaren last van de jagers bij mij in de buurt. Ze lopen langs mijn weides en rijvak te schieten. Volgens mij moet ik eerst verongelukken of een van mijn paarden voordat er in Nederland iets gebeurd. Ik kan ook geen gesprek voeren met deze mensen want ze lachen me gewoon uit. Ik snap niet dat ze zo dicht bij woningen en weides van mensen mogen schieten. Ik hoop al jaren dat er iets gaat veranderen. Ik heb ook al gebeld met de verenging voor jagers, maar die praten alleen voor hun eigen zak.

    Een verontrustte en kwade amazone!!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.