Springen, dressuur, endurance, maar ook de fokkerij. Ieder gebruiksdoel van het paard vraagt om een afgemeten dieet. Wat voeren topruiters en topfokkers hun paarden om ze in optimale conditie te houden? Een kijkje in de gaarkeuken van springstal van Albert Zoer.
De paarden bij stal Zoer worden vijf keer per dag gevoerd. Men streeft ernaar de paarden pas een uur na voertijd te trainen zodat ze het voer goed kunnen verteren. ’s Ochtends om acht uur krijgen ze tijdens hun eerste voerronde van de dag zowel kuil als brok. “Het voordeel van kuil is dat het minder stoffig is dan hooi”, vertelt Albert Zoer. “Bovendien eten de paarden het graag. Je geeft wel snel te veel, dus daar moet je goed mee uitkijken.”
Om twaalf uur ’s middags krijgen de paarden een schep haver en om vijf uur staat er weer brok op het menu. Bij stal Zoer krijgen de paarden een sportbrok omdat daar meer inzit dan een basisbrok. Om acht uur ’s avonds krijgen ze dan nogmaals kuil gevoerd.
Albert geeft niet vaak een supplement naast het voer. “Af en toe krijgen ze wat elektrolyten of vitamine E extra. En soms komt het voor dat een paard wat extra vitaminen en dergelijke nodig heeft, dus dan geef ik ze ook iets bij, maar dit gebeurt niet vaak.”
De hoeveelheid voer wordt bepaald door te kijken naar de conditie van het paard en de hoeveelheid arbeid die het verricht. Als hierin iets verandert, of als blijkt dat het paard meer of minder nodig heeft in het werk, dan wordt de voerhoeveelheid aangepast.
Tijdens een concours of in de aanloop naar een concours toe wordt het voer zoveel mogelijk hetzelfde gehouden per paard. “Sommige ruiters voeren in de aanloop naar een concours wel eens meer, maar ik probeer juist alles zoveel mogelijk hetzelfde te houden”, legt Zoer uit. “Ik rijd veel internationale wedstrijden waardoor de paarden soms lang moeten reizen. Dan zijn we twee dagen onderweg. In zo’n geval voer ik wel eens wat minder om verzuring te voorkomen de dag erna, wanneer ze weer aan het werk moeten.”
Neem in de Special Voeding ook een kijkje in de gaarkeuken van Carmen Römer, De Groenkamp en De Pretendenthoeve
Tekst: Wies Zwanikken