De Belgische trainer Stanny Van Paesschen smeedde heel knap een sterk team van de individualistisch ingestelde Saoedi’s. Inmiddels is de Belg afgezwaaid en dreigt het team van Saoedi-Arabië, dat brons won op het WK in Kentucky en de Olympische Spelen in Londen, uit elkaar te vallen. Qatar stapt nu graag in dit Arabische gat en is wat mij betreft kandidaat voor een olympische medaille in Rio de Janeiro. De WEG in Normandië komt denk ik nog te vroeg. Daar zullen namens Qatar vier fenomenale paarden springen, de jongens in het zadel missen voor het hoogste niveau nog de ervaring. Maar rijden kunnen ze echt wel. Als Jan Tops en Markus Fuchs er een beetje discipline en vlijt in gestampt kunnen krijgen, is de sky boven de woestijn van Qatar de limit.
Het zijn rare jongens, die Arabieren. Heel eergevoelig. Als de emir van Qatar en de koning van Saoedi-Arabië ruziën over de politieke situatie in Egypte, heeft dat direct gevolgen voor de startlijst in Doha. Behalve de Qatari mochten op CHI Al Shaqab in de rubrieken voor Arabische ruiters alleen Jordaniërs en Egyptenaren meedoen.
Arabieren zijn dan soms een beetje onaardig voor elkaar, hun paarden plaatsen zij op een voetstuk. Het verschijnsel dat achter het woord ‘horsemanship’ schuilgaat ontstond eerder in Arabië dan in Engeland. Alleen met gevoel wonnen de bedoeïenen het vertrouwen van hun temperamentvolle paarden. In hun tenten bewaarden zij altijd een plaats voor hun paard, om het tegen de zon te beschermen. Om de hals van hun edele viervoeter bonden zij een kokertje met daarin het ‘papier’ van het paard. Als de paarden dan in handen van een vijandige stam vielen, ging in elk geval hun afstamming niet verloren.
Het ‘bloed’ waarmee wij in West-Europa toppaarden fokken is via de grondleggers van de Engels volbloed afkomstig uit Arabië. Wat waren wij geweest zonder Darley Arabian, Godolphin Barb en Byerley Turk? Het is grappig om te zien dat het vuur van de genetische vooruitgang nu terugkeert naar zijn meest oorspronkelijke bron. En daar willen de Arabieren nog dik voor betalen ook!
Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur
Deze opinie verscheen woensdag 19 maart in De Paardenkrant
Als fokker van Dejavu had ik uiteraard liever gehad dat hij bij Gert jan Bruggink bleef.Maar de realiteit is dat de paardesport op hoog niveau alleen kan blijven bestaan als er mensen zijn die heel veel geld pompen in de sector. Ik ben blij dat er zulke mensen bestaan zodat ik elk jaar enkele veulens kan fokken die dan ook nog kan vermarkten.
Kan iemand hen even doorgeven dat er nog een aantal leuke paarden te koop staan bij de BVA? Voor de instapborgsom van 250.000 euro hoeven de Arabieren het niet te laten!
Aardig voor hun paarden? Misschien wel in de discipline springen, maar in de endurance hoor ik helaas andere geluiden.
Frans Arts heeft er niet lang geleden een aardig boekje over open gedaan.
Ik heb niet de indruk dat het welzijn van het paard daar voorop staat, eerder het geld en de presige.
Even een reactie op de “endurance-reactie”: Als je weet voor hoeveel (meer) de endurancepaarden naar het Midden Oosten verkocht worden, dan is de conclusie dat de endurancehandelaren het niet veel kan schelen…. Ook endurancepaarden worden super verzorgt, maar er wordt wel van ze verwacht dat ze zich (letterlijk) kapot lopen. Enkele paardvriendelijke Europese ruiters hebben doelbewust hun paarden NIET verkocht aan de Arabieren. De rest, heeft een groter huis en een 2e auto….