Ga naar hoofdinhoud

Hulde aan Schuttert

Er mogen meer families Schuttert opstaan. Gedreven paardenmensen die zich niet alleen voor zichzelf, maar ook voor de (paarden)maatschappij inzetten. Dat leverde afgelopen weekeinde een geweldig mooi driesterrenconcours op. Een gave mix van gezellig bij de familie Schuttert logeren (met ’s ochtends een gezamenlijk ontbijt voor ruiters en grooms) en absolute topsport. Ik moet er een slag naar slaan, maar er zat zondag toch zeker 5000 man te smullen van sport en atmosfeer.

Voor een bepaald niet dressuurmatig geschoold publiek van springsportfanaten, vakantiegangers en dagjesmensen gaf Anky van Grunsven een even geestige als instructieve clinic. “Kijk, als ik m’n been verleg, springt hij een wissel. Oefeningen rijden is doodsimpel. Maar ja, die basis hè…” Haar aanwezigheid én de gratis toegang veroorzaakten een parkeeroverlast die Stegeren zich nog lang zal heugen.

Terwijl het parcours voor de barrage om de Grote Prijs werd omgebouwd, beende organisator en gastheer Jan Schuttert naar de jurywagen. Onderweg kwam hij parcoursbouwer Jos Brinkman tegen, uit het gezwaai van armen kon men opmaken dat de heren een kleine discussie hadden. Bij het territorium van de wedstrijdleiding aangekomen, greep Schuttert een draadloze microfoon en even later sprak hij de duizenden aanwezigen vanaf de zes meter hoge videotoren toe.

“Hartelijk dank aan de Ommense ondernemers die het mogelijk hebben gemaakt dat het publiek hier geen entree hoeft te betalen”, begon Schuttert. Maar zijn speech ontwikkelde zich tot iets heel anders dan een dankwoord. De vader van de springruiters Hendrik-Jan en Frank gaf lucht aan zijn teleurstelling over de toegestane tijd, voor veel ruiters een groot struikelblok in de eerste omloop. “Van tevoren heb ik de jury en de parcoursbouwer gevraagd om er twee seconden bij te doen”, aldus Schuttert. “Maar ze zeiden dat ik daar niet over ging. ‘Dat klopt’, heb ik geantwoord. ‘Maar waar ik wél over ga is of jullie volgend jaar hier weer terugkomen’.”

Na afloop vonden velen dat deze scène alleen verliezers had. Ik denk er precies omgekeerd over. Hulde aan Jan Schuttert. Eindelijk eens iemand die gewoon zegt hoe hij erover denkt. Dat grondrecht heeft óók de eigenaar/organisator. En: hulde aan parcoursbouwer en juryleden die onafhankelijk bleven en hun eigen koers voeren.

Maar de sport gaf Schuttert ongelijk. Het spel van tijd, hindernissen en de meest economische lijnen tussen die hindernissen gaf de springsport de rijkunstige allure van ‘dressuur’, een fascinerend schouwspel. Met als climax een zinderende barrage.

Ik ben heel benieuwd wie volgend jaar in Stegeren de parcoursen bouwt.

Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur ([email protected])
Deze column verscheen woensdag 7 augustus 2013 in De Paardenkrant.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.