Maar toen hakkelde Siro N.O.P. door de uitgestrekte draf en verschenen er voor deze oefening merkwaardige cijfers op de diverse protocollen. De Paardenkrant moet zich met paardensport bezighouden, de wereldpolitiek is ons een maatje te groot. Daarom toch maar weer een column over – jawel – het jurysysteem.
De eerste uitgestrekte draf van Siro kreeg twee keer een 6 en van één jurylid zelfs een 7,5. De tweede uitgestrekte draf werd met drie keer een 6 en één 7 gewaardeerd. Voordat ik de hand in eigen boezem ga steken, moeten we toch eerst met z’n allen vaststellen dat dit niet kan. Kernwaarde van de dressuursport is een eerlijk en objectief oordeel. De blinddoek van Vrouwe Justitia geldt compromisloos ook voor juryleden.
Dan nu de hand in eigen boezem. Bettine van Harselaar en ik gaven namens de redactie van De Paardenkrant live commentaar bij de beelden van Clip My Horse. Wij stonden onder dezelfde druk als de juryleden, namelijk om DIRECT een oordeel te vellen over datgene wat wij net zo goed zagen als de juryleden.
In het archief van Clip My Horse heb ik de proef van Daniëlle Heijkoop en Siro nog een keer teruggekeken. Ik hoorde mezelf zeggen dat Daniëlle haar paard héél voorzichtig door de uitgestrekte draf rijdt en dat Siro ‘nog niet in topfitte toestand’ is. Da’s eigenlijk hetzelfde als een 6 geven.
De rentree van Daniëlle Heijkoop was met veel hoop en verwachting omgeven. Zo’n combinatie keert normaal gesproken ook alleen terug als alles weer oké is. Alle palletjes in het menselijk brein staan dan kennelijk al half geneigd naar het beeld dat we van zo’n topcombinatie hebben. Als je over het verschil met de realiteit van dat moment even kunt nadenken, kom je wel tot een adequaat oordeel. Maar om binnen de seconde al die palletjes weer de andere kant op te zetten, om die beroemde combinatie direct af te straffen, dat is de hoge moeilijkheidsgraad waar juryleden aan moeten beantwoorden.
Zolang de dressuurwereld categorisch blijft weigeren om zich met een ander jurysysteem tegen dit soort ontsporingen te beschermen, zit er maar één ding op: leren van onze fouten.
Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur ([email protected])
Deze column verscheen woensdag 22 juli 2015 in De Paardenkrant. Geen abonnee van De Paardenkrant? Sluit dan hier een (online) abonnement af.
Daarom begrijp ik ook nog steeds niet waarom een Grand Prix ruiter met een iets ‘gewoner’ bewegend paard, maar met een echt supergoed gereden proef met perfecte piaffe/passage etc, toch altijd maar rond die 74 procent blijft hangen, terwijl de grote namen voor een proef waar zelfs een hakkeltje in kan zitten, toch zomaar over de 80 procent kunnen gaan. Het moet toch niet zo zijn dat zodra een Charlotte of Edward de ring in rijdt de ‘standaard’ in het juryhokje iets veranderd wordt? Ik weet niet of dat zo is, maar die indruk krijg je soms gewoon. Misschien een idee om na de wedstrijd het hoofd van de jury te interviewen, dan krijgt het publiek wellicht ook iets meer inzicht in hoe de jury te werk is gegaan.
Op de vrijdag van de grandprix op het NK stond ik de hele tijd bij het losrijden en ben best wel geschrokken van het niet fijngevoelige losrijden van de meeste combinaties, inclusief onze toppers. Bij de meeste paarden de mond open door grof stanggebruik en zelfs een blauwe tong gezien (van een topper). Op dit niveau zou er toch juist een fijne afstemming moeten zijn. Er was een amazone die haar paard net voor ze de ring in ging zo ongelooflijk met de zweep ervan langs gaf en daarvoor ook al, dat ik dacht dat die zou gaan staken. En in de ring rijdt iedereen weer op zijn liefst, alsof het allemaal vanzelf gaat en de jury laat zich bedotten. Van klassieke dressuur was trouwens ook weinig te zien, veel steekbenen en weinig achterhandgebruik. Ik was echt teleurgesteld die dag.
Op de vrijdag van de grandprix op het NK stond ik de hele tijd bij het losrijden en ben best wel geschrokken van het niet fijngevoelige losrijden van de meeste combinaties, inclusief onze toppers. Bij de meeste paarden de mond open door grof stanggebruik en zelfs een blauwe tong gezien (van een topper). Op dit niveau zou er toch juist een fijne afstemming moeten zijn. Er was een amazone die haar paard net voor ze de ring in ging zo ongelooflijk met de zweep ervan langs gaf en daarvoor ook al, dat ik dacht dat die zou gaan staken. En in de ring rijdt iedereen weer op zijn liefst, alsof het allemaal vanzelf gaat en de jury laat zich bedotten. Van klassieke dressuur was trouwens weinig te zien, veel steekbenen en weinig achterhandgebruik. Ik was echt teleurgesteld die dag.
Meneer Rosie; whisfull thingking…ben ik bang voor. Aan het ge-trek, ge-pluk, ge-sla, ge-schop en ge-manipuleer komt pas een einde als we met z’n allen de dressuur sport om zeep geholpen hebben. Nou ja, dat is een kwestie van tijd…….Dat daarbij dan weer de goeden onder de kwaden moeten leiden is nog nooit anders geweest, want we rekenen onszelf allemaal tot de goeden…..
Leer zelf van fouten
In De Paardenkrant van 22 juli jl. schrijft Dirk Willem Rosie over de Nederlandse deelname aan de komende Joodse Olympische Spelen (‘Leren van fouten’, pagina 2).
Daarin laat hij van grote ondeskundigheid blijken. Hij schrijft dat Joodse sporters zich willen afzonderen van andere sporters. Willen afzonderen? Het Joodse volk werd in de jaren dertig van de vorige eeuw uitgesloten van deelname aan de Olympische Spelen! Rosie heeft het over ‘politiek’. Was de aanleiding voor het organiseren van de eerste Joodse Olympische Spelen maar een politieke. Helaas was de uitsluiting van Joden puur fascisme. Dit zou Rosie toch moeten weten. Het is triest dat een hoofdredacteur van De Paardenkrant zich niet eerst verdiept in een onderwerp voordat hij daar over schrijft.
De tekst van Rosie heeft een antisemitische lading. De column is respectloos, zeer triest, onnodig grievend en heel erg fout.
Het zou beter zijn als Dirk Willem Rosie over onderwerpen schrijft waar hij meer verstand van heeft en het zou hem passen als hij na het plaatsen van deze ingezonden brief openlijk zijn excuses aanbiedt.
Winterswijk,
Ireen en Aart de Leeuw
Beste Jorieke van Cappellen. U krijgt niet alleen de indruk,het is gewoon zo.Ik geef gewoon nog eens een voorbeeld.Een grote naam rijdt op een belangrijke wedstrijd in Nederland zijn wissel series naar de wip. Normaal moet deze combinatie 2/2/2/2/2 krijgen of met een beetje goeie wil ergens een drie er tussen.
De combinatie kreeg 8/8/8/6/4. en dan moet er nog opgelet worden dat het jurylid die een 4 gegeven heeft gegeven niet ter orde wordt geroepen omdat zijn score afwijkt van de anderen.Zolang er geen mensen komen die deze stal willen uitmesten,komt het niet goed met de dressuur.De dressuur zal niet overleven met een bende idool vereerders en meelopers die alles aanvaarden van hun door de media gemaakte idolen.Dressuur kan maar overleven met de echte dressuurliefhebbers die willen dat de beste combinaties in de gereden proef ook als beste worden gerangschikt.Ik probeer neutraal en correct te zijn maar vooral pro dressuur,,maar moet tot mijn grote spijt nog altijd vaststellen dat dressuur een kindercircus is.Tijd dat vele dressuur liefhebbers zich eens bezinnen en er voor opkomen dat dressuur volwassen moet worden. Dat zal moeilijk zijn want ik heb het gevoel dat vele topcombinaties van dit kindercircus genieten en er zelf graag in meespelen. vr gr EC Met deze wil ik niemand kwetsen,gewoon mijn mening.
Rosie wrote: “Eerst wilde ik me op deze plek gaan opwinden over de Joodse Olympische Spelen. Nu er voor het eerst Nederlands-joodse ruiters aan deelnemen, wordt mij duidelijk dat joodse sporters zich willen afzonderen van andere sporters.” ………”De Paardenkrant moet zich met paardensport bezighouden, de wereldpolitiek is ons een maatje te groot.”
————
Ik wond me niet op, nee ik “fokte” me op..
Waarom Berlijn ?? Hitler hield daar toch ook zijn spelen ?
Zou het dan toch te maken hebben met “verbroedering” of is het gewoon een dikke middelvinger omhoog naar de Berlijners…
Daarom heb ik het volgende artikel maar eens doorgelezen om er meer van te begrijpen..
Maar begrijp na het lezen nog steeds niet waarom de Joden nu hun eigen spelen organiseren..
Resultaten uit het verleden zijn blijkbaar geen garantie voor de toekomst.
——-
1936: Hitlers Olympische Spelen
‘Even vriendelijk zijn, de Joden komen later wel weer aan de beurt’
http://www.kennislink.nl/publicaties/1936-hitlers-olympische-spelen
Nu is het maar wachten op de volgende uitspraak die opgetekend gaat worden in de Wiki:
2015: De Joodse Olympische Spelen
‘Even vriendelijk zijn, de Palestijnen komen later wel weer aan de beurt’
Wat een onzin reactie van D.W Rosie over de ‘joodse olympiade’ Joodse mensen van over de hele wereld komen een keer bij elkaar in hun sport.Normaal sporten ze altijd op de reguliere wedstrijden.Van afzonderen is dus helemaal geen sprake.Ik snap niet waarom je je daar over zou opwinden.
Beste Dirk Willem Rosie,Met uitzondering van alinea 5, moet ik eerlijk zeggen dat ik zowel uw inleiding als uw colomn niet begrijp.Van beiden begrijp ik de essentie niet van wat je er wil mee zeggen.Het volgende gaat dus enkel over alinea 5 van uw colomn. Van de media verwacht ik volstrekte neutraliteit in haar berichtgeving,niet enkel bij het schrijven van artikels maar ook bij het eventueel commentariëren van dressuurwedstrijden.Toch neem ik het u niet kwalijk dat u even uit de bocht gaat,omdat uw palletjes bij een Nederlandse combinatie reeds op voorhand gericht zijn naar de over het algemeen opgeklopte verwachtingen van deze combinatie. U bent trouwens een goed supporter van de Nederlandse dressuurcombinaties en daar is niets mis mee. Ik hoor u al zeggen ik ben ook maar een mens en we moeten leren van onze fouten,en gelijk heeft u want u bent geen jurylid. Probleem bij de juryleden is dat deze hun palletjes ook al op voorhand richten naar de abnormale hoge faam van de binnen komende combinatie.Meestal recht evenredig met de naam van de combinatie. En dit is niet goed te praten. Al is een jurylid ook maar een mens ,hier telt dit niet als excuus,want het is een jurylid.Zijn taak is neutraal te jureren en correct te punten op wat hij op het ogenblik in de proef ziet en niet op de schijnfaam dat de combinatie via allerlei wegen heeft opgebouwd.Juryleden die dit durven zouden op handen moeten worden gedragen.We hebben dringend nood aan moedige juryleden. vr gr EC
Ik ben hogeschooldocent geweest. Waarop ik me steeds weer betrapte is dat ik rapporten en presentaties van succesvolle, leuke, ijverige of anderszins mij positief ogende studenten door een iets rozere bril beoordeelde dan studenten die ik het botweg niet gunde om een hoog cijfer te behalen. Ik ontwikkelde systemen om mezelf te dwingen objectief te zijn, maar… helaas. Mss moeten we gewoon accepteren dat showpaarden (met voorbenen langs hun oren), populaire ruiters (die meestal 80% halen) en andere publiekslievelingen (lees: jury-favorieten) een potje kunnen breken. Niets menselijks is immers een jury vreemd.
Om de kwaliteit te verbeteren zou het goed zijn de dressuurzadels te verbieden. Deze zijn de oorzaak van slecht zitten,kloppende benen en hakken,stekende benen, achterover hangen en trekken aan de teugels. Met een veelzijdigheidszadel is dit alles bijna niet mogelijk.Bekijk oude dressuurfoto´s en vergelijk maar !
Kan iemand mij vertellen wat het dressuurzadel aan de dressuur aan verbetering heeft toegevoegd.
Naar mijn mening totaal niets !!
Met grote verwondering heb ik het afgelopen NK bekeken. Als er ergens iets mis is, dan is het wel met de ‘stap’. Is iedereen er al zo aan gewend dat de paarden met hun hoeven langs hun oren draven, maar niet meer kunnen stappen. Hoe is het mogelijk dat paarden die in de verzamelde stap twee hoefbreedte achter stappen met de achterbenen en daarvoor cijfers krijgen rond de 7.
Hoe kan een combinatie die een catastofaal achterwaarts laat zien, een fout maakt in de wisselserie en geen toonbare stap laat zien de proef wint met bijna 70%.
Ik schrijf hier niet alleen over de GP ruiters, het was ook overal zichtbaar in de lagere proeven.
Erbarmelijk en treurig
Voor de mensen die willen weten waar Ireen de Leeuw het over heeft (heb het zelf ook even opgezocht) hier een link
http://www.eo.nl/geloven/nieuws/item/joodse-spelen-voor-het-eerst-in-duitsland/
Verder lijkt mij niet de plek om het over geloven te gaan hebben en snap ik bij deze column de overstap van Joodse spelen naar deze proefbeoordelingen niet.
Dat juryleden “bekende” soms ook wel kennissen of leerlingen hoger punten dan onbekenden is toch al bekend. Helaas zijn niet alle juryleden objectief, deze kan je op één hand tellen maar zolang er op deze manier door mensen gepunt wordt zal er helaas niets veranderen. Sommige durven bekende gewoonweg niet lager te punten….tja juryleden blijven mensen zullen we maar denken en waar mensen werken worden fouten gemaakt !
Beste mevr/mr.Brekelmans.U haalt hier een punt aan waarover ik reeds lang iets wilde schrijven.Maar ik hield mij een beetje in omdat ik maar al te vaak voor de goede zaak negatief uit de hoek kom. U heeft volledig gelijk als u het heeft over slecht zitten,kloppende benen en hakken,stekende benen, achterover hangen en trekken aan de teugels, maar ook zitten als een houten klaas en nog zo veel meer.Waardoor het plaatje eerder op een verkrampte karikatuur gelijkt dan op een happy combinatie.Alhoewel ik daar de laatste tijd verbetering in zie komt het nog maar veel te vaak voor bij zogenaamde top combinaties.Maar volgens mij ligt de schuld niet bij het dressuurzadel.De schuld ligt bij de idioot dat het idee gelanceerd heeft dat een mens drie zitknobbels heeft en dat hij deze moet gebruiken als hij op een paard zit.Tevens lanceerde allicht diezelfde idioot dat de benen van de ruiter verticaal onder de ruiter dienen gehouden te worden.Zodanig dat als men het paard weg tovert de ruiter valt en op zijn benen blijft recht staan.Dit idiote principe hebben wij nooit toegepast,een mens heeft twee zitknobbels en ga met deze ook op uw paard zitten.Omdat je voor dressuur natuurlijk wat meer de kuit nodig hebt is het natuurlijk wel aan te raden met iets langere stijgbeugels en met een ietsjes gestrekter been te rijden maar dit kan nog altijd op twee zitknobbels en met de meeste dressuurzadels.Als je een comfortabel en mooi plaatje wil, dan moet je in uw zadel zitten en niet in uw zadel staan.Als u het heeft over extreem gemaakte dressuurzadels waar je bijna niet anders kan dan er op rechtstaan ,dan ben ik het natuurlijk met u eens.Trouwens ik ben ook van mening dat je even goed met een veelzijdigheidszadel dressuur kan rijden. vr gr EC
Zeer geachte Heer Crul, Ik kan mij helemaal vinden in uw commentaar maar blijf toch van mening dat het dressuurzadel de grote schuldige is. Ik heb menig dressuurzadel uit geprobeerd maar kan er helaas niet op zitten zoals het zou moeten zijn namelijk zoals U terecht aangeeft op de ons gegeven twee zitknobbels.
Aleen hangen of staan lukt en dan verlies ik de volledige controle over het paard omdat ik niet meer met mijn zit kan inwerken en dus de belangrijke zithulpen verloren gaan. Mijn benen vliegen ook alle kanten op.De onafhankelijke zit is compleet verloren. Zelfs topruiters zoeken steun op de teugels om hun zit onder controle te houden wat resulteert in vasthouden van het paard waardoor nageven nauwelijks mogelijk is. Zelfs mijn favoriete amazone Charlotte Dujardin staat maar dan dat ze zit. En die goed lijken te zitten zoals Kristina Sprehe rijden hun paarden zeer eng en zoeken steun op de teugels.
Je ziet nog nauwelijks of eigenlijk helemaal niet meer een paard dat door de hals gereden wordt.
En de juryleden schijnt het worst te wezen. Daar telt alleen nog maar dat het paard uitvoert van A naar B wat gevraagd wordt. Of de ruiter/amazone er op hangt of staat, trekt of klopt is niet meer belangrijk. Alleen het resultaat telt en dat helpt op termijn de dressuur naar de knoppen!
Correctie: Zelfs mijn favoriete amazone Charlotte Dujardin staat MEER dan dat ze zit.
Dat de blinddoek van Vrouwe Justitia compromisloos ook zou moeten gelden voor juryleden is natuurlijk een utopia. Jureren op topniveau is pure politiek.
Als Siro geen duidelijk stuwend achterbeen laat zien in de uitgestrekte draf is zelfs een 6 veel te hoog gepunt, maar goed, bij welke topcombinaties zien we dat nog wel?! Welk toppaard kan vierkant stilstaan (staan allemaal gestrekt door gebrek aan ruggebruik) bij het groeten, als ze al stil kunnen staan. Welk paard is losgelassen en welk paard is “onder controle agv Durchlässigkeit”? Dat zien we toch nog maar zelden.
Dat is een gevolg van de “moderne dressuur”, voor zover die al bestaat.
Een ander vervelend gevolg daarvan is ook wat dhr. Brekelmans aanroert, het moderne dressuurzadel met de mega-wrongen en de hele diepe zit. Al zou je willen, je kán er niet eens meer uitvallen.
Alleen zie ík dat dressuurzadel meer als een symptoom, of liever gezegd een noodzaak.
Doordat de huidige dressuurruiters niet meegegroeid zijn met de kwaliteiten van de moderne paarden hebben ruiters de steun van een zadel, waaruit je niet voorover uitgetrokken kan worden, simpel weg gewoon nodig, temeer omdat al die paarden, ook op topniveau op de voorhand blijven gaan, geheel niet verzameld zijn, uitzonderingen als Damon Hill destijds onder Helen Langenhanenberg bijv. daargelaten.
Ik had een discussie met Hulzebos hierover. Hij beweert dat een zadel een onafhankelijke zit moet geven aan de ruiter en dat bestrijd ik.
Een onafhankelijke zit moet je creëren door hard werken, door o.a. te rijden zonder beugels, en ja, juist op hoog niveau. Zien we dat al gebeuren bij ruiters die hun paarden allemaal in de houtgreep hebben aan de voorkant, omdat ze anders het tempo van die hete, sensibele paarden niet kunnen “beteugelen” en waardoor die paarden dus ook altijd op de voorhand blijven gaan? Paarden worden van voor naar achteren gereden. En als ze dan óndanks de ruiter toch nog iets van een ogenschijnlijk achterbeengebruik laten zien komt dat volledig op het conto van de kwaliteit van het paard, zoals bijv. bij een Totilas.
Dan heb je dus echt een zadel nodig waar je niet uitgetrokken kan worden.
Andere symptomen van het bedoezelen van een slechte onafhankelijke zit zijn zaken als een flexbal en een teugeldrukmeter?!
Hoe triest is het dat we zo iets nodig denken te hebben omdat we eenvoudig weg niet hebben leren zitten en voelen. Daar wordt aan de dag van vandaag geen tijd meer aan gespendeerd, aan het opleiden van de ruiter!
En dan kan Imke Bartels “het belang” aantonen van zo’n teugeldrukmeter, maar wie denken ze voor het lapje te houden?? Een paard in een valse knik is doorgaans helemaal niet zwaar op de hand en heeft dus weinig druk op de teugel. Wat is de waarde dan van zo’n ding???
Pak de oorzaak aan ipv de symptomen!!
Leer eens gewoon goed paard te rijden! Maar ja , daarvoor hoef je niet bij de KNHS te zijn met hun opleidingen. Daarvoor heb je echt goede leermeesters nodig. En die zijn er nog wel in het veld, maar die doen gewoon stilletjes hun werk en laten zich niet manipuleren door al dat moderne gedoe waarbij we dus allerlei hulpmiddelen nodig hebben om onze tekortkomingen te verdoezelen.
Hoe triest, hoe verkeerd zijn we bezig ….
Beste mevr/mr Brekelmans,We hebben het in ieder geval over het zelfde probleem, waar we volgens mijn gevoel dezelfde uitgesproken mening over hebben.En het verheugt mij dat dit hier eens op horses ter sprake is gekomen.Ik hoop dat vele dressuurliefhebbers hier eens gaan over nadenken.Als nu het dressuurzadel de eerste boosdoener is of het feit dat een dressuurruiter percé op drie zitknobbels wil gaan zitten komt eigenlijk bijna op het zelfde neer.Belangrijkste van wat wij hier samen ten berde hebben gebracht is dat we de aandacht hebben getrokken op dat zogenaamde mooie plaatje,dat in werkelijkheid bij veel combinaties eigenlijk niet zo mooi is. Vriendelijke groet EC
Aan dhr. Rosie zou ik dit nog willen zeggen:
Om van onze fouten te kunnen leren moeten wij bij onszélf te rade gaan ipv alles bij de jury neer te leggen en moeten we concluderen dat de huidige trainingsmethode verwezen moet worden naar de prullenbak via verbod en dat het Skala weer dé trainingstrap gaat worden.
Alleen dán pas krijgen juryleden weer goede voorbeelden voorgeschoteld en kan door hen het kaf van het koren gescheiden gaan worden.
Dus willen wij leren van onze fouten dan zullen we, zoals u ook al zegt, de hand in eigen boezem moeten dúrven steken, …. maar wie durft die eerste stap te zetten?
Hr. Paerels en Hr. Crul: ik denk dat wij de eerste stap hier al gezet hebben. Ik dank jullie zeer voor je deskundige en goedgemeende bijdrage. Wij moeten op deze weg door gaan en de volgende benodigde stappen blijven zetten. Kritisch blijven en zeker geen heilige huisjes en commerciele belangen sparen.
Een volgende stap zou ook het oprichten van een vereniging kunnen zijn die zich ten doel stelt het goede te behouden en het slechte te verdoemen. Zoals Klaus Balkenhol in Duitsland gedaan heeft.
We moeten ook geen ruiters, amazones trainers en juryleden sparen die verkeerde voorbeelden zijn.
Zij zijn het die de klassieke dressuur tot de huidige geforceerde gekunstelde performance gebracht hebben. Piafferen is dansen geworden en de passage huppelen te paard. Het is droevig.
Het zou Horses.nl sieren een initiatief ter verbetering te ondersteunen middels een wekelijkse rubriek hierover.
In mijn ogen ; het vervangen van de ene ‘religie’ met een andere ‘religie’ is lood om oud ijzer…
En of die ‘religie’ nu bestaat uit geld, macht, of welke vastgeroeste overtuiging dan ook. In de meeste gevallen blijkt het een ‘killing’ effect te hebben op het gevoel en gezond verstand van elk individu.
Inderdaad heer Rosie, wanneer leren we nu eindelijk eens van onze ‘fouten’ ( = misstappen)?
@Brekelmans
Ik begrijp uw stadpunt en in mijn ogen volgt ook niet iedereen de juiste weg….maar wie bepaalt er nu eigenlijk wat de “goede” weg is ? Als er iets opgezet zou moeten gaan worden krijg je weer een verschil van mening over wat is “goed” en wat is “fout”…..wie bepaald dat uiteindelijk…? Ben gewoon benieuwd waar dan de grens getrokken moet worden…..nu jureert er niemand naar de lijnen van Happy Atlete
maar idd naar de meest dansende voostelling….waar ligt straks de lat ?
@H. Paerels altijd onderaan de lijst eindigen omdat je je paard op een andere manier voorstelt werk ook zeer demotiverend. Als de juryleden nou eens anders opgeleid gaan worden dan moeten de ruiters/amazones vanzelf volgen om bij te blijven. Dus in mijn ogen ligt er in de 1e plaats werk bij de opleiding van de juryleden en dus bij de KNHS. Natuurlijk kan je je paard om een andere manier blijven rijden maar als dat op de wedstrijden afgekraakt wordt, gaat de lol er zeer snel af. Het blijft in eerste instantie toch ook zeer sterk … ons kent ons…en als ons, ons niet kent en je gewoon een brave nette proef rijdt ben je nergens, helaas.
@eddy crul van dat mooie plaatje blijft weinig over zodra ze hun rij jasje uit trekken en je pas echt goed kan zien hoe de meeste “niet” zitten. Natuurlijk gaat deze vlieger niet voor iedereen op, maar het rijjasje verhuld een hele hoop.
Beste Sanne, je hebt helemaal gelijk en natuurlijk is dat deprimerend, daarom stoppen er ook velen met wedstrijdrijden. Echter denk ik wel dat je moet beginnen bij de oorzaak.
Op de KNHS moeten we niet teveel rekenen, die waaien met alle winden mee en die jurycursussen en opfriscursussen stellen niets voor. Zolang de KNHS Sjef en consorten op de hielen loopt zal er niets veranderen.
Bovendien zullen veel juryleden teruggevraagd willen worden en dus vooral Sinterklaas blijven. Daarnaast is het zo als juryleden zélf niet opgeleid zijn aan de hand van het Skala zij dat dus ook niet zullen kunnen beoordelen in de ring.
Beste Maria van de Berg,
Een “religie” op basis van vastgeroeste overtuiging is het Skala allerminst.
Schijnbaar bent u niet bekend met het Skala en dat is jammer, want het Skala is niets anders dan een hulp bij een verantwoorde trainingsopbouw van een paard. Het Skala ligt verankerd in de voorschrifte van de FEI. Al lijkt het erop dat de FEI-juryleden steeds vaker van hun pad afgaan, wellicht bij gebrek aan de goede voorbeelden. Toch blijken paarden als Damon Hill en Valegro de boventoon te voeren, dat is niet voor niets.
Waarom zouden we het wiel opnieuw uit moeten vinden als er een gedegen opleiding voorhanden is, die zich al zo lang bewezen heeft paarden op een verantwoorde wijze te gymnastiseren?
Het uitgangspunt hierbij is altíjd het paard!
Hierbij zijn de hulpen IN LOGISCH VERBAND MET HET WEZEN VAN HET PAARD uitgedacht en het paard aangeleerd, dus waarbij de anatomie, de fysiologie en de psyche van het paard voorop worden gesteld en waarbij men uitgaat van de bereidwilligheid van het paard om mee te werken met de ruiter.
Logica, paardrijden is pure logica!!
Geen Jip-en Janneke-taal inderdaad, dat is nodig indien men geen begrip heeft van wat men een paard vraagt. Gas, rem, schakelen, accelereren …. of we met een mechanisch voertuig te maken hebben.
Om twee totaal verschillende wezens samen te laten “smelten” tot een harmonische combinatie is minder simpel als men ons in de Moderne Rijderij wil laten geloven.
Door de LOGISCHE OPBOUW VAN DE TRAINING (Skala) wordt de terminologie snel vertrouwd en vanzelfsprekend en zal men begrip krijgen van wat men precies doet en vraagt van het paard.
Het Skala is tijdloos en meer dan ooit tevoren gewenst voor onze huidige, sensibele paarden, die we nu vooral gestresst rond zien gaan, dus allesbehalve vastgeroest ….
Geachte heer Brekelmans,
Dat is een heel nobel streven van u. Toch denk ik dat de veranderingen van bovenaf moeten gaan plaatsvinden.
Als de FEI nu eens gaat eisen van haar juryleden dat zij volgens de voorschriften gaan jureren zetten we al een grote stap in de goede richting.
En als die grote zwijgende meerderheid hier in Nederland, die zich net zo frustreert als wij over de huidige dressuur, zetten we al een 2e stap.
Wij kunnen m.i. slechts dat doen wat binnen ons vermogen ligt en dat is door mensen bewust te maken, zélf na te laten denken en door een andere bril te laten kijken over wat fout en correct is ipv dat mensen mee blijven lopen in de hype van de “goudkoorts”.
De eerste prioriteit zou altijd de gezondheid van ons paard moeten zijn, … niet het goud!
Helaas gaat het modern gefokt en gereden paard steeds meer op een Hackney lijken….
Het zou allemaal niet zo moeilijk hoeven zijn. De motor van het paard zit in een actief achterbeen dat duidelijk onder de massa gebracht wordt. En dat laatste dat schort er meestal aan. Als dit wel zou gebeuren heb je een beweging die door de rug en hals naar de mond van het paard loopt, waardoor je aanleuning krijgt. Deze aangeboden aanleuning kun je desgewenst wat hoger, ronder en/of lager instellen. Maar tegenwoordig wacht men niet op deze aangeboden aanleuning, maar gaat forceren. Tot op het hoogste niveau. Weg is de impuls vanuit de achterhand en het ONDERTREDEND achterbeen. Wel zie je achterbenen die het paard actief omhoogbrengt dat heeft niks te maken met dressuur, maar alles met fokbeleid. Ook zie je voorbenen die nu de motor zijn en die niet weten waar ze met hun beweging naar toe moeten. Voorwaarts (aan het been, niet hard in tempo) en neerwaarts rijden dat is de oplossing op elk niveau. Weg valse knik in hals en motor in voorbenen. Dit zou elke jury moeten kunnen onderscheiden en belonen op ieder niveau.
Dit is een heel interessante discussie geworden. Ten aanzien van het aspect ‘ rijkunst/kunnen zitten’ van de tegenwoordige amazones en ruiters: er is al veel te vroeg een specialisatie op gang aan het komen. Op bixie wedstrijden zie je kleine kinderen al met leren rijlaarsjes en kekke rijjasjes serieus in de rondte ‘dressuren’. Waar is het spel gebleven?
Zou het niet veel beter zijn als je je pas mag gaan specialiseren nadat je èn gesprongen hebt en -liefst nog- ook een crossje hebt uitgereden? Drie voorbeelden van ruiters’ met een voortreffelijke zit: wijlen Reiner Klimke, zijn dochter Ingrid en Michael Jung. Alle drie olympische eventers. Klimke werd daarna ook olympische kampioen in de dressuur, maar zijn dochter draait ook haar hand niet om voor een dressuur grand prix. En Jung kan alles, springen dressuur en eventing topniveau. Ze kunnen namelijk zitten en ze zijn niet bang. Veel dressuurprikkers durven niet eens met hun paard het bos in…. Minder vroege specialisatie, meer breedte als ruiter, minder gericht op resultaten en meer pret met je paard. En ga eens lekker een b crossje overwegen. Ja ook met die dressuurtoppper van je. Apenkooi voor je paard; vindt-ie vast leuker dan eindeloos rondje na rondje in de krul.
Helemaal mee eens. Als je spelenderwijs kennismaakt met paardrijden wordt het ruiter- en zitgevoel ongeforceerd aangeleerd en daar leg je de basis mee. Ook wordt het ongedwongen en met plezier omgaan met paarden gestimuleerd. Nu moet er inderdaad al zo vroeg vanalles, terwijl er 0 basis is. Wel wordt er genoeg geld ingestoken, maar dat biedt geen enkele garanties.
Helemaal eens, Laurie en Renee. De Klimke’s en Michael Jung en ook een Michael Eilberg zijn fantastische ruiters.
De beste ruiters (ook dressuur-) hebben allemaal eerst gesprongen. Zij hebben balans en weten wat ritme is en hebben doorgaans een uitstekende zit. We kunnen ook trots zijn op een Lisa Nooren en vele anderen. Maar kijk eens wat zij voor voor-opleiding hadden?!
Cavalettiewerk en een sprongetje zou standaard bij de opleiding van een dressuurpaard en elke ruiter moeten horen.
Daar is ook het Skala op gericht, op alle disciplines.
Maar goed, is dat ook een realiteit?
Degene die m.i. het hardst een dergelijke opleiding nodig hebben bevinden zich al in het Rabo Talenten-team.
Wie doet er iets mee? De KNHS? Dat geloof ik nooit.
Landen als Engeland, Ierland, Ver.Staten en vele andere landen krijgen kinderen binnen de Ponyclub (die in die landen een heel belangrijke plaats inneemt) examens voorgeschoteld: theorie, dressuur, springen en de cross, afhankelijk van leeftijd en ervaring. Dan krijgen ze een badge. Aan de kleur ziet iedereen wat de kennis en het niveau is van het kind.
En ik verzeker je dat die kinderen heel wat meer kennis hebben als de doorsnee ruiter hier in Nederland.
Maar is dat hier te realiseren???
Die Bixie is leuk voor de fun, maar eerlijk gezegd stelt het niets voor. Ik denk ook niet dat de gemiddelde dressuurruiter, hoe jong ook, geïnteresseerd is in cavalettiewerk en sprongetjes.
Hr. Paerels: Ik heb mijn basis-opleiding genoten destijds bij de landelijke ruiters in Brabant.
´s Zomers was er elke week een wedstrijd en reden we met 1 paard de dressuur achttallen, dressuur individueel, om 14.00 uur de parade met alle deelnemers meestal zo´n 400, daarna springen.
In de winter reden we samengestelde wedstrijden en een eenvoudige cross in de bossen.
In het zomerseizoen werd er ook nog elke week twee keer geoefend, zoals dat toen genoemd werd, onder leiding van zeer deskundige insructeurs. gewoon ergens op een weiland.
Het is allemaal opgedoekt door fusies. En wat is er voor terug gekomen? De KNHS. Het hele jaar door wekelijks dressuur en springen. Nauwelijks publiek en het meeste is niet om aan te zien. En de kwaliteit is droevig terwijl de paarden veel beter zijn geworden.
Inderdaad, heer Brekelmans. Ik weet dat velen zich hierover ook frustreren.
Toch heb ik wel het idee dat er een kentering gaande is, alhoewel dat een proces is en veel tijd zal kosten, temeer daar de gehele maatschappij meer en meer prestatiegericht is geworden.
Het trieste echter is dat de hoofdrolspeler in deze niets te vertellen heeft.
Maar dan blijft nog de vraag: wat kunnen we hier daadwerkelijk aan doen? We kunnen hier blijven discussiëren tot we een ons wegen, maar daar veranderen we niks mee. Er zou een duidelijke tegenbeweging moeten komen waardoor meer mensen zich bewust worden van het probleem. Iemand een goed idee?
Je zou kunnen beginnen met al de juryleden uit te nodigen voor een ronde tafelgesprek en een dialoog aangaan hoe zij hun jurering rechtvaardigen evt met videoopnames hoe het wel en niet moet.DWR zou een uitstekend moderator kunnen zijn.
Gewoon elk jaar een verkiezing houden voor het beste jurylid. Nationaal en Internationaal.
Het lijkt mij nog niet zo eenvoudig.
Enerzijds zal er breed een mentaliteitsverandering moeten gaan plaatsvinden.
Anderzijds zul je vanuit praktisch en organisarorisch oogpunt een bond moeten oprichten.
Een hele grote groep mensen in hippisch Nederland heeft zijn roots direct of indirect liggen bij een van de twee meest bepalende personen van de afgelopen halve eeuw in Nederland op rijkunstig gebied, nl. Piet Oothout en Ernest van Loon, wie kent zijn boeken “Ruiters en Rechters” niet.
Te snel weg.
Of anderzins zijn mensen opgeleid door hun leerlingen, denk aan Henk van Bergen,Jo Willems, Lottejonk en vele, vele anderen.
Wil je iets opzetten, dan zou je moeten gaan inventariseren wie nog steeds bij zijn-/haarzelfde principes is gebleven en deze niet “verruild heeft voor de moderne”.
Dan is het de vraag of deze mensen daar nog zin in hebben, tijd voor hebben en of hun leeftijd dat nog toe laat indien ze nog in leven zijn om een tegengeluid te laten horen.
Ga d’r maar aan staan.
De heer van Loon was lid van de Tilburgse Rij- en Jacht Vereniging evenals mijn leermeester Egbert Stokkermans.Ik heb van beiden heel veel geleerd en opgestoken, zowel tijdens de lessen, trainingen en wedstrijden.
Hr. Paerels; een nieuwe bond oprichten leidt mijns inziens tot het beste resultaat om iets te bereiken.
Het moet mogelijk zijn om enkele ouderen te raadplegen en mogelijk willen die ook wel als adviseur optreden. Nu heeft de KNHS het monopoly en dat is nooit goed, voor geen enkele sport trouwens.
Mogelijk zijn er mensen die zich in willen zetten voor een nieuwe bond en zich eventueel willen meldenbij de Heer Rosie alhier.
Het rare is dat op die vele reakties geen enkel jurylid reageert zouden ze dan toch in een ivoren toren zitten
Nu we het toch over jureren hebben….. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er veel juryleden (basissport) zijn die niet in staat blijken de relatie tussen het exterieur en het gereden zijn van een paard te leggen. ‘Verblind’ door het ‘ideale’ model van de, tonnen kostende, toppaarden wordt ieder paard volgens dat ideale plaatje beoordeeld. Mega front, (voor-)benen overal….. Een paard dat b.v. een iets langer model heeft, krijgt steevast te horen dat het niet voldoende gesloten is en meteen afgeserveerd qua punten, terwijl, als je beter kijkt, dat zeker niet zo is.. Wij zijn vast niet de enige met deze ervaring, of……?
Je hebt helemaal gelijk, Renee. En dit gebeurt op grote schaal.
Veel juryleden hebben geen fatsoenlijke basis.
Zij kunnen geen onderscheid maken tussen ruggangers in relatieve oprichting, verkregen vanuit het vermeerderd ondertreden en schenkelgangers in een met de hand bedongen absolute oprichting.
Deze laatsten worden juist beloond, onbegrijpelijk.
Heer Rosie, deze ernstige ontsporingen zijn een gevolg van de moderne trekkerij.
Een ander jurysysteem zal daar niets aan veranderen.
Men moet gewoon weer gaan jureren zoals de FEI dat voorschrijft.
Nooit zal ik het hulpeloze gezicht van de Hr. K.J. Schummelketel Kol. bd. vergeten, het was eind jaren ’60 begin ’70 na afloop van het dressuur onderdeel van de Copain Wisselprijs (Gecombineerde wedstrijd dressuur – springen 1.30 mtr.) wat door hem gejureerd was.
De Hr. K.J. Schummelketel winnaar van zilver tijdens de olympische spelen van 1932 in Los Angeles, oprichter Hippisch Centrum te Deurne en een van de docenten tijdens mijn opleiding (hetzelfde klasje als boven genoemde Henk van Bergen en Jo Willems)
Na afloop van de dressuur sprak ik hem aan over de jurering en wees hem er op dat plaatsing van mijn leerling opgeleid naar de richtlijnen zoals hij mij die geleerd had, niet klopte met die van een deelnemer die boven haar geklasseerd was.
Deze ruiter met enorme spierballen had de proef op handimpuls gereden, wat niets te maken had met de essentie van goed paardrijden en zou naar mijn mening op deze manier ook nooit een parcours rond kunnen komen.
Tegenover mij zat de grote Hr K.J. Schummelketel te stamelen dat ik eigenlijk wel gelijk had maar dat de man de figuren allemaal perfect gereden had en dat hij daar ook punten voor moest geven.
In het afsluitende springparcours is deze ruiter niet verder gekomen dan de 5e hindernis.
Toen heb ik begrepen dat de dressuur wedstrijdsport niets voor mij was, en heb ik daar afscheid van genomen.