Voormalig Deurne-instructeur Gerrit-Claes Bierenbroodspot vertelde een poosje geleden in een ingezonden brief op Horses.nl al dat Nederlandse dressuurpaarden bekend staan als lastig en dat de ‘Nederlandse school’ on-klassiek en ronduit paardonvriendelijk wordt gevonden.
Jazz en Ferro
Over de faam van het Nederlandse dressuurpaard maak ik me niet zo’n zorgen. We hebben de feiten paraat om aan te tonen dat het KWPN op dit moment aan de top staat, kijk maar naar de verschillende wereldranglijsten. In Hagen lieten de Blue Hors-hengsten Zack en Don Olymbrio L afgelopen weekend nog maar weer eens zien dat Jazz en Ferro geweldige dressuurpaarden hebben voortgebracht, die echt willen werken voor hun ruiter.
Effet d’ensemble
Het beeld dat in het buitenland is ontstaan over de ‘Nederlandse manier van rijden’ vind ik serieus verontrustend. In the public eye heeft de hyperflexie nu dan een Oranje kleurtje, deze techniek is ooit in Frankrijk ‘bedacht’ door François Baucher. De omstreden 19-de eeuwse ‘rijmeester’ noemde zijn techniek de ‘effet d’ensemble’, het gelijktijdig en in toenemende mate toepassen van drijvende en remmende hulpen.
Alwin Schockemöhle
In de jaren ’70 van de vorige eeuw paste de Duitse springruiter Alwin Schockemöhle de hyperflexie vergaand toe. Tot op de dag van vandaag kun je op het voorterrein van een springconcours paarden in een houding zien bewegen die tot internationaal oproer en ophef bij dierenrechtenorganisaties zou leiden als hetzelfde zich op een dressuurvoorterrein zou hebben afgespeeld. En na een korte oprisping aan het begin van deze eeuw, zie ik nooit meer Nederlandse ruiters dieronvriendelijke dingen doen.
Pochhammer
Twaalf jaar nadat de Duitse journaliste Gabriele Pochhammer pal voor het EK in Hagen een gerichte aanval op de Nederlandse dressuurtop uitvoerde, dragen veel Nederlandse ruiters op internationale concoursen niet graag oranje kledingstukken als ze hun paard losrijden. Anders worden ze bij ’t minste of geringste aangesproken door een steward. Of gefilmd door een dierenactivist. Je kunt hiervan vinden wat je wil, het blijft een op zichzelf staand feit waar we wat aan moeten doen.
Harmonie
De KNHS nam alvast het voortouw door de als ‘klassiek’ bekend staande Rien van der Schaft te benoemen tot bondscoach. Die op zijn beurt een duit in het zakje deed door gelijk bij zijn aantreden de harmonie te beklemtonen. In Hagen droeg Rien een oranje pet. Goed gedaan Rien, die pet past ons allemaal.
Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur
Baucher was een circuspaard trainer die zijn arm verloor in een ongeluk met een kroonluchter, daardoor moest hij anders trainen omdat hij nog maar één arm/hand had. De tijdgeest en de kennis was heel anders, maar onderkaak (de neusriem was ligt aan) moest los, sperreriem was ondenkbaar, omdat alleen met een losse kaak de rug los kon zijn. Daarom begonnen al zijn (nu nog zeer bruikbare grondoefeningen) trainingen met het voorzichtig buigen van de nek en hals om de kaak los te maken. Buiten deze geweldig nuttige oefeningen was ook in zijn tijd de training discutabel. Laat onverlet dat hij met een arm zelfs niet bij machte was zijn paarden op de, terecht bekritiseerde, wijze te mishandelen zoals men nu denkt een paard te mogen knechten.