Ga naar hoofdinhoud

Ranzig verhaal

Foto Lonneke Ruesink
Soms worden paardenmensen samen oud, soms scheiden de wegen. Als dat laatste het geval is, leveren de exen soms een gênante strijd over de paarden. Het is weinig verheffend om daarmee te worden geconfronteerd. Zoals afgelopen week, toen de bezoekers van Eurodressage een oproep te verduren kregen om informatie te verstrekken over zeven ‘missing horses’ die bij hun beslagname niet aanwezig bleken te zijn. Ongeveer gelijktijdig keek een mevrouw de lezers van De Telegraaf recht in de ogen bij haar oproep om diezelfde zeven paarden te ‘redden’.

Waren de journalisten van Eurodressage en De Telegraaf plotseling geïnteresseerd geraakt in een scheidend paardenpaar? Geenszins. De betreffende paardenmevrouw heeft een advocaat met toegang tot de redacties van deze media. En kennelijk groeiden de komkommers tot in de hemel, anders zou ik niet weten wat een journalist met dit soort berichtgeving moet. Kennelijk is het de bedoeling dat de lezers van De Telegraaf en de bezoekers van Eurodressage deze mevrouw gaan helpen met het opsporen van deze ‘verdwenen’ paarden. (Overigens schrijft deze krant ook over deze strijd, teneinde zaken enigszins in perspectief te plaatsen).

Met de privébekommernissen van ex-geliefden wil je dus niet lastig gevallen worden. Dat zoeken ze mooi samen maar eens uit, zo redeneert volgens mij ook de gemiddelde Telegraaf-lezer. Maar afgezien van die gedwongen inkijk in een privéleven, is er nog een bijzonder ranzig aspect aan zo’n verhaal. En dat is de lukrake suggestie dat de betreffende paarden inderdaad ‘gered’ moeten worden. De expliciete beschuldiging luidt dat deze paarden zijn ontvreemd door de ander (kennelijk de ex van de vrouw die met haar foto in De Telegraaf gaat staan) en dat híj dus de kwaaie pier is. Dat blijkt uit niks en toch is de beschuldiging al geuit in de media.

Liefde kan soms omslaan in haat en paarden zullen de emoties mogelijk alleen nog maar hoger doen oplaaien. Het zal allemaal wel waar wezen, maar de dienstverleners rond zo’n gescheiden vrouw op oorlogspad houden hun eigen verantwoordelijkheid. Het zou de advocaat van deze vrouw hebben gepast om de belangen van zijn cliënte in de rechtszaal te verdedigen. En ook al staat er ‘advertisement’ boven een oproep, de suggestie wordt gewekt dat de betreffende paarden ‘spoorloos’ zijn.

Er worden zo nu en dan echt paarden of pony’s gestolen. Dat lijkt me een moment om met z’n allen op zoek te gaan. Maar laten we alle andere onnaspeurlijke gevallen van verdriet alsjeblieft bedekken met de mantel die in elk geval vroeger de liefde toebehoorde.

Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur ([email protected])
Deze column verscheen woensdag 30 januari 2013 in De Paardenkrant.

3 reacties op “Ranzig verhaal

  • Richard Weerts

    de heer Rosie heeft helemaal gelijk. Wie zit ernu te wachten op dat een vechtscheing via de media wordt uitgevochten. Laat dat nu maar eens mooi aan de advocaten over. Als ik hierin geintgeresseerd zou zijn ga ik wel naar de kapper. Daar schijnen van die blaadjes te liggen waar dat soort dingen instaan.Zelfs als je grote problemen met elkaar hebt zou ik het beschaafd houden en niet de hele wereld ervan laten genieten

  • Else Appels

    Prima artikel!
    Zeer ongepast dat mw. Swanborn op deze manier publiciteit voor haar rammelende verhaal zoekt. En dat Eurodressage en de Telegraaf zich hiervoor lenen…zal ongetwijfeld slechts met geld te maken hebben. Mijn handen krijgt mevrouw Swanborn niet op elkaar.

  • Abbie

    Begreep de ergernis van de heer Rosie niet die hier uitsprak richting de vrouw, maar zie nu in een reactie wat er hier speelt. Ik vind deze column net zo ongepast als deze man en vrouw die via de media en over de ruggen van hun paarden hun scheiding uitvechten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.