Ga naar hoofdinhoud

Realiteitszin

Mijn telefoon lag nog bij mijn buurman op stal. Dat concludeerde ik na mijn huis vruchteloos doorzocht te hebben. Zo durfde ik de nacht niet in en dus besloop ik buurmans donkere stal. “Wat als buurman denkt dat er een insluiper is en mij aan zijn riek rijgt”, dacht ik nog even. Boeren kunnen zo kordaat zijn. Maar behalve mijn pony’s die verbaasd knorden dat ik er alwéér was, gebeurde er niets.

Ik hád de paardenbeul kunnen zijn, bedacht ik later vanonder mijn dekbed. Maar net zoals mijn vader me vroeger nog uitlegde dat er géén monster onder mijn bed woonde, schudde dierenarts Jan Greve mij ‘s ochtends wakker uit mijn angstige ponymeisjesnachtmerrie. Die paardenbeul, die bestaat niet. Die verwondingen, dat doen die vrouwelijke mormels zichzelf en elkaar aan.

Volgens dierenarts Gert Teunissen is het zelfs onmogelijk om als mens een paard vaginaal met een mes te bewerken. Zelfs het braafste paard zou dat niet toestaan. Jammer dat Greves collega’s van de Watermolen diezelfde dag nog met een verklaring kwamen dat er ‘wel degelijk paardenbeulen rondlopen’.

In een briefwisseling met Henk ten Napel legde Rudolf Käsebier — de veroordeelde Beul van Twente — zijn werkwijze uit. Met een stevige stok met daarop een mes geplakt stak Käsebier een paard in de hals, buik en schaamstreek zodat het leeg zou bloeden. Later in de nacht keerde hij dan terug om het karwei bij het ondertussen verzwakte dier vaginaal af te maken.

Dat Greve en Teunissen zich dit met hun gezonde dierenartsenverstand niet voor kunnen stellen is te begrijpen, maar daaruit hadden zij nooit mogen concluderen dat de paardenbeul dus niet bestaat.

De KNHS heeft ondertussen ook kennis genomen van de vele paardenmeisjes met nachtmerries en vindt het tijd voor actie. Openlijk spreekt zij haar steun uit voor Ten Napels petitie waarin hij constateert ‘dat de politie de ernstige mishandelingen van paarden niet serieus neemt’. Of we ook even willen tekenen.

Daar heeft de KNHS natuurlijk diep over nagedacht, want Ten Napel stelt in zijn petitie dat ‘onderzoek heeft uitgewezen dat paardenbeulen zich later vergrijpen aan vrouwen’. Het laatste waar de KNHS op zit te wachten is nu allemaal verminkte paarden en over een paar jaar een massaverkrachting van paardenmeisjes op het station van Ermelo. Toch?

Ten Napel schiet met zijn petitie net zo ver uit de bocht als Greve en Teunissen met hun uitspraken. Ja, er zijn wetenschappelijke publicaties die een verband zien tussen dierenmishandeling en geweldsdelicten. Maar al zou het zo zijn dat iedere verkrachter is begonnen op dieren —wat niet zo is— dan kán en mág je nog niet concluderen dat iedere dierenbeul ooit een een verkrachter wordt.

Met verbazing aanschouw ik iedere keer weer hoe de menigte — de KNHS incluis — in deze achter de hardst roepende aanrent.

Zoöfilie is, net als pedofilie, een onderwerp dat zich uitstekend leent voor extreme uitspraken. Het roept een walging op vanuit het diepst van de onderbuik. Maar wanneer de onderbuik spreekt, zwijgt het verstand. Het scanderen van onvoldoende gefundeerde stellingen, waaraan zowel Ten Napel als Greve en Teunissen zich schuldig maken, zorgt voor het vervagen van de broodnodige realiteitszin.

Albertine Nannings

freelance journalist

3 reacties op “Realiteitszin

  • eddy crul

    Prachtig en moedig geschreven.Dit artikel getuigt van veel realiteitszin.Een realiteitszin die in de paardenwereld veelal ontbreekt.Ja,en zeerzeker ook soms bij horses.nl. vr gr EC

  • Rob Hatzmann

    Beste Albertine,

    Goed stuk. Alleen verwar je het verminken van paarden, dus ernstige dierenmishandeling met de term Zoöfilie. De betekenis van Zoöfilie is de erotische gevoelens van mensen voor dieren. In de volksmond ook wel bestialiteit, dierenseks, paardenneuken, geitenneuken etc.

    Midas Dekkers heeft hier over het boek “Lief Dier” geschreven. In dit boek wordt het beladen onderwerp zoöfilie of bestialiteit uitvoerig op Midas Dekkers eigen wijze behandeld. Hij schrijft dat seksuele gevoelens voor dieren helemaal niet ziek of crimineel zijn, zolang dit maar niet gepaard gaat met dierenleed. Seksueel misbruik, ook dat van dieren, is altijd strafbaar.

    Zoöfilie is van alle tijd. Iedere paardenliefhebber weet ongetwijfeld waar de term “emmeren” vandaan komt. Ook hier kan je je afvragen of hier sprake is van dierenleed. Eerder een kwestie van voorkeur of van smaak. Voor alle duidelijkheid is dit niet de mijne!

    Volgens mij is er geen term voor iemand die er bevrediging aan ondervindt om paarden cq dieren te verminken. Ernstig gestoord staat echter vast. Maar een “paardenbeul” valt niet onder Zoöfilie.

  • Arjan

    Albertine, goed stuk. Maar jammer dat je bij je bij het laatst geschrevene ophoudt: “het vervagen van de brood nodige realiteits zin”… Want dat vraag ik mij bij ieder geval weer af: wat is die realiteit? Een groep gestoorden die elkaar opjutten en aandachtsgeil zijn? (sorry voor het taalgebruik) Of moeten we het toch dichter bij huis zoeken? (zoals de verkrachter toch ook vaak een bekende blijkt te zijn) Ik denk dat we de onderzoekers maar eens uit de wind moeten gaan houden, en al dat geroep in de woestijn eens ophoudt, zodat zij hun werk kunnen doen. Want of deze zaak is mega complex of doodsimpel.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.