In de media verscheen een artikel over een dodelijk ongeluk in Engeland, waarbij een koetspaard op hol sloeg. Eén persoon stierf in het ziekenhuis aan haar verwondingen en acht andere mensen raakten zwaargewond. Deze kwestie zorgde in Engeland voor grote oproer, omdat het bewuste paard als honderd procent veilig te koop was aangeboden.
In de verkoopadvertentie stond dat het paard veilig was verklaard en nooit en te nimmer ergens voor zal schrikken. Het paard was gered van de slacht en daarna ingezet als koetspaard. Tijdens een festival schrok het paard, sloeg op hol in een druk bezette markt en rende het publiek in. De Britse dienst stelt zich op het standpunt dat het niet waar is dat zij het paard veilig hebben verklaard en dat het de verantwoordelijkheid van iedere paardeneigenaar is om te weten of het paard geschikt is voor een bepaald doeleinde.
Deze zaak kan vanuit verschillende invalshoeken benaderd worden. De hoofdregel is dat de mededelingsplicht van de verkoper prevaleert boven de onderzoeksplicht van de koper. Indien het vorenstaande juist is, kan hieruit worden afgeleid dat de verkoper een garantie heeft afgegeven over de eigenschappen van het paard, in dit geval honderd procent veilig. Een paard dat op hol slaat, is niet veilig. In beginsel lijken de koper en slachtoffers dan ook in hun recht te staan en kan de verkoper/aanbieder een ernstig verwijt gemaakt worden.
Desondanks bepleit ik een ander standpunt. Een paard is een levend wezen en gevoelig voor verandering van stal, verzorging en training. In casu is het niet ondenkbaar dat het paard altijd enorm braaf is geweest, maar dat juist op dat ene moment op de drukke markt het paard geestelijk zo getergd was dat het in een vluchtreactie op hol sloeg. De mededelingen in de advertentietekst duiden dan ook meer op de toestand van het moment en niet op een levenslange garantie. Het gedrag en karakter van een paard kan omslaan door verkeerd gebruik. Ik vraag mij af waarom paarden als koetspaard ingezet moeten worden op extreem drukke markten en festivals. Ik ben van mening dat de organisatie dit moet weren. Verkopers daarentegen dienen zich beter bewust te zijn van mededelingen die zij over het paard verstrekken. Termen als honderd procent veilig, verkeersmak en bomproof zijn altijd strijdig met het onvoorspelbare karakter van een paard. Kopers moeten zich realiseren dat een veiligheidscertificaat op paarden niet bestaan.
Stephan Wensing, advocaat
Deze column verscheen vrijdag 28 oktober 2011 in De Paardenkrant
Goed stuk, helemaal mee eens!!
Het klopt dat een paard nooit of te nimmer 100% braaf is. Het blijven vluchtdieren en daarom kan er altijd iets gebeuren.
En het ligt vaak aan onkunde van koetsier of ruiter, maar het is niet zo dat een ruiter of koetsier ook ten alle tijde een paard 100% in bedwang kan houden, zelfs niet al heet hij Ijsbrand Chardon of Jeroen Dubbeldam. En dat zouden mensen eens moeten begrijpen.
Je moet paarden niet aan situaties blootstellen die ze niet aan kunnen.
kort en krachtig ben ik het met onderstaande schrijver eens. ik heb een pony die in het verkeer super is, maar wel bij mij met mijn situaties. het blijft een vlucht dier.
je vertrouwd op dat moment dat je als een paard koopt, toch op de VERKOPER, en gaat niet uit van MISLEIDENDE woorden!!!
mar helaas om het dier kwijt te kunnen hebben ze mooie gladde praatjes !! ( verkeerde mensen he,niet alle )
dat is ons ook overkomen,dat mens zei het niet te weten dat het om een draver ging …….maar ja toen was ie al gekocht ,
het enige WAT ER KLOPTE WAT ZE ZEI IS Dat ie bom proof is !!!
de rest was allemaal KUL, !!!
DUS VERTROUW NIET GAUW DE VERKOPENDE PARTIJ !