Ga naar hoofdinhoud

Strovrouw

Misschien is het schrijven over veilingen wel het moeilijkste onderdeel van mijn vak. De belangen van lezers en veilingorganisaties willen nog wel eens uiteen lopen. Lezers moeten correct worden geïnformeerd, maar op veilingen gebeuren nu eenmaal dingen die de betrokkenen liever niet in de krant lezen. Om dan het naadje van de kous te weten te komen, dat valt niet mee.


Fameus zijn natuurlijk de spelletjes die eigenaren van hengsten wel eens spelen in samenwerking met een veilingorganisatie. Dan wordt een goed veulen niet voor 30.000 euro verkocht, maar voor het dubbele of nog meer. De bedoeling is dan dat fokkers het volgende jaar bij de vader van zo’n duur veulen gaan dekken. En de veilingorganisatie kan in haar persbericht schermen met mooie cijfers.

Niemand nam vorig jaar de 910.000 euro, die Andreas Helgstrand op de HK in Vechta zou hebben betaald voor Don Deluxe, helemaal serieus. De zoon van De Niro was nota bene geopereerd aan een chip. Maar het Oldenburger Verband hield voet bij stuk dat het geld echt was betaald.
Iets anders is de trend om met stromannen te werken. Als Albert Sprehe zijn hand opsteekt, zal de verkoper langer verzet bieden (en de prijs dus hoger uitvallen) dan wanneer Sprehe bij het veilen van een voor hem interessante hengst wat ongeïnteresseerd voor zich uit zit te staren. Uit een goede bron vernam ik dat Sprehe op de Hannoveraanse hengstenkeuring middels deze tactiek voor 230.000 euro in het bezit kwam van de oogstrelend mooie premiehengst cat.nr. 97 Vivaldi x Sandro Hit.

Om dezelfde reden deden Edward, Hans Peter en Nicole er goed aan om niet in eigen persoon, maar via de telefoon namens het Glock Horse Performance Center eigenaar te worden van de crack-in-de-dop cat.nr. 61 Fidertanz x De Vito.

In de Verdense Niedersachsenhalle zat een jongedame op de eerste rij op de bloedmooie, goed bewegende zoon van Don Juan de Hus (mv. Londonderry) te bieden. Zeker is niets, als het om veilingen gaat. Maar zeer waarschijnlijk was deze anonieme dame een strovrouw van Andreas Helgstrand. Een goede bron meldde mij dat de Deense handelaar al op donderdag voor 300.000 euro eigenaar was geworden. En in de veiling dus tot 620.000 euro door moest bieden om zijn landgenote Lone Boegh en haar zakenpartner Paul Schockemöhle af te troeven.

Als dit waar is, gaat mijn pet af voor Helgstrand. Je moet lef hebben om het paard te verkiezen boven drie ton snelle winst.

Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur ([email protected])
Deze column verscheen woensdag 29 oktober 2014 in De Paardenkrant.

7 reacties op “Strovrouw

  • tony

    beste dwr zo een kanjer is helgstrand ook niet zoals jij laat uitschijnen

  • Marianne

    Hmm.. paardenhandel: List en bedrog, per definitie onbetrouwbaar?
    Niks om je petje voor af te nemen lijkt me.

  • Dirk Willem Rosie

    @ Tony: Ik heb in het verleden al een paar lelijke dingen over Helgstrand geschreven. In dit geval heb ik respect voor iemand die snelle winst laat lopen om een goed paard in bezit te houden.
    @ Marianne: Als alles inderdaad is verlopen zoals mijn bron me vertelde, is niemand door deze actie beschadigd. Helgstrand heeft gewoon afgerekend (afdracht en belasting) over de volledige aankoopsom van 620.000 euro en de Hannoveraanse verkoper, die de veilingregels heeft overtreden, heeft zichzelf dik drie ton tekort gedaan.

  • eddy crul

    Beste Dirk Willem Rosie,Toch zou ik de zelfde tekst van Marianne gebruiken maar zou er aan toevoegen “op de zeer zeer zeer zeldzame zeldzame zeldzame uitzonderingen na” vr gr EC

  • Han Coolen

    You wrote: van de crack-in-de-dop cat.nr. 61 Fidertanz x De Vito.

    Dat is ook de lezer, knollen voor citroenen verkopen.

  • kees

    “Hoi Paul, je spreekt met Andreas.
    Kun jij me helpen met wat publiciteit, kan ik wel gebruiken!
    – Is goed, daarna even gezellig dineren?
    Dankjewel, ik pak die rekening wel.”

  • Anne Schramm

    Tja, alle weten hoe het loopt, alle doen mee… Die enigen die het niet altijd weten is de pers (behalve de vakpers) en de publiek en zo krijgen wij nog steed het beeld in de publiek dat paardeneigenaaren in het algemeen en op zich over heel veel geld beschikken en er alleen maar vermeende toppers zijn…
    Het was vroeger niet zo erg, toch?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.