Ik was dinsdag de hele dag te vinden bij het Vierspan in Oirschot. Daar werd een dressuurwedstrijd voor de Subtop gehouden. Omdat ik voor De Paardenkrant ook meteen de foto’s maak, heb ik alle proeven gezien en er ook aantekeningen van gemaakt. Vooral tijdens het ochtendprogramma, toen het ZZ-zwaar werd verreden, waren de opmerkingen die ik opschreef lang niet altijd positief. Ik zal er een paar noemen: ‘mond open’, ‘knikt door’, ‘te diep’, ‘loopt in de hand’, ‘knarst’ en zelfs ‘tong constant eruit’.
Gelukkig werden deze negatieve waarnemingen ’s middags minder. Niet omdat mijn aandacht verslapte, maar omdat het niveau van de combinaties hoger was. Toch was ook toen bij een aantal combinaties het vriendelijke beeld ver te zoeken. Op zich snap ik best dat het op wedstrijd niet altijd even goed gaat als thuis, maar van sommige combinaties vraag ik me wel eens af waarom ze thuis niet nog wat langer dooroefenen. Om zo de gevraagde verzameling , gedragenheid en oprichting wel op een vriendelijke wijze te kunnen tonen. Dat heeft tijd nodig en dat red je niet door alleen maar de teugels kort te pakken en het hoofd erop te trekken.
Aan de andere kant heb ik een aantal combinaties gezien die de zaken wel voor elkaar hadden. Geen getrek en geprik, maar harmonie tussen ruiter en paard. Bij hen leek het alsof het vanzelf ging, met een paard dat blij door de baan gaat. Gelukkig waren dit in Oirschot ook de combinaties die bovenaan kwamen te staan. Harmonie en vriendelijk rijden werden beloond. Zwiepende staarten en knarsetandende boze paarden eindigden onderaan. In de gesprekken die ik die dag had met de juryleden kwam dit ook duidelijk naar voren. ‘Harmonie staat bij mij voorop’ en ‘Ik vond de afstemming tussen de amazone en haar paard zo mooi, echt een Happy Athlete’, zijn uitspraken van hen. Uitspraken waar ik blij van word.
Ga nu niet de uitslagen erbij pakken en opzoeken wie er in Oirschot onderaan stonden en die mensen erop aankijken dat ze niet vriendelijk rijden, want zo werkt het natuurlijk niet. Sommige paarden (en soms ook ruiters) hadden gewoon hun dag niet, of kampten met spanning. Ga zelf een keer naar zo’n dressuurwedstrijd, bekijk de proeven punt voor punt en maak aantekeningen. Bekijk daarna de uitslagen eens en dan zul je zien dat die juryleden het helemaal niet zo slecht doen.
Yvonne Termeer, redacteur
Deze column verscheen vrijdag 11 november 2011 in De Paardenkrant
Als Yvonne nu ook nog wat foto’s zou publiceren die haar waarneming bevestigen, ziet het publiek gelijk een voorbeeld van hoe het wel volgens de FEI regels moet.
Helaas staan er in de Hippische bladen nog veel te veel paarden die, in strijd met de FEI regels, met het hoofd achter de loodlijn en de nek niet als hoogste punt lopen. Dat levert altijd een op de voorhandgaand paard op en wordt helaas nog vaak beloond ook.