In de column maakt Anky van Grunsven zich zorgen over het feit dat na het overlijden van Wim Ernes nog steeds geen nieuwe bondscoach is aangesteld door de KNHS. Van Grunsven: “Dat had eigenlijk al gebeurd moeten zijn. De olympische cyclus is weer begonnen en we hebben af te rekenen met zeer teleurstellende Spelen.”
Klok honderd jaar terug
Ondertussen heeft de FEI alweer nieuwe Olympische formats samengesteld. En dan het plan om de Pas de deux en Quadrille te herintroduceren. Dit in het kader van de landenwedstrijd. “Wie verstand van paardensport heeft, weet dat dit gelijk staat aan de klok honderd jaar terugdraaien.” zegt Van Grunsven. “Al die dressuurruiters, die hun sport maximaal vooruit hebben gebracht, moeten weer à la de Spaanse Rijschool terug naar symmetrische oefeningen? Ik vind het een prachtige show, daar niet van, maar het is iets anders dan topsport. Ik vraag me af of degene die dit voorgesteld heeft, weet wat het voor de fokkerij gaat betekenen. Gaan we voortaan alleen nog op kleur selecteren, omdat we vier gelijke paarden moeten opleiden? En hoe ga je dit naar de andere hippische disciplines vertalen?”
Oplossingen
Anky van Grunsven draagt ook oplossingen aan in haar column: “Laat alleen de topzes landenteams van de wereld opdraven tijdens de Spelen en zet daar maximaal de beste tien individuele ruiters bij.” En: “Maak het daarnaast duidelijker door het hoogste en laagste resultaat van de zeven juryleden eraf te halen.”
Tempo is het credo van deze tijd
Van Grunsven eindigt haar betoog met: “Vernieuw het eerste wedstrijdonderdeel, de Grand Prix. We zitten al tien jaar naar dezelfde proef te kijken. Haal onnodige oefeningen zoals het halthouden en groeten aan het begin van de proef er gewoon uit. Tempo is het credo van deze tijd. Daar kunnen we in de dressuur echt nog in verbeteren.”
Bron De Telegraaf
Anky heeft inderdaad de dressuursport een vernieuwd elan gegeven en dat is een prachtverdienste. Maar voor een amazone die steevast het woord ‘basis’ poneerde in haar training,
met de tijd mee?
“Laat alleen de topzes landenteams van de wereld opdraven tijdens de Spelen en zet daar maximaal de beste tien individuele ruiters bij.”
Dat lijkt me nou juist de slechtste oplossing aangezien het de bedoeling is dat er meer landen mee kunnen doen aan de Olympische Spelen en niet minder.
De dressuur heeft sowieso al een imago probleem wat dat betreft aangezien je de medailles ongeveer van tevoren al schriftelijk af kunt handelen aangezien er maar 3 á 4 landen zijn in de wereld waar dressuur zich op een niveau bevindt dat het een kans maakt op eremetaal.