Springruiter Bert Romp behaalde zijn grootste succes in 1992. Als lid van de Nederlandse springequipe won hij samen met Jos Lansink, Jan Tops en Piet Raymakers Sr. de landenwedstrijd op de Olympische Spelen van Barcelona. De IOC had destijds net besloten om het aantal uitgedeelde medailles te beperken bij de teamsporten. Hierdoor kregen de beste drie ruiters uit het team een medaille omgehangen en mocht Romp, die de meeste strafpunten had van het team, het podium niet betreden om zijn medaille in ontvangst te nemen.
Van voetballer tot ruiter
In het artikel wordt teruggekeken naar de jeugd van Romp en zijn afgelegde weg tot het worden van een van de beste springruiters die Nederland ooit gekend heeft. Zo begon hij als voetballer en trainde bij BV Veendam onder toeziend oog van Leo Beenhakker. Maar de paardensport had toch een grotere aantrekkingskracht op Romp. Zijn ouders zag hem liever wat anders doen: “Zij wilden dat ik iets normaals zou gaan doen, een fatsoenlijk beroep zou leren’, zei hij in 2003 in de Volkskrant.
Man van weinig woorden
Bert Romp wordt omschreven als: ‘Romp is geen man van woorden, laat staan van grote woorden. Elke vorm van snoeverij is hem vreemd. Het liefst verricht hij zijn heilzame werk, waaronder hij in ernstige mate gebukt lijkt te gaan, in afzondering. Altijd druk, druk en druk.”
Lees hier het hele artikel.
Bron: De Volkskrant
mooi stuk van Peter de Waard