Genève - Als snelste van de twee foutlozen was het wederom Henrik von Eckermann met zijn kampioenspaard King Edward (v.Edward 28) die er met de overwinning vandoor ging. Deze keer was zijn prooi de Finale van de Rolex IRJC Top-10 rubriek. Simon Delestre mocht zich met Cayman Jolly Jumper (v.Hickstead) als tweede opstellen voor Peder Fredricson met Catch Me Not S (v.Cardento) die over twee rondes een strafpunt wegens tijdsoverschrijding liet optekenen.
Al ruim 20 jaar wordt in december een finale over twee 1.60m ronden gereden door de beste 10 ruiters cq amazones van de FEI Longines Rankinglijst. Zo ook dit jaar met voor Nederland aan de start Harrie Smolders met Monaco N.O.P. (v.Cassini II). Smolders heeft al diverse malen meegedaan aan voorgaande editie’s maar hoger dan een zesde plaats kon hij tot nog toe niet reiken. Ruim een half miljoen euro hadden de deelnemers om te verdelen met voor de winnaar 162.000 euro en voor de tiende in de uitslag nog steeds een nette 11.000 euro.
Kaf van het koren gescheiden
Nadat de ruiters hun eerste ronde hadden afgelegd was duidelijk dat de winnaar van deze editie gezocht moest worden tussen McLain Ward, met Contagios (v.Contagio), Simon Delestre met Cayman Jolly Jumper (v.Hickstead), Marlon Modolo Zanotelli met Like A Diamond Van Het Schaek (v.Diamant de Semilly) en uiteraard Henrik von Eckermann met de te kloppen King Edward.
Harrie Smolders had een springfout gedurende zijn rit en stond zevende in het tussenklassement bij aanvang van de tweede en beslissende ronde. Peder Fredericson kon zich wel voor de kop slaan want de 0.39 seconden die hij te lang deed over zijn eerste parcours met als gevolg een strafpunt maakte hem nagenoeg kansloos voor de hoofdprijs vanavond.
Klein hiaatje in de regels
Toch valt er wel iets aan te merken op de formule van deze finale daar de tijd van de tweede ronde doorslaggevend is voor het eindresultaat in geval van gelijkheid van strafpunten. Vooral voor de foutlozen is het nadelig daar het vrij logisch is dat iemand die foutloos was in de eerste omloop vooral in gedachten heeft om ook in de tweede de lei schoon te houden en de tijd zal van ondergeschikt belang zijn daaraan. Voor hen die een springfout hadden is het vrij makkelijk want die gaan vanaf hindernis in de beslissende ronde direct met de klok aan de gang. Zo zie je dat foutlozen uit de eerste ronde bij een fout in de tweede ook gelijk duikelen in de uitslag.
Beter zou zijn om de tijd van de eerste ronde van beslissing te laten zijn en alleen voor de dubbel foutlozen de tijd uit de tweede omgang.
Aftellen
De startvolgorde in de tweede manche was gelijk aan het aantal strafpunten behaald in de eerste manche. Zodoende moest Ben Maher van start als eerste want hij had maar liefst 31 strafpunten verzameld in ronde een. Hij revancheerde zich met Exit Remo (v.San Remo) netjes door in de tweede ronde wel een foutloze score noteerde. Maar dat veranderde niets aan het geven dat hij tiende werd.
Julien Epaillard begon aan zijn tweede rit met een erfenis van acht strafpunten uit de eerste omloop en met de fout die hij er in de tweede bijkreeg kwam zijn totaal uit op twaalf strafpunten. Ook zijn landgenoot Kevin Staut begon aan de beslissende rit met acht strafpunten uit de eerste. Hij wist de klus in de herkansing wel te klaren zonder fouten en zijn gereden tijd van 48.90 seconden was snel genoeg om evt. nog enkele plekken te stijgen.
De vierfouters
Harrie Smolders moest als eerste van de twee vierfouters naar binnen en liet een perfecte foutloze ronde zien in de snelste tijd tot dan toe van 47.76 seconden waarmee hij de voorlopige leiding in handen nam. Martin Fuchs na hem deed veel te gek in zijn poging Smolders te kloppen. Met Leone Jei (v.Connor 48), maakte hij twee rijfouten en eindigde met een totaal van 16 strafpunten over beide omlopen. Voor de Zweed Peder Fredricson was de opdracht met Catch Me Not S simpel. Tijd speelde voor hem geen rol daar hij met die ene strafpunt uit de eerste ronde zat dus als hij foutloos bleef dan zou hij de nieuwe leider in de wedstrijd worden, ongeacht zijn tijd. En zo geschiedde, in een vrij rustig tempo liet hij alle balken in de lepels en eindigde hij zijn wedstrijd met een totaal van 1 strafpunt.
De beslissing
Mc Lain Ward was de eerste van de vier foutlozen en hij wist dat na hem nog watervlugge concurrenten kwamen dus hij reed alsof het een barrage was. Ward kwam een heel eind maar op de twee na laatste hindernis kwam dan toch de fout. Wel was hij met 46.89 seconden sneller dan Smolders.
Henrik von Eckermann, de nummer een van de wereldranglijst en huidige wereldkampioen. deed met zijn crack King Edward wat er van hem verwacht werd. Foutloos in 48.42 seconden en dus de leider in de wedstrijd met nog twee ruiters te gaan.
Maar niet de minsten want de eerste van hen was Marlon Monolo Zanotelli die in staat geacht moest worden om de tijd te halen maar kon hij dat ook zonder fouten? Het antwoord is nee want op de een na laatste hindernis had de Braziliaan compleet geen afstand waardoor zijn paard niet anders kon dan alle palen voor zich uit te springen. Zijn tijd liep daardoor ook schade op en uiteindelijk eindigde hij met vier strafpunten en 47.87 seconden nog achter Harrie Smolders.
De laatste starter, Simon Delestre, was nog de enige die Eckermann van de overwinning af kon houden. Gedurende de hele rit lag hij achter op het schema van de Zweedse leider en aan het eind bleek hij op de streep 0.93 seconden langzamer en de tweede prijs was zijn deel. Smolders eindigde uiteindelijk op de vijfde plaats met als premie 33.000 euro.