Daar klonk nog enig optimisme in door. Zo van: wij fokkers kunnen daar rekening mee houden en een paard voortbrengen dat zich licht laat bedienen. Veel pessimistischer is de stemming in Duitsland. Maar daar maakt het openbaar ministerie dan ook werk van een aanklacht tegen het team rond Totilas. Doorgedraaide Duitse dierenvrienden vinden dat deze hengst samen met andere paarden de wei in moet en Matthias Alexander Rath mag hem alleen met de neus op de loodlijn trainen. Ik sprak afgelopen weekend een groep Duitse dressuurruiters en -trainers en die houden echt rekening met wetgeving die hen het brood zo ongeveer uit de mond zal stoten.
Mijn Duitse vrienden waren in mineur, daar kon de overwinning van Helen Langehanenberg in Amsterdam niets aan veranderen. Ann-Kathrin Linsenhoff, wier familie een deel van de Duitse top al tientallen jaren bereden houdt, heeft namelijk de subsidiëring van allerlei evenementen en competities stopgezet. Niet alleen vanwege de aanklacht wegens ‘mishandeling’ van Totilas, het is vooral de houding van de FN die na het LDR-losrijden van MAR en Totilas in Hagen een paar pittige brieven aan Linsenhoff stuurde. In plaats van met de grote mecenas van de Duitse dressuursport eens rustig om tafel te gaan.
Het groepje Duitse dressuurvrienden schaamde zich echt voor de manier waarop hun bond met Ann-Kathrin Linsenhoff omgaat. Maar ernstiger nog vinden zij de dreiging die uitgaat van het feit dat de onzinnige argumenten van zogenaamde dierenvrienden voet aan bodem krijgen bij het openbaar ministerie en de Duitse politiek. Zij vrezen dat paardenmensen niet langer aan niet-paardenmensen kunnen uitleggen dat sporen niet dienen als martelwerktuig. Dat een zweep er niet voor is om een paard mee af te ranselen.
Inderdaad: hoe leg je aan Mien van Driehoog uit dat je met deze hulpmiddelen fijnzinnig kunt communiceren? Dat sommige paarden hun werk beter doen en daardoor ook een beter leven hebben als je ze met een spoortje rijdt. Laten we hier in Nederland maar gauw een offensief beginnen om politiek en overheid in te wijden in horsemanship.
Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur ()
Deze column verscheen woensdag 23 januari 2013 in De Paardenkrant.
Lijkt wel een 1 april verhaaltje…..Hoe gaan ze dit controleren dan? Hele dag een oom agent langs de bak rand of zo? en dan bekeuringen uit delen? Belachlijk. Ik stel die zogenaamde paarden vrienden eens voor om een een blik te werpen op Brooke Hospital for Annimals dan zie je dat er veel veel meer is om je druk over te maken……laten ze daar hun energie en geld in steken! in plaats van je te bemoeien met dingen waar ze geen snars verstand van hebben.
Beste Tineke,
Ik begrijp je reactie en heb dezelde onderbuikgevoelens. En ik vind ook dat je grotendeels gelijk hebt, maar dat helpt nu eenmaal niet meer in de huidige maatschappy. En daar hebben we gewoon mee te maken.Men is nu eenmaal ook massaal tegen de Megastal omdat men niet goed geinformeerd is en omdat ( men denkt) dat hen dat niets kost. Terwijl men anderzijds wel massaal Plofkip blijft kopen omdat die zo goedkoop is. Ik denk en vrees dus dat Rosie gelijk heeft dat de paardensector snel een goede campangne moet gaan voeren over horsemanship.Ik ben echter niet erg hoopvol want ook de paardensector is vaak meer reactief dan proactief.
Eens met Marcel Hekerman. Het is juist belangrijk om naar die organisaties (Marcel zei het al) toe een proactieve houding te hebben. Samen in overleg bereik je meer dan je te verschansen achter het argument dat dierenbeschermers geen verstand hebben van de sector.
Wijzen naar het buitenland dat paarden het daar veel slechter hebben, is geen optie. Het gaat om het maatschappelijk draagvlak dat we hier moeten hebben om met paarden te mogen sporten. En we weten allemaal dat er maar 1 verkeerd voorbeeld nodig is om dat draagvlak af te laten brokkelen. Denk maar aan de filmpjes die dierenrechtenorganisaties toen maakten bij een varkensbedrijf. We weten allemaal dat dat echt niet bij elk bedrijf gebeurd, maar het kwaad (het slechte imago) was al geschied. Ook de paardensector wordt door dierenrechtenorganisaties niet overgeslagen en komt een keer aan de beurt.
beja, laten ze dan ook gelijk een bit verbieden, vooral de stang, dat is een martelwerktuig toch? En dan mag het zadel er ook wel af, dat kan veel pijn doen als het niet goed past…..
Zo lust ik er nog wel een paar!!!
Als je een beetje met paarden om weet te gaan heb je geen sporen of zweep nodig.
En gevoeligere paarden fokken, laat me niet lachen laat de mensen met paarden eerst eens leren met die dieren om te gaan en zich aan te passen aan het dier ipv andersom, we kunnen nou eenmaal niet de hele wereld naar onze maatstaven omzetten he?
Ik denk dat het inderdaad hoog tijd wordt een campagne te gaan voeren, maar dan één waarbij de dressuur -eigenlijk de hele wedstrijd- paardenwereld de oogkleppen afdoet en naar zichzelf gaat kijken, om te zien hoe ze kan gaan voldoen aan de eisen die dierenwelzijn aan het omgaan met dieren stelt. Zoals bv paardvriendelijke trainingsmethodes, verbod van in essentie pijnlijke dwangmiddelen en het op een paardwaardige manier huisvesten. Zoals het nu gaat zal de ene rel de andere opvolgen en de publieke opinie zal dit zonder twijfel terecht afstraffen Ik denk dat het een enorm dom is om dierenliefhebbers denigrerend als Mien van drie hoog weg te zetten, want ook Mien is een stukje van dezelfde publieke opinie die, om maar eens wat te noemen, er voor gezorgd heeft dat ondanks de lobby en campagnes van bontfokkers eindelijk het fokken van nertsen verboden wordt. Van de publieke opinie is niet te winnen!
Dierenvrienden kunnen zich beter bezig houden met verbod op vreselijke dieren marteling zijnde ritueel slachten. Dieren moeten langzaam en verschrikkelijk pijnlijk levend en bij bewustzijn zonder verdoving doodbloeden omdat een duister figuur dat ruim 1000 jaar geleden heeft verzonnen. Dat is pas ziek en gebeurt in NL – wordt zelfs bij sommige AH vestigingen aangeprezen! Sport paarden hebben een goed leven en worden in meeste gevallen omringd met liefde en respect. En ze houden van hun werk – paard kan je tot echte topprestaties namelijk niet echt dwingen. Er zijn altijd uitzonderingen maar in deze wereld valt voor dieren rechten organisaties nikt te zoeken. Richt je op ECHTE problemen! Gruweldaden die voor je neus plaatsvinden.
Wat een flut verhaal nu weer,zonder zweepje en sporen,moeten we dan ook maar in een auto zonder remmen.Hoi op over toekomst en zonder zweep rijden of sporen,hoeveel ongelukken krijgen we dan weer.Dit bestaat niet ,hoe hadden ze op moeilijke hengsten moeten rijden,hoe moeten we dan merries rijden die hengstig zijn.Of mogen we die dan een bepaalde tijd niet rijden.Als we allemaal zo gaan zeiken ,kunnen we beter stopprn mry rijden.Het ene paard verdraagt geen zadel ,dan maar zonder zadel.Hoe had je immers Heartbreaker nakomelingen moeten mak krijgen.Als ik vroeger niet luisterde naar mijn vader en moeder ,kreeg ik ook een klap of straf.
Nog een paar van deze onnozele stellingen en we mogen niks meer,maar nog meer van deze fantasten en de sport en het rijden gaat naar de klote.
Gevoelige paarden fokken,wat voor paarden zijn dit ik fok al meer dan 35 jaar paarden,maak ze zadelijk ,en rij ze ,maar als ik een gevoelig paard of rillerig paard heb ,is het niet te verkopen,en zeker voor 50 % van de ruiters niet te rijden.Inderdaad zoals hier in een eerdere reactie vermeld ,kijk eens naar wat ze in de klasse B in de mond hebben hangen,en dat noemt zich ruiter.Ik rij ze nog altijd van B tot ZZ springen op een watertrens,zowel hengsten als merries.
Maar vaak ontbreekt het gevoel of de klik op een paard,en dan trekt men de truccen doos open.EN IEMAND DIE WEET HOE HET WERKT ,WEET OOK DAT DE PAARDEN OP HET HOOGSTE NIVEAU MEER ANGST HEBBEN VOOR DE RUITER DAN VOOR DE SPRONG,ZO WAS HET ALTIJD AL.Misschien vragen we wel teveel van onze paarden.Wat is er fout om een stokje en sporen in de ring mee te nemen of te gebruiken op een vriendelijke manier.Maar weet wel hoe je ze moet gebruiken,vaak berust dit op onkunde.Je ziet ook vaak met springen dat vooral bangere onervaren ruiters bij elke sprong het paard of pony op de hals slaat.Dit heb ik ervaren met lesgeven,dit zit tussen de oren.
Heb zelf nog les gehad van Marian Dorresteijn en ja ze was qua aannpak reeds voor de Duitse strakke manier van rijden. Het is volledige onzin en paniekgedrag wat zij hier vertoont..de paarden worden niet ongevoelig geboren…neen ze worden door de ruiter ONGEVOELIG GEMAAKT!
dus weg met die onzin Marianne…en zoals er hier in deze discussie over Mien van drie hoog wordt gesproken….dat is wel van het allerlaagste niveau
zijn jullie zo bang voor dierenactivisten? Wat hebben jullie te vrezen?
Ja en gelijk hebben jullie….dat zou ik ook zijn gezien wat er allemaal voor structurele mistanden in de paardensport voorkomen. Het dier als object zien is nu eenmaal niet meer van deze tijd.
Ik zie dat dit bericht is geschreven door ene Dirk Willem Rosie, ik zou willen zeggen.. ga een ander beroep nemen als je je tot zo’n laag onder de gordel niveau begeeft.
Even voor de goede orde, citaat:met deze hulpmiddelen fijnzinnig kunt communiceren. Kunnen!!!! maar helaas zijn er maar weinigen die dit ook daadwerkelijk kunnen. Zie wedstrijdterreinen mn nu in de winter waar overduidelijk de schuur en prikplekken duidelijk zichtbaar achter de singel zichtbaar zijn. Helaas wordt de spoor meestal niet als verfijnend hulpmiddel gebruikt maar om het paard met een flinke por aan te sporen (jawel, toepasselijke benaming nietwaar.)
kinderen die amper in balans zitten rijden met spoortjes en zweepje, weten zij veel, het hoort zo en paps en mams vinden het een mooi gezicht.
Mijns insziens zouden sporen en zweepjes verboden moeten zijn op de manege, Wel toestaan vanaf klasse M, in spring en dressuursport.
Als een paard een vliegje op de vacht voelt hoe moet hij de continue metalen prik achter de singel ervaren. Kom ruiters die zich een beetje verdiepen in het wezen paard…u weet beter, met dwang bereik je niets en zeker niet met pijn. Werkt u prettig onder dwang en een pijnprikkel? Waarom een dier dan wel?omdat het “maar” een dier is? U mag wel met uw billen op zijn/haar rug zitten, beschouw dat als een eer en behandel het dier daar ook naar.
Neem een voorbeeld aan de endurance, geen spoor toegestaan en een kort zweepje alleen in de beginners klasse.
Hoewel altijd zeer correct en deskundig ben ik het deze keer niet eens met dhr. Rosie.
Het zou toe te juichen zijn als dressuur- of bijvoorbeeld dekhengsten de wei in zouden mogen.
Dat dat niet meteen mogelijk zal zijn samen met andere paarden is begrijpelijk, maar het zou het streven van iedere paardeneigenaar moeten zijn om de dieren een zo soortvriendelijk mogelijk leven te geven.
@Marcel Hekerman: dat zou ook moeten gelden ook voor (megagroot gehouden) vleesvee!
@Laura Ginsel: inderdaad, stang en trens zijn in veel gevallen martelwerktuigen!
Er zijn niet voor niets alternatieven zoals bitloos (en boomloos).
@Jorieke: ga zèlf maar eens kijken bij een slachtbedrijf. En vergeet de daaraan voorafgaande veetransporten niet!
@Barbara Lancel: jij snapt het wel!
Wij -de ‘superieure’ wezens MENS- denken alles en iedereen naar onze hand te kunnen zetten.
Daar waar wij de moeite nemen ons in de materie te verdiepen en de tijd nemen om ons doel te bereiken ontstaan weinig tot geen problemen. Daar waar de problemen wèl ontstaan lossen wij die wel even op. Uit onwetendheid, uit onkunde, uit gewenning, uit gewoonte of gewoon uit onmacht trachten wij oplossingen te forceren. Met o.a. dwang, slaag, ondervoeding of juist opeenstapeling en mesterij, of wat we maar kunnen bedenken om onze zin door te drijven.
De gewenste afgebogen houding van het dressuurpaard dwingen wij bijvoorbeeld af door de dieren met geweld in een krul te dwingen tijdens de trainingen. Om maar niet te praten van de dieren die een paar uur per dag in zo’n houding op stal gezet worden! Dat lieten we eerder aan niemand zien; de reacties van anderen op deze wrede trainingsmethoden weerhielden ons daarvan. Echter met de vervlakking in onze samenleving verween ook de schaamte en kregen we soms wat meer zicht op het handelen van onze meest bekende ‘sporters’.
Of beter gezegd: op de behandeling van de wèrkelijke sporters.
Want het zijn meestal de ‘handlers’ van deze sporters die de bekendheid vergaren; zij zijn het die met de eer strijken na het behalen van een succes. De sporters zèlf staan tegen wil en dank op stal met een aangepaste portie hoogwaardig krachtvoer, waarop ze nog nèt niet exploderen.
Toen de Duitse media de trainingsmethoden van Nederland’s bekendse hippische sporters bij het grote publiek bekend maakten was er een breed gedragen verontwaardiging meetbaar.
Er werden zelfs procedures en processen aangespannen om dergelijke ‘uitwassen’ verder onmogelijk te maken. De ‘rollkür’ werd een breed bediscussieerd onderwerp waarin partijen lijnrecht tegen elkaar kwamen te staan. En wat is het resultaat? Geen. Omdat het financieel belang van partijen aan de top dermate groot is, is er geen organisatie die zich wèrkelijk tegen dergelijke omstreden methoden verzet.
Op één na: de zo verguisde club van dierenbeschermers en -activisten. Met in hun kielzog een spoor van dierenliefhebbers die misschien zelf geen actie voeren, maar die gehouden acties breed steunen en -niet onbelangrijk- ook financieel mogelijk maken. En laat deze groep liefhebbers wereldwijd nu ver in de meerderheid zijn! Met andere woorden: als we ons met z’n allen gaan inzetten voor een diervriendelijker behandeling van onze trouwe viervoeters, als we alom toegepaste wrede trainingsmethoden nu eens massaal aan de kaak gaan stellen, als we hen die niet beter willen dan met dwang en slaag resultaat bereiken nu eens gaan boycotten. Als we hen, die ons eten op elkaar stapelen en vetmesten nu eens de rug toekeren ten gunste van hen die wèl een hart en een geweten hebben. Die ons eten een humaan leven gunnen vóórdat het op ons bord belandt. Als we georganiseerd en wettelijk gesteund onze sport- en andere dieren nu eens dierwaardiger gaan behandelen en onze prestatiedrang nu eens aan de gekozen sportpartner relateren!
Het zal een hele mentaliteitsverandering vergen en die komt er niet zo maar.
Daar hebben we hulp bij nodig. Hulp van organisaties en instanties met gevoel voor de door ons ten eigen gerieve gebruikte dieren. Nu worden ze in het stukje van dhr. Rosie nog ‘oorgedraaide Duitse dierenvrienden’ genoemd. Ik zou wensen dat wij met z’n allen zo doorgedraaid waren!
Barbara Lancell en H.D. de Vries, ik ben het er helemaal mee eens. Ik heb er dan ook niets meer aan toe te voegen.
sijtsma Tini, Barbara Lancel, H.D. de Vries
Bravo! Had het niet beter kunnen verwoorden!
Echte paardenliefhebbers hebben geduld en hoeven geen resultaten in weken door allerlei dwangmiddelen.
Maak het leven voor de paarden afwisselend en inspirerend!
Sociaal contact onderling, weidegang, vrije dressuur, steek er daadwerkelijk tijd in om je paard te leren kennen en ga er niet een half uur opzitten met spoor en zweep om zo snel mogelijk resultaat te boeken.
Door tijd te steken in je paard, toon je hem/haar respect en dat krijg je dubbel en dwars terug!
Het ligt niet aan de paarden, we hebben gevoeliger ruiters nodig. We fokken tenslotte al vele decennia met meer volbloed, dus de paarden zijn gevoeliger geworden. Helaas is het in de krul trekken en er onder stampen, waar jaren terug nog tegen in gegaan werd, nu schijnbaar dé manier om een paard te rijden. Het lijkt wel dat ook de hedendaagse juryleden denken dat het FEI een sprookjesboek is, met de verhaaltjes over lichtheid en ongedwongenheid, en aan de loodlijn. Ja, het geld heeft ook deze sport kapot gemaakt. in feite kan iedereen het makkelijk zien als je foto´s naast elkaar legt van een dravend paard onder éen van onze dressuurmensen die momenteel het voorbeeld zouden moeten geven en paarden die natuurlijk bewegen. Van dressuur moet een paard mooier worden, niet raarder gaan lopen en onnatuurlijker. Het zou zo moeten zijn dat als je hoger in de dressuur komt, dat je hulpen lichter worden. Van een oude rot in het vak als de heer Rosie had ik wel een andere toon verwacht, maar laten we vooral geen zgn grootheden tegen het zere been schoppen. Die wrede Falida Khan geeft tenminste toe dat ze een paard zo rijdt! JB.
De Nepalese amazone die er van houdt haar paarden te schoppen en te slaan om op die manier volgens haar het beste er uit te halen , is duidelijk doorgedraaid.
Een dierenliefhebber, die mij kwam vertellen dat mijn dekhengsten allemaal bij elkaar in de wei moesten, is ook duidelijk doorgedraaid. Beide hebben gebrek aan inzicht en gebrek aan balans in hun beleving. Het draait allemaal om balans. Bij het rijden , bij het voeren , bij het management,bij de fokkerij, bij persoonlijk leiderschap en gedogen, echt overal bij.
Die balans is altijd aanpassen aan de omstandigheden en daarom niet vast te leggen in starre wetgeving of dogma’s. Rijd je b.v. een volte dan heb je een balansverandering,gaan de paarden het gras op dan heb je een balansverandering in de voeding enz.
Kennis en kunde dus ook ervaring met alle aspecten rondom het paard, is voorwaarde om de balans te kunnen bewaren. En niemand is daarin helemaal perfect en er zullen altijd wensen over blijven.
Ondanks de ARBO wet zit b.v. een secretaresse de hele dag opgesloten in een veredeld hok naar een schermpje te turen en in een een en dezelfde houding gedwongen en permanent blootgesteld aan straling. Is dat gezond en behoort dat tot het natuurlijke leefpatroon van de mens? Ze doet het inderdaad uit vrije wil? Hoe vrij is ze onder financieel/economische omstandigheden om het niet te doen?
Ik wil daar zeker niet mee zeggen dat we het dierenwelzijn niet zo goed mogelijk moeten nastreven, integendeel!
Alleen kan dat pas als je overzicht en kennis hebt van alle aspecten. Als je nooit ervaren hebt wat in harmonie werken met je paard is en hoe onnoemelijk veel extra’s je daarmee krijgt, is het voor de genoemde Nepalese amazone droevig dat ze dat nooit ervaren heeft en voor deze wrede insteek kiest. Zowel voor haar zelf als voor het paard.Want de dag komt dat ze hier tol voor gaat betalen. En de dierenvriend die al mijn hengsten bij elkaar in de wei wilde doen, ontbreekt ook de kennis aan wat er dan gebeurt.
Als we dan concreet wat willen doen dan lijkt me o.a.het pad van de instructie een goede insteek. En hier ligt voor de KNHS een grote opgave. Zolang er nog op maneges bij beginnende ruiters met de paplepel wordt ingegeven, dat je ervoor moet zorgen dat het paard naar jou moet luisteren en dat het anders een tik en een schop moet hebben, kweek je direct Nepalese amazones in de dop.
Als tijdens de instructeursopleiding van de KNHS hun instructeurs propageren paarden van voor in de houding te trekken en van achter bij te prikken, dit om slechts het plaatje neer te zetten dan vind ik dat beschamend. Waar is de kennis over het verticaal evenwicht, de kennis over de biomechanica, de consideratie met de mogelijkheden en onmogelijkheden van het paard?
Waarom wil een paard niet lopen? Waarom wil een paard niet nageven? Waarom zit de ruiter steeds scheef? Talloze waarom’s waar nog steeds achteloos aan voorbij gegaan wordt.
En als een doorgedraaide dierenvriend onverhoeds de sector vragen stelt naar deze waarom’, staat de sector met de mond vol tanden. Op dat moment sta je met 1-0 achter en verlies je je geloofwaardigheid.
Ben je je geloofwaardigheid kwijt dan verlies je het pleit.
Sjaak Hoedjes
Bergen NH
Beste Marcel,
ben het helemaal eens met je stukje! De paarden sector zou echt meer naar buiten moeten treden want ik denk dat het voor veel buitenstaanders een “gesloten” groep lijkt. Blijft de vraag hoe ga je dat aanpakken. Dat voorbeeld van de plofkip is wel een goede, zo’n filmpje daar over zet je wel aan het denken. Maar zoiets is denk ik weer moeilijk om te zetten naar de paardensport….(kort filmpje over spoor- en zweep gebruik lijkt mij een beetje de plank mis slaan)
Kijk er zijn zeer veel gematigde dierenliefhebbers die heus wel verstandig en logisch zonder overdrijven over de paardensport hun mening kunnen uiten en daar waar nodig de gepaste kritiek kunnen formuleren.En er zijn inderdaad ook veel doorgedraaide dierenliefhebbers die maar wat rondkletsen zonder kennis van zaken.
Er zijn ook veel paardenmensen die verstandig met hun paarden omgaan en alles doen wat ze kunnen om hun sport zo paardvriendelijk mogelijk te maken en hun paarden een zo goed mogelijk leven te geven.
(misschien niet perfect maar er is geen mens op aarde die in perfecte omstandigheden leeft dus waarschijnlijk ook geen enkel paard.)
En er zijn ook veel zogenaamde paardenmensen die met hun paarden overantwoord omgaan zowel in de verzorging als de behandeling van hun paard in de sport.
De hoogste verantwoordelijken in de paardensport moeten er dus voor zorgen dat deze laatste soort tot een uiterst minimum herleid wordt. Want het is deze soort die er toe bijdragen dat gematigde en logisch denkende dierenbeschermers(liefhebbers)doorgedraaid geraken.
En graag wil ik een prachtig woord van de heer Sjaak Hoedjes gebruiken….
Als iederen in de paardensport doet wat hij moet,zowel in de verzorging als in de behandeling van zijn paard(en),dan zal heel vlug die BALANS tussen de paardenmensen en de dierenbeschermers tot stand komen.
Mensen vergeten dat het zo edele paard NERGENS om gevraagd heeft en dat het de pure coulance is wat ELK paard bezit en waarmee hij de mens tegemoet treedt en hem zelfs op zijn rug laat zitten.Het is de onschuld,niet begrijpen en de onkunde van het paard die door de mens vaak vertaald wordt in domheid en niet willen!
Tijd en geld spelen meestal een grote rol,men verwacht heel wat van een mooi jong dier waarvoor men veel kosten gemaakt heeft.(het dekgeld voor de merrie,(zijn moeder),stalling,3 jaar in de kost,opfok,dierenarts kosten,opname stamboek,keuringen,harnagement etc etc En DAN moet het allemaal nog gebeuren!(Vaak gaat het dier dan ook nog naar een speciale stal die hem beleert,want groen is ie nog wel…..
Althans…zo gaat het vaak met potentiële “toppers”
Ik denk en mijn gevoel zegt mij dat het zweepje en sporen bedoeld zijn voor de verfijning,kleine hulpmiddelen als verlengstuk van de hand of het been.NIET om een dier mee te straffen of pijn te doen,maar om subtiel aan te leggen als bv de hulp via het been niet goed doorkomt op de volte of de rechte lijn,een aanwijzing.Een klein zwiepje in de lucht kan het dier voorwaarts doen gaan.Als ik bv met mijn Frisse sterke fries ga wandelen(naast hem dus) door de sneeuw,wat hij de eerste dag heel vreemd vindt wil hij nog wel eens uitwijken of wegspringen ,wat gevaarlijk kan zijn.Met mijn carrotstick begrens en beperk ik dat wegspringen door hem gewoon tegen zijn flanken aan te LEGGEN,NOOIT heb ik hem daarmee hoeven te slaan,want het is een verlengstuk van mijn vriendelijke hand en verschaft mij zijn aandacht.
Zo ook is het zweepje een welkom gereedschap als je voor het eerst met een jong dier naar buiten gaat,naast je stem ,je teugelvoering en je zit,kan het zweepje ervoor zorgen dat het paard veilig voorwaarts gaat en vertrouwen heeft in de ruiter,die nu niet het vertrouwen kan geven door ernaast te lopen,maar die zegt via het zweepje; “toe maar je kunt het” (zaccht en als aanwijzing) ,altijd gevolgd door een beloning via de stem!Deze wisselwerking geeft vertrouwen en laat het dier trots doorlopen,waarna het zweepje op den duur helemaal niet meer van dienst behoeft te zijn!
Zie het paard als een spiegel : WAT doe IK verkeerd?!
Het dier kwam op een zeker moment in UW mensenhanden ,onbevangen en puur,wat die hem geleerd hebben zal hij uitvoeren,geweld is geen enkele optie,het veroorzaakt pijn en OOK een paard zal hierop uiteindelijk negatief reageren.
Je moet het echt verdienen….geen enkel paard wordt lui,dom of kwaadaardig geboren,paarden zijn altijd eerlijk!
Heel veel ruiters hebben zich nog nooit verdiept in het rechtgericht rijden,of hebben er zelfs nog nooit van gehoord.Door dit te proberen,zult U merken dat het dier in staat blijkt om zijn natuurlijke gangen onder het zadel prachtig en licht uit te voeren,veelal heb je dan helemaal geen hulpmiddelen nodig ,het dier wordt blij,voorwaarts en is in staat om de achtehand onder te brengen,wat U uiteindelijk tot het koninklijk opgericht rijden kan brengen 🙂
Geduld is een schone zaak en geeft beloning en voldoening!
Tijd en geld?:
http://www.horses.nl/algemeen/van-vivaldi-houdt-gemoederen-bezig/
Aan Mien van Driehoog hoef je niet uit te leggen dat de Rollkür en de LDR-methode forceermethodes zijn die met horsemenship weinig en met rijkunst niets van doen hebben. Mien kan dat zelf constateren als ze even op Rollkür en LDR Googled.
Als de paardenwereld de overheid, de politiek en Mien willen bijbrengen wat horsemenship is, zullen dus echt eerst de hand in eigen boezem moeten steken.
Elk paard is gevoelig. Kijk maar hoe het paard op een vlieg reageert. Wat men echter compleet door elkaar heeft gegooid is temperament, intelligentie en sensibiliteit.
Voor een sportpaard zijn temperament en intelligentie van belang. Sensibiliteit is een ernstige handicap.
Temperament betekent onmiddellijk reactie als de ruiter een signaal geeft. Intelligentie betekent het signaal kunnen omzetten in de juiste actie waardoor het natuurlijke bewegingsproces wordt geactiveerd en versterkt. Daar past geen forceermethode met een onnatuurlijke bewegingsvorm in. Eerst dan kan een ruiter met zijn paard communiceren en zijn verdere hulpmiddelen praktisch overbodig. Dat begrijpt Mien van Driehoog zelfs en valt ook aan de politiek en de overheid uit te leggen.
Ik vind dat mensen die onterecht gebruik maken van de zweep en sporen, zoals Farida Khan (die staat er zelfs mee op Face Book)zwaar gestraft moeten worden en zware sancties moeten krijgen. Verstandige en kundige ruiters kunnen dmv. een zweep en sporen hun hulpen verfijnen en daar is niks dieronvriendelijks aan. Mensen die niet terzake kundig zijn moeten hier ook geen mening over gaan geven. Alles wel in perspectief blijven zien vind ik.
ik denkpersoonlijk dat je paard signaal moet krijgen door het aanspannen van de kuit. Dat vergt training. je kunt je ook afvragen waarom sporen er uitzien als sporen. Je zou ook kunnen denken aan een tennisbal die je achteraan je laars monteert.
Zelf zat ik vroeger op een internaat en daar werd de rust behouden middels het uitdelen van een flinke por met een sleutel in je ribbenkast. Ik zeg je dat kwam hard aan, daar had iedereen schrik voor. Als het al zo zou zijn, dat het paard beschadigd wordt door gebruik te maken van sporen, is IR-thermografie een goede inzet dit vast te kunnen stellen. Ik ken nogal wat paardjes die erg op de sporen reageren. Moet te maken hebben met een pijnprikkel. Ik trek ook wel eens te hard aan de riem van mijn hond, gewoon uit ergernis. Dat mag ik ook niet doen.
1 Megastallen zijn de meest diervriendelijke én mileuvriendelijke stallen die er bestaan, omdat deze nieuwe en grote stallen met de meest recente diervriendelijke en milieuvriendelijke huisvestingssystemen zijn ingericht. Alleen weten de meeste mensen dat niet, dus hebben ze nog nooit een stal van binnen gezien maar wel een mening.
2 Ik ga nooit zonder zweepje op buitenrit. Dieronvriendelijk ? Dus voortaan moet ik mijn paardje maar laten lekprikken door de dazen in plaats van haar met mijn lange dressuurzweep te verlossen van deze nare steekbeesten op plaatsen waar ze soms niet bij kan om ze zelf te verjagen. Voor de duidelijkheid: ik sla dan niet, ik veeg.
3 Dat wordt een lastige discussie. Paarden zijn kuddedieren, dus samen in de wei zetten. Weleens gezien hoe ze daar met elkaar omgaan ? Bijten, achter elkaar aan rennen, slaan ! Dieronvriendelijk hoor, dus toch maar alleen wegkwijnen ?
4 bitloos ? Neusbenen breken met een bitloos hoofdstel bedoelt u ? Ja, diervriendelijk hoor !!!
5 Als we niks meer mogen met onze paarden krijgen ze geen beweging meer, terwijl het bewegingsdieren zijn en ongelukkiger zonder sport dan met….dan kun je beter helemaal verbieden om paarden te houden in nederland
6 O ja, nog een leuke: Zielig dat paarden ’s nachts op stal staan ? Ik heb hier toevallig eentje die gewend was 24/7 buiten te staan. Ze staat ’s middags als eerste bij de uitgang van de wei om mee naar stal te gaan als ik er aan kom…
Misschien wordt het weer eens tijd voor nuchter boerenverstand.
En als je naar eer en geweten met je dieren omgaat, dan prik of sla je ze niet murw.
Rotte appels komen helaas overal voor, bij paardensporters en veehouders, maar ook bij ouders,chirurgen,leraren,politieke machthebbers,verplegers, en noem maar op.
Ik denk dat al die overtrokken aandacht voor dieren een RELIGIE is geworden in dit land !
Laten we weer eens aan de mensen gaan denken die niet in het ideaalplaatje van de maatschappij passen. Die hebben het vaak heel wat slechter dan de nederlandse sportpaarden en de dieren op de nederlandse veehouderijbedrijven.
Ik hoop oprecht dat de politiek dat ook eens in gaat zien.
Gevoeligere paarden vereisen gevoelige ruiters.
Ik denk dat mensen kunnen leren om gevoelig te rijden. Ik heb het ook geleerd, dus dan kunnen de anderen dat ook leren want ik heb geen talent voor rijden.
er is echter één probleem: wie leert het ze?
Ik ben tegen één enkele instructeur aangelopen die mij heeft geleerd om op gevoelige paarden te rijden met simpele aanwijzigingen en door inzicht te geven. EENTJE.
Dus hier gaan we al de mist in.
Dus maar weer lekker terug naar het ruk en plukwerk. Want dat kennen we.
Ik vermoed dat het paard van Mien van driehoog het wellicht beter naar de zin zal hebben dan bij een baas die tot dit soort arrogante uitspraken komt.
Hoe kenmerkend is het dat het wereldje op de kop gaat staan als de speeltjes weggenomen dreigen te worden! En wat verzinnen we dan.. gevoelige paarden fokken?
Oh boy.. laat me niet lachen!
Communicatie door middel van het kriebelende spoor? Tja, men moet toch wat. We vergeten maar al te snel dat het paardenlijf al zo gevoelig is dat hij een vlieg van nog minder dan een gram op z’n lijf voelt landen. Dat je nog spieren in je lijf hebt, een zit waarmee je van alles kunt beïnvloeden vergeten we kennelijk ook.. Maar probeer het eens zonder, wie weet lukt het en heeft de ruiter zichzelf zomaar bewezen dat het ook zonder kan.
Meer gevoelige paarden fokken? Het gemiddelde sportpaard is nu vaak toch al tè gevoelig voor de gemiddelde ruiter?