Ga naar hoofdinhoud

Slagen zonder diploma

De sector heeft moeite met het vinden van voldoende geschikt personeel. En dat terwijl de paardenopleidingen als paddenstoelen uit de grond lijken te schieten. Scholen vol met naïeve paardenmeiden. Een jaar of tien geleden maakte ook ik daar onderdeel van uit. Een typediploma had ik niet nodig, want ik ging beslist niet op kantoor zitten. Met paarden werken, dat was mijn passie en daar kon niemand mij van af brengen.

Mijn ouders hebben geprobeerd me een andere kant op te sturen maar mijn besluit stond vast: een vervolgopleiding in de paarden, dat was het helemaal.

Op de opleiding paardenhouderij zaten onder andere leerlingen die rechtstreeks van de manege kwamen. Ze reden daar één keer per week en dachten ‘Goh, leuk, ik ga werken met die lieve, aaibare viervoeters’. Een droombaan! Gedesillusioneerd kwamen zij van hun eerste stage terug. Ze mochten alleen stallen mesten, vegen en paarden poetsen. Wat een tegenvaller; ze werden toch opgeleid om leiding te geven?

Ik was beter voorbereid op de echte paardenwereld. Toen ik te kennen gaf dat ik verder wilde in de paarden, nam mijn instructrice die zelf een trainingsstal had mij onder haar hoede. Het begon ook voor mij met mesten, vegen en opzadelen, maar al snel mocht ik ook rijden. Ze leerde me de kneepjes van het zadelmak maken. Ik wist dus dat het allemaal niet vanzelf ging en dat je hard moest werken. Een negen-tot-vijf-mentaliteit was taboe.

Tijdens mijn opleiding kreeg ik een baan aangeboden en ik ging eerder van school. Weer bereikten mij de welgemeende adviezen om die job niet aan te nemen, maar ze waren aan dovemansoren gericht. Voor het minimumloon en zonder cao ging ik aan de slag. Vaak zeven dagen in de week van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat. Mijn werk bestond hoofdzakelijk uit het trainen van jonge paarden.

Op een gegeven moment hield iemand mij een spiegel voor. Wat wil je? Kun je voor jezelf beginnen? Hoe ziet je toekomst eruit? Ik durf te zeggen dat ik redelijk handig was met de jonge paarden, maar zeker geen toptalent. Ik ging nadenken. Wil ik blijven ‘worstelen’ met jonge paarden, stallen mesten, keihard werken voor een hongerloon? Nee! Maar wat dan? Behalve de havo- en mijn ORUN-diploma had ik niks op zak, zelfs geen typediploma. Gelukkig had ik een ‘kruiwagen’ en kon bijDe Paardenkrantterecht.

De rollen zijn nu omgekeerd. Als ik jongeren tegenkom die een opleiding in de paarden willen doen, adviseer ik ze dat vooral niet te doen. Ga iets anders leren, en de ORUN-cursus is een aanrader. Besteed al je vrije uren aan het opdoen van praktijkervaring.

Ik denk dat er een grote rol is weggelegd voor de scholen met een paardenopleiding om mogelijke leerlingen eerlijke adviezen te geven en in de mooie folders ook laten doorschemeren dat de paardenbranche meer inhoudt dan alleen leuke dingen doen op school. Ook tijdens de opleiding moet er in veel gevallen betere communicatie zijn tussen scholen en stagebieders. Iemand die allemaal negens haalt op de theorie maar het ondertussen op geen stagebedrijf weet vol te houden, moet een spiegel voorgehouden krijgen. Is dit wel de juiste opleiding?

Ik denk dat er voldoende geschikt personeel rondloopt. Maar juist vanwege het grote aantal scholen, waar in veel gevallen geen strenge selectie voor noch tijdens de opleiding plaatsvindt, is het aanbod aan ongeschikt personeel vele malen groter dan een aantal jaren geleden.

Carolien Tesselhof-Bruggink, chef redactie
Deze column verscheen vrijdag 13 november in De Paardenkrant.

Eén reactie op “Slagen zonder diploma

  • I

    Wat een ontzettend bekend verhaal. Ben zelf ook buiten de paarden gaan werken, heb het zadelmak maken er bij als hobby en handel met een kennis zo af en toe in wat jonge, zelf zadelmak gemaakte dieren. Wat een leven 😀

    En jongen naieve meiden… Wat kom ik er nog veel tegen. En wat is het niveau op de HBO paard opleidingen bedroevend laag! Heb zelf HBO bedrijfskunde gedaan, er werd ook een opleiding paardenhouderij gegeven, op HBO niveau. Wat een aanfluiting… Zou het er als tweede studie naast gaan doen, maar ben na drie weken gillend weggegaan.
    Meisje die de shetlander van de buren lief vonden en daarom een paarden opleiding op HBO niveau gingen doen. Wat een giller!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.