Angelika Brück is instructrice en Grand Prix-amazone. Door de coronacrisis zit de Duitse in quarantaine met haar Friese Grand Prix-merrie Roaske fan de Kromme Jelte (v. Jasper 366). "Ik zie de gedwongen pauze als een time-out."
De lockdown betekent voor veel sporters ‘pas op de plaats’. Ruiters en amazones kunnen hun sport nog beoefenen, prijst Angelika Brück zich gelukkig. “In het begin had ik natuurlijk veel moeite met de maatregelen en was geïrriteerd dat ik niet eens les mocht geven met een headset, terwijl ik genoeg afstand houd”, vertelt ze in een interview met Rheinlands Reiter+Pferde. “Maar het gaat om solidariteit naar anderen toe en het vermijden van risico’s, in plaats van te zoeken naar een ruimte in de maatregelen om in het geheim lessen te geven.”
Zoveel mogelijk tijd
Geen lessen dus voor Brück en haar leerlingen. “Ik merk wel dat het voor veel mensen echt belangrijk is dat ze zoveel mogelijk tijd met hun paard kunnen doorbrengen.” Daar zijn in Duitsland strenge regels aan verbonden en per paard mag er per dag maar één persoon op stal komen. “We mogen blij zijn dat de stallen nog open staan en dat we nog steeds naar onze paarden kunnen gaan. Het zou voor ons allemaal heel erg zijn als dat niet langer was toegestaan.”
Time-out
Brück gebruikt de vrije tijd in deze coronacrisis zo verstandig mogelijk. Voor Roaske – die afgelopen jaar nog vierde, en beste merrie, werd op het Europees kampioenschap in de Zware Tour – betekent het wel trainen, maar geen wedstrijden. “Ik ben bijna vijftig jaar en beschouw deze fase nu gewoon als een time-out voor mij. Daar gunde ik me nooit de tijd voor omdat ik het hele jaar door lessen en cursussen geef en daardoor nauwelijks op vakantie kan. Natuurlijk maak ik me zorgen over hoe alles zich zal ontwikkelen, maar ik probeer deze tijd te gebruiken om mijn hoofd leeg te maken en een versnelling terug te schakelen.” In de paardenbranche wordt eigenlijk elke dag gewerkt en een pauze nemen is er niet bij. “Bij andere beroepen trakteer je jezelf weleens op een time-out of zoiets, maar ik ken geen instructeur die zoiets doet, ook al was het soms niet verkeerd.”
Geen geld
Sinds Brück directe financiële hulp voor zelfstandigen heeft aangevraagd, is ze niet zo bezorgd over haar financiële situatie. “Mijn leerlingen hebben al gezegd dat zodra het weer mag, ze direct en liefst elke dag bij mij lessen komen volgen, zodat ik weer omzet kan maken.” Het contact met haar klanten is nu niet alleen heel belangrijk voor de trainer, maar altijd. “Voor mijn leerlingen ben ik altijd telefonisch bereikbaar en probeer te helpen bij problemen in de dagelijkse training met het paard. Daar vraag ik geen geld voor, ik doe het omdat ik mijn leerlingen gewoon erg leuk vind.”
Bron: Rheinlands Reiter+Pferde / Phryso