Fotoverslag Arnd: Ballet meets paardensport

Ze hadden een beroemde Britse fotograaf gevraagd om hele speciale beelden te maken van paarden en ballet. Het Bolshoi ballet is in Lyon; een mooie gelegenheid om de dansers te combineren met Charlotte Dujardin en Charlie Jacobs, een Amerikaanse springruiter. De fotograaf was Hamish Brown: als inwoner van Garderen had ik natuurlijk geen idee. Toen ik hem googlede zag ik dat hij inderdaad nogal beroemde mensen had gefotografeerd: veel acteurs, voetballers zoals Messi en Ronaldo en andere bekende mensen.

Nadat ik over mijn teleurstelling heen was dat ze mij niet voor die shoot gevraagd hadden, leek het me toch een leuk project. Misschien kon ik stiekem nog wat leren ook. Lyon is vliegtechnisch een gat dus vluchten waren nog niet zo heel simpel te krijgen, maar ik kwam er. ’s Ochtends vroeg werd de set al opgebouwd. Er was een grote ploeg mensen aan het werk: fotograaf, productie, reclame bureau, assistenten, FEI, beeldbewerking, video en de behind the scenes fotograaf natuurlijk. Het was de bedoeling om de dansers en de ruiters apart te fotograferen en ze later in Photoshop te combineren. In de reclame fotografie is het zeer gebruikelijk dat een foto uit 8 of 10 apart gefotografeerde onderdelen bestaat. Bovendien zijn ballerina’s heel teer, en ze mochten niet stuk omdat ze ’s avonds hun laatste optreden nog hadden.

Hamish is een bijzonder aardige man. Ik kon me voorstellen dat het misschien vervelend is om een andere fotograaf op de set te hebben die een beetje mee zit te kijken, maar hij was super relaxed. Bovendien had hij al zijn aandacht nodig bij de shoot, vooral de tweede helft ervan. ’s Ochtends werd eerst het licht getest. De paarden die later ook gebruikt zouden worden konden zo alvast wennen aan de flitsers. Het springpaard deed het prima, maar voor de dressuur was een paard gekomen waarvoor je een extra groot model meetstok nodig had, en volgens mij had hij die na het meten ingeslikt. Het leek me wel een mooie karaktertest voor Charlotte.

Er waren voor de komst van de Bolshoi ballerina en de danser maatregelen genomen om te voorkomen dat ze weg zouden waaien, en ze mochten ook absoluut geen kou vatten. Het bleek allemaal erg mee te vallen. De danseres gedroeg zich helemaal niet als een prima ballerina: ze deed haar prachtige zwanenpak aan uit “het Zwanenmeer”, make-up op en dat was het. Wat was ze dun en jong en gespierd en lenig. De danser was sneller klaar en door zijn superdunne maillot heen kon je zien dat hij echt niet weg zou waaien.

Op de set was het verbijsterend om te zien hoeveel controle de dansers hebben over hun expressie. Jarenlange training heeft ervoor gezorgd dat ze met hun spieren en bewegingen elke emotie kunnen oproepen die je maar wilt, en daar maakte Hamish goed gebruik van. Ze springen tien keer hetzelfde en op afroep variëren ze de kleinste details. Fantastisch om te zien. Wat een precisie en stilering. Het bestaande licht in de nog in opbouw zijnde hal was heel matig, dus zocht ik fanatiek naar een beetje kleur en licht. Gelukkig kon ik door een trucje af en toe het licht van Hamish gebruiken als ik precies gelijk fotografeerde. Hij vond het niet erg, of hij merkte het niet.

Na de balletdansers kwam Charlie Jacobs. Het paard waar hij op moest was iets anders gereden dan hij gewend was, maar hij reed er toch makkelijk mee weg. Voor de timing van het springen vroeg Hamish me een paar keer naar de goede momenten, en door mijn ervaring met mijn fotoworkshops kon ik dat goed uitleggen. Hij had al snel een hele goede timing, en hij zei dat dat kwam door het fotograferen van voetballers. Ook die shoot verliep vlot.

Bij de eerste test was al gebleken dat de dressuurbewegingen het lastigst te fotograferen waren. Het paard bewoog iets minder groot dan je als fotograaf zou willen. Toen Charlotte hem zag werden haar ogen ook wat groter. Er eenmaal opgeklommen bleken er toch wat kleine afstemmingsuitdagingen te zijn.

Terwijl Charlotte het woord “V-A-L-E-G-R-O” aan het spellen was voor haar paard, probeerde Hamish te begrijpen wat de momenten waren die het beste uit zouden komen. Met zijn setup kon hij geen 10 foto’s per seconde maken; meer één per drie seconden en bovendien maar op 1 plek. Dat hij regelmatig in de buurt van het goede moment zat vond ik echt knap. Al snel werd er gekozen voor een beperkt aantal bewegingen, omwille van de sfeer op de set. Ik zei nog tegen Charlotte: “lachen naar de fotograaf”, maar toen vroeg ze of ik het zelf even wilde proberen. Charlotte mag dan geridderd zijn, maar haar taalgebruik heeft ze nog niet aangepast: veel woorden met vier letters, viel me op. Enfin, het is gelukt, en voor Hamish, het paard en Charlotte was dit een leerzame middag. Respect voor alledrie.

’s Avonds was er een mooie verrassing: we gingen naar het Bolshoi ballet kijken! Wat een romantiek en emotie bij het Zwanenmeer. Ik probeerde door de tranen heen onze ballerina te herkennen, maar er waren heel veel zwanen. Gelukkig speelden ze niet de versie met de sterf-scène aan het eind. Dat zou teveel geweest zijn.

Bekijk hier de foto’s in groot formaat.

Tekst: Arnd Bronkhorst