De fotoreportage die op 18 mei werd gepubliceerd bracht een stortvloed aan reacties teweeg. Een heftig bokkende hengst probeert tevergeefs zijn zadelmakmaker Herman Koorman uit het zadel te krijgen. De gigantische krachtexplosies maken bij iedereen indruk, in positieve en negatieve zin. De uitingen variëren van ‘petje af’, ‘zeker niet dieronvriendelijk’ en ‘blij dat Herman bestaat!’ tot ‘indoctrinatie’, ‘mentaal breken’, ‘grof geweld’, ‘Russische roulette’ en een ‘verschrikkelijke manier van zadelmak maken’.
Eerlijk gezegd, ik schrok van de hoeveelheid reacties, grotendeels omdat het m’n eigen paard betrof. Wil iedereen niet het beste voor zijn of haar paard? Deze hengst was al enige tijd thuis in training, kende het longeerwerk en ik hing over het zadel heen, dus ik vond het tijd voor de volgende stap.
Alleen, ik had mezelf beloofd om geen paarden meer zadelmak te maken. Blijkbaar hoort dat erbij, als je wat ouder wordt. M’n collega’s zien me aankomen met een gebroken arm of pols… Daar krijg je de krant niet mee vol en ook al waren we heel dichtbij, dat rechterbeen sloeg ik er toch maar niet overheen. Dat blijft een spannend moment, hoeveel vertrouwen je ook heb opgebouwd. Er is geen enkel paard dat op 100% vrijwillige basis toelaat dat je op z’n rug gaat zitten. De één is daar wel makkelijker in dan de ander. Voor mij was Herman Koorman in Slagharen het juiste adres omdat hij al eerder een ritselige Balou du Rouet van me zadelmak maakte en ik er anderhalve week later mee aan de slag kon. Dus deze driejarige halfbroer – hij stamt ook van Balou du Rouet af en die kinderen hebben de naam heel vlug te zijn – vertrok ook naar Slagharen. Ik stelde Herman nog gerust: deze bokt niet, heeft ie thuis nooit gedaan. Excuses Herman! Toen hij in het zadel zat vergat ik zowat foto’s te maken. Ze werden spectaculair en dat er via internet op gereageerd werd, was natuurlijk niet onverwacht.
Waarom dit verhaal? Onze Horses.nl-collega vroeg naar een follow-up. Hoe gaat het nu met het paard dat ‘ingebroken werd’ zonder ‘vertrouwensband te hebben opgebouwd’, want zo luidde een aantal reacties. Nou, het gaat goed!
Na anderhalve werkweek kwam hij terug naar de Achterhoek en volgde hij de aanwijzingen netjes op en was hij mentaal ook ontspannen. Nu, een paar maanden later, loopt hij netjes nageeflijk, mooi op lengte in de hals en in balans en stiekem denk ik erover om deze topbrave springgefokte hengst op te geven voor de wedstrijd driejarige paarden met dressuuraanleg op het Hippisch Festijn Varsseveld. Al is het maar voor de ervaring.
Op welke manier een paard ook zadelmak wordt gemaakt: vele wegen leiden naar Rome en het is aan de eigenaar waar hij of zij zich goed bij voelt. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik deze rodeo niet zelf heb opgezocht en ik kan kwijt dat dit paard er ook niet van geleden heeft. Het avontuur zal wel aan z’n naam hebben gelegen: Be Impressed. Onder de indruk waren we zeker.
Wil je de foto’s nog eens terug zien? Klik dan hier.
Wendy Scholten, chef redacteur
Deze column verscheen vrijdag 24 juli 2009 in De Paardenkrant
Wendy Scholten en Be Impressed:
Als ik jou was zou ik gewoon meedoen in Varsseveld! Heb ik ook gedaan vorig jaar met mijn 100% springgefokte hengst en ben toen vijfde geworden. Hij leert er een heleboel van, en het is hartstikke leuk om eens mee te maken!!! Op deze manier zadelmak maken is op zich niks mis mee, in dit geval was het paard al bekend met zadel enz. Om een groen paard wat net van de wei komt zo een zadel op te knopen en er op gaan zitten, heb ik meer moeite mee. Een bange wordt er vaak alleen maar banger van. Maar in dit geval is t netjes voorbereid, niks mis mee dus. Succes is Varsseveld! 🙂
Gaaf, Wendy!
Be Impressed ziet er goed en relaxed uit.
Ga er maar voor idd.
Je bent zo wel de echte knapperds aan het verzamelen!
En erg leuk nog eens die echt top spectaculaire foto’s te zien. Blij dat je de camera kon blijven hanteren, terwijl het je eigen paard was dat voor ‘erop of eronder’ ging…………
Hey Wendy!
geloof dat reacties met ‘mentaal breken’ en ‘grof geweld’ nu wel uitblijven 😉
Ziet er top uit als dressuurpaard, ben ook benieuwd naar springfoto’s van hem met jou!! (of een filmpie..)
Groetjes Marije Klaassen
Hoi Wendy,
Ik had ook zeker mijn bedenkingen – al blijft het magistraal hoe die jongen aan het zadel geplakt zit – nu ik deze foto’s zie, tja….ik zie de jonge paarden graag zo werken, lang in de hals, benen voor de loodlijn met een ontspannen lijf. Alleen dat vind ik al een groot compliment waard.
Groetjes Karin
p.s. als je die wedstrijd rijdt, geef je ons dan ook de resultaten ? ik ben heel benieuwd.
Ik heb Monty Roberts aan het werk gezien met jonge paarden en zgn. probleem paarden. En toen ik Herman zag staan met ene paar foto0s ben ik schoorvoetend naar zijn clinic gaan kijken om alleen maar tot de conclusie te komen dat hij PRECIES HETZELFDE deed! Goed, de stappen zijn wat anders, maar qua lichaamstaal en het inspelen op de natuurlijke instincten van het paard komt het erg overeen met de alom populaire Natural Horsemanship technieken. Herman verdient een plaatjes in de gallery met paardenmensen ten top. Alleen als je het bewegingsmechanisme van een paard geod begrijpt kun je op een paard blijven zitten zoals hij dat doet. Het eindigde beide keren in een paard dat vol vertrouwen vrijwillig achter hem aanliep, blij dat hij een kuddeleider had gevonden die hem beschermde tegen al dat enge nieuwe spul dat zijn wereld binnenkwam. Respect en niets dan respect voor Herman. Er zijn nu eenmaal meerdere wegen die naar Rome leiden en dat wil niet zeggen dat alle andere wegen slecht zijn!
Bedankt voor de follow-up en voorla heel veel plezier met je paard gewenst…
Signe
Wat is het toch jammer dat sommige mensen altijd zo impulsief reageren, meestal zijn dit de ‘ik heb een pc, dus ook een mening en kennis over ALLES’ mensen.
Be Impressed heeft bij het accepteren van zadel èn ruiter even moeite de nieuwe omstandigheden, daaarna zie ik aan het dier dat er niets meer aan de hand is. Kijk eens naar zijn sprongetjes!
En als iemand met een 5- jarige Z1 dressuur loopt vinden die zeurmensen dat weer fantastisch. Terwijl ikzelf dat weer niet zo paardvriendelijk vind, maar ik ben erg ouderwets.
Maar je ziet, Wendy, dat je achteraf alles moet toelichten; terwijl jij voor jezelf zeker wist en weet dat je het allerbeste voor je paard wilde en ook de beste oplossing gevonden hebt.
Mensen kunnen het praten over anderen niet laten, maar ze moeten eens proberen zelf iets te presteren.