Ga naar hoofdinhoud

Het is maar duizend kilometer…

.....en daar heb ik 10 dagen de tijd voor. Een wedstrijd te paard over de verlaten Mongoolse steppe, zonder route, toiletten, grooms of bedden. 25 Mongoolse paarden en ik. En 34 andere ruiters van over de hele wereld die deze ongelofelijke uitdaging aan durven. Dit jaar doe ik mee met de Mongol Derby: The longest en thoughest horse race in the world!

Hallo, mijn naam is

Mijn naam is Chris Berkers en hoop dit jaar de derde Nederlander te zijn die de Mongol Derby, een fysieke en geestelijk uitdagende wedstrijd, voltooit. Het afleggen van lange afstanden zit in mijn bloed. In 2009 ben ik gestart in de endurance: het zo snel en zo fit mogelijk afleggen van lange afstanden te paard. Twee jaar later viel mijn droom in duigen toen mijn dravertje toch minder geschikt bleek door een aangeboren blessure. Als liefhebster van bos en natuur word je ‘gedwongen’ om dan zelf kilometers te gaan maken. Zo ontdekte ik het trailrunnen: afstanden langer dan de klassieke marathonafstand van 42,195km hardlopen door de bergen. Met het voltooien van een wedstrijd van 62km in Portugal mag ik mijzelf een ultraloopster noemen. Toch blijft mijn eerste liefde kriebelen: kilometer na kilometer samen met je paard genieten in de natuur.

De Mongol Derby

Ultraloopster ChrisOp 6 augustus 2014 ga ik van start in de Mongol Derby die in het Guinness Book of World Records staat als de zwaarste en langste paardenrace ter wereld. 35 zorgvuldige geselecteerde ruiters van over de hele wereld hebben tien dagen de tijd om 1.000 kilometer af te leggen op kleine robuuste paarden van nomaden. Navigerend op een GPS leggen we etappes van ongeveer 40 kilometer af naar de volgende Urtuu (horsestation). Hier worden de paarden gecheckt op fitheid door internationale dierenartsen. Wanneer het paard is goed gekeurd mag de ruiter een nieuw paard uitkiezen voor de volgende etappe. Elk paard wordt voor maar voor één etappe gebruikt.

De paarden

Naast de ruiters worden ook de paarden zorgvuldig geselecteerd door dierenartsen. Alleen de sterkste dieren worden ingezet voor de wedstrijd. Deze paarden van 1.40m zijn sterk en robuust. Ze zijn getraind om wedstrijden van 8 tot 30km in galop te rijden. Om de gezondheid van de paarden te garanderen mogen ruiters niet zwaarder zijn dan 85 kilo. Als ruiters niet zorgvuldig met hun dier om gaan, lopen ze ten eerste het risico midden op de steppe te staan met een paard dat niet verder kan. Ten tweede blijft het een wedstrijd en een paard dat bij een Urtuu niet snel genoeg herstelt, levert de ruiter een tijdstraf van tenminste een uur of in het ergste geval diskwalificatie op.

Extreme uitdaging

Ruiters die deelnemen aan de Mongol Derby worden door de organisatie gewaarschuwd voor de serieuze risico’s die aan de race zijn verbonden. Zo is er namelijk helemaal niets op de verlate steppe van Mongolië. Ruiters worden gevolgd door een GPS signaal en zijn uitgerust met een ‘noodknop’. Mocht er medische assistentie noodzakelijk zijn, dan kan het uren duren voor deze aanwezig is.
Iedere ruiter mag slechts 5 kg bagage bij zich dragen waarmee zij 10 dagen moeten overleven. Denk hierbij aan een slaapzak voor lichte vorst; waterdichte en warme kleding; reserve beugelriemen; een EHBO setje; gevriesdroogd noodvoedsel want het geitenvlees schijnt niet lekker te zijn en dertien uur per dag in het zadel gaat je niet in de koude kleren zitten.

Kritisch oordelen

Chris Bergers portretTwee jaar geleden kwam ik in aanraking met de Mongol Derby. Direct sprak het extreme karakter van de wedstrijd me aan en droomde ik over galopperen over de lege steppe. 2010 was tevens het jaar dat de eerste Nederlander de derby voltooide. De bekendheid van de derby in Nederland ging gepaard met een storm van kritiek over het welzijn van de paarden. Ook ik had mijn vraagtekens. Na twee jaar de race gevolgd te hebben en nagedacht te hebben over de kritiek en de risico’s besloot ik mij in oktober 2013 in te schrijven. Ik wil graag zelf zien en oordelen over deze wedstrijd. Ik zou mij niet ingeschreven hebben, als mijn eerste indruk niet goed zou zijn. Immers, een wedstrijd zoals deze, zou anders ook niet onder de Britse vlag verreden kunnen worden. Toch blijf ik kritisch en wil ik via deze vierwekelijkse blog een realistisch beeld van de wedstrijd geven en de voorbereidingen in aanloop van de race. Dus, beleef met mij het avontuur van de Mongol Derby. Tot de volgende keer!

Chris Berkers, endurance-amazone en ultraloopster
Rijdt van 5 t/m 16 augustus 2014 de Mongol Derby.

Volg Chris via Facebook.
Volg Chris via haar Engelstalige blog.

Lees hier alles over het Mongol Derby avontuur van Chris.

3 reacties op “Het is maar duizend kilometer…

  • Wendy van den Barselaar

    Zoals gezegd bij het andere artikel hierover: Heel goed, gewoon doen.

    Hoeveel trainingskilometers maak je nu ter voorbereiding zelf te paard?

  • Chris Berkers

    Beste Wendy,

    Bedankt voor je reactie. Leuk dat je enthousiast bent. Op dit moment maak ik nog te weinig kilometers te paard. Maar ik wil dit absoluut op gaan voeren, en daarvoor ben ik op zoek naar paarden die ik één of meerdere keren zou kunnen rijden, al is het maar om gewoon zo veel mogelijk verschillende pony’s gereden te hebben.

  • Yvonne

    Nee joh, geitenvlees is hartstikke lekker. Allemaal lekkere recepten: http://www.geitenvlees.com/index.php?i=7
    Ik weet alleen niet hoe ze het daar klaarmaken 😉
    Veel succes met je voorbereiding. Ik ga je volgen op FB.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.