In een interview met The Horse Magazine geeft St. Georg-redacteur Jan Tönjes zijn kritische mening over de hedendaagse dressuursport. Tönjes, voorheen werkzaam bij het Oldenburger Verband, uit zijn zorgen over de jurering en ziet het nog vaak voorkomen dat er hoge cijfers worden gegeven voor niet correct uitgevoerde oefeningen.
In het interview reageert Tönjes op de stelling van The Horse Magazine’s redacteur Christopher Hector, die luidt: ‘Ik zie steeds meer zwiepende staarten, geopende monden, weggedrukte ruggen en achterbenen achter de massa, maar toch leverde dat in Aken serieuze punten op’.
Weggedrukte rug en hoge croupe
“Juist, vooral de weggedrukte rug en de hoge croupe, dat is zo makkelijk te zien. Je ziet dat de croupe hoog is en het paard de achterhand niet laat zakken in wat juist de meest verzamelde oefeningen in de proef zijn. Oké, het is ritmisch uitgevoerd en daarmee is het om zo te zeggen goed gedaan, omdat er ongeveer dertien passen op de plek uitgevoerd worden, maar de rest wordt niet in de beoordeling meegenomen. Het mogen dan misschien dertien passen op de plaats zijn, maar de rest is onzin. Het is een 6,5 en als een ruiter dat cijfer vier keer op rij krijgt, dan is hij uitgesloten van deelname aan een grote Nations Cup. Een score van 70 of 71% is niet genoeg om geselecteerd te worden.”
Schommelen in de piaffe
“Maar zo lang ze nog hoge scores krijgen, zal de training thuis niet veranderen. Het is natuurlijk speculeren hoe er getraind wordt, maar zolang je piaffes ziet waarin het paard van links naar rechts schommelt en dus geen balans heeft, durf ik er om te wedden dat deze paarden thuis voor de bakrand gezet en daar moeten leren piafferen. Vraag een willekeurige trainer, als een paard van links naar rechts schommelt, is dat een teken dat de piaffe niet op de juiste manier aangeleerd is. Natuurlijk heeft het ene paard van nature meer aanleg dan de andere, maar als piaffes zonder balans, wissels met een hoge croupe en pirouettes hebben waarin het paard geen sprong meer heeft nog 7,5-en opleveren, waarom zou je dat dan veranderen?”
Bron: THM
Manege instructeurs juryleden en collega’s in de paarden en de sport moeten op elkaar gaan letten hoe er wordt paard gereden sporen schoppen trekken zagen in de paardenmond thuis en op manege s wedstrijden shows veilingen voorrijden moet beter en dier vriendelijk paardrijden moet paardrijden blijven ook op een inrij terrein gr wilco vd Meulen
Goed verhaal!
Nu de uitwerking nog…
Ik hoop dat ze bij de KNHS dit artikel ook hebben gelezen.
Jan Tönjes omschrijft hier precies waar de schoen wringt.
Als je dit niet aanpakt is je welzijnsbeleid niet serieus te nemen!
Ik verbaas mij al een hele tijd over punten die gegeven worden voor een beetje gehuppel op een plek dat piaff moet voorstellen….. En er zijn maar weinig paarden die het op de klassieke manier uitvoeren, mooi gaan zitten achter met kleine hoeken in de gewrichten en daarmee de voorhand lichter maken…
Veranderingen komen echter maar moeizaam op gang. Dat constateerde ook de filosoof Arthur Schopenhauer (1788) toen hij ons met deze stelling verrijkte:
“Nieuw inzicht kent drie fases. Eerst wordt het belachelijk gemaakt, dan agressief bestreden en vervolgens als vanzelfsprekend gezien.”
De veranderingen komen echter nooit vanzelf. Daarvoor zijn adequate acties van de officials, juryleden en zeker niet op de laatste plaats van de hippische pers nodig. En juist dat laatste ontbrak volledig in de paardenwereld. Alleen de hoofdredacteur van Eurodressage, Astrid Appels, waagde het af en toe om de vinger aan de pols te houden. De hippische pers, ook in Duitsland het paardenland bij uitstek, bejubelde echter in alle toonaarden de beoordelingen van de juryleden en wie het waagde om kritiek te uiten, werd gecensureerd, genegeerd en geblokkeerd. Hetgeen Horses op Facebook nog steeds doet. Alle mensen die het waagden om met de FEI-regels in de hand kritiek te uiten, worden nog steeds op FB geblokkeerd.
Jan Tönjes, de hoofdredacteur van het toonaangevende hippische magazine St. Georg, heeft nu toch de knuppel in het hippische hoenderhok gegooid.
Nu maar afwachten of de rest van de hippische pers dit oppikt en in het belang van de paarden en de paardensport blijvend de vinger aan de pols zal houden. Van belang daarbij is wel dat de marginale kennis bij de hippische pers aanmerkelijk verhoogd wordt want dat is mede de oorzaak dat de hippische pers zelf niet eens beseft hoe de oefeningen volgens de FEI-regels behoren te worden uitgevoerd of waar de balans bij een paard werkelijk voorstaat.