Hij is een van de meest succesvolle trainers en coaches in de paardensport ter wereld. Sjef Janssen won zelf teambrons op het EK van 1984, maar als trainer en coach boekte hij nog veel meer grote successen. Als dressuurbondscoach van het Nederlandse team, met onder andere zijn vrouw Anky van Grunsven, maar ook als coach van het Belgische en het Amerikaanse dressuurteam.
“Eigenlijk ben ik meer een fietser, een voetballer en een tennisser. Ik kom uit een sportief gezin. Mijn vader was tweevoudig Nederlands kampioen wielrennen, hij werd derde op het WK van 1947 en reed twee keer de Tour de France. Dat wielervirus sloeg al snel over op mijn broers en mij. Met de paardensport had ik weinig, totdat ik een veulen kocht voor mijn dochtertje. Die hobby liep uit de hand en een tijdje later kocht ik zelf een hengst. Dat werd mijn eerste teampaard voor Nederland”, begint Sjef Janssen zijn column op Limburg Paardensport.
Frisse blik
“Ik wilde zelf ook leren rijden en bracht daarom uren door op de manege in Ulestraten en later op die in het Belgisch-Limburgse Neeroeteren. Maar ik was anders dan alle anderen. Ik kwam niet uit de paardensport. Daarom kon ik met een frisse blik tegen de sport aankijken. Ik stelde vragen die nooit waren gesteld. Dat pakte goed uit. Mijn onconventionele manier van trainen leverde aanvankelijk gefronste wenkbrauwen op in de paardensportwereld, maar later nog meer medailles.”
Kinderen Yannick en Ava Eden
“Ik kom nog veel in Limburg, om te fietsen maar ook om de verrichtingen van mijn kinderen te zien. Het Equestrian Centre de Peelbergen is bijvoorbeeld een fantastische accommodatie met geweldige bodems. Het heeft een internationale uitstraling. Ik kom er regelmatig, omdat mijn kinderen Yannick en Ava Eden er graag wedstrijden rijden. Afgelopen zomer werd Yannick nog Nederlands kampioen bij de pony’s.”
Zorgen over toekomst
“Ik ben inmiddels 71 jaar en vind het bijzonder dat de nieuwe generatie klaar staat om over te nemen. Al maak ik me ook wel zorgen over de toekomst. De politieke discussie over paardenwelzijn zou er zomaar voor kunnen zorgen dat we over pakweg dertig jaar niet meer op een paard zitten. Dat zou ik echt erg vinden, temeer omdat het zo onterecht is. De laatste decennia is er zoveel veranderd. De verzorging, training en voeding zijn buitengewoon professioneel geworden, met veel liefde en aandacht voor het dier. Die liefde zorgt ervoor dat paarden hier überhaupt nog rondlopen.”
Greutsj
“De ontwikkelingen in Limburg, met bijvoorbeeld die topaccommodatie in Horst aan de Maas, zorgen daarom niet alleen voor de ambities van jonge ruiters, maar ook voor het welzijn van het dier. Dat maakt deze Brabantse Limburger erg trots, of ‘greutsj’ zoals we dat in Limburg zeggen.”
Bron: Limburg Paardensport
Waar voorheen Piet Oothout elke twee weken naar zijn Duitse vrienden ging om van elkaar te leren op hippisch vlak, daar staan beide landen nu tegenover elkaar. Wie herinnert zich niet het artikel uit de Sankt Georg, “Dressur Pervers” …
Sindsdien draait het om spektakel! De onnatuurlijke, gekunstelde bewegingen hebben de plaats ingenomen van de natuurlijke bewegingen waarbij lichtheid, taktzuiverheid, balans tot harmonie leidden.
Dus ja, wat betekent dan succesvol ….