Ga naar hoofdinhoud

Vergane Glorie

Viertal VarusMet enige weemoed liep ik zaterdag rond op de Hippiade. Ooit heb ik er meegestreden in een achttal. Mooie herinneringen, vooral dat je alles met z’n allen samen deed en ging kijken naar teamgenoten. De sfeer en saamhorigheid, ze zorgden voor een warm gevoel. Eigenlijk was het afgelopen weekeinde allemaal perfect georganiseerd, maar ik miste toch de sfeer van weleer ten tijde dat een kampioenschap ook nog een echt kampioenschap was met drommen supporters langs de kant als er gestreden werd om de titels in de hoogste springklasse.

Sinds vorig jaar, toen geboren uit noodzaak door de hevige regenval en afgelasting, wordt het verenigingskampioenschap nu apart gehouden. Het biedt zeker voordelen zo is gebleken. Toch was het afgelopen weekeinde op de Hippiade net alsof ik op een ‘gewone’ wedstrijd vertoefde. Alleen in de Z dressuur hadden een paar combinaties hoorbaar veel extra veel support.

Voordelen van de nieuwe formule zijn er zeker bij veel regenval. Je hebt minder paarden, niet zoveel parkeerterrein nodig en kunt veel vrachtwagens op de harde ondergrond kwijt. Ook was het een welkome wijziging dat de M dressuur alsnog in de zandbaan kon worden verreden. Maar toch, die sfeer van al die verenigingruiters die het een hele eer vinden op de Hippiade te mogen rijden, die massaal hun regiofavorieten gaan aanmoedigen: het is er niet meer.

Nog een groot nadeel is dat het verenigingskampioenschap ineens pas half september is en dat is nu net de datum dat er bijvoorbeeld in Varsseveld een groot concours wordt gehouden. Dit concours kreeg nu veel minder inschrijvingen dan gebruikelijk. Bovendien zijn de leden van de organiserende vereniging die mee willen doen aan dat verenigingskampioenschap, juist zo hard nodig als vrijwilligers op het Hippisch Festijn.

Natuurlijk zijn er ontwikkelingen en die moet je ook in de paardensport blijven volgen. Je moet die blik vooruit blijven richten en kun je niet altijd naar het oude blijven verlangen. Mogelijk wordt komend weekeinde de strijd om het verenigingskampioenschap een groot succes en dat hoop ik van harte. Maar ik zie toch ook dat het echte Levade/Hippiade-gevoel van vroeger ver te zoeken is. De gezelligheid, de sfeer van het verenigingsgevoel is aan het verdwijnen en dan krijg ik toch wel een beetje heimwee naar de goede oude tijd.

Jacquelien van Tartwijk, redacteur
Deze column verscheen vrijag 16 september in De Paardenkrant

Eén reactie op “Vergane Glorie

  • Meta

    Ja vroeger…dat waren nog eens tijden!
    Wij gingen met de gehele ponyclub/rijvereniging De Hoefslag (Beerze) “op concours” gezamenlijk met één veewagen op pad ergens in de regio.Het halve dorp ging mee!
    ’s ochends reden we onze dressuurproeven ,acht en viertal,’s middags springen of cross in het bos , onze instructeur was er ook altijd bij.Iedereen deed mee.
    Koek en zopie mee ,je was de gehele dag onder de pannen (nou ja buiten dan hè..enuhh vóór het melken weer thuis !)
    Prachtige tijden waren dat!
    😉

Reacties zijn uitgeschakeld.