Ga naar hoofdinhoud

Juryhandboek

Goud Charlotte Dujardin, zilver Adelinde Cornelissen, brons Laura Bechtolsheimer
Epke Zonderland haalde goud op de Olympische Spelen door het uiterste van zichzelf te vragen. Hij nam een groot risico en trotseerde de gevaren die bij dat risico horen. Zo zit topsport in elkaar, zelfs bij de niet-jurysporten. Een schaatser op de 1.500 meter kan zichzelf opblazen door pijlsnel van start te gaan, maar als hij een hele goede dag heeft, kan hij er ook wereldkampioen mee worden.

Topsport is het opzoeken van grenzen en wie het best met dat wankele evenwicht overweg kan, wint de wedstrijd. Zo heb ik tot nu toe ook de dressuursport geïnterpreteerd. Tót vorige week donderdag. Toen besloten zes juryleden dat de dressuursport niet in de eerste plaats gaat over het leveren van een topprestatie, maar over harmonie.

Dat is een zienswijze. Eentje die ik niet deel, al is het maar omdat harmonie als op zichzelf staand fenomeen geen sportieve graadmeter is. Je moet – lijkt me – eerst kijken naar de geleverde prestatie – hoe knap en hoe exceptioneel die is – en vervolgens betrekt je erbij in hoeverre die ‘in harmonie’ is geleverd. Maar gesteld dat harmonie inderdaad de primaire graadmeter zou zijn: zég dat dan van tevoren, zodat alle sporters zich erop kunnen instellen.

Dat was het onsportieve aan de jurering van de individuele olympische finale om de kür- medailles. Deze juryleden hebben met elkaar overlegd, ze hebben kennelijk afgesproken dat ze maar eens wat andere accenten zouden gaan leggen en wíe hier ook van af wist: níet Adelinde Cornelissen. Die reed met het mes tussen de tanden, ze haalde het onderste uit de kan, niet wetende dat ze hiermee alleen maar het misprijzen van de jury over zich afriep!

Het feit alleen al dat een handvol individuele juryleden onder de borrel tegen elkaar kan zeggen: weet je wat, we kijken niet meer zo sterk naar de gedragenheid van de overgangen, naar de grootte en de expressie van de wissels, naar de afdruk, techniek en houding in de piaffe, de moeilijkheidsgraad vinden we ook niet zo belangrijk: vandaag wordt het toch vooral de aanleuning!

De sportieve kater van Greenwich Park schreeuwt om een juryhandboek zoals dit al decennia lang wordt gehanteerd bij het turnen. Toen Epke Zonderland na zijn drievoudige salto landde en als een huis bleef staan, wist hij zeker dat hij gewonnen had. Zo heeft ook een dressuuramazone, die vier jaar lang naar Londen heeft toegewerkt en daar alles voor opzij heeft gezet, recht op een voorspelbare beoordeling. Maak afspraken, voer ze uit en ontsla juryleden die hun eigen interpretatie tot regel verheffen.

Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur ([email protected])
Deze column verscheen dinsdag 14 augustus 2012 in De Paardenkrant

12 reacties op “Juryhandboek

  • mj kochx

    In principe ben ik het eens met wat hier beweerd wordt, echter het FEI reglement spreekt wel over het feit dat het er uit zou moeten zien alsof het paard het uit vrije wil doet, dus er wordt wel degelijk heel veel waarde gehecht aan harmonie.

    Feit is dat het er bij Charlotte (en Carl) ‘simpeler’ (makkelijker, vanzelfsprekender) uitziet, met een rustiger aanleuning en dat je bij Adelinde en andere ruiters en amazones vaak ziet dat de power die gegenereerd wordt, aan de voorkant zichtbaar beteugeld moet worden door meer stanggebruik (doorslaande stangen bij LDR / Sjef leerlingen) en een wat strakkere zit.

    Doordat e.e.a. nu nog redelijk subjectief beoordeeld wordt, kan het dus voorkomen dat de harmonie (met fouten) zegeviert over een foutloze uitvoering die in het beeld wat minder harmonie vertoond in de aanleuning.

    Dat het een goed idee zou zijn om net als bij het turnen duidelijke definities te genereren van 1) hoe ziet de ultieme uitvoering eruit (staat in feite al in het FEI reglement), 2) welke afwijking van perfectie geeft welke aftrek, 3) weging van de moeilijkheidsgraad, staat buiten kijf.

    Hoe objectiever de beoordeling, hoe beter.

  • lita dove

    Yes, we all heard that Clarke pushed for Valegro in the same way he used to push for Totilas–because the PARTNERSHIP represented the best fantasy of dressage. And it was that willingness and fluency that Valegro showed, not to mention balance. How can anyone talk about tight reins when the horse produced huge extensiuons right back to tight well-balanced collection with no change in his frame, mouth, rein connection,let alone rhythm ,uphill and forward?

    Anyway–it is a totally subjective sport. The judges say they found Adelinde lacking just around 2 percentage points. That is not losing, that is simply not being as great compared to this horse/rider as when Adelinde/Parzival wsere compared to Edward/Totilas.

    There is an FEI judge handbook,as everyone here already knows.I think if Mr. Rosie looks at his copy (I am positive he has one). On page 1,there is the “Objectand General Principles of Dressage”

    <>

    Without score sheets, it is difficult to really get a sense of what the judges did or did not reward/score down.
    If Mr. Clarke and any of the others read this: PLEASE give us the scores-by-movement. Every top show has done so since Hong Kong Olympics 2008 and it is certainly a step in the right direction to gain credeibility for the sport and perhaps make it more attractive to the public.

  • lita dove

    The object of dressage according to the FEI Judge Handbo0ok, page 1, is

    the horse…achieving perfect understanding with the rider.

  • Riekske Vermeulen

    Ik ben het volledig met jullie artikel eens ! Er moet echt iets gebeuren !Niet alleen Nederland viel over de uitslag , maar se halve wereld!

  • M. van Vark

    Deels kan ik mij vinden in het standpunt van de heer Rosie maar grotendeels vindt ik zijn verhaal nogal ongenuanceerd. Zeker de Kur van Adelinde was van buitengewone kwaliteit. Een compositie en moeilijkheidsgraad zoals ik die bij de anderen nog niet bij benadering heb gezien. Maar voor mij toch niet het kippenvelgevoel. Dat was er wel voor Anky en Salinero. De harmonie tussen amazone en paard maakte die kur tot een emotionele beleving. Dressuur is emotie. Juist in de kur moet de band tussen ruiter en paard je raken. En dat kan alleen maar als er sprake is van harmonie tussen beiden heer Rosie. Daarom kan ik me vinden in de gekozen benadering van de juryleden.In zowel de Grand Prix als de Special hebben ze een statement gemaakt richting de wereld. Want eerlijk is eerlijk ik persoonlijk werd niet enthousiast van de agressieve rijstijl van met name Adelinde waarbij ik meerdere malen een open mond en doorgedraaide stang heb gezien. Op zo’n moment denk ik zo kan dressuur niet bedoeld zijn. Dat met het beeld van de Grandprix en de Special op het netvlies ook de keuzes in de Kur zijn gemaakt is jammer en niet terecht. Maar laten we het zien als een wake up call.

  • Heleen Cramer

    Niet alleen de jurybeoordeling is nodig aan modernisering en herijking toe. Dat is ook de kleding van de ruiters. Ondanks moderne, soepele stoffen ziet het er nog steeds raar uit voor een buitenstaander. Wie gaat er nu sporten in een colbertje? Om van dressuurkleding maar niet te spreken. Een doodgraversjas en een kachelpijp op je kop. Het is best stijlvol maar zóóó antiek. Ik ben er van overtuigd dat Anky, na haar derde gouden medaille in 2008, wèl tot sportvrouw van het jaar was uitgeroepen als ze niet zo gekleed was geweest. Medesporters, die uit de genomineerden kozen, zagen dressuur gewoon niet als sport. Zo jammer en misplaatst.
    Met andere kleding, passend qua kleur bij je land of je paard, kan het schouwspel zo veel aantrekkelijker en sportiever. De valhelmcap van Dujardin is wellicht een begin. Laten we voor de jurering naar het turnen kijken en voor de aankleding inspiratie opdoen bij het turnen èn bijvoorbeeld kunstrijden op de schaats.

  • C. Provaas

    Is harmonie niet regel 1 volgens de FEI reglementen? Welnu dan! Een open mond, horizontale stang en achterblijvende achterbenen zijn nu eenmaal geen tekenen van harmonie.
    Dhr Rosie toont zich een bar slecht verliezer, neem een voorbeeld aan Adelinde.

  • Magelie Casijns

    Als Belgen zijn we wel gewend om “underscored” te worden. DUS dan maar de volgende Olympische spelen in België, dan hebbenonze rijders ook eens een kans op een medaille. Toch knap dat dit artikel van Dirk Willem Rosie de PR manager (Lita Dove) van Carl en Charlotte aan het schrijven heeft gekregen.

  • Anne Schramm

    @Lut Colman: Bedankt voor de link, juist gezegd van equestro.be.

    Ik vind het overigens veelzeggend dat de bij equestro genoemde reactie inmiddels is verwijderd van deze pagina. Lijkt ook op slechte verliezers…

  • Wendelieke Weersma

    Ik weet niet of we nu zo gelukkig moeten zijn met ‘het recht op een voorspelbare beoordeling’. Als er iemand is die daarvan heeft geprofiteerd is het Charlotte Dujardin: als 6 maanden geleden was duidelijk dat de hype rond deze ‘new kid in town’ een aan zekerheid grenzende gouden plak ging opleveren. En zie: zo is geschied!

  • Albert Willem Knop

    @ Dirk Willem Rosie. Ik snap uw zienswijze, maar deze wordt volgens mij niet gedeeld door de FEI. Ik zou u willen wijzen op artikel 401 (Object and principles) van het FEI regelement voor dressuur evenementen waar ik door de heer De Lang op ben gewezen in een andere diskussie op dit forum. Het lijkt er toch op dat de jury zich duidelijk heeft gericht op dat regelement. Of je een zilveren medaille een afstraffing moet noemen, lijkt me wat overdreven. Ik ben het wel met u eens dat de lijn waarlangs gejureerd wordt helder en konsistent moet zijn. Het kan en mag niet steeds anders zijn.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.