Wie precies bij A afwendt, wie precies bij B aanspringt, wie precies op drie hoefslagen het schouderbinnenwaarts toont, wie de volte precies tien meter doorsnee maakt, scoort als het goed is punten bij de vleet. Ook al zit ‘ie op een derde premieruin. Zeker als de basisgangen daarbij steeds taktzuiver blijven en de aanleuning smakelijk is. Dat zijn allemaal haalbare doelen voor de eenvoudige dressuurruiter die zich geen beestje van de PSI kan veroorloven.
Goed paardrijden
Het mooie aan de goedgejureerde dressuur is dat niet het goede paard, maar goed paardrijden voorop staat. Alleen goed getrainde, durchlässige paarden kunnen taktzuiver en in een fijne aanleuning precies bij A afwenden, precies bij B aanspringen, over precies drie hoefslagen een schouderbinnenwaarts draven en een volte van niets meer of minder dan tien meter lopen.
Huidige mode
Niet zo leuk aan dressuur is dat er in het hoofd van juryleden zoveel ruimte is voor interpretatie van het FEI-protocol. Dat geschrift lijkt voor zichzelf te spreken, maar toch wordt de harmonie daar de laatste tijd wel heel erg uitgelicht als een soort overtreffende trap van goed paardrijden. In de huidige mode van jureren wordt een gebrek aan impuls, kracht en expressie vertaald als superharmonie.
Britse school
Ik heb het over de Britse school. Isabell Werth en Weihegold hadden afgelopen zaterdag een wereldrecord in de Kür verdiend, maar nee, dat moest in handen blijven van de met veel minder impuls lopende Valegro. De briljant afgerichte Nip Tuck liep 83.325% bij elkaar, een score die suggereert dat dit één van de beste dressuurpaarden van de wereld zou zijn. Driewerf neen!
Harige driejarige
Als harige driejarige had Valegro of Nip Tuck bij elke ruiter met een smalle beurs terecht kunnen komen, dat is inderdaad het mooie en sportieve van de dressuur. Niet de bankrekening van Carl Hester, maar zijn rijkunst maakte het verschil.
Maar dressuur is méér dan alleen de vaardigheid van de ruiter, dressuur is ook genieten van de expressie, de kracht en atletiek van het paard. Bij gelijk niveau van africhting moet in de top van het klassement – in de B én in de Grand Prix – de kwaliteit van het paard de doorslag geven.
Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur
Reageren? Dat kan hier.
Helaas is dressuur ook vaak een paardenkeuring waarbij de kapitaal krachtigen wel degelijk een voorsprong hebben. Het precies en netjes rijden met een gewoon paard wordt vaak niet naar waarde beloond.
(Een schouderbinnenwaarts wordt trouwens op drie sporen gereden en niet op drie hoefslagen.)
Ik zou het onterecht hebben gevonden als het wereldrecord gehaald was door Werth. Zeker hebben de Engelse combinaties veel harmonie, maar Valegro laat daarbij veel impuls en durchlassigkeit zien. Dat is ongeëvenaard. De scores van Nip Tuck zijn inderdaad wel te hoog, want daar is de impuls onvoldoende. Valt er verder niemand op dat de merrie van Werth (kijk goed naar achterbenen in uitgestrekte draf) onregelmatig is in passen? En ik zie het “aparte” er ook niet in, maar dat zal wel persoonlijke smaak zijn. Werth is ook niet de meest subtiele ruiter, wat de harmonie naar mijn mening in de weg zit. Ik mis Valegro nu al, het paard dat ogenschijnlijk zonder moeite alles op het hoogste niveau laat zien, met een zeer subtiele Dujardin in het zadel.