Ga naar hoofdinhoud

Eric van der Vleuten vierde in Grote Prijs van Parijs, Zanotelli wint

+Video
Marlon Modolo Zanotelli Foto: Arnd Bronkhorst / www.arnd.nl

Voor het eerst is de Braziliaan Marlon Módolo Zanotelli winnaar geworden van een GCT Grote Prijs. Met Like A Diamond vh Schaeck (v.Diamant De Semilly) was hij de snelste. De tweede prijs was voor Lily Attwood met Cor-Leon vd Vlierbeek Z (v.Calvaro FC) voor Lillie Keenan die de derde tree bezette met Queensland E (v.Quickfire de Ferrann).

De Noor Geir Gulliksen moest als eerste binnen in de GCT Grote Prijs van Parijs en reed direct een foutloos parcours met Equine Americo Grandino H (v.Calvino Z). Deze geweldige springende schimmel kennen we nog van de tijd dat Kevin Jochems en later Niels Kersten ermee reden toen het paard nog in bezit was van stal Thijssen in Sevenum. De Noor heeft al een jarenlange ervaring, heeft nagenoeg overal gereden maar een GCT Grote Prijs nul rijden was hem nog niet eerder gelukt. Dat het zijn als twaalfde startende boezemvriend John Whitaker was die met Equine America Unick du Francport (v.Zandor) een barrage verzekerde verhoogde de pret voor Gulliksen nog meer.

Barrage

Uiteindelijk werd het een barrage met zeven deelnemers waaronder Eric van der Vleuten met Dreamland (v.Sunday De Riverland).

Geir Gulliksen opende het barragebal in de wetenschap dat hij sowieso zijn persoonlijk record zou verbeteren want tot nog toe was het beste resultaat dat hij haalde in een GCT Grote Prijs een twaalfde plaats. In een voorwaarts tempo reed hij zijn schimmel wederom foutloos rond, alhoewel het bijna mis ging op de een na laatste hindernis waar zijn paard struikelde maar op de been wist te blijven. De 41.81 seconden die hij klokte moest normaal gesproken geen probleem zijn voor de concurrentie.

John Whitaker gaf al beduidend meer gas maar kreeg onderweg wel een fout wat zijn resultaat bracht op vier strafpunten in 38.93 seconden.

De volgende die het probeerde was Olivier Robert met Vivaldi des Meneaux (v.Chipendale Z). Hij reed een barrage op het scherpst van de snede maar had verstandiger moeten zijn op de laatste steilsprong want de manier waarop hij daarheen reed was een uitnodiging voor een fout en die kreeg hij dan ook. Zijn tijd van 36.34 seconden zou ruim genoeg zijn geweest voor de leiding.

Eric van der Vleuten leek van de eerste naar de tweede hindernis geen poging te doen om te winnen aangezien de anderen daar een galopsprong hadden weggelaten. Maar in de landing van de tweede hindernis begon van der Vleuten vooruit te rijden en kreeg overal een lekkere voorwaartse afstand. Om niet ook een fout te krijgen op de laatste sprong zoals zijn voorganger zette Eric daar nog eens voor op en verloor daar iets tijd maar niet heel veel. Zijn 39.53 seconden was in ieder geval genoeg voor de leiding in de wedstrijd en op z’n slechtst een vierde plaats want na hem kwamen er nog maar drie.

Een van die drie was de Amerikaanse amazone Lillie Keenan met de onlangs door haar aangekochte Queensland E (v.Quickfire de Ferrann), het voormalig toppaard van o.a. Frank Schuttert. Zij liet wel een galopsprong weg van de eerste naar de tweede en net dat verschil was ook de voorsprong die ze op van der Vleuten had aan de finish. Nul in 39.13 seconden en de nieuwe leider in de wedstrijd.

Aan Lily Attwood de beurt om een poging te doen om in haar nog jonge carrière voor het eerst een GCT Grote Prijs op naam te schrijven. Ze reed werkelijk waar met het mes tussen de tanden en na drie hindernissen was al duidelijk dat ze veel sneller dan de Amerikaanse was. Dat hield ze met haar Cor-Leon vd Vlierbeek Z (v.Calvaro FC) vol tot de eindstreep en met 37.55 seconden had ze de tijd van Keenan ruim te pakken.

Als laatste in de barrage kwam ook gelijk de grootste kanshebber. Marlon Módolo Zanotelli en Like A Diamond vh Schaeck (v.Diamant De Semilly) hadden eerder op de dag al laten zien over voldoende snelheid te beschikken toen het paar tweede werd in de kwalificatierubriek. Hij begon zeer voortvarend en lag goed op weg tot hij naar de plankensteilsprong een vreselijk slechte afstand reed en alle hoop in rook zag opgaan om voor het eerst een GCT GP te winnen. Hij deed dan ook alles verkeerd wat je verkeerd kon doen. Het begon bij een grote afstand die hij zag waarop hij reageerde door het commando vooruit te geven. Maar dat commando kwam eigenlijk al te laat om dat gat nog dicht te kunnen rijden dus ging Zanotelli ervan uit dat zijn paard wel op groot zou vertrekken en ging ook in die verwachting al met z’n lichaam naar voren. Maar zijn paard dacht daar anders over en nam een tussenpasje waardoor Zanotelli bijna op z’n nek zat. Hoe dat paard het toch voor elkaar kreeg om daar foutloos te blijven zal altijd een groot raadsel blijven in het licht van de natuurwet der zwaartekracht. Zanotelli besefte dat hij met de schrik vrij was gekomen en reed daarna alsof de duivel hem op de hielen zat en stak zijn vuist in de lucht toen hij na het passeren van de finish op het scorebord keek en zag dat zijn 36.07 seconden genoeg was voor de winst en 100.000 euro

Uitslag

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.