Ga naar hoofdinhoud

Andrew Heffernan draagt met trots oranje

Andrew Heffernan and Millthyme Corolla. Foto Lonneke Ruesink
De 39-jarige eventer Andrew Heffernan woont in Engeland, maar komt altijd uit voor het Nederlandse team. Zo ook nu op de Wereldruiterspelen in Normandië. “Ik rijd voor Holland, omdat dat mijn moeder trots maakt.”

Andrew Heffernan voelt zich heel erg Nederlands. Zijn moeder komt uit Scheveningen. Ze groeide op in Indonesië, kwam in de oorlog in een Jappenkamp terecht, maar zag kans om te vluchten naar Australië. Op de terugweg naar Nederland kwam ze in Hongkong een Ierse legerarts tegen.
De relatie hield geen stand. Andy was tien jaar toen zijn moeder besloot om naar Engeland te verhuizen, omdat hij en zijn zus daar een betere opleiding konden krijgen. “Ze had geen familie meer in Nederland en ze was er al zo lang weg.”
Kleine Andrew liep niet erg warm voor school. Op een dag nam zijn moeder hem mee naar de plaatselijke manege. “Alles viel op zijn plaats, dat was het. Ik wilde alleen nog maar paarden.”

Trotse Nederlander

Aanvankelijk hield Andrew zich bezig met springen, de overstap naar eventing maakte hij ruim vijftien jaar geleden. Het duurde niet lang voor hij aan de start verscheen van prestigieuze eventingwedstrijden. Vanaf het begin kwam hij uit voor Nederland. Voor hem geen punt van discussie, maar het ergert hem enorm hoe er in Engeland tegenaan wordt gekeken. “Een bekende Engelse commentator voor de paardensport zegt herhaaldelijk enigszins schamper dat ik ervoor heb gekozen om voor Nederland aan de start te verschijnen. Met als ondertoon dat ik kennelijk niet in het Britse team kan komen. Hij zegt het niet hardop, maar je voelt het wel.” Andrew is zichtbaar geïrriteerd, zelfs geëmotioneerd. “Complete onzin”, zegt hij fel. “Vanaf mijn allereerste internationale wedstrijd ben ik altijd voor Nederland aan de start verschenen. Ik heb een Nederlands paspoort, mijn moeder is Nederlands. Ik had ook voor Engeland kunnen kiezen of zelfs voor Ierland, want ik heb ook de Ierse nationaliteit door mijn vader. Maar Nederland is een bewuste keuze. Mijn moeder is altijd mijn grootste supporter geweest. Ook toen ze geen geld had en het leven moeilijk was, hielp ze mij. Ik rijd voor Holland, omdat dat mijn moeder trots maakt. En ik voel me van binnen ook echt Nederlands, al spreek ik de taal niet. Daar schaam ik me best wel voor. Ik heb het geprobeerd te leren, maar ik heb helaas weinig taalgevoel. Die harde ‘G’ krijg ik maar niet voor elkaar. Maar ik voel me elke keer vereerd als ik mijn oranje shirt aantrek.”

Meer weten over Andrew Heffernan? Lees het hele interview in De Paardenkrant Extra nummer 6.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.