Ga naar hoofdinhoud

Sieraad

FOTO: WWW.ARND.NL
We kregen van best wel hogerhand het dringende verzoek om geen foto’s van trekpaarden met korte staarten meer in de Paardenkrant te zetten. Geen seconde hebben we overwogen om op dit verzoek in te gaan. Zou een rare boel worden: wel een foto van de nummer 3, geen foto’s van de kampioen en de reservekampioen.

De redactie moest de barricade op, het kwaad doodzwijgen en het goede in het zonnetje zetten, vond men van hogerhand. Maar daar voelden we weinig voor. Ons werk bestaat op de eerste plaats uit het verslag doen van de werkelijkheid. Daar gaan we niet gericht dingen uit weglaten. Al is het maar om te signaleren dat er nog steeds – in weerwil van alle wetten – trekpaarden met gecoupeerde staarten op keuringen lopen. Dat blijven we ook fotografisch melden, mét naam van de betreffende eigenaar.

Ernest van Loon

Journalisten realiseren zich best wel dat ze een bepaalde rol vervullen. Ik kreeg dat als jongeling al ingepeperd van Ernest van Loon. De redactie van de Hoefslag, waar ik toen voor werkte, ontving per ouderwetse post regelmatig handgeschreven brieven van de oude leermeester, vooral als we met de keuze voor een bepaalde foto weer eens een detail over het hoofd hadden gezien. Hoe konden we nou zó’n foto plaatsen, met dát ringetje of zó’n riempje/kettinkje. Ook met de beenplaatsing, halshouding of teugelvoering was Van Loon niet snel tevreden.

Onderuit de zak

Later kreeg ik van de FNRS onderuit de zak als we bij artikelen over een strandrit in Zuid-Frankrijk of vrijheidsdressuur in Baskenland foto’s plaatsten van ruiters zonder gecertificeerde veiligheidshelm op hun hoofd. Wij moesten het lezersvolk immers voorgaan in de roep om veilig paardrijden. Of we dan in één beweging door gelijk ook maar de foto’s van dressuurruiters met een onveilig hoedje op hun hoofd uit de krant moesten verbannen, luidde mijn wedervraag.

Calimero Simon

Verstokte trekpaardliefhebbers kijken al hun leven lang met passie naar hun paarden, die – voor hun gevoel – hun paarden helemaal niet zijn als daar een staart aan hangt. Hen wil ik het verhaal van Hugo Simon vertellen. Die zette als eerste een helm op zijn hoofd die hem écht voor onnodig onheil behoedde. Wat wérd hij bespot! Hij was Calimero met een halve eischaal op z’n kop, belachelijk, geen porem. Als je nu een jeugdfoto van Jos Lansink of Franke Sloothaak bekijkt, denk je van de aloude cap hetzelfde.

Mét staart

Daarom gaan we vooral ook prachtige foto’s van trekpaarden mét een mooie staart in de krant zetten. Om de korte staarten-die-hards te laten zien welk een fraai sieraad Moeder Natuur aan de achterkant van elk paard heeft geplakt.

Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur

[email protected]

 

2 reacties op “Sieraad

  • Renee

    Het is niet alleen een sieraad, maar vooral een nuttig en noodzakelijk wapen tegen insecten. Daarom is het zo wreed en dom om die staart te amputeren. Halen die zogenaamde paardenliefhebbers ook een stukje van een arm van hun kind af omdat ‘dat mooier is’? Een bizarre en volkomen achterhaald, weerzinwekend gebruik.

  • Conrad Beck

    Vroeger, als we paarden noch echt nodig hadden, op het boerenbedrijf, voor de koets in het verkeer en in het leger (cavalerie in al zijn facetten) was het gewoon beter (veiliger) en praktisch ‘gebruiks-‘ paarden in zijn geheel, of voor een deel van hun staart te ontdoen.
    Vandaag is het vaak alleen nog maar traditie en mag, mijns inziens, niet met dierenwelzijn in conflict raken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.