Het heeft namelijk wel even geduurd voor de levenspartners sport en fokkerij ook echt wilden gaan samenwonen. Jarenlang konden ze niet zonder, maar zeker ook niet mét elkaar. Dat lag niet aan de leden van de beide organisaties. Die keken al heel lang naar het grote voorbeeld in Duitsland, waar de FN sport en fokkerij overkoepelt. En een rol van betekenis speelt in maatschappij en politiek.
In een soort martelgang moest paardensportend Nederland zich eerst ontdoen van zijn KNF-, NKB- en NBVR-wortelen, ik ken vergrijsde officials die het liefst weer op een katholieke manier gaan paardrijden. Bij het KWPN zijn de VLN- en NWP-kampen inmiddels uitgestorven, maar de discussie om tot een eigen centrum te komen dateert al vanaf het moment dat het WPN-pand in Bilthoven werd verkocht.
Meerdere commissies bogen zich over het volgens sommigen onmisbare eigen KWPN-centrum. Ik herinner mij dat Jan Redelijkheid en de onlangs overleden Henk van Tuyl zich de blaren op hun tong praatten. Maar boekhouders rekenden voor dat de kosten van hun plannen ondraagbaar zouden zijn. Het ontwerp van architect Sjef van Rijswijk ging tot twee keer toe de ijskast in. Maar goede dingen komen in drieën en nu werken er dan toch mensen en paarden in het geesteskind van Van Rijswijk.
De samenwerking tussen sport en fokkerij gaat al vele jaren terug. Bij de organisatie van de kampioenschappen voor jonge dressuur- en jonge springpaarden faciliteert de KNHS de foktechnische wensen van het KWPN en datzelfde gebeurt bij de hengstencompetitie. Jaren geleden was er zelfs een gezamenlijke software waarin de KNHS zijn sportstanden en het KWPN zijn afstammingen bijhield.
Aan deze – wat mij betreft voorbeeldige – samenwerking kwam destijds een pijnlijk einde. Kinderziektes in de software, eindeloos uitdijende kosten en bestuurlijke besluiteloosheid ondergroeven een project dat wel degelijk de kern van het grote, gezamenlijke belang raakte. Uiteindelijk ging het mis omdat de toenmalige bestuurders wel de splinter in de duim van de ander, maar niet de balk in het eigen oog zagen.
Onder dit verleden staat nu een dikke streep. En kijkt het echtpaar sport en fokkerij vooral naar de gemeenschappelijke kansen.
Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur
Deze opinie verscheen woensdag 7 mei in De Paardenkrant
“Annechien ten Have, lid van het hoofdbestuur van het KWPN, ging daar op door en riep de aanwezigen op “buiten de kaders te gaan denken, waarbij het lid centraal gesteld zou moeten blijven. Dit centrum zorgt er voor dat we elkaar leren kennen en dat moet leiden tot wederzijdse bestuiving”, aldus Ten Have, die vroeg of de aanwezigen ook wilden nadenken hoe de interactie tussen fokkers en gebruikers beter gestalte kan krijgen.”
Deze woorden heb ik gekopieerd uit een eerder bericht en ik maak hier lichtjes uit op, dat dit nadenken over interactie tussen fokkers en gebruikers dus nog moet gebeuren. Er word gezegd; OOK WILDEN NADENKEN. Nadenken doe je achteraf en is dus nog niet gebeurd. Maar er staat alwel een centrum, betaald door zowel KNHS leden, als wel door leden van het KWPN en heel vaak dus dubbel betaald. En zoals zo vaak met samenvoegen van taken, met als doel, doelmatiger en besparingen, zijn eerst van beide partijen de contributies maar verhoogd. Net als bij besparingen bij de overheid, welke tot doelmatigheid moeten leidden, zullen ook deze verhogingen wel niet teruggedraaid worden.
Nu word ik een beetje pessimistisch, wat ik anders echt niet ben, maar ik moet nog zien dat het centrum, rendabel word, zonder dat de leden er voor opdraaien. Ik heb het dan niet alleen over contributie, maar vooral over activiteiten die duur betaald moeten worden. Mijn vrees gaat dan nog even verder; “de gewone liefhebber ” zal er niets aan hebben.
Nu het echtpaar in het ledikant de liefde met elkaar bedrijven leven ze nog lang en gelukkig. Zo gaat het in ieder geval in sprookjes. Het eerste kindje hebben ze ook al direct verwekt. Helaas is dit geen gezond kindje geworden. Het heeft de naam “Discriminatie” gekregen. Het kindje heeft ook vele gezichtjes en verschijningen . Zo is het heel vaak kleiner dan 1.57m of anders van kleur of bouw of afstamming. De naamgeving van het kindje was best nog wel lastig, want ook monocultuur, gemis aan pluriformiteit en onderdrukking deden lang mee.
Heel erg jammer dat het geen gezond concept is geworden!
Sjaak Hoedjes
Als lid van een jongere generatie bestuurders (lokaal, regionaal en landelijk) ben ik heel blij. Blij en trots dat de landelijke bestuurders, directeuren en managementteams van KNHS en KWPN zo goed met elkaar gepraat hebben. Dat moeten ze ook vooral blijven doen. Dit goede voorbeeld mag gevolgd worden door de regionale en lokale bestuurders en leden van beiden verenigingen, voor zover dat nu nog niet gebeurt. Hopelijk volgen in de toekomst ook andere stamboeken en verenigingen en disciplines. Want waar zou de paardensport bijvoorbeeld zijn zonder goede pony’s?