Ga naar hoofdinhoud

Een taak voor het KWPN?

SpringenEerder schreef ik dat het fokken van toppaarden pas echt interessant wordt als wij ook topafrichters en ruiters opleiden. De rijkunst blijft achter bij de fokkerij. Erger, de kwaliteitsfokkerij is mede de oorzaak. Met zulke goede paarden denkt men (ten onrechte) dat het niet belangrijk is om meer aandacht te besteden aan de africhting en de wijze van rijden.

Regelmatig bezoek ik springconcoursen waar op B-niveau 60 tot 100 deelnemers meedoen, waarvan 50% niet of onvoldoende goed kan rijden. Alleen dankzij de geweldige kwaliteit van de paarden komen zij rond, en soms nog foutloos ook. Dat is natuurlijk heel jammer, want deze deelnemers worden niet geprikkeld om beter te leren rijden. Zo lukt het immers ook.

Het vast stellen van dit probleem is één ding, het oplossen is belangrijker. Misschien is het de moeite waard bij de L- en M-wedstrijden ook de stijlpuntenregeling die bij de B-wedstrijden wordt toegepast in te voeren, waarbij de beoordeling en de puntentoekenning wel door gerenommeerde ex-springruiters zou moeten geschieden.

Het moet niet mogelijk zijn dat een ruiter die een foutloos basisparcours en een snelle, stijlvolle barrage heeft gereden, geklopt wordt door een slechte ruiter die rukkend en plukkend, het paard beledigend, sneller is dankzij een top gefokt paard. Zolang dat kan gebeuren is er geen reden voor die slechte ruiters om beter te leren rijden en daar voegt de fokkerij niets toe aan de sport.

Ook voor de fokkers is het van groot belang dat hun werk, de met zorg gefokte paarden, zo goed mogelijk in de sport worden gepresenteerd. De prestaties van de paarden in de sport zijn voor minstens 50% afhankelijk van de africhting en de rijkunst. Dat moeten de hengstenhouders en -fokkers zich ook realiseren en aantrekken.

Als je als hengstenhouder met veel zorg en kennis de juiste merries voor je hengst hebben geselecteerd om de kans te vergroten dat de nakomelingen presteren in de sport, als de fokkers die de passende hengst voor hun merries hebben uitgezocht het geluk hebben dat er een gezond mooi veulen wordt geboren, als alles meezit en na drie jaar oppassen heb je een goed bewegend mooi paard, dan moet je er toch niet aan denken dat al het werk in een klap wordt verprutst door een onprofessionele africhter of ruiter.

De professionele status van de Nederlandse fokkerij, volgens zeggen met een omzet van ongeveer 1,5 miljard euro, kan zich zo’n amateuristische ‘finishing touch’ niet permitteren.

John Swaab
Deze column verscheen vrijdag 19 februari 2010 in De Paardenkrant

8 reacties op “Een taak voor het KWPN?

  • iones

    Hier ben ik het mee eens. Het heeft weinig zin om zulke goede paarden te fokken met de manier waarop nog altijd wordt lesgegeven.

    Mensen zoeken naar kennis. Maar als je kennis nog niet hebt, waar haal je dan de juiste kennis? Hoe kun je beoordelen welke instructeur op de juiste manier leert rijden?

    Ik loop nog steeds tegen instructeurs aan die vinden dat je aan de binnenteugel het paard gewoon in de stelling moet trekken, ook als het paard daar vast pakt en aan de andere kant geen verbinding neemt.
    Kennelijk wordt instructeurs dat zo geleerd.
    Op deze manier worden komt de kwaliteit in een paard nooit tot uiting, eerder het tegendeel.

    Tja, waar blijven we dan????

  • ivar

    bravo. Hetzelfde geldt ook voor de dressuur vindt ik.

  • Steef Geelen

    Ik kan niet anders dan het absoluut met de heer Swaab eens zijn.
    Het Nederlandse dressuurpaard heeft een gemiddelde levensverwachting van 7 jaar. Dan is het kapot gereden.
    Ik ben er van overtuigd dat er niemand willens en wetens zijn paard kapot wil rijden of dat er intructuers zijn die de paarden van hun leerlingen om zeep willen helpen.

    Aan de basis van deze problemen staat het niveau van het Nederlands hippisch onderwijs. Wanneer men op deze opleidingen terug gaat naar de beginselen van de “Klassieke rijkunst” hebben we zo goed als zeker de prolemen opgelost.
    Ik verwijs maar weer eens naar de paarden van de Spaanse rijschool. Tot op hoge leeftijd lopen deze paarden nog mee in de demonstraties en zijn werkelijke atleten.
    Om daar proffesioneel mee bezig te zijn vindt ik geen noodzaak. Ook binnen de landelijke rijverenigingen zijn er genoeg leden die geen wedstrijden ambieren maar recreatief willen rijden en af en toe eens een wedstrijdje mee pakken. Ook zij verdienen het hun paard correct te rijden.

    Steef Geelen

    http://www.rechtpaard.nl

  • DeBirmaan

    Hier ben ik het helemaal mee eens. Ook in de dressuur zou hiertegen veel strenger op getreden moeten worden.
    Zowel in de ring als ook buiten de ring.
    In de ring zie je vaak dat een proef hoge punten krijgt – het ziet er toch mooi uit. Er wordt weinig waardering gegeven aan de laatste punten op de protocol. De punten voor stap/draf/galop/ gereden zijn in algemeen enz. Deze punten moeten zwaarder meetellen voor het totaal. Dan pas valt iemand die niet kan rijden goed door de mand.
    Maar ook op het inrij-terrein moet iemand gaan staan met verstand van zaken en daar de rotte appels er uit plukken. Nu staat er, als je geluk hebt, een ringmeester. Helaas is deze niet bij machte om in te grijpen als zicht iets voordoet.

    Helaas maakt dat de sport ook weer duurder en zal het waarschijnlijk toch niet helpen om alles beter en diervriendelijker te maken.

    Ik hoop dat John Swaab het voor elkaar krijgt dat er meer aandacht voor komt.

    Suc6

  • R. Dyson

    Misschien een beter fokbeleid voor dressuur- en springruiters? 😉

  • Thea Oortveld

    Neem de tijd!
    Ik nederland fokken we beste dressuur/spring en men paarden. Deze fokkers nemen de tijd om uit te zoeken wat naar alle waarschijnlijkheid het beste veulen gaat geven. Daarna als alles naar wens verloopt, een veulen. Dan nog minimaal 3 jaar netjes oppassen. En ook nog een beetje geluk hebben dat het geen blessures oploopt.
    Dan moet het 3 jarige paard naar de kleuterschool. En vervolgens naar de basisschool.
    Dan zijn we al minimaal 3-4 jaar verder. Een paard is pas tussen de 6-8 jaar volwassen. Dus volgroeid en sterk genoeg om meer van te vragen.
    Dit is natuurlijk voor de nieuwe generatie ouderwets. Ja dat weet ik ook wel. Maar toch blijf ik bij mijn mening. Hoe zo blijven er zo weinig gezonde paarden over? Ze worden letterlijk stuk gereden. De meeste nieuwe paarden mensen hebben geen tijd en kennis van een zorgzame africhting. Dus resultaat? Mooie/gezonde paarden gefokt en tussen de 3/8 jaar naar het slachthuis gereden. Ja dit is geen dieren welzijn.
    Mijn mening is als je een paard netjes zoals het vroeger ging en af en toe gelukkig ook nu nog het paard pas rond de 8 jaar goed is voor het werk.
    Helaas heeft bijna niemand meer de tijd en de kennis is de laatste 25 jaar ver te zoeken.
    In de opleidingen is de kennis ten opzichte van vroeger helaas ook ver beneden peil gekomen.
    Een kind moet aan de hand leren lopen, dat is ook met het paard.
    Veel nieuwe instructie oefenen pootje over, lekker in de krul en ga zo maar door. Maar een paard recht uit rijden op eigen benen, hoe zo waarom.
    Kost het teveel tijd of snappen ze het niet. Dit is een achterwaartse africhting.
    Het begint al met het paard kan niet vaststaan.
    Hoe zo, nooit geleerd, of geen tijd genomen om het te leren. Ja, ja dat kost soms heel veel tijd.
    Ook een grote liefhebber-amateur kan dit een paard leren, misschien heeft die wel meer tijd en en geduld om dit te willen bereiken. Maar even een 3 jarig paard klaar stomen voor de proef of handel dat kan helaas niet in 1 / 3 maanden.
    Dus het resultaat is brokken. Dit verdienen de met zorg gefokte paarden echt niet. Dan denk ik wie bewijs je een dienst. In geen geval het paard.
    En is het dan zo leuk als je een paard in 1/3 maanden hebt klaar gestoomd dat het kreupel is.
    Dan komt het aan het licht. Maar dan is het te laat. Dat verdiend het paard echt niet. Dus mijn advies is neem de tijd en de resultaten komen alleen wat later.

  • Yvon

    En waarom worden de paarden zo jong al belast, dat is de handel, waar heel veel mensen aan mee doen (niets mis mee handel, maar het blijven levende dieren). De meeste mensen willen toch alleen een paard wat zes jaar is en al Z gelopen heeft, minimaal. Heeft het paard dat niet of niet op wedstrijden gelopen, dan zal er wel wat “mee” zijn. Denk zelf maar even na wat je wilt kopen.
    Maar we zijn van de snelle handel, je weet wel waar de 1,5 miljard vandaan komt.

    Een paard wat nog zeven moet worden (oke alle paarden verjaren per 1 januari), dus het is zeven. Paard van 1.74 met veel bloed. Paard heeft de basis er in zitten. Hij loopt op eigen benen recht met veer in het lichaam. Het zit als een… (vul zelf in). Paard heeft buitenritten gemaakt, een keer een sprong gemaakt.
    Vervolgens krijg je zo een paard niet verkocht omdat hij niet geklasseerd is. Er wordt een normale prijs gevraagd.
    Oké, de exacte oefeningen zitten er niet op en hoog gesprongen heeft hij ook nog niet, alhoewel 1.40 doet er toch best wel toe, maar dat zijn enkele keren geweest, even kijken wat hij kan.

    De basis zit er in plus dat hij helder in zijn hoofd en lichaam is. Hij bruist van de energie. Je kunt hem nu meenemen op wedstrijden en de oefeningen/hindernissen uit “het boekje” gaan rijden.
    Het volgende schijnen heel veel mensen niet te willen. Je wilt een gezond paard waar je verder mee kunt komen in de sport.
    Blijf naar het paard kijken wat voor talenten het heeft en kijk niet naar de cijfertjes, want het is geen computer die aangestuurd wordt door cijfertjes. Het wordt aangestuurd door jouw talent en het paard zijn talent. Zonder dat heb je niets.

  • Marcel Dufour

    Is het niet zo dat de B klasse voor ruiters is die nog beginnend zijn? Vandaar de B van beginners. Je kunt toch niet verwachten dat iedereen perfect rijdt in de B. Ze moeten het nog leren, en helaas gaat dat met vallen en opstaan. Wat veel kwalijker is, is dat er paarden parcoursen binnen gereden worden die daar zelf helemaal niet aan toe zijn. En dan het voorstel om de L en M ook op stijl te beoordelen? Wat is dat nou voor onzin, alsof dat zaligmakend is. Is het niet veel belangrijker dat een ruiter het paard niet stoort, dan het hebben van een mooie stijl. Er zijn vele voorbeelden van ruiters die heel goed zijn, maar een waardeloze stijl hebben. Paul Schockemohle en Roger Yves Bost om er maar eens twee te noemen. In de filosofie van John komen die nooit het M meer uit, want ze krijgen steevast een onvoldoende voor stijl! Springen gaat om foutloos rijden in de snelste tijd. Zoals John stelt dat een ruiter met een mooie stijl die een vloeiende rit rijdt, nooit zou mogen verliezen van een ruiter die rukkend en plukkend zijn parcours rijdt. Dat gebeurt ook maar zeer zelden. Misschien is het niet fraai om te zien, maar een keer te veel trekken kost al zoveel tijd dat dat winnen er helemaal niet meer in zit, laat staan het hele parcours. Nog even en we praten over een dressuurwedstrijd met hindernissen. Dat kan nooit de bedoeling zijn. Als er alleen nog maar paarden verkocht mogen worden aan goede ruiters, dan zal die 1,5 miljard euro snel met een factor 100 omlaag gaan. En dat houdt weer in dat het een stuk minder aantrekkelijk wordt voor fokkers om nog te fokken, wat weer inhoudt dat er heel wat minder toppaarden geboren zullen worden. Eigenlijk moeten we zeer dankbaar zijn dat al die beginnende en matige ruiters paarden kopen. Indirect zorgen ze er voor dat we toppaarden hebben. Als de KNHS dan toch iets veranderen wil, dan moeten ze gewoon de rij- en springproef weer invoeren. Dan mag je pas springen als je voor de test geslaagd bent. Dat zet veel meer zoden aan de dijk dan de door John voorgestelde veranderingen.

    Marcel Dufour, voorzitter van de club van ruiters met een lelijke stijl, maar desondanks het paard niet storen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.