Op een veulenveiling draait het natuurlijk om de veulens. Vaak worden de selecteurs en de veilingmeester genoemd, maar voorbrengers zijn ook cruciaal. Ze lopen letterlijk en figuurlijk in de schaduw van de merries om de veulens zo goed mogelijk te laten zien. Hoe meer biedingen er zijn, hoe langer ze door de baan rennen. Dirkjan Leeuwis heeft heel wat kilometers in de benen. Hij brengt sinds 2002 pony's en paarden voor en helpt al tien jaar mee op videodagen en veilingen zelf. Horse Auctions Europe interviewde Leeuwis.
Leeuwis vindt het leuk dat de voorbrengers nu een keer in de spotlights staan. “Ik word wekelijks gebeld of ik op een veiling of videodag wil lopen, maar ik kan mij ook niet splitsen. Er komt een moment dat veilingen goede voorbrengers te kort komen. We worden allemaal een dagje ouder en op een gegeven moment stop je ermee. Ik hoop dat de jeugd er meer interesse in krijgt, want zij moeten uiteindelijk het stokje gaan overnemen. Ik denk dat het goed is dat een stamboek kijkt wie een geschikte voorbrenger kan zijn en diegene benadert. Maar, je moet het wel in je hebben.”
Maximale eruit halen
“Ik vind het leuk om te doen. Je bent bezig met paarden met een verschillend karakter die je niet kent”, licht Leeuwis zijn motivatie toe. “Ik ben een strijder die altijd wil winnen en ik zal er alles aan doen om het maximale uit het paard te halen. Ik train er ook voor, want je vraagt tijdens een veiling veel van je lichaam. Ik ga niet naar de sportschool, maar ik train thuis samen met een maatje. Rug-, buik- en beenspieren en we werken aan de conditie.”
Tot rust komen
Het voorbrengen vergt wel wat van Leeuwis. “Ik moet altijd even helemaal tot mezelf komen. Tijdens de veiling zit ik vol adrenaline en blijf ik gewoon doorlopen. Dan merk je de vermoeidheid niet. Dat is wel bijzonder aan je lichaam. Ik hoop altijd dat er genoeg voorbrengers zijn, want anders moet je wel heel hard werken. Je loopt korte, snelle rondes. Je start uit stilstand en loopt dan vol gas. Als je net op adem bent gekomen, omdat iemand anders je paard overneemt, ben je alweer aan de beurt.”
Draagmerries vaak geen succes
Op veilingen heeft Leeuwis steeds vaker draagmerries in handen. “Je merkt dit zeker, want de draagmerries kennen vaak bijna niks. Dat maakt het er niet makkelijker op. Ze hebben vaak nog geen bit in hun mond gehad. Dit lossen we op door een touw of ketting aan het halster vast te maken. Draagmerries lopen je zo omver bij een veiling. Ze kennen geen muziek en vinden de entourage spannend. Als de paarden paniekerig worden, moet je je kop er wel bij houden. Het is fijner om met sportmerries te lopen, maar daar zijn er steeds minder van, omdat die juist ingezet worden voor embryotransplantatie.”
Op z’n gemak stellen
Het leukste moment vindt Leeuwis als hij een paard of veulen voorstelt, waarvan hij van te voren weet dat hij veel geld gaat opbrengen. Maar minder positieve herinneringen heeft hij ook. “Je hebt altijd wel eens dat een paard niet wil meelopen. Ik heb er ook wel eens één gehad met heel veel spanning die ik er echt doorheen moest loodsen. Dat is wel vervelend. Om ‘m op z’n gemak te stellen, praat ik ermee. Wat klopjes op de hals, zodat hij voelt dat ik naast hem loop. Als de paarden niet opgevoed zijn, baal ik ervan. Ik heb wel eens gehad dat op mijn voet ging staan en mijn schoen doormidden ging.”
Voorbereiden
En een tip voor fokkers die met hun merrie en veulen naar de veiling willen, heeft de voorbrenger nog wel. “Als je een draagmerrie hebt met een veilingveulen, bereid haar dan voor op de veiling. Zorg dat ze wat kent.”
Bron: www.horseauctions.eu
Fokkers geven duizenden euro s uit via embryo maar de draagmoeder kan barsten en even het verstand erbij het kan in de meeste gevallen niet eens uit en de echte moeders krijgen geestelijk een klap ps denken moet je aan een paard overlaten heeft de kop groter maar zo is het wel