De hengstenkeuringscommissie krijgt pas meerwaarde als het moeilijk wordt. Als de commissie in een grijs gebied keuzes moet maken. Met die keuzes wijst de commissie de weg. Dan komt het erop aan: krijgen we méér fokkers die dressuurtoppers kunnen voortbrengen, of zetten de fokkers met het kluitje van de hengstenkeuringscommissie koers richting riet?
Ik vind dat de hengstenkeuringscommissie dressuur vorige week een paar kansen voor open goal om fokkers goed voor te lichten met volle overtuiging de tribunes in heeft geschopt. Twee voorbeelden.
Iedereen kon zien dat een zoon van Voice – de nummer twaalf van de wereldranglijst – uit een Osmium-dochter van Barbria – destijds de beste dressuurmerrie ter wereld – niet moeders mooiste is. Het is ontzettend makkelijk om deze hengst af te keuren op datgene wat iedereen heeft gezien. Het is veel moeilijker om dwars door dat wat minder verfijnde uiterlijk heen te kijken en de super sportpaarden te zien die deze talentvolle knoest kan voortbrengen.
Deze hengstenkeuring stond plotseling in het teken van het ‘moderne dressuurpaard’. Een zeer gevaarlijk spoor dat richting een verdere verfijning en daarmee een grotere blessuregevoeligheid van het Nederlandse dressuurpaard voert. Het had deze commissie gesierd als zij had waargenomen dat een groot aantal van de aanwezen hengsten erg teer beenwerk heeft en als zij de kleinzoon van Barbria alleen al daarom een kans had gegeven. Zelfs het succes van de ooit ook afgekeurde knoest Valegro heeft deze juryleden niet doen beseffen dat de blijdschap over een hoogedel uiterlijk ophoudt zodra je in het zadel plaatsneemt en die glimmende gladjanus zijn beste beentje niet voor wil of kan zetten.
Het tweede voorbeeld was de kampioenskeuring. In deze openbare les paarden beoordelen kozen de juryleden niet voor het paard dat gesloten, lichtvoetig en op het achterbeen rondging, maar voor het paard dat in het minste aantal drafpassen rondging. De kans om de weg richting functioneel dressuurpaard te wijzen – nota bene aan de hand van de KWPN-ambassadeurs Totilas en Parzival – ging jammerlijk om zeep.
Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur
Deze opinie verscheen woensdag 12 februari in De Paardenkrant
Helemaal mee eens met dit scherpe verhaal van D.W. Rosie. Ik ben van mening dat we in de dressuurfokkerij al te veel van hetzelfde hebben en ik vrees met vrezen voor de toekomst, want laten we eerlijk zijn: kan de doorsneeruiter nog met al dit sensibele ‘bloed’ omgaan? Ik heb bij de springpaarden op de HK ook een aantal hengsten via de achterdeur zien verdwijnen. Paarden die we wellicht in de dressuurfokkerij hard nodig hebben vanwege de bloedspreiding, het karakter en een goed ondertredend achterbeen! De Voice van Isabel had in deze categorie zeker niet misstaan! En dat geldt net zo voor de Numero Uno uit een moeder van Coconut Grove van Patrick Verbakel.
Ik ben blij dat er meer mensen zijn die hun ogen gelukkig open hebben!! De dressuurkampioen van dit jaar is een mooi sportpaard misschien, maar een jan boeren fluitjes had hem NOOIT door de keuring gekregen op zo’n moederlijn!! Hij wordt vast nog wel verrichtingskampioen…. Ik neem de kluitjes iig niet aan en fok liever een paard wat EN predikaatwaardig is EN potentieel in de hogere sport heeft!! MET een extra achterbeengebuik! En ook al zeggen ze dat een jong paard niet spectaculair hoeven te bewegen, vind ik het vaak WEL een pluspunt omdat ze meteen laten zien ook over VEEL meer balans en soeplesse te beschikken!! EN het zijn meestal de paarden met een extra achterbeengebruik! Dit hebben ze nodig voor de zwaardere oefeningen in de dressuursport, al worden anderen ook grandprix terwijl ze nauwelijks van de grond komen in de passage/piaffe…pfff. Maar spectaculair is het niet altijd, kijk maar naar bv Dream boy, krijgt nu minder punten, maar als Gerdine hem iets terug rijdt,,,Hij kan het!!!Het zit er zeker in! Ik neem geen kluitjes mee, ga op mijn gevoel af, en gebruik zowel de jonge als bewezen hengsten, tot nu toe met succes!! [al ben ik pas 6 jr aan het fokken]. Van deze jaargang heb ik er slechts 1 op het lijstje….
“Deze hengstenkeuring stond plotseling in het teken van het ‘moderne dressuurpaard’. Een zeer gevaarlijk spoor dat richting een verdere verfijning en daarmee een grotere blessuregevoeligheid van het Nederlandse dressuurpaard voert.”
Waar heb ik deze papegaaitaal eerder gehoord ?? Gebaseerd op wetenschap of natte vingerwerk ??
Zolang smaak en mode en niet de functionele waarden van een dressuurpaard bepalend zijn, zullen de door Rosie gesignaleerde (foute)keuzes blijven bestaan. Ik val in elk geval niet onder iedereen want de bedoelde zoon van Voice heeft m.i. juist wel het functionele evenwichtsmodel waaruit zijn buitengewoon goede gebalanceerde en gedragen bewegingen (met een groot zweefmoment) voortvloeien. Hij toont daarbij een verende stap die de meeste dressuurhengsten tegenwoordig helemaal missen. Hij is nog wat rauw en jeugdig en dat mag hij op deze leeftijd ook zijn maar de harmonische verhoudingen (met de diepe ronde romp), die bepalend voor de buitengewoon goede bewegingen zijn, stemmen exact met elkaar overeen. En die functionele waarden zijn voor de meeste mensen, en dus kennelijk ook voor jury, veel moeilijker te zien dan een hoogbenig en iele hengst met wat voorwielaandrijving.
Het tere beenwerk en het sterk op de voorhand gaan is een erfenis van de Engelse Volbloeds. Zolang de fokleiding die met hun op de voorhandgebouwde racemodel blijft promoten en zelfs beweert (Versteeg)dat de bewegingen met Volbloeds kunnen worden verbeterd zal dit manco alleen nog maar toenemen en de levensduur nog meer verkorten.
En wat de kampioenskeuring betreft kunnen er ook nog de nodige vraagtekens worden gezet. Want het constant op het achterbeen gaan van de nummer 2 blijkt toch wat minder te zijn dan Rosie ons wil doen laten geloven. Zelfs in de vrije beweging blijkt ook bij nummer 2 het achterbeen eerder de grond te verlaten dan het diagonale voorbeen. http://www.horses.nl/fotos/hengstenkeuring-kwpn-7-2-2014/
En daarin verschilt de zoon van Voice met zijn functionele bouw nu net van moeders mooiste modehengsten.
Mij heeft het ook verbaasd dat de Voice uit de Bria stam niet door mocht, vond het een heel functioneel paard met een goede sportstam erachter. Gelukkig is mijn bijna 3-jarige Voice x Figaro er ook een met voldoende fundament voor zijn formaat (´t is een grote) met een mooie korte en platte pijp, met veel front en voldoende diepte in zijn lijf. En dat ondanks het hoge bloedaandeel uit de moederlijn (of zou de inbreng van Souvenir hier ook nog een rol spelen)? Dan maar geen ´modern dressuurpaard´ wat lijkt op een hertje met veel te dunne lange beentjes.