Van: De Paardenkrant
Aan: Adelinde Cornelissen, Janine van Twist, Alex van Silfhout
De International Society for Equitation Science (ISES) wil dat er een einde komt aan het strak aansnoeren van de neusriem. Als het aan deze groep van hippische wetenschappers ligt, gaan stewards in alle paardensportdisciplines controleren of er minimaal twee vingers tussen de neus en de neusriem passen. Met een strak aangesnoerde neusriem ondervinden paarden stress en zijn trainingsfouten te verhullen. ISES wil met controle door stewards het welzijn van de paarden verbeteren en de jurybeoordeling eerlijker maken. Steun je dit voorstel van de hippische wetenschappers?
Van: Adelinde
Aan: allen
Controle op sporen en bitten gebeurt al op iedere grote wedstrijd. Dit is natuurlijk wel zo netjes en fair voor het paard. Ik denk wel dat neusriemen lastig te controleren zijn. Een bit- of sporencontrole is redelijk snel gebeurd, dat lijkt me makkelijker dan controle op de neusriem.
Met Parzival heb ik in het verleden natuurlijk ook last gehad van een tongprobleem, maar het strak aantrekken van de neusriem is daarvoor echt geen oplossing, hooguit tijdelijk. Wanneer je dit drie keer hebt gedaan, helpt het ook niet meer. Daarnaast zet je ook het hele mechanisme in het paard op slot, de kaak moet kunnen bewegen. Als je dit vast gaat zetten, kan je het aanwezige probleem nooit oplossen. Maar bovenal vind ik dat iedereen fair een wedstrijd binnen moet rijden.
Ik vraag me af in hoeverre er combinaties uitgehaald zullen worden bij de controles, op dit moment is dat aantal nihil. Deelnemers weten heel goed wat wel en niet mag.
Van: Janine
Aan: allen
Het is goed dat er mensen zijn die de excessen aan willen pakken, maar ze moeten oppassen niet de hele paardensport over één kam te scheren. Niet de hele hippische sport rijdt met aangesnoerde neusriemen rond, dit ligt echt genuanceerder. Uiteraard is het goed dat paarden, die rijkunstig zo slecht voor elkaar zijn en die op deze manier toch door een proef heen gereden worden, eruit worden gefilterd. Met springen worden veel van deze gevallen er op het voorterrein al uitgefilterd. Bij dressuur is het je taak als jurylid om ook hierop te letten. Er is echter wel een verschil tussen nationaal en internationaal. Internationaal zijn er de stewards die dit mee kunnen pakken. Op nationaal niveau is dit ter beoordeling van de jury in samenspraak met de federatievertegenwoordiger. Maar let wel: dierenwelzijn is een taak voor iedereen: official en deelnemer! Daar zou een steward, zoals de ISES dit voorstelt, niets aan toe hoeven voegen.
Van: Alex
Aan: allen
Wanneer een hoge neusriem écht vast getrokken wordt, drukt deze op het wanggedeelte alles naar binnen en dit belemmert het paard. Maar het hangt er ook vanaf hoe hoog een neusriem zit. Een neusriem die vlakbij het jukbeen geplaatst wordt zal dit effect veel minder hebben dan wanneer je hem lager plaatst. Hier zal dus ook naar gekeken moeten worden. Een Hannoveraanse neusriem bijvoorbeeld zit veel lager en drukt op het kaakbeen. Wanneer je deze strak aantrekt, komt hier teveel druk op te staan en dat blokkeert de ademhaling. Dit effect heb je bij een hoge neusriem veel minder, deze zit meer op het harde gedeelte van de neus, en kan je rustig wat strakker aansluiten zonder dat dit effect heeft op wat er in de mond gebeurt. Ik ken ook paarden die, juist doordat ze minder bewegingsvrijheid hebben, het bit beter aan willen nemen omdat ze er meer vertrouwen in hebben.
Een controle op het echt vastsnoeren van neusriemen vind ik geen bezwaar, mits het goed gedaan wordt. Uiteindelijk gebeurt er natuurlijk wel eens wat. We willen op wedstrijd allemaal graag winnen en zijn dan wel eens geneigd iets extra’s te doen om dat stukje voor elkaar te krijgen. Daarom is het goed dat er controle is en vind ik het geen probleem als daarbij de neusriem ook bekeken gaat worden.
Deze [email protected] verscheen dinsdag 7 februari 2012 in De Paardenkrant
Reageren kan hieronder of via [email protected]
Een hoge neusriem hoort met twee vingers onder de jukbeenderen afgesteld te zijn en twee vingers moeten tussen het neusbeen en de hoge neusriem kunnen. Zo werden de dressuurpaarden in het verleden met stang en trens gereden.
Via de fokkerij hebben wij meer bloed in het paard gestoken, wat het paard mooier maakt maar niet makkelijker. “Het paard de mondsnoeren” is dan ook de juiste uitdrukking .
Het is voor de ringmeester, die paarden op bitten en sporen moet controleren éénvoudig om twee vingers tussen de hoge neusriem te plaatsen
Paarden die stress in de mond opbouwen, zoals ik dat in het filmpje van Totilas j.l. (Reuterrevue) heb gezien, waar de ruiter regelmatig de controle over zijn paard miste, zag ik duidelijk dat de problemen van dit paard zich in de achterhand afspeelden, waardoor zich stress in de mond ontwikkelde. Het paard moest even de rijbaan verlaten om waarschijnlijke de neusriem strakker te zetten. Omdat het paard de tong over het bit gooide.
Een te strakke neusriem is dan ook niet juist voor een dier dat zeer sensibel is en normaal zeer licht in de hand gereden kan worden. Mits het paard fysiek in orde is. Daarom ben ik voorstander, het paard bij de ingang van de wedstrijd ring de neusriem op ruimte te controleren.
Maar twee vingers van de een kunnen veel dikker of dunner zijn dan van de ander.
Of er een mevrouw staat met slanke vingers of een meneer met stevige knuisten, dat scheelt wel een paar centimeter denk ik.
Maar als er dan toch gecontroleerd word , controleer dan ook of het zadel past want dat is in heel veel gevallen niet zo !
Volgens mij is dit minstens zo erg.
En wat te denken van hoeven die niet goed bekapt en/of beslagen zijn.
En een veel strengere controle bij het losrijden want dat lijkt vaak nergens op.
Er zou een jury bij het losrijden moeten staan die een combinatie er uit kan sturen(indien nodig)
ISES heeft aangegeven een meetlat te willen introduceren waarmee objectief kan worden vastgesteld of de neusriem niet te strak zit. In dat geval is er dus geen discussie mogelijk over slanke/dikke vingers.
Ik ben het met Jan Jonas eens, Ernst van Loon heeft het al aangetoond met alle foto’s die hij verzamelde op wedstrijden en in zijn boek Ruiters en Rechters verwerkte, de neusriemen zijn soms gewoon martelwerktuigen….
Goed plan, maar inderdaad, sommige zadels kunnen ook leed veroorzaken!!!
In de ijslandersport gebeurt dit soort controles al jaren…. Zowel op kleine als grote wedstrijden, zowel op laag als op hoog niveau worden er willekeurige combinaties door de computer uitgeloot die gecontroleerd worden door de jury. Daarnaast mag elk jurylid indien hij/zij dat nodig acht een combinatie oproepen voor controle. En de beste 6 worden op grote wedstrijden ook standaard gecontroleerd. En met een controle wordt volgende gecontroleerd: de neusriem (zowel positie als niet te vast), het bit, wondjes in de mond, het zadel, het hoefbeslag. Deze controle gebeurt steeds op het moment dat de ruiter de ring verlaat en deze krijgt dus geen kans om iets te veranderen. Hiervoor kan je gediskwalificeerd worden.