Van: De Paardenkrant
Aan: Cees Klaver, Fred van Straaten, Isabel van Gisbergen
Elk jaar worden hengsten op de keuring afgewezen omdat hun afstamming niet interessant genoeg is. Logisch, de fokkerij van spring- en dressuurpaarden is inmiddels zodanig voortgeschreden dat alleen fokdieren met een heel hoge fokwaarde een bijdrage kunnen leveren. Maar waarom kijken we dan nog naar jonge hengsten die op voorhand kansloos zijn? Waarom besparen we hun eigenaren niet de kosten die daarmee zijn gemoeid? Veel kans om deze hengsten op de keuring winstgevend te verkopen is er tegenwoordig niet meer. Is de tijd rijp voor een ‘papieren’ eerste bezichtiging?
Van: Cees
Aan: allen
Zo scherp wil ik het niet zien dat hengsten op grond van het papier al geen kans zouden moeten maken. Natuurlijk moet een hengst met een iets mindere afstamming zich extra laten zien, beter dan één met een topafstamming. Hij moet immers wat compenseren. Maar ik kom ze nog steeds wel tegen: heel goede paarden die niet over een droomafstamming beschikken.
Iets anders is of de jury wel in zo’n korte tijd kan beoordelen of het een echte is. Ik denk wel eens: wat zou ik zelf doen als ik achter die tafel zat? Dat is soms heel moeilijk! Daarom zou ik het geweldig vinden als de paarden een keer vaker naar binnen mogen. Ze zijn toch beter beoordeelbaar als ze iets minder gespannen zijn.
Tegen mensen die twijfelen of ze nou wel of niet met hun hengst naar de keuring moeten, zou ik willen zeggen: schakel je regio-inspecteur in. Die kan een goed advies geven. Daar hebben we allemaal wat aan. Want wat bij ons op de hengstenkeuring loopt, dat ziet ook het halve buitenland. En dan moet het Nederlandse product goed uit de verf komen.
Van: Fred
Aan: allen
Het is eigenlijk heel simpel en we weten het al jaren: met een springpaard fok je een springpaard. Bij de hengsten breken de acht-, negenjarigen, die zelf heel goed springen én van springpaarden afstammen, door in de fokkerij. Maar het werkt met de merrie natuurlijk niet anders. Je fokt goede springpaarden met moeders en/of grootmoeders die zelf hun mannetje in de sport kunnen staan. Zo maar een bekende stam, zo maar wat mooie namen; dat is niks waard. De bewezen sportaanleg moet heel dichtbij in de moederstam verankerd liggen.
In deze fase van de fokkerij worden die goeie moeders steeds belangrijker. In mijn eigen praktijk merk ik dat vaak de buitenlanders nog beter in de gaten hebben wat onze merriepredicaten voorstellen. ‘Sport’ en ‘prestatie’ gaan steeds meer voor de fokker spreken, dat merken we ook bij de veulenveiling Prinsjesdag.
Ik ben dus een voorstander van de stelling. De Nederlandse fokkerij gaat door dat transparante beeld van aantoonbare prestatieaanleg in de moederlijn zo langzamerhand de kar trekken. Nu moet de hengstenkeuringscommissie nog gaan honoreren wat de fokkers met hun goede merriestammen opbouwen.
Van: Isabel
Aan: allen
Dit is een moeilijke vraag, die ik niet met een duidelijk ‘ja’ of ‘nee’ kan beantwoorden. Er zijn zoveel invalshoeken en meningen die afgewogen moeten worden.
Je moet ervan uitgaan dat de fokkers zelf wel kunnen beoordelen of ze hun hengst mee laten lopen. Daarbij kunnen verschillende motivaties een rol spelen. Willen ze een goedgekeurde hengst of gaan ze voor een verbeterde verkoopkans, of wie weet welke andere reden nog te bedenken valt.
Natuurlijk zou het de fokkers veel geld besparen als ze op voorhand duidelijkheid zouden krijgen. Dan kan de hengst nog mooi zijn weideseizoen afmaken en blijven de toch hoge kosten voor het keuringsklaar maken hen bespaard. Aan de andere kant is het natuurlijk een unieke kans om zoveel paarden bij elkaar te zien, zodat iedereen zich daar een oordeel over kan vormen. Dit geldt met name voor de eerste jaargangen van de jonge hengsten.
Het kostenplaatje is ook een belangrijk aspect. Het KWPN zal in staat moeten zijn het dure traject van de hengstenkeuring te blijven bekostigen, het aantal inschrijvingen loopt ieder jaar terug.
Al met al een goede discussie waard, zodat het systeem verder geoptimaliseerd kan worden met transparantie naar de fokkers.
Deze [email protected] verscheen dinsdag 20 november 2012 in De Paardenkrant.
Poll
Laden ...
Als je deze berichten leest van deze fokkers dan hebben ze alle drie een verhaal wat begrijpelijk over komt. Kijk en als er nu een duidelijk beleid was ten aanzien van deze materie dan denk ik dat we daadwerkelijk op het punt zijn aangekomen dat het een papieren fokkerij wordt. Dit zowel van moeders als van de vaders kant. Ik denk dat we de kant op gaan wat de Hr van Straaten verwoord. Maar het hele gebeuren moet wel betaalbaar blijven zoals Isabel verwoord. Het zou dan heel goed zijn, als men denkt een hengst te hebben voor de opfok dit op verzoek te laten inspecteren door de commissie of het veulen hiervoor in aanmerking komt. Dit veulen een verklaring geven. Komt in aanmerking voor opfok!! En dan dit verder op verzoek van de desbetreffende eigenaar begeleiden op ontwikkeling enz enz en dan op twee jarige leeftijd kijken of het nog loont. Dit kan dan kosten besparend zijn voor de fokkers. Je ziet het nu ook regelmatig dat paarden met een hoge verwachtingswaarde de merrietest of de IBOP lang niet halen. Ik vind dit onnodig een hoop geld weggooien! Ik vind dan ook dat de KWPN inspecteurs de plicht hebben ook hier meer in te adviseren naar de fokkers toe. Laat onze vertegenwoordigers van de fokkerij de (Fokkerijraad) dus ook hier maar veel meer aandacht aan besteden aan het kosten plaatje voor de fokkers. De tijd van doe maar wat is allang voorbij naar mijn mening.
Fokker A. Wiebing
Wat ik niet zo goed snap, als ik kijk naar de 3 top dressuur verervers van het KWPN is Jazz, Flemming en Ferro. Flemming en Ferro zouden met dit systeem direct afgeschreven zijn en Jazz was destijds ook absoluut niet de onbetwiste topper die het succes voor het KWPN zou gaan brengen. Door deze papieren keuring zeg je dus eigenlijk, tja die steunpilaren die we nu hebben, hopla de vuilbak in, kunnen we missen als kiespijn. Ik kan me voorstellen dat er een verschil zit tussen een dressuur en een springpaard. Maar gekeken naar de dressuurpaarden is het karakter véél doorslaggevender dan de kwaliteid. Dit is bij een net 2jr hengst gewoonweg niet te bepaalen. Dus ik denk dat dit een erg kort door de bocht steling is. Mischien kunnen we eerst beginnen te kijken hoe het gemiddeld Grand Prix paard in elkaar steekt en dat te vertalen naar een richtlijn.