Van: De Paardenkrant
Aan: Karin Retera (dressuurjurylid en -trainer), Leunus van Lieren (dressuurtrainer), Tristan Tucker (dressuurruiter en -trainer)
Op het Global Dressage Forum presenteerde Frank Kemperman, voorzitter van het FEI-dressuurcomité, een actieplan om de olympische status van de dressuur te behouden. Teams moeten uit drie combinaties gaan bestaan, we gaan experimenteren met kleding en andere formats, er moet meer tv-aandacht komen en de sport moet daarbij beter in beeld komen. Maar wat is de zin van deze brainstorm als het ware probleem niet wordt aangepakt? Hoe kunnen we van tv-kijkers verwachten dat ze de dressuursport begrijpen als de juryleden het structureel met elkaar oneens zijn? Om dressuur olympisch te houden moet eerst het jurysysteem op de helling!
Van: Karin
Ik vind dat het jurysysteem helemaal niet op de helling hoeft en dat er veel te krampachtig wordt omgegaan met die juryverschillen. Sterker nog: ik vind die juryverschillen geen probleem. Als iedereen het altijd met elkaar eens zou zijn, dan zou de dressuur toch nog veel saaier worden? Het gevolg van al die kritiek is dat juryleden onzeker worden, hun spontaniteit in het jureren verliezen en meer fouten gaan maken bij het nemen van beslissingen. Bovendien bestaat de kans dat ze dan maar in de veilige marge punten gaan geven om niet uit de boot te vallen. In mijn optiek gaat het er niet om dat het publiek precies de dressuursport begrijpt, maar gaat het om de beleving. Ik begrijp de puntentelling in het turnen of judo ook niet. In de meeste sporten gaat het om snelheid, hoogte of kracht. Bij ons gaat het om de emotie die een op muziek dansend paard oproept. De Kür is altijd uitverkocht, ondanks dat daar ook juryleden aan de baan zitten. Bied het publiek waar het om vraagt en bevorder de sportuitstraling door die dressuurjassen af te schaffen. Daar komen we al een heel eind mee!
Van: Leunus
Deze stelling is te negatief. Als je het jurysysteem wilt verbeteren, moet je dat positief aanpakken. Onder andere door de KNHS wordt er al hard aan gewerkt om het jurysysteem te verbeteren. Soms zijn sommige juryleden het inderdaad met elkaar oneens. Waar het misgaat, is wanneer juryleden niet duidelijk weten hoe het beeld eruit moet zien en dat heeft te maken met een stukje educatie. Iemand die heel hoog in aanzien is en weet waarover hij praat, moet deze kennis overdragen. Door ervoor te zorgen dat er een goede commentator is, kun je bewerkstelligen dat de tv-kijker wat van de wedstrijd begrijpt. Op het moment dat een commentator iets uitlegt, moet hij zijn verslag begrijpelijk houden en hij moet ook de vaktechnische kennis toelichten. De commentator heeft, om de mensen begrip bij te brengen, een belangrijke taak en hij moet een verslag spannend maken. Er moet meer media-aandacht komen om de sport bekender te maken en mensen te enthousiasmeren. Ik vind dat je, aangaande het aantal landen, altijd voor kwaliteit moet kiezen en niet voor kwantiteit. De sport wordt er niet mooier op als er veel landen meedoen en een team maar uit drie combinaties bestaat, omdat sommige landen nog niet de knowhow hebben.
Van: Tristan
Het vele gepraat over het behoud van onze sport voor de Olympische Spelen is een waarschuwing, het toont dat wij onze sport niet op een trotse manier uitdragen. De FEI lijkt een onproductieve aanpak te hebben, waardoor ze hoogstwaarschijnlijk nog steeds aan het vergaderen zijn lang nadat de dressuur uit de OS is gegooid. Eén van de meest inspirerende gedeeltes van het Global Dressage Forum was de ‘viering’ van de grootste dressuurpaarden aller tijden. Alle video’s van de OS lieten een geweldige atmosfeer zien met stadions vol mensen die van de sport houden.
Als je een goed product hebt, maar geen publieksfavoriet bent, moet je niet het product veranderen, maar de promotie. Deze maand heb ik van mezelf een komische video geplaatst van een Grand Prix-dressuurproef in de UK. Binnen drie dagen tijd keken daar over de hele wereld bijna 1 miljoen mensen naar. Het is in de 21-ste eeuw dus niet zo moeilijk om aan publiciteit te doen. Maar helaas is de meeste aandacht voor de dressuursport in de media slechte publiciteit.
Het IOC is niet geïnteresseerd in ons jurysysteem. Dat is iets waar wij ons zelf om moeten bekommeren. Dat moet duidelijker en eerlijker worden. Het IOC heeft inspirerende momenten en verhalen nodig. Daar draaien de Spelen om en dat heeft de paardensport al vanaf het ontstaan van de Olympische Spelen teweeggebracht.
Deze Info@ verscheen woesndag 4 november 2015 in De Paardenkrant.
Poll
Laden ...
Als ik het artikel en de reacties lees dan kan ik niet anders dan concluderen dat de meest betrokkenen totaal niet aanvoelen wat de kern van het probleem is. De drie commentatoren benaderen de kwestie ieder voor zich vanuit een andere invalshoek. Een andere rijjas is echt niet belangrijk en het op de helling zetten van het jurysysteem of het verbeteren zal ook geen invloed hebben.
Het belangrijste item zijn de tv-kijers. Die krijg je naar mijn mening nooit warm voor de dressuur in de huidige vorm. Het is gewoonweg saai, langdradig en er gebeurt niets. Voor de leek worden er braaf rondjes gereden en is er nauwelijks verschil waar te nemen bij de deelnemers. Het enige wat verschilt is de kleur van het paard, de kleur van de outfit en de gelaatsuitdrukking van de ruiter/amazone van nors en of gestresst. Een leuke blik zie je zelden of nooit. En dat is het dan. Een leek ziet echt niet waarom de een beter is als de andere.De dressuurwereld is enorm in zichzelf gekeerd en daar zit het probleem.
Van fan-vriendelijkheid hebben de meeste nog nooit gehoord. Kommunikatie via de social media is droevig met uitzondering van een paar hele goede. De commnicatie is droevig. Startlijsten verschijnen op het laatste moment. Die moeten minimaal 2 dagen tevoren bekend zijn.Je wil toch weten wie er start.Dan de jurering. Die zal een leek nooit begrijpen. Zelfs insiders begrijpen de beslissingen vaak niet. Dus dat de leek ooit belangstelling krijgt voor de dressuur in de huidige vorm is niet haalbaar.
Er moet meer variatie komen, meer rubrieken en meer entertainment.Klasse scheiden, wedstrijden organiseren alleen voor B-L ruiters,voor M-Z en voorPSG-Intermediaire en GP. Afgestemd op de doelgroep Aangevuld met pas de deux, quadrille, dameszadel en eventueel caroussel. Kür op muziek ook bij L, M en Z ruiters. Dat motiveert en is leuk. En het allerbelangrijste: De Kür moet echt vrij worden, in keuze proef, choreografie, muziek, kleding, harnachement etc. En de chorografie, muzieken kleding moet net zo zwaar tellen als de rijkunst. Dan kan ook eens een keer iemand anders winnen dan de gevestigde orde.
En de jury moet bestaan voor de helft uit rijtechnische leden en de andere helft uit mensen uit de muziek-, dans- en showbizwereld. In de kÜr willen de leken een kippenvelmoment. Daar komen ze voor.Een kür met live muziek bij kampieonschappen zal de sfeer nog meer verhogen.
Nu zijn de eerste vijf in de GP ook de eerste vijf in de Kür. Echt verassend en interessant, echt niet. De dressuurwereld moet meer oog hebben om wat er om hen heen gebeurt. Ze moeten meer kijken naar André Rieu!!!!!!!! Die weet wat de leek wil!!! Die is ook andere wegen gaan bewandelen. Het succes is bekend wereldwijd.En organisatoren moeten naar betere locaties kijken. Stadsparken of kasteellocaties met mogelijke parades door de stad. Ik heb het wel gehad met de modderparkings, ver lopen etc. Ik hoop dat mijn verhaal aanleiding mag zijn tot anders denen en het vast geroeste over boord te gooien. Het betekent echter ook dat er andere bestuurders en organisatoren moeten komen die dit dressuur-festival wel begrijpen. En de ruiters/amazones zijn het aan het publiek verplicht communicatie-cursussen te volgen. Tot slot nog een goed voorbeeld:De internationale tennisbond kende enkele jaren geleden het zelfde probleem. Het bestuur erkende tevens dat ze het zelf niet op konden lossen. Ze hebben een topmanager van Disneyworld aangetrokken om de tennissport aantrekkelijker te maken. Tk hoop dat goed voorbeeld doet volgen. De topsport heeft heden ten dage topmanagers nodig voor de verschillende disciplines. Bobo´s en hobby-isten is iets van de vorige eeuw. ik hoop dat U allen mijn kritiek positief ervaart en dat er een gezonde discussie ontstaat.
Dat de Dressuursport in een verkeerd daglicht staat komt door de foute wijze van rijden. Als er door iedereen gereden zou worden volgens de authetieke FEI regels, het SCALA DER AUSBILDUNG, dan was verandering niet nodig. Foute zondaars die paarden mishandelen met LDR, misbruik van sporen, gewelddadig gebruik van stang en bit, enz veroorzaken de nagatieve publicaties in de media. Opvallend is in ieder geval dat Ingrid Klimke, Charlotte Dujardin, Klaus Balkenhol, Carl Hester en anderen die volgens het SCALA rijden nooit voor negatieve publiciteit zorgen, het zijn steeds de LDR toepassers, m.a.w. stuntelaars die bij gebrek aan kennis paarden gaan drillen, dwingen, mishandelen. Wederom moet ik Ernest van Loon citeren, GAAN WE DOOR MET “VERKRACHTEN” of……….. Het blijft een raadsel waarom z.g. paarden liefhebbers dit met paarden doen, of zou het er aan kunnen liggen dat het geen liefhebbers zijn? dat voor hen een paard een SPORTATRIBUT is? Hoe graag zou ik mij in het voorgaande vergissen. Kemperman is een goede PR man en manager echter, van paarden of paardrijden heeft hij de ballen verstand, ieder zijn kennis en mogelijkheden, hij zou zich niet mogen inmengen over hoe er gereden dient te worden. Een goede PR deskundige krijgt het SCALA makkelijk verkocht omdat: ER NIETS MOOIERS IS DAN EEN ZUIVER, LOSGELATEN PAARD IN DE DRESSUURING TE ZIEN DANSEN, ÉÉN MET ZIJN BERIJDER……….! zonder geruk, getrek, geschop, dwang en dril.
Een dressuurwedstrijd kan niet zonder een goede jury.Ik zie geen alternatief voor het bestaande jurysysteem.Dus moet het jurysysteem absoluut niet op de helling.Het moet alleen gezuiverd worden van corrupt jureren en de juryleden moeten misschien eens ernstig gefinetuned worden. Vr gr EC
PS: Weet iemand wat de voorwaarden zijn om door het OIC als een olympische sport te worden aanvaard ?
PS: Weet iemand aan welke voorwaarde de dressuur in eens niet meer zou voldoen om als olympische sport aanvaard te worden.?
Als we de antwoorden kennen op deze vragen, denk ik dat we een mooie discussie kunnen krijgen.
vr gr eddy crul
Aan Eddy Crul. Er worden geen andere eisen gesteld dan geeist worden bij kampioenschappen door de betreffende overkoepelende bonden zoals FEI en dergelijke. Wel worden er eisen gesteld aan een land wat zich kandideert voor de organisatie van de Olympische Spelen. Het accepteren van een sport is afhankelijk van een stemming. Het organizerend land kan een aantal sporten voorstellen. Welke sporten dan gekozen worden word bepaald door de landelijke voorzitters van het IOC. Dat zijn er ongeveer 130 dacht ik. Aangezien de paardensport in heel veel landen niet of nauwelijks populair is en ook geen deelnemers heeft is het niet uitgesloten dat de paardensport verdwijnt van het toneel. In het verleden was de voorzitter van de FEI van koninklijke huize die vaak nog invloed aan kon wenden maar dat behoort ook tot het verleden. Een bijkomstig voordeel is dat een zeer aimabele Duitser voorzitter van het IOC is. Maar je weet het nooit. De hazen kunnen raar lopen.
Beste Brekelmans ,Heel erg bedankt voor deze toelichting. Ik had al op internet gezocht en geen informatie daarom omtrent gevonden.Dat dit op zo een manier gebeurt vind ik gewoon schandalig.Ik dacht der er criteria waren opgesteld waaraan een sport moest voldoen om aan de OS te kunnen deelnemen.Dus ook in die olympische wereld gaat het al lang niet meer om de sport maar veeleer om het geld.De olympische begingedachte van een zuivere en eerlijke sportmeeting te organiseren hebben ze al geruime tijd verloochend.Dit loopt gewoon parallel met de algemene scheefgroei in de wereld door de druk van het geld.Een sportfederatie heeft de plicht haar eigen sport, vergrendeld in het reglement van de club, te vrijwaren voor verkrachting door de commerciele organisaties .Hun sport in de ziel laten aantasten, door diegenen die enkel als doel hebben er geld mee te verdienen, is een misdaad in de schoot van die sportfederatie.En dit is spijtig genoeg ook bezig in de dressuurwereld.Rijkunst en goed dressuur rijden telt niet meer.Het enige doel van de dressuur bobo’s is een paar leken meer in de tribunes te krijgen om meer geld te verdienen.Wat op zich naïef denken is en tevens een utopie is.Het bewijs daarvan is dat men al jaren in de hoogste klassen, dressuur laat zien, dat met rijkunst en met echte dressuur (zoals beschreven in hun eigen reglement) niets meer te maken heeft.Ze creëren in samen werking met commerciële groepen en met de hulp van de media, een kunstmatige valse elitelaag van afgoden.Want die hebben ze nodig om een massa te lokken naar hun wedstrijden.Een massa van niet kenners en hoogdravende welgestelden die voor de geldstromen kunnen zorgen.Terwijl de echte dressuurliefhebbers één voor één aan het afhaken zijn.Geef mij dan maar dressuur zonder olympische spelen en desnoods zonder internationale wedstrijden.Laat ons nationaal rijden in Clubs waar de kwaliteit primeert boven de kwantiteit. Een Federatie waar er aan rijkunst gedaan wordt en waar het paard de hoofdrolspeler is. vr gr eddy crul
Eerste vereiste voor het IOC is dat een sport publiek trekt, in de ‘arena’ en op TV. Een sport moet dus mediageniek zijn om te blijven kunnen concurreren met andere sporten. De inkomsten van het IOC komen immers uit verkoop van de (TV)-rechten en sponsoring. http://www.olympic.org/ioc-financing-revenue-sources-distribution?tab=sources
Iedere sport heeft zijn eigen publiek.
Ik heb jaren gevoetbald en de leek vind men al snel dat degene die de meeste goals maakt ook de beste is. Maar ik kijk naar andere dingen. Duels /tactiek / een mooie bal over 60m of een voorzet op maat. Maar is het spel goed te beoordelen als je niet weet wat bv. buitenspel is.
Bij turnen wordt het voor mij al wat moeilijker. Is degene die 3 vliegelementen aan een rekstok doet beter dan iemand die 2 vliegelementen perfect uitvoert. En ik zie wel of het er 2 of 3 zijn. Maar zie al zeker niet wat perfect is.
Bij Formule 1 wint ook altijd dezelfde. En toch blijft er een groot publiek kijken.
De eerste Z2 wedstrijd van mijn vrouw die ik gezien heb. Zag ik 12 paarden en ruiters die elk hun rondje liepen en uiteindelijk bleek ze gewonnen te hebben. Nu ong. 12 jaar later zie ik nog steeds niet alles omdat ik nooit op een paard rij (bv of iemand op het juiste been kan ligt rijden). Maar kan ondertussen al wel redelijk inschatten welk paard goed loopt en welke minder.
De leek ziet al zeker niet het verschil tussen LDR of klassiek rijkunst. En zal het worst wezen of dat invloed heeft op blessures.
Wat belangrijker is dat de leek op dit moment wel weet dat het bij dressuur altijd rommelt, wat in de media wordt uitgevochten en dat het gezien wordt als elite sport. Van dat imago moet men af zien te komen door goede voorlichting en de juiste mensen achter de microfoon die de leek meeneemt in het wereldje.