Van: De Paardenkrant
Aan: Jeroen Dubbeldam (springruiter), Rodrigo Pessoa (springruiter), Rob Ehrens (bondscoach)
Op het WK in Caen viel voor de springruiters nauwelijks meer te verdienen dan op een CSI 3*. Enkele topruiters trokken zich om deze reden terug uit het individuele toernooi. Maar dat is toch alleen voor de ruiters die het bijltje erbij neergooiden een probleem? Is het niet juist goed dat WK, EK en Olympische Spelen zich onttrekken aan de ratrace van sponsors als Longines, Rolex, Meydan en Furusiyya? Eremetaal is met geen geld te betalen!
Van: Jeroen
Hier ben ik het mee eens. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik niet eens weet wat ik in Caen nou precies heb verdiend. Daar heb ik niet naar gekeken. Op een internationaal kampioenschap gaat het op de eerste plaats om dat kampioenschap, om de medailles. Het blijkt dat alle ruiters het daar ook wel over eens zijn. Dit jaar was er maar één uitzondering, Christian Ahlmann. Maar hij was gevraagd voor het WK en had van tevoren al gezegd dat hij zich na het teamkampioenschap terug zou trekken. Hij dacht dat zijn paard het individuele kampioenschap niet helemaal vol zou houden.
Ludger Beerbaum is er ook mee opgehouden. Maar zijn kans om in de Final Four te komen was eigenlijk nihil en toen koos hij eieren voor zijn geld. Daar kan ik mee leven.
Ik weet zeker dat de internationale kampioenschappen nog steeds een grote aantrekkingskracht hebben. Dat zag je ook wel in Caen: alle topcombinaties waren er en de sport was ook weer top.
Van: Rodrigo
Natuurlijk is het fantastisch om wereldkampioen te worden, maar het prijzengeld op de afgelopen Wereldruiterspelen was geen goede afspiegeling van de huidige situatie. Nu was er maar één gelukkig man, namelijk Jeroen Dubbeldam, terwijl de andere ruiters ook veel rondes hebben moeten rijden en voor mooie sport hebben gezorgd en nu met lege handen naar huis gingen. Dat is niet reëel.
In een normale landenwedstrijd als Rotterdam of Falsterbo is het minimale prijzengeld gesteld op 200.000 euro en datzelfde geldt voor de vijfsterren Grote Prijzen. Maar in Caen was er maar 90.000 euro in de landenwedstrijd te verdienen! Ik zeg niet dat het op een kampioenschap plotseling 500.000 euro moet zijn, maar het normale minimum hanteren lijkt me realistisch.
Ik heb er geen problemen mee dat sommige ruiters zich terugtrekken op zo’n kampioenschap omdat ze een week later naar een concours willen waar veel geld te verdienen is. Iedereen maakt zijn eigen plan. Als een ruiter voelt aan zijn paard dat het er die week niet inzit, terwijl er een week later een Grote Prijs als Spruce Meadows met 1,5 miljoen dollar prijzengeld op het programma staat, dan snap ik die keuze.
Van: Rob
Eremetaal is prachtig, dat spreekt voor zich. Maar ik vond het prijzengeld in Caen idioot. Een wereldkampioenschap onwaardig. Op een landenwedstrijd in de eerste divisie is haast nog meer te verdienen. Je hoeft op een WK geen miljoen euro prijzengeld te zetten, maar iets vergelijkbaars met andere topevenementen is wel het minste. De beste combinaties van de wereld sprongen in Caen de zwaarste parcoursen. Dit had de FEI nooit moeten laten passeren.
Hier moet wel wat aan worden gedaan. Anders vrees ik dat in de toekomst bepaalde topcombinaties voor het geld zullen kiezen, niet beschikbaar zullen zijn voor het internationale kampioenschap en naar Calgary gaan.
Deze [email protected] verscheen woensdag 24 september 2014 in De Paardenkrant.
Poll
Laden ...
Het is gemakkelijk gezegd dat eremetaal belangrijk is. Maar het houdt uiteindelijk de schoorsteen niet aan het roken.
Wereldkampioen van jaar x siert toch meer dan kampioen van de grote prijs van x. Eremetaal kan daarom op de langere termijn toch nog behoorlijk wat opleveren. Als de korte termijn (portemonnee) belangrijker is, dan verlies je de langere termijn wel eens uit het oog.
De meeste ruiters krijgen al salaris of rijden al voor een sponsor. Ik heb het altijd belachelijk gevonden dat er in de spring-en dressuursport zo veel geld om gaat, terwijl je je in de andere sporten scheel betaald om een wedstrijd te kunnen rijden!
Neem nu endurance, waarbij je voor een “normale” wedstrijd al meer dan 300 euro inschrijfgeld betaald. Voeg de brandstof en de overnachting/eten van de grooms erbij, soms een eigen vet of fysio en je komt al snel op 1000 euro uit. Je krijgt een strik, een beker en een handvol FEI punten. Waarom dus in de ene sport zoveel geld en de andere niet? Het antwoord is reclame, commercie, VIP boxen, etc. Het draait enkel om geld. En de ruiter pikt graag een graantje mee.
Ik zou zeggen: NERGENS meer van die dikke geldprijzen, en laat die ruiters dan maar een baan zoeken, dat moeten wij ook.
Ben het (bijna voor het eerst) eens met Lotje. Minder geld zou een manier kunnen zijn om de angel die nu in de paardensport steekt er enigszins uit te halen. Minder prijzengeld zou misschien ook de idiote prijzen van de paarden iets doen zakken, wat misschien (ja, voorzichtig aan) misschien zou betekenen dat de paarden langer bij hun ruiters kunnen blijven, er meer geinvesteerd wordt in echt goed opleiden van paarden in plaats van hap snap voor de resultaten gaan (want er valt zo lekker mee te verdienen en als dat paard dan met 8 of vooruit, 12, kapot is, tja. Da’s nou pech.)
Wat uiteindelijk meer welzijn voor de paarden zou moeten opleveren… lange weg, maar wellicht zou dit toch een steentje kunnen zijn.
Ik ben het helemaal oneens met de eerder gegeven opmerkingen. Een verlaging van het prijzengeld zou een absolute ramp zijn voor onze sport. Nu kan je een goed paard eventueel nog aanhouden omdat het ook iets terug brengt(nooit zoveel als verkoop maar toch iets). Als je de prijzengelden laat zakken is de enige bron van inkomsten de verkoop. Dan zullen goede paarden nog sneller en voor minder geld vertrekken. En een paard vertrekt zelden van 1 topruiter naar een andere topruiter. De mensen die echt gruwelijk veel geld geven aan een paard zijn de super rijken die ook willen mee doen. Hun interesseert het prijzengeld niet.
Laat gedurende één jaar de winnaars kiezen tussen 200.000 euro of een medaille.En je kent het antwoord op de vraag. vr gr EC