Van: De Paardenkrant
Aan: Grieteke Oldenburger (dressuuramazone en jurylid) , Robbie van Dijk (tuigpaardrijder) en Niels Bax (dressuurruiter)
In zijn Kettingbrief brak KNHS-bestuurslid Max Bentum een lans voor juryleden. Geen overbodige luxe, als we bijvoorbeeld kijken naar de reacties onder de column van Johan Hamminga over de nieuwe dressuurproeven. In plaats van te reageren op wat Hamminga schrijft, gaan de bezoekers van Horses.nl los op juryleden die er geen verstand van hebben. Het wordt tijd voor een KNHS-campagne: ‘Respect voor de jury!’
Van: Grieteke
Ik heb een reactie geplaatst op Horses.nl. Men ging naar mijn mening voorbij aan het onderwerp van de column en de aandacht werd verlegd naar juryleden. Deze tendens zien we tegenwoordig vaak en veroorzaakt een te negatieve spiraal. Natuurlijk kunnen we de focus blijven leggen op de juryleden het zijn immers mensen. Toch ben ik ervan overtuigd dat ieder jurylid naar eigen kunnen en met goede bedoelingen en veel inzet jureert. Ik ga echt niet van huis met het idee om iemand te gaan pesten, ongeacht wie op het paard zit. De punten zijn een weerspiegeling van het getoonde. De KNHS hoeft naar mijn idee geen offensief te starten. Ze hoeven geen discussie aan te gaan. Zij weten wat ze in huis hebben. Ik betwijfel of het een positieve invloed zal hebben. Het is een tendens van deze tijd dat mensen weinig respect hebben voor en naar elkaar. Daarnaast houdt de KNHS haar juryleden al goed in de gaten. We kunnen niet alles zo maar doen, worden gecontroleerd en zo nodig ter verantwoording geroepen. Tevens bieden zij juryleden cursussen aan op basis van bijvoorbeeld de functie van scheidsrechter.
Van: Robbie
Natuurlijk moeten we respect hebben voor de jury al valt dat niet altijd mee! Als we geen jury hebben, kunnen we ook niet rijden. Ik begrijp wel dat men het niet altijd eens is met wat ze doen. Wij hebben een eigen smaak, dus een jury heeft dat ook. We moeten dat toch respecteren, hoe moeilijk dat af en toe ook is. Ik hoor weleens dat mensen juryleden opbellen na de wedstrijd, maar dat doe ik niet. Als ik juryleden tegenkom, realiseer ik mij dat zij ook gewoon mensen zijn. Ik kijk dan niet naar wat er de week ervoor op een wedstrijd is gebeurd. In de zomer bleven sommige mensen zelfs weg van concours als een bepaald jurylid aanwezig was, erger nog, er werd zelfs voor gezorgd dat die jury er niet kwam te staan! Er zijn altijd wel juryleden waar ik liever niet bij wil rijden, maar ik zal er niet om wegblijven. Jurysport zal altijd zo blijven. In bepaalde competities heb je geen keuze, want er moet toch gereden worden. Het is een voordeel dat ze altijd met z’n drieën staan te jureren. Ook al heb je wat moeite met één van de juryleden, ze staan met z’n tweeën en de arbiter kan altijd nog ingeschakeld worden.
Van: Niels
Ik denk vooral dat het een stukje wederzijds respect is naar elkaar toe. Bij regionale wedstrijden van B tot en met ZZ-Licht is het probleem groter dan op nationaal en internationaal niveau. Naar mijn idee hoeft er geen campagne te komen. Met een campagne maak je er een te groot issue van. Er moet meer duidelijkheid komen. Juryleden en ruiters moeten meer naar elkaar worden toegebracht. De meeste ruiters rijden hun proefje en ze gaan naar huis met een protocol, maar een jurylid wordt niet aangesproken. Of soms is een jurylid al weg omdat er een uur wordt gewacht met de uitslag. Op nationaal niveau spreken de ruiters en juryleden veel meer met elkaar als iets niet klopt om te kijken hoe het probleem opgelost kan worden. Zodat je begrijpt hoe een jury het bekijkt. Bovendien luistert een jury ook naar de ruiter. Het maakt niet zoveel uit of je precies dezelfde mening deelt. Je kunt van iedereen wat opsteken. In de B tot en met ZZ-Licht zie je dat niet. Ze zijn overigens wel goed op weg met het jurysysteem. Je ziet tegenwoordig steeds meer jonge juryleden die zelf ook rijden. Zij moeten ook de kans krijgen om te groeien.
Deze [email protected] verscheen woensdag 21 oktober 2015 in De Paardenkrant. Geen abonnee van De Paardenkrant? Sluit dan hier een (online) abonnement af.
Poll
Laden ...
Respect moet je verdienen!
Ik zelf loop al heel wat jaren mee. Ooit zelf ook gejureerd maar na een aantal jaren de pijp aan Maarten gegeven. Ik ben gestopt met jureren omdat het gewoon een kliek is. Het is een clubje mensen die zichzelf enorm belangrijk vind en graag belangrijk gevonden wil worden door de deelnemers. Elkaar ophemelen en degene die niet tot de kliek behoren worden afgeserveerd. Dit is in de basis al zo maar zeker in de subtop nog vele malen erger. Ze komen bij elkaar op feestjes, lessen bij elkaar, vragen een jurylid voor een clinic en die jury komt graag want dat is weer goed voor zijn of haar ego.
Eigenlijk is het jurywereldje een heel klein griezelig wereldje.
Fijne, eerlijke juryleden stoppen er mee of zijn er al jaren geleden mee gestopt. En ik geloof best dat er een paar juryleden zijn die wel naar eer en geweten jureren maar die zien het gewoonweg niet wat een goedgaand paard is en hoe een ruiter hoort te zitten. Als je bij de subtop gaat kijken springen mij de tranen in de ogen. Deze trend zet zich inmiddels ook door in onze wereldtop.
En dit is natuurlijk slechts mijn eigen mening. Maar vraagt u zich nooit af waarom die enkele ‘oude’ leermeesters niet jureren? Die branden er hun handen niet aan.
Ik denk dat de dressuursport alleen nog te redden is door alle huidige juryleden hun ontslag te geven en weer helemaal met een schone lei te gaan beginnen.
Jarenlang heb ik het wedstrijd secretariaat gedaan bij een vereniging. Ook heb ik regelmatig geschreven bij juryleden. En helaas is het zo dat veel juryleden absoluut niet objectief meer zijn wanneer er een bekende (vriend, vriendin, kennis, lesklant enz.) in de ring verschijnt… Dus ja mee eens dat het 1 grote kliek is wat elkaar de hand boven het hoofd houdt. En wil je de sport ooit nog serieus nemen dan moet daar echt verandering in gaan komen.
Inderdaad respect moet je verdienen!
Het is inderdaad een kliek en er zijn juryleden met zulke rare ideeën dat ik er geen moeite voor doe om daar een proef voor te rijden. In het algemeen gaat het best er zitten alleen wat uitzonderingen tussen. En dan gaat het niet om smaak…. Verder denk ik dat we weer terug zouden moeten naar het commentaar na de proef. Dan kan een jurylid beter uitleggen wat hij bedoelt, want wees eens eerlijk, met schrijven wordt alles zo beknopt gezegd dat het ook heel anders over kan komen dan hoe iets bedoeld is. Natuurlijk zijn we allemaal mensen en werken we met dieren, maar juryleden moet ook wel beseffen dat het gros dat op een wedstrijd rond rijdt een amateur is en geen prof. Dat geldt ook voor de juryleden.
Misschien is het een goed idee om bij het binnenkomen de groet te handhaven, en de betekenis er aan te koppelen dat de deelnemer hiermede kenbaar maakt zich uit vrije wil te onderwerpen aan het oordeel van de jury.
Ik sluit mij volledig aan bij de reacties van Do, Sammy en I. hetenige wat ik ernog aan toe wil voegen is dat de kwaliteit van de juryleden gelijke tred houdt met de kwaliteit van de ruiters/amazones.
Het is beide droevig ! De kwaliteit is duidelijk een afspiegeling van het brevet van onvermogen van de KNHS. Een en ander is ook een voortvloeisel van de fusie van alle bonden. Er is geen concurrentie meer en ook geen mindere of betere opleidingen en begeleiding. Al het water komt uit dezelfde kraan.
En de kennis is bij sommigen echt nul. Ik heb het meegemaakt dat een goede amazone eenL-proef reed met een prachtige Andalusier. Na afloop vraagt het jurylid, in dit geval een hele jonge dame, ” wat is dat voor een BOK? ” De amazone antwoord heel rustig en beleefd “een Andalusier”. De dame antwoordt:
Die haalt nooit geen punten want daar zitten we niet op te wachten !!!!Onze WPN-ers zijn beter.
De amazone verliet huilend de ring en ik heb de dame mijn mening gegeven tot ze ook huilde omdat ze weigerde haar excuus voor haar lompe domme opmerking aan te bieden. Hier kun je toch geen respect voor vragen. Die moet weg gestuurd worden en kippen gaan keuren.
Ja ,vind dat men respect moet hebben voor degene die daar de hele dag zitten voor een klein bedrag.Het probleem is dat men mondiger is geworden,terwijl de rijerij slechter is geworden en meer hulp middelen.
Bij de klasse B springen vind ik dat de jury s ver achterblijven bij niveau van paarden,en men kijkt alleen nog maar naar het poppetje dat mooi correct op een vaak al hoger gelopen paard met de knopjes erop rond rijdt.Maar naar degene die een moeilijk paard zover van B tot 135m of hoger brengt praat niemand over.Sommigen laten duidelijk hun voorkeur naar buiten komen,mooi paard nieuwe jas of oude kledy,nee het gaat om het rijden en dat moet nr 1 staan
Ik heb wat moeite met de negatieve toon die gebruikt wordt. Ongeacht of alle juryleden er “verstand” van hebben, zijn zij wel degene die hun nek uit durven steken en er gaan zitten. En over het algemeen proberen met een positieve blik naar al die combinaties te kijken. Maar soms is er helaas weinig positiefs te zien. Het is jammer dat zoals iemand schrijft, die oude leermeesters en al deze mensen met commentaar op de huidige juryleden en die er blijkbaar heel veel verstand van hebben, hun vingers niet durven branden aan het jureren. Misschien toch bang dat hun oordeel ook niet altijd op enthousiaste reacties kan rekenen?
De beste stuurlui staan helaas nog altijd lekker veilig aan wal
Is dit gegeven niet een gevolg van de nieuwe moderne rijderij?
Waar is de beschaving gebleven m.n. in de dressuur naar het paard toe?
Normen en waarden gaan niet alleen in onze huidige maatschappij verloren, maar ook in de “nieuwe dressuur”.
Dressuur is door de invoering van Rollkur/LDR/Hyperflexie ordinair geworden.
Het is het Skala der Ausbildung dat beschaving geeft.
Inderdaad Grieteke, ze zijn er nog wel, maar meer bij wijze van uitzondering.
Vroeger was echt niet alles beter, maar het Skala gaf houvast aan trainer en aan jury en was dé correcte en eerlijke opleiding naar het paard toe.
Daarom was er op dat punt eensgezindheid, want iedereen reed immers volgens dezelfde principes en werd dito zo gejureerd. En uiteraard waren er net zo goed slechte uitvoeringen te zien in de ring. Maar men was eensgezind, er was duidelijkheid.
Men reed zijn paard van achteren naar voren, neus voor de loodlijn en niet alleen in de ring zoals nu, maar zo werd er ook getraind.
Met de komst van de veelbesproken en omstreden trainingsmethode is alles op losse schroeven komen staan, zonder dat het een verbetering was voor het paard.
Het doel veranderde. Niet langer is het paard van het grootste belang.
Die tweespalt, die dat veroorzaakt heeft binnen de dressuur ziet men ook bij het jureren terug.
Het respect voor de jury begint naar mijn idee bij de KNHS zelf. Het is fijn om te lezen dat de één van de leden van het hoofdbestuur, Max van Bentem, het startschot heeft gegeven voor deze campagne. Ik hoop dat dit besef ook binnen de KNHS zelf meer handen en voeten krijgt. Dat zou kunnen beginnen ervoor te zorgen dat juryleden die geen mail hebben het nieuws dat ze nodig hebben voor hun functioneren per post krijgen. Deze groep wordt stelselmatig uitgesloten. Daarnaast is er nog de grote groep van 1600 juryleden aangesloten bij de Stichting Hippische Juryleden die de site Juryplatform in de lucht heeft. De stichting is in het verleden als een pain in the ass beschouwd. Jammer, want de stichting heeft zijn bestaan juist te danken aan het feit dat de KNHS geen gehoor had voor de juryleden. Laten we hopen dat de zelfgenoegzaamheid die binnen de KNHS heerst over het gevoel “dat ze het zo goed doen met de juryleden” via de boodschap van Max Bentem ook een 360 draai krijgt.
Uit alle berichtgeving hierboven proef je de onvrede, terecht mijns inziens.
Of die onvrede nu gaat over grove, respectloze onderlinge communicatie, over de slechte rijderij of over een niet funktionerende KNHS. Allemaal waarheden.
Zelf ben ik van mening dat eenieder die zich bezighoudt met paarden zichzelf zou moeten blijven ontwikkelen om zich te blijven verbeteren, temeer omdat we met levend materiaal werken.
We zijn nooit uitgeleerd, daar is een mensenleven té kort voor.
Dat de KNHS deze kennis niet kan bieden op generlei vlak is m.i. al lang gebleken.
Haal het dan uit het buitenland.
Onlangs gaf de Duitse Kathrin Wüst een bijzonder interessante clinic “Jureren” in Wicklow – Ierland, voor trainers, coaches en juryleden, “Van basisgangen tot het hogere werk”.
Nodig haar eens uit om naar Nederland te komen!
Als de KNHS niet meewerkt, regel het dan zelf!
Respect volgt wanneer er wederzijds vertrouwen is. De jury dient in duidelijke taal uit te kunnen leggen aan de ruiter wat hij/zij bedoelt met hetgeen op het protocol staat.
Als iedereen het vakjargon kent en/of uitgelegd krijgt is er immers duidelijkheid en heb je geen Jip- en Janneke-taal nodig.
Vroeger, ja vroeger, was het allereerst minder druk in de wedstrijdbanen en bovendien werd het meestal zo geregeld dat de jury bleef zo lang als nodig was om uitleg te geven over de protocollen aan de ruiters die daar behoefte aan hadden.
Wellicht is dat nu organisatorisch wat lastiger geworden, maar met wat goede wil zou men daar weer naar toe kunnen gaan.
Dat scheelt een hoop frustratie voor ruiter en jurylid.
We moeten communiceren.
Antwoord op deze vraag is volgens mij Neen. En ik argumenteer. Als er in een organisatie of club ,in dit geval hier een paardensportclub,iets fundamenteel fout gaat,dan gaan onvermijdelijk de rechtgeaarde leden protesteren en kritiek geven.In een gejureerde sportwedstrijd heeft elke deelnemer het RECHT CORRECT en NIET CORRUPT GEJUREERD te worden.In deze dressuurclub is dit duidelijk niet het geval,dus dat er kritiek komt is meer dan normaal.En vermits de verantwoordelijke besturen daar weinig of niets aan doen is het ook normaal dat die kritiek heviger en zelfs bitsiger wordt.Maar kritieken en klachten moeten steeds op een beschaafde manier langs de juiste weg gegeven worden.Hier op Horses, vind ik,op enkele uitzonderingen na, dat de gegeven kritiek door de beugel kan.Temeer omdat de kritiek eigenlijk meer op het punten slaat en op het systeem,maar namen van juryleden worden niet genoemd.Het correct en niet corrupt jureren in een dressuurwedstrijd is één van de fundamentele voorwaarden om het voortbestaan van dressuurwedstrijden te verzekeren.Dus mogen alle mistevreden leden,alle beschaafde middelen gebruiken om dit doel te bereiken. Ik las dat het op Nederlandse wedstrijden soms uit de hand loopt.Daar kan ik niets over zeggen want ik ben daar niet.Maar op Belgische wedstrijden ben ik nog nooit getuige geweest van publiekelijke onaanvaardbare kritiek naar juryleden toe.(Dit betekent niet dat ze er Überhaupt niet zijn).Trouwens juryleden aanspreken na de wedstrijd vind ik ongehoord.Daarom zou het best zijn dat er een procedure komt dewelke door elke deelnemer,die zich onaanvaardbaar benadeelt voelt,moet gevolgd worden.Het Probleem van het jureren is zodanig complex dat het nooit 100 % zal kunnen weggewerkt worden,een foutenmarge moeten we dus willens nillens aanvaarden,corrupte jurering mogen we in geen geval aanvaarden.Gewoon mijn mening vr gr EC
In aanvulling op brekelmans: juryleden zijn inderdaad ook nogal eens geneigd om op de stoel van een keurmeester te gaan zitten. Ze beseffen niet dat iemand die niet met een “standaard” paradepaardje komt ook voor zijn plezier bezig is en beoordeeld wil worden op zijn prestatie en niet op het uiterlijk van zijn paard. Of dat nou zijn bouw of zijn kleur is. Als juryleden daar aan voorbij gaan dan zal het aantal starts en leden knap naarbeneden gaan en ja om die reden melden mensen af bijbetaalde juryleden. Ook deze mensen moeten kosten maken en moeite doen om te verschijnen op een wedstrijd en m dan twee keer startgeld te betalen en alle poetswerk vooraf en dan nog de tijd die je op de dag zelf kwijt te zijn om te horen dat je paard niet van het juiste ras is of de verkeerde aftekeningen heeft is knap zuur. Ook voor de meeste Ruiters’ is naar een wedstrijd gaan liefhebberij. Daar moet en jury ook aan denken. Ze hieven geen Sinterklaas te zijn en opbouwende kritiek mag. Maar laten we het wel voor iedereen leuk houden.
Wat mij betreft, eerst het volgende; als de een alleen maar negatieve eigenschappen over een ander kan benoemen, dus niet in staat is om ook goede eigenschappen te vinden, dan ligt dat aan hemzelf. Dus als iemand een golf van alleen maar negativiteit over mij heen gooit, is mijn allereerste vraag, ‘wat is er aan de hand met jou? Wat scheelt je?’
Daar staat tegenover dat; de manier waarop iemand mij behandelt, tegemoet treedt, diegene mij vertelt hoe hij zelf door mij behandeld wil worden. Dus wanneer iemand mij onheus, of oneerlijk, of niet respectvol behandelt, vertelt die persoon mij wat hijzelf gewend is, en ook hoe hijzelf behandeld wil worden. Kan ik twee dingen doen; met ‘gelijke munt betalen’, of afstand nemen. Dat wil zeggen, ‘respect aan de ruimte geven’, de ruimte tussen ons wel te verstaan. Ieder zijns weegs! U snapt het al, dan kies ik voor de 2e mogelijkheid.
Allereerst bedank ik iedereen die een reactie heeft gegeven. Wat me echter weer opvalt is dat er wordt voorbij gegaan aan het onderwerp(zoals wel vaker) de vraag die werd gesteld is of het de “taak” is van de KNHS om een offensief te starten mbt respect voor juryleden. Ik ben het eens met sommige reacties die stellen dat er inderdaad respect moet zijn naar juryleden. JA wij zitten er ook vrijwillig omdat we van de sport houden en met name van paarden in al hun pracht en praal. Of er dan aan haflinger, een fries paard, een andalusier of welk ras dan ook in de ring verschijnt doet mi niet terzake. Iedere combinatie doet zijn best een goede proef neer te zetten en er een feestje van te maken. Ieder op zijn/haar eigen manier. Ik vind dat een jurylid daar ook respect voor hoort te hebben net als andersom. Voor mij zijn dat echter de normale waarden en normen van mensen naar elkaar en dus probeer je altijd iets positiefs naar voren te halen uit de proef ook al ging dat een keer niet naar behoren. Ik weet hoe het is om thuis heeeeeel hard te trainen en er dan vervolgens in de ring hard aan te trekken en in de uitslag (helaas) onderaan te staan. En oh wat baal ik er van maar als ik mijn protocol bekijk is het vaak zo dat ik terug kan zien waar het fout is gegaan en waar ik dus nog meer aan moet werken. Ik las in een reactie een mens is nooit uitgeleerd…….. DE SPIJKER OP DE KOP!! Mijn zelfreflectie is een onderdeel van het leerproces en ook al ben ook ik het niet altijd eens met een jury dan is dat meestal omdat ik baal dat ik het zelf niet beter heb uitgevoerd en die verrekte jury het heeft gezien!
Terugkomend op het onderwerp, ik maak me er nu zelf schuldig aan die even te vergeten, het is niet de verantwoording van de KNHS om een beschermend laagje om juryleden te leggen. Als je jury bent weet je wat er kan gebeuren en je weet dat de wereld kritischer wordt. Ik kan mezelf wel verdedigen omdat ik er achter sta wat ik zie, op papier zet en als cijfer geef. Ook ik heb wel eens een verschil met medejuryleden(SHIT ik ben niet alleswetend en allesziend)en ooooh wat kan ik dan balen, maar onderling wordt daar dan ook echt over gesproken en dan kom je wel eens tot de conclusie dat ik me iets meer heb gestoord aan iets in het gereden zijn. Dan kan er per onderdeel wel een punt verschil zitten, maar dan hebben we het daar over en wordt de conclusie getrokken dat we daar misschien te hoog of te laag hebben gezeten. Ik leer daar van als jury en neem de uitleg van mijn medejury mee en doe er iets mee. We jureren aan de hand van het SKALA en vanuit dat perspectief kijk ik naar de proef. Ik ben bereikbaar voor iedere ruiter/amazone na de proef als er iets niet duidelijk is en probeer dat op een heldere duidelijke maar zeker ook nette en opbouwende manier over te brengen. Uit respect voor de ruiter of amazone die naar mij toe komt wil ik het uitleggen hoe ik het zie. Dat respect moet wederzijds zijn. Ik jureer niet om rijk te worden dan had ik een andere hobby gekozen. Maar ik kan dat zelf wel regelen. Het zou niet goed zijn als de KNHS een offensief zou moeten starten om ons te beschermen. Laten we er alsjeblieft voor zorgen dat we niet op de voetbalhooligans gaan lijken 😉
Als instructeur ,als ik mee ga naar wedstrijden van leerlingen,vind ik dat er jury leden zijn die veel onheil opzich zelf afroepen,zelfs met springen klasse B.Gaat een jury lid een amazone uitleggen hoe ze het paard moet corrigeren bij de prijs uitreiking,ik heb hem voorgesteld om dit na afloop te demonstreren,wie ben jij was zijn antwoordt.Ik ben maar een ruiter die 140m heeft gesprongen en les geef aan deze dame.Gelijk stil,we zijn nu nog aan wachten 15 mnd later wanneer die uitleg komt,bij navraag blijkt dat dit jury lid ,ooir maar een paar keer l springen en l dressuur heeft gereden,en vanwege tekort komingen is gestopt met rijden.Dat men of zijn werk doet waarvoor men is aangesteld en zoek verder geen problemen.
Verder vind ik dat zowel ruiters als ouders meer fatsoen moeten hebben ,zowel voor jury s en parcoursbouwers,en ook zo naar hun rijdende kinderen.Pas een wedstrijd gehad waar ik hielp bij een pony wedstrijd dat de vader van amazone,aan de kant riep schop dat beest voor zijn ribben bij de laatste sprong,ik hoorde dit en zei een beetje fatsoen te tonen,toen de pony stopte en zijn dochter eraf viel ,was de hel los,is al de derde keer dat hij dit doet,en je weet het,toen dochter en pony de ring verlieten ,hield ik dit in de gaten.Opeens sloeg vader de dochter in het gezicht en schopte haar onder haar achterwerk ,waarna ik ingreep.Ik zei een rapport te maken als knhs official,waarna de man nog gekker werd.Mijn inziens hoort dit niet thuis op een wedstrijd,maar bij tuig.Vind dat men kinderen een goed voorbeeld moet geven.Ik heb de jury hierop gewezen,maar helaas durfde men niet op te treden,ik zelf offerde mij hier wel voor op,terwijl ik daar geen functie had.Bedreigingen naar mij toe,maar daar wordt ik niet bang van.KNHS moet optreden,maar grootste schuldige aan alles is social media hoe meer we alles naar buiten brengen hoe erger het wordt.Het blijft een heet hangijzer.Eigenlijk hoeven we over respect niet meer te spreken dit is allang weg,en interesse hoe anderen rijden nee hoor,vroeger hielp men mekaar ,we gingen om 0630 uur op wedstrijd en waren pas gezamenlijk om 19 uur met een beetje geluk weer thuis.Gezellig ,geen commentaar,mekaar helpen,parade rijden verplicht.Ja we zeggen wel eens goeie oude tijden,maar dit waren echt mooie tijden,waar honderden toeschouwers kwamen kijken.
Ik jureer ook als B/L jurylid en merk ook dat het respect voor juryleden niet meer is wat het geweest is. Er zullen altijd meningsverschillen zijn tussen de ruiter (en ouders) en hoe de proef is beoordeelt. Slechte punten geven omdat het paard de verkeerde afstamming, ras of kleur heeft is mijn inziens onzin. Wat me wel opvalt is dat de ‘betere’ combinaties vaak veel beter beslagen ten ijs komen. Zij kennen de proeven goed en zijn niet volledig afhankelijk van de voorlezer, weten waar de extra punten liggen en voeren de onderdelen uit zoals ze bedoeld zijn. Combinaties die lager eindigen horen de proef vaak voor het eerst zodra deze begonnen is, onderdelen worden daardoor niet goed voorbereidt en kostbare punten gaan verloren. Ruiters stoppen met rijden en maken er een tam proefje van vaak maar goed voor een 5-je, 6-je of 7-tje. Jammer… Als de jury’s dan hogere punten geven aan de combinaties die weten waar ze mee bezig zijn is het hek van de dam. Niet terecht om het probleem bij de juryleden neer te leggen. Kijk en leer van de combinaties die de hogere punten krijgen en vraag juryleden na afloop om uitleg over jouw proef. Gemiste kans als je dat niet doet! Ik weet zeker dat er dan hogere punten in het verschiet liggen in de volgende proef. Toen ik zelf begon met wedstrijden rijden ondervond ik soms dezelfde frustratie. Niet de punten die ik had verwacht, en we hadden nog wel zo ons best gedaan. Nu ik zelf jury ben zie ik mijn eerdere fouten, terug in de combinaties die ik nu beoordeel. Ineens begreep ik waarom ik vroeger lage punten kreeg. Moraal van het verhaal is denk ik dat er voor de ruiters veel meer inzicht moet komen in waar een jury op let en wat belangrijk is. Dat kan een taak voor de KNHS zijn. Dan is er misschien meer begrip voor elkaar en worden wedstrijden + feedback van de jury weer een middel om als combinatie telkens weer een beetje beter te worden in plaats van steeds een beetje gefrustreerder 😉
Beste Anoek,
Op B-L-niveau zul je zeker gelijk hebben op een aantal punten, alhoewel vele juryleden ook in de B al graag pony’s en paarden in elkaar getrokken ziet alszijnde “aan de teugel”. Gelukkig geldt dit niet voor alle juryleden, ik wil niet generaliseren.
Maar eerlijk gezegd loopt u wel behoorlijk achter de feiten aan als u zegt dat er niet op kleur en ras gediscrimineerd wordt.
U heeft gelijk als u zou zeggen “Het zou niet moeten mogen”. In de praktijk gebeurt zeker wel.
Vaak wordt het wel degelijk moeilijk om respect op te brengen naar juryleden toe.
Dan heb ik het niet over onfatsoenlijke ruiters (en/óf hun ouders) die zich grof uitlaten naar de jury toe. Dat moet bestraft worden, wat mij betreft met uitsluiting voor een aantal maanden. Dat mag nooit getolereerd worden.
Op hoger niveau echter wordt de jurysport vaak politiek, vriendjespolitiek m.n.
Juryleden die hun eigen leerlingen jureren of juryleden die hun collega’s wat “gunnen”.
Daarnaast gaat de dressuursport, en daarmee dus ook het jureren, niet meer over rijkunst, maar over kunstjes die uitgevoerd worden, dusdanig dat men kan verhullen wat er eigenlijk feitelijk rijkunstig aan schort.
Het moet eruit zien als een “foutloze” uitvoering, … alsof perfectie en dus foutloos bestaat?!
We zien echter paarden zónder ook maar enige mate van losgelatenheid, zónder ongedwongenheid, zónder lichtheid!
Kan dat harmonie geven??
Is het dan verwonderlijk dat er weinig respect is voor juryleden die vooral bang zijn hun “stoel” te verliezen als zij bij zichzelf blijven en daarom niet durven jureren wat er werkelijk getoond wordt?
Respect verdient men op basis van wederzijds vertrouwen tussen ruiter en jury:
de jury mag verwachten dat de ruiter weet wat hij/zij doet en de ruiter mag verwachten dat de jury weet waarover hij/zij het heeft en éérlijk beoordeeld! Dan nog kun je meningsverschil hebben, daarover kun je na afloop samen praten.
Kijk nog eens de proef terug van Edward Gal met Voice onlangs in Odense:
de gehele proef heeft het paard de oren plat naar achteren in de nek, mond wijd open en Voice loopt voortdurend te rotzooien met zijn tong (opzij naar buiten, rechtvooruit naar buiten enz.) voor zover hij die ruimte heeft, want de kinketting zit goed strak. Om het dan verder maar niet te hebben over het rijkunstig gedeelte, wat geheel ontbreekt.
Zijn dit de voorbeelden van ruiter en jury waar wij respect voor moeten tonen?
Ga beiden eens terug naar de schoolbanken, niet naar die van de KNHS, maar naar goede leermeesters die werkelijk het Skala de Ausbildung hanteren.
H. Paerels, mooi gezegd. Het lijkt er op dat de juryleden zoveel slechte voorbeelden krijgen vanuit de (sub)top dat ze niet meer weten hoe het wel moet. Jammer, want als je ziet hoe bijv. Johan Hamminga les staat te geven, dan zouden ze toch een goed voorbeeld moeten hebben. Wat dat betreft is de kennis er zeker wel bij de KNHS en zijn juryleden in de gelegenheid om te zien hoe het wel moet. Alleen de goede voorbeelden van de KNHS kijken naar het paard en pushen ze niet naar een hoog niveau en naar de foute kunstjes die punten en prijzen opleveren en dat zie je helaas in de ring wel. En als er dan ook nog veel “successen” mee geboekt worden, dan zijn de lessen vanuit de KNHS snel vergeten.