Van: Paardenkrant-Horses.nl
Aan: Arie Hoogendoorn, Emile Hendrix, Gert-Jan Bruggink
Uit onlangs openbaar gemaakte documenten blijkt dat de Belastingdienst nog steeds druk bezig is met de hippische sector. Vooral het hogere segment wordt nauwlettend in de gaten gehouden. Het vermoeden bestaat dat er in deze handel sprake is van zwart geld en witwassen. Bovendien heeft men het idee dat er BTW-onregelmatigheden en discutabele vormen van uit- en invoer plaatsvinden. Is het een goede zaak dat dit uitgezocht wordt? Of wordt de sector op deze manier onnodig in een kwaad daglicht gesteld?
Van: Arie
Foto: Arnd Bronkhorst / www.arnd.nl
Het is in het belang van de hele paardensector dat we hieraan meewerken en openheid van zaken geven om op deze manier een schoon imago te krijgen. Het is goed dat het wordt uitgezocht. Volgens mij valt het allemaal wel mee. Het imago van de sector is slechter dan de werkelijkheid. In de paardenwereld is het eigenaarschap van de paarden weleens vaag. Bij het versturen van facturen zien we weleens dat we achteraf best wat correcties moeten doorvoeren. Er spelen meestal andere zaken een rol dan fiscale of financiële redenen. Soms regelt een commissionair of een ruiter een behandeling of keuring van een paard.
Misschien is het een stukje laksheid van de mensen om bij stamboeken of federaties wijzigingen te laten doorvoeren over het eigenaarschap. Als ik belastinginspecteur was, zou ik moeite hebben om dat precies uit te zoeken. Het is niet slecht als er licht op de zaak komt. Misschien wordt het financiële deel van de paardenwereld dan wat begrijpelijker. Het heeft ook te maken met het feit dat de waardebepaling van een paard heel ingewikkeld is. Vandaag kun je een paard voor 10.000 euro kopen en over een half jaar kun je het misschien voor 100.000 euro verkopen. Dit is bijna niet uit te leggen aan mensen die niet thuis zijn in de paardenwereld.
Het is ook wel eens andersom, als de verkoop van een paard tegenvalt. Dan gaat het niet om zoveel geld als buitenstaanders denken. Ook wordt er wel eens met andere afspraken gewerkt dan een financiële transactie.
Van: Emile
Foto: Arnd Bronkhorst / www.arnd.nl
Onze sector hoort zich aan de regels te houden waar men zich in andere branches ook aan moet houden. Het spreekt voor zich dat je zaken moet kunnen verklaren. Op dit moment wordt het wel een beetje overtrokken. Ik herken me niet in wat er gezegd en geschreven wordt.
Voor de Belastingdienst en mensen die niet uit de sector komen is het moeilijk om te begrijpen dat de waardes van paarden enorm naar boven en onder toe kunnen fluctueren. Het kan gebeuren dat een paard erg in prijs veranderd, zoals dat in de voetbalwereld ook gebeurt met een voetballer. Hier kunnen meerdere oorzaken aan ten grondslag liggen. Een paard dat een hele goede reputatie heeft opgebouwd, kan snel naar beneden worden gehaald. Het paard functioneert bijvoorbeeld niet meer omdat het paard bij niet voldoende kundige mensen is terechtgekomen en daardoor weer moeilijk te verkopen is. Verder zijn er nog verschillende factoren die de waarde van een paard beïnvloeden, zoals ouderdom en blessures.
Als ze straks klaar zijn met dit onderzoek en het werkelijk niet zo is als ze veronderstellen, hoop ik dat ze durven te onderkennen dat het beter is dan men dacht. Je hoort vaak alleen het negatieve, maar niet het positieve nieuws. Voor de paardensector is het van belang dat we er positief uitkomen.
Van: Gert-Jan
Foto: Arnd Bronkhorst / www.arnd.nl
Nu dit ons betreft, valt het op. Maar dit gebeurt in elke sector. Voor zover ik weet, wordt er overal weleens controle gehouden door de Belastingdienst. Nu hebben ze onze sector ontdekt. Ze zullen niet iedere stal of elke paardensportbeoefenaar langsgaan om te controleren. Bij ons is de Belastingdienst eens geweest en die man was dezelfde dag alweer verdwenen. Wij van Stal het Oosterbrook werken samen met een boekhouder. Als er opeens bezoek komt van de Belastingdienst kijk je even vreemd op, maar we hebben volledig meegewerkt aan de informatieverstrekking. We houden ons aan de regelgeving en de boekhouder ziet daar op toe. Ik houd me bezig met paardrijden en ik heb niet zoveel verstand van belastingzaken. Ik probeer het naar mijn gevoel zo goed mogelijk te doen, maar ik schakel hulp in van een specialist als ik er geen verstand van heb. Ik moet alles aan mijn boekhouder kunnen verantwoorden. Als ik vragen heb over het belastingstelsel of over het factureren schakel ik zijn hulp in. Vooral als ik een paard verkoop buiten Europa. Het is niet altijd leuk als er een groot bedrag afgedragen moet worden aan de Belastingdienst. Tegenwoordig heb ik het idee dat een boekhouder meer voor de Belastingdienst werkt dan voor ons, terwijl wij de boekhouder moeten betalen.
Deze [email protected] verscheen woensdag 17 januari in De Paardenkrant. Nog geen abonnee? Sluit dan hier een (online) abonnement af.
Poll
Laden ...
Een zwart gat is een natuurkundig fenomeen waarbij het gat steeds sterker wordt en steeds meer aantrekkingskracht op zijn omgeving uitoefent, waardoor er meer en meer materie in verdwijnt. Onze Staat is eenzelfde zwart gat, maar dan op financieel opzicht. Hoe meer geld in de vorm van belastingen er in gaat, hoe sterker hij wordt en hoe meer die overheid nodig heeft.
De belastingdienst krijgt steeds meer mogelijkheden om de financiële duimschroeven aan te draaien. Waar 20 jaar geleden bij veel belastingambtenaren nog de overtuiging leefde dat een beperkte mate van zwart geld een stimulans, een smeermiddel was voor de economie, heeft men dit idee inmiddels volkomen laten varen. Aandraaien die citroenpers en uitknijpen tot de laatste druppel! is het nieuwe, perverse adagium van onze overheid. Automatisering en digitalisering bieden inmiddels ongekende mogelijkheden. Middels het analyseprogramma SyRI laat zich van iedere Nederlandse (rechts)persoon een profiel opstellen waarmee wij volledig ’transparant’ zijn geworden voor de Belastingdienst. Maar de Belastingdienst heeft vele analyseprogramma’s tot zijn beschikking. Zo worden Ebay en Marktplaats geanalyseerd op telefoonnummers en gebruikersnamen. Dat alles in het kader van misdaad- en terreurbestrijding. Die termen verkopen tenslotte erg goed als je de gemiddelde Nederlander wilt bewaken.
De paardenhandel is altijd al een erg vage handel geweest, nog meer als die in auto’s. Een paard heeft namelijk verschillende vormen van waarde. Zo is er de emotionele waarde (niet in geld uit te drukken), de intrinsieke waarde, de verkoopwaarde, de verzekeringswaarde etc. Zo is de intrinsieke waarde gelijk aan de slachtprijs, althans zo lang het paard geslacht mag worden. Mag het paard vanwege gebruikte medicatie niet geslacht worden, dan is de waarde van het paard zelfs negatief; het kost dan geld om hem dood te maken. Binnen een seconde kan de prijs van die zeer gewilde fokhengst kelderen van enige tonnen naar nul, bijvoorbeeld als hij zijn been breekt bij een verkeerd afstapje van de trailer. Omgekeerd kan een onooglijk veulen binnen korte tijd uitgroeien tot een eerste klas topper, waardoor zijn waarde in maanden vertienvoudigt. Dit soort ondoorzichtige, voor de leek (en vaak ook kenners) onverklaarbare prijssprongen kunnen een goudmijn vormen voor mensen die hun geld buiten de door de overheid zo gewenstde tranparantie willen houden. Menig zichzelf respecterend crimineel heeft ergens wel wat paardjes ‘voor zijn dochter’ op stal staan. Alhoewel het gelukkig nog relatief zeldzaam is, zijn bedreigingen en geweld in de sportpaardenhandelwereld inmiddels toch geen uitzonderingen meer. Ook zijn er de laatste jaren diverse grote, spraakmakende rechtszaken geweest, waarbij faillissement. oplichting en belastingontduiking een grote rol speelden. Het wekt bij iedereen wantrouwen als een luxe stal voor miljoenen wordt opgebouwd, waarna enige jaren later de boel als een zeepbel uit elkaar spat. Bij zulk soort faillissementen zijn er winnaars en verliezers. Dat de Belastingdienst inmiddels belangstelling heeft gekregen voor beide groepen, mag geen bevreemding wekken!
Ik ben een hobbyruiter en heb in de afgelopen 11 jaar verschillende paarden gekocht. Ik betaal de overeengekomen prijs, krijg het paard en het bijbehorende paspoort. Ik heb nog nooit een factuur gekregen. En het paspoort is geen eigendomsbewijs. Ik krijg geen koopovereenkomst met ontbindende voorwaarden. Als blijkt dat een paard op geen enkele manier voldoet aan de verwachtingen heb je bij de verkoper geen verhaal. Je verkoopt het paard door met verlies.
Eigenlijk is dit te gek voor woorden. Er lijkt wettelijk niets geregeld te zijn. Je betaalt een bedrag tussen de 12 en 22 duizend euro zonder factuur, zonder koopovereenkomst en zonder wettelijk bewijs dat het paard van jou is. Laat staan dat je ook maar enige vorm van garantie krijgt
Kortom de paardenhandel is een bijzonder ongereguleerde en moeilijk te controleren handel, en zeker niet alleen in helpt topsegment. M.i. Is het hoog tijd dat hierin verandering komt. De paardenhandel heeft een slechte naam en die verdienen ze ook door het complete gebrek aan helderheid.
@ Sacha: Allereerst merk ik op dat ik géén jurist ben! Verder is er omtrent het begrip eigendom al heel veel vastgelegd/geregeld in het Burgerlijk Wetboek en middels jurisprudentie (boekenkasten vol).
Het feit dat jij je paard inclusief de bijbehorende documenten hebt, er de beschikking over hebt, zijn rekeningen betaalt, is in feite al genoeg om aan te tonen dat jij de eigenaar bent. Jij hoeft niet te bewijzen dat iets van jou is, nee, een ander dient te bewijzen dat iets níet van jou is. Een schriftelijke koopovereenkomst of een factuur maakt het jou natuurlijk wel gemakkelijker om jouw eigendom aan te tonen, maar als je een brood koopt, heb je ook geen aankoopbewijze nodig om aan tonen dat het jouw brood is. Er zijn middels de burgerlijke wetgeving in principe voldoende mogelijkheden om je recht te halen. Ik schrijf ‘in principe’ want bij problemen ben jij dus degene die moet bewijzen dat er iets aan je aangekochte product niet deugd. En in dat geval zijn schriftelijke koopovereenkomsten of facturen dus wel van belang. Want wie zegt dat jij inderdaad 11.000 Euro voor je paard hebt betaald? Dus bij problemen is het hebben van een factuur wel gemakkelijker, en zelfs ook als het brood niet lekker blijkt te zijn.
Een paard “dat niet aan je verwachtingen voldoet” is een erg ruim begrip. Gebreken aan een paard zouden bij het onderzoek voorafgaande aan de koop al aan het licht moeten komen. Aan het opsporen van verborgen gebreken kan je ook voor de koop veel doen. Je hebt tenslotte als koper ook een onderzoeksplicht. Een uitgebreide, eigen aankoopkeuring met in ieder geval roentgenfoto’s van de voorbenen is wel het minste. Ja, dat kost veel geld en wie gaat dat betalen als het niet goed blijkt te zijn?
Wij hadden een paar jaar geleden een veulen gekocht dat na 2 jaar te klein bleek te zijn en 2-3’tjes bleek te hebben op de hoefkatrollen. Meer 3 dan 2. Voor de twee keer de slachtprijs hebben we het paardje toen verkocht aan een handelaar aan de andere kant van het land. Een paar weken later stond het paardje hier vlakbij voor 7.000 Euro te koop bij een als ‘uitstekend’ te boek staande verkoper, inclusief mooi, nieuw keuringsrapport met nu 1-2 op de hoefkatrollen! Het keuringsrapport was opgemaakt door een gerenommeerd dierenarts. Conclusie: Bij aankoop van een paard kan je beter niet blindvaren op het bijgaande keuringsrapport, maar moet je zelf je eigen keuring door een andere dierenarts laten uitvoeren.
Blijkt na aankoop dat geen klik hebt met het paard, of dat hij met moeite de Z-dressuur kan halen, terwijl je dacht dat de intermediair geen probleem zou geven, dan voldoet het paard weliswaar niet aan je verwachtingen, maar het is maar de vraag of de verkoper daar verantwoordelijk voor is.
Ook mijn vrouw is hobbyruiter. We zijn blij dat we één paard kunnen betalen en we zijn de afgelopen jaren al vaak de mist ingegaan met onze aangeschafte paarden. De meeste kregen na een aantal jaren last van vroegtijdige slijtage aan de gewrichten (artrose). Dat was echter de individuele verkopers niet aan te rekenen. Bij het laatste paard dat we kochten kregen wij overigens wel een factuur.
Bij wat ik zo om me heen hoor en zie, valt het me eigenlijk erg mee hoe de geschillen tussen handelaren en kopers worden opgelost, ondanks dat er alleen mondelinge afspraken werden gemaakt. Uiteraard zitten er klinklare oplichters bij de verkopers, maar die heb je in iedere handel. En vergeet ook de klanten niet, daar zitten ook genoeg mensen bij de de boel bedonderen. In mijn ervaring heb ik nog geen grote problemen meegemaakt bij het niet hebben van een aankoopbewijs of iets dergelijks. De meeste paardenhandelaren zitten niet echt te wachten op boze, ontevreden klanten die reële (!) klachten hebben over het pas aangekochte paard.
De sector die de boekhouding bij de belastingdienst indient heeft de zaken wel op orde. Veiligheid, gediplomeerde mensen op de loonlijst het kost allemmal een beetje, maar wel aftrekbaar van de winst. Al de mensen die lesgeven aan huis, paardjes trainen op locatie mooi dat ze er zijn. Ze bedienen een hele groep klanten naar tevredenheid. Alleen de belastingdiens ziet er weinig van terug, maar al die kleine vangen kost meer dan het opbrengt. Dus maar op bezoek bij de grote jongens, die hebben uitgaven genoeg waarmee ze de winst verkleinen. Die grote Roelofsen vrachtauto prachtig om te zien het is ze gegunt niet deze werkwijze. Achteraf kleur bekennen ik ben benieuwd, zoals Emile verteld.
In de jaren 60 en 70 van vorige eeuw floreerde de drafsport in België enorm veel toeschouwers ambiance mooie prijzen enz kortom iedereen die rond en met paarden leefde en werkte kon een graantje meepikken en de sector draaide goed en kwam de economie ten goede. Tot op een gegeven moment een ambitieuze onderzoeksrechter eens de stal ging uitmesten met de gekende gevolgen vandien tot op de dag van vandaag zijn de sporen nog altijd zicht en voelbaar van die operatie die veel kapot maakte malaise alom veel koersbanen gesloten weinig publiek en kleine prijzen enz.