Van: Paardenkrant-Horses.nl
Aan: Alice Naber-Lozeman, Albert van Unen, Frank Schuttert
Na Tryon kunnen we concluderen dat een deel van de Nederlandse paarden last had van het klimaat: te warm, te vochtig. Tokyo is nog een tandje heftiger, dus: wat te doen? Op trainingsstage met het hele spul? Eerder vertrekken? Wie het weet mag het zeggen.
Van: Alice

Foto: Arnd Bronkhorst / www.arnd.nl
Ik denk dat het allemaal wel meevalt. Als je naar de uitslag van Tryon kijkt, zie je dat er veel Europese landen zijn die zowel met dressuur, springen als eventing vooraan zijn geëindigd met hun paarden. Ook de Nederlandse pararuiters hebben het goed gedaan. Per discipline hebben alle paarden in hetzelfde vliegtuig gestaan en ze hebben dezelfde quarantaine gehad. De omstandigheden voor de paarden waren dus gelijk. Natuurlijk gaat het ene paard beter om met het klimaat dan het andere paard. Dat is met mensen net zo. Het is heel belangrijk dat de paarden goed blijven eten en drinken. Dat ze de juiste voeding krijgen en dat er elektrolyten worden bijgevoerd. Teamveterinair Leendert Jan Hofland had de paarden top voor elkaar. Bovendien waren er in Tryon goede cooling area’s en allemaal ventilatoren. Er was genoeg water en ijs.
Persoonlijk ben ik niet zo bang voor Tokyo. Ik denk dat paarden heel veel aankunnen. Ik stop heel veel energie in het management om de vitaliteit van de paarden zo goed mogelijk te krijgen. Als je je paard niet fit hebt, dan hoef je eigenlijk al niet mee te doen. In de training van een eventingpaard is dat gewoon het allerbelangrijkste en daar doe ik ook geen concessies in.
Van: Albert

Vierspanmennen is geen Olympische sport, maar we zijn wel present bij WK’s en EK’s. Zowel voor het paard als voor de mens was er in Tryon een moeilijk klimaat. Ik doe dit werk al vijfentwintig jaar, maar de marathon met het vierspan was afgelopen week in Tryon het zwaarst. Sommige paarden die de marathon uitkwamen, hadden een lichaamstemperatuur van bijna 43 graden en sommige paarden waren aan het eind van hun Latijn. Het is dan de kunst om ze zo snel mogelijk af te laten koelen tot onder de 38 graden.
Het is een kwestie van voorbereiden. Je moet verdacht zijn op die zware omstandigheden. In het voortraject moet je de paarden conditioneel in topvorm hebben om ze door die zware dagen heen te krijgen. De hele zomer zijn de paarden gecontroleerd door middel van bloedonderzoek en conditietesten. Je wilt de fitste paarden meenemen. De paarden worden daarom ook op het warmste moment van de dag getraind.
Wij liepen tegen problemen aan vanwege het reizen en de quarantaine. De paarden hebben hierdoor vier dagen stil gestaan. Wij werden onder andere verslagen omdat de Amerikaanse menpaarden niet in quarantaine hoefden en twee dagen voor de start aankwamen op de Spelen. Hun trainingskamp lag een uur verderop. Als voormalig teamveterinair van dressuur en springen ben ik naar Atlanta, Hongkong, Sydney en Athene geweest. Sydney was het warmst, maar daar behaalden wij twee gouden en twee zilveren medailles. Daar hadden we een ander voortraject: de paarden waren een maand van te voren aanwezig. Dit lijkt me een goed advies voor Tokyo.
Van: Frank

Foto: Arnd Bronkhorst / www.arnd.nl
Het is niet nodig om op trainingsstage of iets dergelijks te gaan. We moeten zelf alles goed voor elkaar hebben en de paarden moeten goed in conditie zijn. De paarden die zondag vooraan stonden, hebben weinig last van de warmte gehad.
Het lag er ook maar net aan op wat voor tijdstip je moest springen. Omdat ik als eerste van ons team moest rijden, was ik twee keer ’s morgens aan de beurt. Dat was wel degelijk een voordeel. Mijn paard had niet veel last van de hitte. Harrie Smolders moest twee keer als laatste van ons team starten op het allerwarmste moment van de dag, om vier uur. Je kon toen iets meer zien dat de paarden eronder leden.
Om de kansen gelijk te houden moeten ze er in Tokyo de wedstrijd ‘s avonds organiseren, net zoals ze dat tijdens de Spelen in Hongkong hebben gedaan. Het scheelt natuurlijk een stuk als de zon weg is.
Op het voorterrein was alles goed voor elkaar, maar er was geen binnenmanege of een grote tent waar we onder konden rijden om uit de zon te blijven. Wij reden ’s morgens vroeg als het nog niet zo warm was. Dat ging alleen niet voordat we de proef in moesten, dus dan trainden we een half uur in een baan waar de zon scheen. We moesten dus oppassen dat we niet te veel deden.
Deze [email protected] verscheen woensdag 3 oktober in De Paardenkrant. Nog geen abonnee? Sluit dan hier een (online) abonnement af.
Poll
