Van: Paardenkrant-Horses.nl
Aan: Nicole Werner, Eddy de Wolff van Westerrode, Anky van Grunsven
Op de Olympia Horse Show hebben twaalf dressuurruiters de verkorte Grand Prix-proef voor het eerst gereden. Het is al even onderwerp van discussie. Isabell Werth is faliekant tegen en ook Monica Theodorescu en Christoph Hess zien het niet zitten. Richard Davison, als adviseur betrokken bij London Olympia, is wel enthousiast. Wie heeft er gelijk?
Van: Nicole
Er moet zeker iets gebeuren, maar ik betwijfel of het op deze manier moet. De verkorte proef is geen fijn lopende proef. De verhouding tussen de voorwaartse oefeningen en verzamelde oefeningen klopt niet. Met de korte lijnen en het vele draaien lijkt het alsof het snel snel moet. Degene die deze proef in elkaar heeft gezet, heeft te weinig ingezien dat de oefeningen die elkaar snel opvolgen helemaal niet zo mooi zijn om naar te kijken. Ik zie liever de Grand Prix zoals hij nu is, inclusief de zig-zag in galop, blijven bestaan. Willen we er toch per se wat aan veranderen, dan kan bijvoorbeeld het achterwaarts eruit en zou de stap iets ingekort kunnen worden. Daarmee win je wat tijd, maar dat is het dan ook. In Londen werd de score per jurylid bekend gemaakt terwijl de reactie van de ruiter op het scherm te zien was. Maar ook de desbetreffende jury werd in de ‘spotlight’ gezet. Best confronterend, maar dat maakte het wel leuker voor het publiek. Dat reageerde hier goed op. Eigenlijk zoals we dat zien bij het turnen en kunstschaatsen. Toch meer entertainment. Als we het publiek in grote getale naar onze wedstrijden willen trekken, dan is er weer een nieuwe ‘ster’ zoals Totilas of Valegro nodig. En dan het liefst meer dan één natuurlijk. Die paarden zitten er wel aan te komen, maar dit heeft tijd nodig. Wij werken daar hard aan. We zoeken in de dressuursport een ‘Max Verstappen’. Dit super talent heeft de Formule 1 nieuw leven ingeblazen. Het publiek wil strijd op hoog niveau zien. En geef ze eens ongelijk!
Van: Eddy
Ik was in Londen aanwezig, maar ik heb niet gejureerd. Het is logisch dat er een paar lijnen in een nieuwe proef zitten die niet helemaal super lopen. Ik ben niet enthousiast over het begin van de proef als ze meteen moeten wegdraaien. Ze appuyeren dan maar een klein stukje tot de middenlijn en weer terug. Appuyeren is een belangrijk onderdeel. Dat wegmoffelen is niet mooi. Deze proef is niet zoveel korter. Ik zou zeggen: maak de Grand Prix gerust wat korter, maar niet idioot kort. Door de jaren heen is het altijd de trend geweest om de Grand Prixproef korter te maken. In 1964 werd op de Olympische Spelen in Tokyo nog lichtgereden bij de eerste uitgestrekte draf. In het tweede gedeelte van de proef werd pas om meer verzameling gevraagd. Maar tegenwoordig gaat alles een beetje sneller. We moeten onszelf echter wel blijven afvragen wanneer de grens is bereikt van het inkorten. Alle basiselementen uit de Grand Prix moeten toch duidelijk naar voren komen en goed te beoordelen zijn. Tegelijkertijd moeten we er alles aan blijven doen om publiek te trekken. Bijvoorbeeld door de populariteit te richten op de Kür op muziek en bijvoorbeeld meer vrijheid te geven bij de kledingkeuze. De Grand Prix in Londen was een test. Er gaat nog het nodige aan geschaafd worden. Natuurlijk moeten we alle nieuwe ideeën met beide handen aangrijpen om onze mooie sport steeds meer bekendheid te geven.
Van: Anky
Ik ben een groot voorstander van meerdere Grand Prix-proeven. Ik vind het absoluut niet goed dat wij al tien jaar dezelfde Grand Prix-proef rijden. We hebben een periode geleden al twee Grand Prix-proeven gehad; een lange en een korte proef. De korte proef wordt momenteel gebruikt bij de U25. Uit ervaring weet ik dat er bij reining ook tien verschillende proeven zijn. Ik vind het een goede ontwikkeling om meerdere en verschillende Grand Prix-proeven te hebben. Waarbij bijvoorbeeld het niveau in de Grand Prix-proeven van mij ook iets mag verschillen, zodat kampioenschapsproeven zwaarder zijn en andere wedstrijden kunnen kiezen voor een andere of minder moeilijke Grand Prix. Persoonlijk vind ik dat je op Grand Prix-niveau echt zware oefeningen moet laten zien, daarbij horen zeker passage, piaffe en galop-zigzag. Dat mag je er zeker niet uithalen. Het achterwaarts en het halthouden mag er wat mij betreft uit. Wat we zien, is dat er vanuit Duitsland vaak weerstand is tegen vernieuwing. Ik vind dat heel erg jammer. Ik denk dat onze sport juist zit te wachten op vernieuwing.
Deze Info@ verscheen donderdag 3 januari in De Paardenkrant. Nog geen abonnee? Sluit dan hier een (online) abonnement af.
Poll
Laden ...
Waaraan wordt afgeleid dat de dressuursport überhaupt gered moet worden? En waar komt het idee vandaan dat dat door een verkorte proef moet gaan gebeuren?
Persoonlijk denk ik, dat er meer GP proeven moeten komen, meer variatie dus. Verder denk, ik dat public Judging en het meer ‘meenemen’ van het publiek eerder een stap in de goede richting is. Natuurlijk zouden ook nieuwe superstars enorm helpen.
Het achterwaarts (En halthouden) uit de proef verwijderen zorgt er enkel voor dat de GP zich nog verder van het normale niveau verwijdert. Er zijn alleen al in België, Nederland en Duitsland honderdduizenden dressuurruiters. Als je hen iets kan bieden waarmee zij zich kunnen identificeren, dan komen velen daarvan ook kijken. Als het gaat om een festival van zwiepende staarten en spanningspassen, dan haken de meeste liefhebbers af. Strenger jureren op het stilstaan (5 volle seconden!) en dubbel tellend achterwaarts gaan lijken mij in dat opzicht veel zinvollere veranderingen.
Als je een betrokken publiek wil, zorg er dan voor dat je publiek begrijpt wat het ziet. GP-paarden moeten laten zien dat zij de basis beter beheersen dan alle andere paarden, maar de ontwikkeling gaat helaas steeds verder de andere kant uit.
@ G.V.: Als ik stilstaande en achterwaarts-gaande paarden wil zien, ga ik wel ergens een L-proef bekijken. Van de GP verwacht ik andere dingen. De galop-zigzag is een prachtige oefening en hoort in de GP thuis.
@ Bertine
En toch hoort het halthouden en achterwaarts gaan ook in een grand prix proef. Hoeft niet zoals G.V. zegt 5 seconden stil staan. Maar zoals dat nu in de proef moet worden getoond. Hoeft er wat mij betreft niet uit.
Grand Prix proeven behoren ook met de basis gevuld te zijn dus dan horen ook halthouden en achterwaarts erbij. Omdat het basis is zouden alle GP ruiters dit toch met tienen moeten kunnen voltooien. Met fijne hulpen, paard tot stilstand brengen en vierkant halthouden en zodanig dat het paard niet in de schouders valt en dan met takt en recht achterwaarts gaan. Lijkt mij simpel als GP ruiter om daar een hoog cijfer voor te krijgen dus waarom weg laten? Met inkorten van de proef kom je er niet en is geen goede verandering voor de dressuursport. Iemand die dus een uurtje korter hoeft te kijken naar de GP proeven gaat nu niet opeens wel kijken, je moet geïnteresseerd zijn in de dressuursport anders ga je sowieso al niet. Meer verschillende GP proeven is dan wel een goede verandering, zo blijft het ook voor de ruiter leuker lijkt mij. En vooral niet vergeten dat de liefhebbers van de dressuur nu afhaken omdat het helemaal niet meer leuk is om naar te kijken daar de paarden er niet blijer uit gaan zien met hun gespannen houdingen, rond zwiepende staarten en Spaanse pas voorbenen.
De vraag is “waarvan” de dressuur sport gered moet worden. Minder kijkers? Minder TV aandacht? Minder sponsors? Die hoofdvraag wordt niet beantwoord.
Misschien is het goed om kritisch naar de dressuur sport in zijn algemeenheid te kijken. Na 40 jaar rond te hebben gelopen in de paardensport meen ik dat lichtheid, losheid en ongedwongenheid steeds verder op de achtergrond raken.
Persoonlijk ga ik niet meer naar dressuurwedstrijden kijken. Of het nu subtop is of hoger.
Op het laatste CHIO het er toch maar weer op gewaagd. Op een enkele uitzondering na (o.a. Steffen Peters) niet om aan te zien. Men doet een 1-proefs truukje. Dus wat wel?
– meerdere, af te wisselen proeven. Daardoor geen “voorgeprogrammeerde” paarden meer
– desnoods op GP licht en GP zwaar niveau. Meer proeven, meer afwisseling.
– graag jureren naar letter én geest FEI reglement. Spanning, krabbelen en ongelijk bewegende voor- er achter benen niet belonen.
– hoogste en laagste scores per onderdeel laten vervallen (dus niet per proef, dan zet je 2 juryleden helemaal buiten spel). Per onderdeel moet in computer tijdperk simpel te doen zijn.
– jury leden die meer dan x% van de tijd te hoog of te laag zitten (afwijken) stoppen even met jureren en gaan verplicht naar bijscholing
– na afloop geeft hoofdjury beste X punten proef aan plus Y verbeter punten (dat laatste is natuurlijk heel eng: maar tot er een 100% score is zijn er verbeter punten!)
Ik ben er van overtuigd dat er een publiek is voor dressuur. Niet zoveel als voor voetbal. Of voor springen. Je moet als toeschouwer begrijpen wat er gebeurt. En hoe moeilijk dat is ….
Het hoeft dan m.i. niet per sé sneller of flitsender. Wel paard vriendelijker en transparanter graag.
Onzin , het jureren wereld wijd is al 40 jaar het grootste probleem ! Als de juryleden zich aan de regels zouden houden is het probleem opgelost . Zuiverheid van de gangen en de ongedwongenheid , tact en regelmaat de onafhankelijke zit de harmonie X5 . De piaffe , passage , en de piourette x 1
“Het achterwaarts en het halthouden mag er wat mij betreft uit.” zegt Anky … vanuit haar standpunt begrijpelijk als je bedenkt dat Salinero, Bonfire en consorten vooral het halthouden in een proef niet toonden.
Halthouden (vooral het kunnen halthouden) geeft aan hoeveel vertrouwen het paard heeft en hoeveel controle de ruiter/amazone. Achterwaarts laat zien in hoeverre het paard zich onvoorwaardelijk los durft te laten, de rug durft op te bollen en de achterbenen durft te belasten, dus wat mij betreft zeker een onderdeel voor de GP.
Variatie in de GP-proeven valt wel aan te bevelen, maar vergeet vooral de basis niet.