Maken lange startlijsten de springsport onaantrekkelijk?

Van: De Paardenkrant
Aan: Rogier van Iersel (concoursorganisator), Jan Schuttert (concoursorganisator), Angelique Hoorn (springamazone)
Met 93 starters in een kwalificatiewedstrijd voor de Grote Prijs en met 60 deelnemers aan dit hoogtepunt van een groot springconcours neemt de aantrekkelijkheid van de sport voor het publiek danig af. Springconcoursen worden steeds meer startmachines voor zo veel mogelijk ruiters. Hoe kunnen we voorkomen dat na de grote sponsors ook het grote publiek gaat afhaken?

Van: Rogier
Lange(re) rubrieken hoeven niet onaantrekkelijk te zijn. Het CSI Twente heeft een typisch liefhebberspubliek en zo lang dat er (op zondag) is en sponsors goed gevulde tribunes blijven zien, is het toelaten van veel deelnemers op een CSI3* misschien niet gewenst, maar ook niet per definitie verkeerd.
Het gaat om het maken van duidelijke keuzes en het communiceren daarvan via het vraagprogramma, dat het ‘contract’ vormt tussen de wedstrijdorganisator en de deelnemer. De organisator geeft daarin aan wat hij gaat doen en zou vervolgens ook behoren te doen wat hij heeft gezegd. Daar wrong vorige week in Geesteren echter de schoen. Indien de organisator kiest voor het toelaten van veel deelnemers, mag worden verwacht dat hij dat tevoren duidelijk maakt; dan hebben de ruiters op hun beurt de keuze al dan niet in te schrijven.
De organisator heeft bovendien de verantwoordelijkheid voorbereid te zijn op de effecten van de gemaakte keuzes; dat wil zeggen het sportmanagement moet daarop adequaat zijn ingericht. Het accepteren van veel deelnemers en het programmeren van allerlei rubrieken stelt eisen aan een daarop afgestemde planning en veroorzaakt een extra zware belasting van het terrein.
De grasbodem in Geesteren heeft al regelmatig voor problemen gezorgd. De verantwoordelijken zouden er verstandig aan doen om, bij gelijkblijvend sportbeleid, te kiezen voor het aanleggen van een state-of-the-art zandpiste voor het hoofdterrein. Het kan toch niet zo zijn dat wanneer je je door die ellenlange kwalificaties voor de Grand Prix heen hebt ‘geworsteld’ en je de begeerde startplaats hebt bewerkstelligd, het dan vooral jouw plaats op de startlijst is die bepaalt in hoeverre je een eerlijke kans hebt op een goed resultaat, uitsluitend als gevolg van het effect van de weersomstandigheden op de kwaliteit van de bodem? Er was vorige week in Geesteren voor de GP-deelnemers – ook in letterlijke zin – hoe dan ook geen level playing field.

Van: Jan
Als concoursorganisator vat ik de taak om het publiek een boeiend programma te bieden heel serieus op. Wij organiseren een driesterrenconcours en daarbij ligt de grens op 60 deelnemers in de Grote Prijs. Mijns inziens ligt de grens voor de kwalificatieproeven rond de 75, er vallen nog een paar af en dan kan bijna iedereen in de Grote Prijs starten. Op Geesteren was veel commentaar, maar ik ken alle achtergronden niet. Het is natuurlijk niet makkelijk een concours rond te krijgen en ik snap de verleiding om eventuele gaten op te vullen door extra deelnemers. Wij organiseren vier rankingproeven om een zo sterk mogelijk deelnemersveld aan te trekken. Rob Ehrens heeft 22 Nederlandse ruiters aangewezen om te starten, daarnaast worden alle ruiters uit de top 100 uitgenodigd. Pas een week of drie voor aanvang van het concours weet je dan welke ruiters er allemaal starten. Voor het publiek is het daarnaast interessant om regionale toppers te zien rijden. Wij hebben als doelstelling om een publieksevenement in combinatie met topsport neer te zetten. Daarom hebben we dit jaar geïnvesteerd in verlichting, zodat we de bezoekers een volwaardig avondprogramma kunnen bieden. Topsport afgewisseld met shows en clinics van Anky van Grunsven en IJsbrand Chardon. Daarmee spreek je een brede groep geïnteresseerden aan, en een zo sterk mogelijk deelnemersveld trekt ook veel paardenliefhebbers. En met veel publiek heb je de interesse van de sponsors, en zo is het cirkeltje weer rond.

Van: Angelique
Het is heel moeilijk om het iedereen naar de zin te maken, want er zijn verschillende belangen. Iedereen heeft het nu over Geesteren, en dat is ook een heel mooi voorbeeld, maar er zijn veel meer concoursen waar bomvolle rubrieken worden verreden. Dat is voor het publiek absoluut niet aantrekkelijk, want je gaat geen 3,5 uur naar hetzelfde parcours zitten kijken. Wij als ruiters zitten ook liever met 50 dan met 100 man in een rubriek, maar aan de andere kant: we willen daar wel allemaal graag rijden! En het concours moet ook kunnen rondkomen. Ik denk dat ze beter kunnen proberen het geld op een andere manier te verkrijgen. Wanneer je het publiek een heel mooi en afwisselend programma kunt bieden, mag je daar ook een passende prijs voor vragen. Ik ben het zeker met Jan Schuttert eens dat het publiek de basis is voor een geslaagd concours, en voor mij zou de grens ook ongeveer rond de 75 deelnemers in de kwalificatie moeten liggen. Er vallen altijd nog wat ruiters af omdat hun paard niet in vorm is of ze anderszins niet thuishoren in de Grote Prijs.

Deze [email protected] verscheen woensdag 9 juli in De Paardenkrant.

Poll

 Laden ...