Moet de klinische keuring leidend zijn bij de aankoop van een paard?

Van: Paardenkrant-Horses.nl
Aan: Mette Uldahl, Richard Davison, Jan Greve

Het aantal rechtszaken over paarden loopt de spuigaten uit en te veel paarden krijgen na een aankoopkeuring onterecht het label ‘ongeschikt’ opgeplakt. Advocaat Luc Schelstraete heeft nagedacht over een oplossing. Vóór de keuring wordt contractueel vastgelegd dat alleen van koop afgezien kan worden als er klinisch een probleem is. De conclusie van de ingeschakelde dierenarts kan desgewenst voorgelegd worden aan een groep experts, aangedragen door een arbitragecommissie. Bloedonderzoek volgens de FEI-richtlijnen maakt standaard onderdeel uit van de keuring. Lost dit het probleem op?

Van: Mette

Het is heel goed dat we met elkaar in gesprek zijn over dit onderwerp. Met dit idee zet Luc mensen aan het denken, inclusief mijzelf, en dat kan leiden tot verbeteringen in de toekomst. Een belangrijke reden dat dit idee niet één op één overgenomen kan worden is dat wij als dierenartsen niet willen werken onder deze voorwaarden. Als je weet dat jouw oordeel onder de loep genomen wordt door de aangewezen experts die uiteindelijk vertellen hoe het werkelijk is… Dat werkt niet. De dierenarts zal zeggen: ga maar direct naar die experts, hier waag ik mij niet aan. Ik denk dat het goed is om duidelijk te maken dat het geen groot probleem hoeft te zijn als een koper afziet van de koop op basis van de uitkomst van de keuring. Dat betekent niet dat het paard slecht is! Een week later kan er een koper zijn die geen probleem heeft met deze uitkomst. Het is niet zwart-wit. Als ik zeg dat ik tachtig procent zeker ben dat een paard in de toekomst problemen krijgt als gevolg van een bepaalde ‘afwijking’ op de foto, betekent dat ook dat er twintig procent kans is dat het paard géén problemen krijgt. Dus ja, misschien zien we dat paard wel terug op de Olympische Spelen. En misschien beoordelen we deze afwijking van de norm in de toekomst wel op een andere manier, op basis van de ervaringen die we opdoen. Eén ding is zeker: de aankoopkeuring is een lastig onderwerp waarover het per land al lastig is om consensus te bereiken, laat staan dat we dat binnen de EU of wereldwijd voor elkaar krijgen.

Van: Richard

Ik heb een probleem met de voorgestelde koopverplichting. Als ik de koper ben, is het mijn geld, dus ik moet het risico accepteren. Welk risico acceptabel is, is heel persoonlijk en afhankelijk van eerder opgedane ervaringen. Zo kijkt iemand die meerdere malen afscheid heeft moeten nemen van een paard vanwege kissing spines heel anders naar mogelijke rugproblemen dan de gemiddelde koper. En wat hebben we aan een ‘ongelukkig huwelijk’ tussen een paard en zijn nieuwe eigenaar? Dat is zeker niet in het belang van het paard. Als je als koper geen goed gevoel hebt bij een paard, adviseer ik om weg te lopen. Ik ben wel voorstander van een arbitragecommissie. Dat scheelt tijd en geld ten opzichte van een rechtszaak – waarbij je uiteindelijk ook aangewezen bent op de aangewezen experts, want een rechter heeft geen idee. Steeds vaker kiest een rechter ook voor mediation in plaats van zelf een uitspraak te doen. Dat is vergelijkbaar met arbitrage zoals Luc voorstelt. En een geschreven contract, waarin duidelijk beschreven is wat de koper gaat doen met het paard, is wat mij betreft absoluut een must.

Van: Jan

Keuringen zijn het grootste specialisme in de paardengeneeskunde. Als dierenarts moet je het hele spectrum kunnen overzien. Van ogen -interne geneeskunde- orthopedie -sociale geneeskunde -rijvaardigheden -kennis van de sport etc etc. Het vraagt dan ook veel brede kennis en nog meer ervaring. Om dit specialisme te laten beoordelen/veroordelen door leken zoals juristen is de grootste bottle neck in het systeem. Voor mij is iedere keuring maatwerk voor een klant met zijn/haar specifieke wensen. Bij de eindconclusie bij keuringen moet zowel het klinisch beeld als de beeldvorming worden mee genomen en naar waarde worden ingeschat. Het klinische beeld probeer je af te schermen door dopingonderzoek tijdens de keuring of bij klachten achteraf (hiervoor nemen we altijd bloed af tijdens de keuring). We moeten beseffen dat lokale behandelingen het bloedonderzoek kunnen ontglippen. Bij klachten over functioneren van het paard na de keuring speelt alleen het klinische beeld. Paard is kreupel of voldoet anderzijds niet. Ik vind het een goed idee om de behandeling en beoordeling van de klacht door een (internationale) commissie van ervaren artsen te laten beoordelen. Deze kunnen onderzoeken wat en waar er iets verwijtbaar kan zijn misgegaan tijdens de keuring. Na deze rapportage kunnen de juristen pas hun degens gaan kruisen.

Deze [email protected] verscheen woensdag 20 maart in De Paardenkrant. Nog geen abonnee? Sluit dan hier een (online) abonnement af.

Poll

 Laden ...