Van: De Paardenkrant
Aan: Joost Peters, Wim Ernes, Hans Peter Minderhoud
Cees Slings uitte in De Paardenkrant kritiek op de beoordeling van de Kür op muziek. Juryleden laten zich leiden door de technische prestaties in de Grand Prix en de Grand Prix Spécial, terwijl in de Kür zaken als choreografie, muziek en artisticiteit een belangrijke rol horen te spelen. Moeten we juryleden dwingen om de Kür op muziek in de toekomst op een andere manier te gaan beoordelen? En zo ja, hoe?
Van: Joost
Aan: allen
Ik ben ervan overtuigd dat alle deelnemers aan de Kür in Londen naar eer en geweten de best mogelijke muziek hebben laten maken. En als de beleving van de jury en het publiek positief is, mag dat ook positief gewaardeerd worden.
Overigens is de Kür op muziek in de dressuursport zeer ver doorontwikkeld, zeker in vergelijking met bijvoorbeeld de Küren bij de schaatssport of het turnen. Ik denk dat de uitspraken van Wim Ernes, Jan Peeters en Sjef Janssen meer aangeven waar het echte probleem ligt. De jurering wordt namelijk sterk beïnvloed door de emotie van het toernooi. En dat effect is ook terug te zien in de artistieke beoordeling. Dat kan verbeterd worden.
De kracht van een goede Kür zit hem volgens mij in de emotionele beleving van de juryleden en het publiek. Wanneer een Kür qua beeld én geluid de gevoelige snaar raakt, het beroemde kippenvelgevoel, dan zal hij hoog beoordeeld worden. Het is mijn doel dat effect te bereiken en het is mijn functie om met mijn muziek de technische presentatie te bekrachtigen.
Wanneer Cees Slings graag een professionele beoordeling van zijn muziek wenst, stel ik hem voor deel te nemen aan het Nationaal Songfestival.
Van: Wim
Aan: allen
De door Cees Slings geuite kritiek op de kwaliteit van (de muziek van) een aantal Küren en de daaraan gekoppelde jurering op de Olympische Spelen laat ik voor zijn verantwoording.
Volgens mij was het een reclame voor de sport met de juiste combinaties in de top van het klassement. Hierbij baseer ik me op het feit dat wij als juryleden ons bij het beoordelen dienen te houden aan het reglement en aanvullende voorwaarden, zoals door de FEI opgesteld. Niets meer en niets minder!
Uit deze documenten blijkt duidelijk dat, ook in een freestyle, de technische kwaliteit doorslaggevend moet zijn voor de hoogte van de punten. Voor het totaal van de technische uitvoering hoef ik dit niet verder uit te leggen, maar zelfs voor de artistieke beoordeling is dit bij drie van de vijf punten het geval! Het punt voor ‘de muziek’ heeft dus maximaal een invloed van tien procent op het eindresultaat!
Voor de verbetering van de artistieke beoordeling zijn in de afgelopen jaren al voorstellen gedaan, zoals bijvoorbeeld het vooraf vaststellen van de moeilijkheidsgraad en de choreografie. Er zijn testen gedaan waarbij aparte juryleden voor de artistieke beoordeling werden ingezet. Ook vanuit de ruiters en trainers zijn er diverse veranderpunten opgebracht. Maar voordat iedereen het hierover eens is en het tot reglementaanpassingen heeft geleid, geldt het huidige reglement en niets anders.
Van: Hans Peter
Aan: allen
Ik heb de brief van Cees Slings gelezen en ben het met hem eens dat de Kür van Dujardin niet de mooiste compositie was van allemaal, maar om het waardeloos, vulgair, banaal en ordinair te noemen slaat nergens op. Volgens de heer Slings deugde er van de Kür van Edward en Totilas ook maar weinig, maar de toeschouwers zaten overal met tranen in de ogen te kijken omdat ze het zo mooi vonden. Dat is ook wat een Kür volgens mij moet doen; de muziek moet iets toevoegen en emotie oproepen.
Wat de beoordeling betreft zou het goed zijn dat er nog eens naar het artistieke gedeelte wordt gekeken. Je ziet daar te vaak grote verschillen omdat daar minder richtlijnen voor zijn dan voor de technische kant, waardoor de persoonlijke smaak van de juryleden te veel gewicht kan krijgen.
De Info@ verscheen dinsdag 21 augustus 2012 in De Paardenkrant.
Poll
Laden ...
Aan: Joost Peters
Hoezo jezelf tegenspreken beste Joost?
Quote Joost Peters I: De jurering wordt namelijk sterk beïnvloed door de emotie van het toernooi. En dat effect is ook terug te zien in de artistieke beoordeling. Dat kan verbeterd worden.
Quote Joost Peters II: Wanneer een Kür qua beeld én geluid de gevoelige snaar raakt, het beroemde kippenvelgevoel, dan zal hij hoog beoordeeld worden. Het is mijn doel dat effect te bereiken en het is mijn functie om met mijn muziek de technische presentatie te bekrachtigen.
Vraag 1 aan Joost: hoe wil je iets verbeteren (veranderen bedoel je maar dat komt niet uit de verf in je reactie) waar je zelf mee bezig bent het te creëren?
Vraag 2, meer relevant: hoe denkt Joost Peters het effect van de emotie, waar z.i. de jury door wordt beïnvloed, te kunnen verminderen? Want daar draait het toch om: een jury oordeel gebaseerd op emotionele gronden is subjectief, dus onbruikbaar. Ik vond nl. Yohan Blake, die nr twee werd op de honderd meter, echt veel mooier lopen dan Usain Bolt en volgens mij won Blake ook. Gelukkig wordt er bij alle sporten ‘gemeten’*; en meten is weten.
Meten kan op verschillende manieren; echter niet op de manier waarop men het in dressuur gewend is; puur subjectief en met een heel ‘dunne’ code of points. De muziek en de choreography dan nog puur op gevoel, jaja!
Hoog tijd dus om wat zaken echt op orde te stellen; want hier is al jaren over nagedacht en er zijn oplossingen voor. Waar ook de nodige juryleden wel oren naar hebben. Beste Joost, kijk eens op eqmusync.com en lees eens wat al lang aan de gang is.
Aan: Hans Peter Minderhout
Beste Hans Peter,
Graag ga ik de discussie een keer met je aan over mijn commentaar t.a.v. het stukje flutwerk waar Charlotte op reed.
Ook wil ik je dat graag laten zien, welkom hier in m’n studio dus, waarom ik vond dat het stuk plak en knipwerk van Joost (de kur van Totilas) niet adequaat was; er deugd n.l niets van het tempo, noch van de synchroniteit, noch van de transitions t.a.v. de choreography die Edward destijds op dit stuk liet zien; dan kan ik je zeer hoorbaar en zichtbaar aantonen. Dat het voor sommigen, wellicht voor velen prachtig en wonderschoon was doet even niet terzake; ik kan je verklappen dat ik ook wel eens iets voor wonderschoon en prachtig aanzag, maar toen het licht werd en ik wakker, wel tot een ander conclusie kwam; maar dit terzijde.
Maar daar gaat deze discussie helemaal niet over, en ook niet over mijn werk en aan wie ik dat zou willen voor leggen. De discussie gaat over het feit dat een super peerd, met een super ruiter op een waardeloos stuk muziek (muziek kan je het niet noemen maar dat heb ik al laten doorschemeren 😉 de allerhoogste scores kan halen op muziek en artistiek leven in het onderdeel KUR OP MUZIEK.
Wat kennelijk gejureerd wordt door dove juryleden die dus niet weten dat ook muziek z’n waarden kent. Die muziekale (en artistieke) waarden zijn in dit fröbelwerkje compleet genegeerd, laat staan herkend door de juryleden. Want als ze herkend waren was er wel een andere winnaar geweest; in elk geval kwamen nr 2, 3 en 4 en nog een aantal ruiters een enorm stuk verder. Dat is ook niet moeilijk hoor, want zoiets slechts als waar Charlotte op reed is heel gemakkelijk te overtreffen. Echter niet door deze jury; helaas maar wat doen we eraan?
Als laatste is het schrijnend op te merken dat je de essentie van het verhaal wel lijkt te begrijpen; en het dus met mijn verhaal eens bent. Ik zou zeggen; doe er eens wat aan want het is jouw sport, jouw werk.
Muziek componeren, arrangeren en produceren is ons werk: en over de resultaten (ook van de afgelopen 16 jaar) zijn wij nog steeds niet helemaal tevreden; onze clienten trouwens wel. Ook zijn wij bezig, al jaren, om juryleden te helpen, met alle middelen die we hebben. Ruiters die de dressuursport beoefenen, met name in de Freestyle, zouden daarmee gebaat zijn; dus ook voor jou: kijk eens, lees eens wat er op Eqmusync.com te vinden is.
Met hartelijke groet,
Cees
OOk in de kuur hoort de technische presattie en de tevreden uitdrukking van het paard voorop te staan. Immers zijn muziek en choreografie kwesties van persoonlijke smaak. Moeilijkheid in combinatie met technische correctheid en uitdrukking dienen bij de beoordeling op de eerste plaats te staan gevolgd van beoordeliing van de muzieksmaak.
Mijne heren,
Als jullie zo doorgaan met katten op een muziekkeuze lijkt het wel dat er iemand een baantje bij de FEI wil hebben om een kur te mogen beoordelen? Of misschien bij de KNHS om Nederlandse ruiters van een kur te voorzien?
Graag had ik persoonlijk gezien dat er 1 medaille zou zijn, voor de Beste, die zowel in de GP als in de GP speciaal en in de kur, de meeste punten zou vergaren. Dan zien we geen paarden meer die in de GP en speciaal voorzichtig worden voorgesteld om maar geen foutje te maken om de teammedaille veilig te stellen. Iedereen moet over alle 3 proeven rijden om die ene medaille te winnen.Geen emoties die kunnen tellen geen muzikale wijze mannen die de kur de grond in boren ,maar gewoon rijden. En anders de kur apart laten verrijden als…..showelement.
Laten we iets trotser zijn op onze sport en niet verzanden in het feit: Wie de beste wijze muziek-man bij de hand heeft en daarvoor kan en wil betalen. Of misschien een KNHS die een wijze man in dienst neemt?
Laten we de klassieke proeven weer in ere herstellen en die doorslaggevend maken en het showelement daar los van koppelen, dan voorkomen we dit gezeur die de sport alleen maar negatief beinvloed.
En de FEI kan misschien organisatoren geld laten besparen om de 7 juryleden en supervisors maar weer terug te draaien naar 5 juryleden en de hoogste en de laagste toch maar weg te strepen?
Probleem opgelost met alle emoties. En genieten van onze mooie sport.
Die Spanjaard op die schimmel, das mooie muziek!
En dat gemekker van Cees Slings was in 2009 al aan de gang. Toen wilde hij 3,4 miljoen euri’s vangen voor een door hem ontwikkeld systeem waarmee de jury kon zien als een combinatie uit de maat liep. Jureren is gewoon mensenwerk, dus speelt emotie gewoon een rol bij het uitdelen van de punten. Das de charme van de jurysport zullen we maar zeggen.
Na elke wedstrijd van enige importantie doopt Slings (of één van zijn discipelen) zijn pen in vitriool en begint ongenuanceerd om zich heen te slaan en trappen. Joost slaat de spijker op de kop wanneer hij de stelling verkondigd dat het om het ultieme (kippenvel) gevoel gaat en niet om de technische perfectie van de muzikale productie. Zoals Hans Peter stelt was de kür van Charlotte niet het ultieme voorbeeld van hoe het zou moeten, maar de gekozen patriottische muziek bracht het (thuis)publiek wel op de banken en dan moet je als jurylid wel heel sterk in je schoenen staan om dit allemaal op zijn juiste merites te durven beoordelen. Telkens betrap ik mijzelf erop dat ook ik mijn beoordeling vaak laat leiden door de schoonheid en perfectie van de muzikale overgangen en goed gekozen cohesie van de orkestratie, maar hoewel dit ontbrak in vele küren bleven sommige stukken muziek (Lingh in Las Vegas, Edward en Totilas, Anky en Le Lac du Connamarra, Zorba van Coby en Ferro) toch tot aan de dag van vandaag kippenvel bij mij oproepen.
Moet de manier van beoordeling aangaande de kür op muziek door de juryleden een andere weg inslaan ? . Absoluut !, maar er moeten vooraf veel belangrijker knelpunten opgelost worden. In 2000 heb ik samen met Claartje van Andel, Jan Peeters, Stephan Clark en Eric Lette een boekje geschreven over de beoordeling (jurering) van de kür op muziek in al zijn onderdelen. Het zou te ver voeren om de in dit boekje vervatte richtlijnen hier in te lassen, maar de huidige jurering is wel heel ver weg gedreven van de basis. Één ding wil ik echter wel noemen, omdat mij dat telkens weer opvalt (ook in de hier besproken kür). Één van de zwaartepunten was dat een te hoog gekozen moeilijkheidsgraad majeur afgestraft diende te worden in het artistiek gedeelte van een kür op muziek. Kortom wanneer een ruiter of amazone beslist om vanuit de uitgestrekte galop een directe overgang te maken naar een passage/piaffe en dit mislukt dan dient de jury dit zwaar aan te rekenen in de moeilijkheidsgraad en gekozen risico’s en misschien tevens in de harmonie tussen paard en ruiter.
Voorts zou ik gaarne van Wim Ernes eens een antwoord ontvangen op de vraag waarom eenzelfde “choreography and use of the arena” zo vaak anders gejureerd wordt. Adelinde gebruikt al heel lang dezelfde choreografie maar de beoordeling varieert van een 8 tot een 9.5 (bij hetzelfde jurylid).
Kortom als we klaar zijn met de meest simpele zaken, kunnen we naar mijn mening pas de volgende stap zetten.
Theo van Bruggen
We hebben het hier toch over het beoordelen van ‘een proeve van bekwaamheid’!?
Wat mijns inziens toch zou moeten betekenen dat alle te beoordelen aspecten; ’techniek, choreografie en muziek’ op hun waarde moeten worden geschat. Als men, wat de muzikale compositie betreft, kiest voor makkelijke, voor de hand liggende, uiterst opportunistische en effect oproepende oplossingen, daalt daarmee automatisch de waarde van de beoordeling.
Het feit dat in zo’n geval het publiek dol enthousiast overeind komt geeft aan dat de componist een uitstekend bespeler van het publiek is! Hetgeen heel goed zou kunnen passen bij een ‘show’ die verkocht moet worden. Omdat bij een ‘show’ duizenden kaarten verkocht moeten worden.
Daar lopen wat mij betreft bij de afgelopen ‘Spelen’ duidelijk twee zaken door elkaar heen;
gaat het om een ‘proeve van bekwaamheid’ of om de beste ‘show’?
Natuurlijk wil een componist de gevoelige snaar met zijn compositie bij mensen raken, niets mooier dan dat, maar dan a.u.b. wel op een muzikaal verantwoorde manier.
N.B.; Het is naar mijn idee zinloos om over zogenaamde perfectie te discussiëren, aangezien wij mensen daartoe niet in staat zijn.