Van: Paardenkrant-Horses.nl
Aan: Rinus Bakker, Frans Burgers, Constans Manganas
Eén van de uitkomsten van het onderzoek dat Paardenkrant-Horses.nl en Reporter Radio instelden naar de paardenhandel in Nederland luidt dat er een keurmerk voor paardenhandelaren zou moeten komen. Vooral kopers dringen hierop aan. Vind jij dit ook een goed idee? Of is het eerder te rangschikken onder de luchtkastelen?
Van: Rinus
Je kunt een heel mooi keurmerk hebben en vijf sterren achter je naam hebben staan, maar de kunde van de ruiter kun je er niet bij verkopen. Neem nou dat verhaal in de Telegraaf: die mensen hebben een paard een tijdje op proef gehad, ze hebben hem laten keuren, dat meisje valt eraf en durft er niet meer op. Ligt dat aan het paard of aan de amazone? Kopers moeten gewoon zelf beter onderzoek doen, altijd een paard laten keuren en bij het uitproberen iemand meenemen die deskundig is en het rijniveau van de ruiter kent. Maar ook als verkopende partij moet je de kunde van een ruiter beoordelen en als je denkt ‘het wordt een drama’, zeg dan ‘sorry maar ik zie van verkoop af’. Met het consumentenrecht ben je als verkoper altijd de onderliggende partij. Jij bent dan degene die moet aantonen dat het wel een braaf paard is. Als bij mij mensen een paard of pony komen rijden en ik zie dat ze er helemaal niet mee weg kunnen rijden, zeg ik ‘dit paard moet je niet kopen’. Nee, ik denk niet dat een keurmerk gaat werken, en bovendien: wie gaat beoordelen wie er goed is of niet goed is?
Van: Frans
Ik snap wel waar het vandaan komt en dat kopers zich op een bepaalde manier beschermd willen voelen. Maar bij een keurmerk denk ik aan regels, kaders en grenzen en hoe stel je die vast bij levende wezens? Praktisch gezien wordt dat heel lastig en veel klanten kijken naar het plaatje, daarbij hun eigen kunnen vaak overschattend.
Misschien is het een beter idee om een vereniging op te richten zoals de VSN, of wellicht binnen de VSN een tweede tak op te zetten, maar dan voor het segment van de particuliere koper die overigens vaak veel wensen, weinig middelen en weinig kennis heeft. Hier is zeker een markt voor, maar zolang veel particuliere kopers alleen bij particulieren willen kopen omdat ze handelaren niet vertrouwen zal er weinig veranderen. Bij de VSN zijn de aangesloten handelaren gescreend, mag niet iedereen lid worden en is er een klachtenprocedure. Met elkaar bewaken de leden van de VSN de kwaliteit van de aangesloten handelaren om de naam van de vereniging en de paardenhandel hoog te houden.
Ik zie meer in een tweede tak van de VSN dan in een keurmerk en ik zou het toejuichen. Er wordt nu generaliserend over paardenhandel en paardenhandelaren gesproken, en er worden veel zaken geschreven of verteld die ik niet bij de leden van de VSN herken. Dat alle handelaren over één kam worden geschoren vind ik jammer.
Van: Constans
Een keurmerk voor paardenhandelaren? Daar hebben we toch de VSN al voor? Het idee van een keurmerk spreekt mij niet meteen aan. We hebben al zoveel keurmerken, dan zie je door de bomen het bos niet meer. Ik zou het meer zoeken in voorlichting aan de consument, dat je niet zomaar een paard koopt. Ik denk dat het besef moet doordringen dat je je goed moet laten voorlichten en niet een paard bij je buurman moet kopen. Misschien moeten we spelregels gaan opstellen over ‘hoe koop ik een paard’. De professionele paardenbedrijven, zoals de VSN-leden en bij de FNRS aangesloten bedrijven, kunnen daar denk ik een rol in vervullen. Bij die bedrijven wordt de kwaliteit al beoordeeld. Potentiële kopers moeten weten dat ze daar terecht kunnen om een paard te kopen. Ik denk dat we de kopers moeten zien te koppelen aan de professionele paardenbedrijven. Dan gebruik je de organisaties die al bestaan en hoef je niks nieuws in het leven te roepen. Wellicht heeft de Sectorraad Paarden hier ook wel een rol in, dat is tenslotte het overkoepelende orgaan.
Deze [email protected] verscheen donderdag 2 juni 2016 in De Paardenkrant.
Poll
Laden ...
Keurmerk is wat mij betreft een luchtkasteel. Degenen die willen aansluiten moeten ervoor betalen aan een organisatie. De organisatie bestaat niet uit vrijwilligers en dus heeft de organisatie belang bij zoveel mogelijk leden. Inspecties zijn moment opnames en de goeden lijden onder de slechten. Veiligheidskeurmerk was ook zo’n wassen neus.
Ik denk dat er maar een keurmerk moet komen van gebruikers.
Dat neemt dan veel problemen weg.. Laat die gebruiker maar eens zien dat ze echt kan rijden cq om kan gaan met een paard.
Je moet als fokker/verkoper de potentiele klant rustig nee durven te verkopen i.p.v. eerst alle poeha aan te moeten horen en later alle teleurstellingen..
Om maar met de woorden van Sjef Janssen te spreken:
“Even in Germany and Holland, in the lower levels and at the regional shows, there is a lot of extremely bad riding. A lot of people don’t even know how to approach a horse, how he thinks and how he feels, how he should be handled, how to get a language together – they cannot even treat their dog well, how can they treat a horse well!!!”
En wat te denken van de aanzienlijke hoeveelheid paarden die door een particulier verkocht worden? Die hebben niets met zo’n keurmerk te maken.
Ik sluit me graag bij HanCoolen aan.
Wat is er een onkunde in de rijerij. Wanneer wordt er is wat aan opleiding gedaan. Misschien moet er bij de FRNS eens nagedacht worden om de paardrijopleiding te verbeteren i.p.v een keurmerk voor paardenhandelarenmte te,ontwikkelen.
L.S.,
in de kern een loze discussie tbv media-aandacht m.i., daar er reeds een zelfregulerend systeem binnen de aangesloten leden der VSN bestaat (profilering VSN moet blijkbaar wel beter uitgedragen worden in de particulaire vijver van kopers; via social media…!?).
Binnen het keuringstraject op diergeneeskundige “kwaliteit” bestaat er reeds een certificerings- en bekendmakingstraject tav de Erkende Keuringsdierenarts GGP/KNMvD en koppeling aan stamboeken en verzekeraars. De koppeling VSN-leden aan Erkende Keuringsdierenartsen blijkt minder evident/standvastig tot uitvoer te worden gebracht in de praktijk (= wel handig in kader van de consumenten-wet en aanverwante jurispudentie);tevens wordt de bestaande verkopersverklaring tijdens een aankoopkeuring door particulieren, onvoldoende op waarde geschat door de professionele verkopende partij, dan wel op hiaten/onvolkomenheden betrapt (aanpassing iom stakeholder VSN benodigd?)
Dus discussie bevat m.i. 2 waarheden:
– onvoldoende kennis en kunde aan de afnemende kant van kopers, waarbij consumenten-wet onder druk moet komen te staan via toenemende jurispudentie (“een paard is geen koelkast”); tevens valt hierin via correcte en effectieve informatie-aanbieding nog een slag te slaan!
– onvoldoende communicatie in voortraject/tijdens aankooptraject/nadien in kader van (on)mogelijkheden van een aankoopkeuring voor bedoeld gebruik door de professionele verkoper aan de particuliere koper.
Door deze discrepantie kunnen zaken ontstaan die enerzijds tijdens een keuring niet te detecteren zijn op dat moment en nadien (binnen 6 mnd) wel tot uiting komen, anderzijds is het mogelijk om vanuit de dierenarts vaker een genuanceerdere mening af te geven dan de opties in het huidige systeem: acceptabel/verhoogd risico (hoe hoog?)/on-acceptabel.
Hierbij verblijf ik, open voor discussie, Drs J. Hofma – Nijkerk
Gebruikers en ruiters die laag niveau rijden,zijn vaak de problemen mijn inziens.
Met een laag budget lager dan 5000 euro een paard kopen,daar denken deze hobby mensen aan.
We weten wat een paard kost en al heeft gekost,dus wij gaan als semi prof nooit naar dit soort paarden kijken,want dat vraagt om problemen.
Dan komt het probleem rijden en kunde kijken,als instructeur maak je van alles ,paarden worden scheef getrokken,maar het ligt aan het paard.Denk dat ik er toch eens een groot stuk over moet schrijven,dat een veulen liggend gezond achter de merrie al vlug 2000 euro kost,dan komt nog 4 jaar a min 1500 per jaar zelf aan huis houdend.Dan rontgen foto s en zadelmak maken ,dan kost een 4 jarige al gauw 8500 euro.Dus zoals 20 jaar geleden ,dat je bij de boeren deze goedkoop kon kopen is voorbij die tijd,want die boeren weten ook beter.
Hoop dat de mensen met een minder budget,goed nadenken voordat ze toch voor een goedkoper paard vallen,want er zit bijna altijd een addertje onder het gras.Vaak zijn het de moeilijkste kopers ,moet helemaal gekeurd zijn,goed op papier,maar een paard met chipje hoeft nooit wat te krijgen.Maar een keuring mag dan wel 4 a 500 euro kosten,bij een koop prijs van 4500 euro ,vraag me af waar ze mee bezig zijn.
Maar met Irene en Han Coolen helemaal eens.
Het wel of geen keurmerk opzetten is iets wat weloverwogen opgezet moet worden en er zijn voor en nadelen.
In een “contract” of op papier vermelden wat de wensen van de koper zijn maar zeker ook en de mogelijkheden van het paard weergeven is sowieso goed.
Nogal horen wij van aspirant-kopers “wij zoeken een paard bij fokker of particulier” want dan weten wij het verleden van het paard en we weten wat we kopen. Nogal eens blijkt na aankoop het tegendeel.
Ga je daar verhaal halen moet je als koper van de particulier bewijzen, dat het paard voordat de verkoper/particulier het kreeg al niet goed was en dus gebreken had. Dat is erg lastig te bewijzen!
Koop je bij een bedrijfsmatige fokker, die als het goed is bij de kvk is ingeschreven, dan draait deze bewijslast de eerste 6 maanden na de koop om. De fokker moet dan maar bewijzen dat hij een goed paard zonder gebreken heeft geleverd . Ontstaan de gebreken na de periode van 6 maanden dan moet de koper weer bewijzen dat deze gebreken zijn ontstaan voor de datum dat de koper het paard van de verkoper kreeg. Dat is erg lastig te bewijzen!
Staat vast dat het gebrek aan het paard voor risico van de verkoper (particulier of bedrijfsmatige fokker) is dan heeft deze het recht op herstel (= beter maken) Bij veel gebreken aan paarden is herstel onmogelijk en dan mag men ontbinden, de verkoper moet dan het paard terugnemen en de koper zijn geld teruggeven
Jan Burgers
Paardenverzekeraar
Laten we elkaar niet de kop gek maken! Een paard is waard ongeveer 3/400 euro dat is z’n slachtwaarde. De rest is emotie die je koopt.
Maar niet alleen kleine budget rijders zijn moeilijke mensen, maar wat denk je van de zogenoemde toppers… Verkoop eens een goed paard of pony .. Men gaat het eerst mega uitproberen hindernissen worden boven in gezet en een dressuurpaard moet op z’n 4e levensjaar al de piaffe of passage tonen. Jonge hengsten worden vroegtijdig de nek om gedraaid omdat men meer en meer en meer wil zien ! Lang benige paarden worden in gort gereden als 4 jarige bij de Pavo cup en dat mogen alleen de “toppers” doen als gewone ruiter amazone kom je niet met je goede dressuurpaard aan bod!
Dus wat wil men eigenlijk als handelaar ?? Een gezond paard aanschaffen die alles al kan op 3 jarige leeftijd zodat hij als 4 jarige voor een mega prijs verkocht kan worden. De budget rijder komt niet aan zulke paarden toe omdat de prijs veel en veel te hoog is. Misschien was het dier wel beter uit bij een budget ruiter dan bij een topper die z’n geld er mee moet verdienen.
En wie zegt dat de mensen met geld wel kunnen rijden ?? Daar wil ik nog wel een discussie op los laten. Je koopt een paard geen machine en of je nu veel of weinig geld hebt … Maar ik wil ook niet zeggen dat budget Ruiters’ beter zijn …. Het gaat om de echte horsemanship en dat heb je of dat heb je niet ! Dat kan je niet met geld kopen !
Iedereen weet hoe het er aan toegaat in de paardenverkoop.En inderdaad dit is een zeer ingewikkelde materie en zeker om daar neutraal een mening over te geven.Keurmerken geven geen enkele garantie dat deze handel daardoor correcter zal worden.Volgens mij is er maar één manier en dit is duidelijke en eenvoudige contracten opstellen tussen verkoper en koper.Maar ook dat is niet eenvoudig.Wel moet mij van het hart dat na deze enquête de schuld bij de koper wordt gelegd.En in vele (de meeste??) gevallen is dit niet zo.De koper wordt hier ten onrechte in een slecht daglicht geplaatst.Ik had trouwens niet anders verwacht.Zo een enquête heeft trouwens weinig zin want volgens mij is elke verkoop een geval apart en moet dus ook zo bekeken en behandeld worden.
Keurmerk? Neen dit heeft geen zin. vr gr EC
Zoals te vewachten wordt het probleem bij de ruiter gelegd. Is zo makkelijk. Heel herkenbaar want dit argument wordt zeer graag gebruikt in een rechtzaak.
Zeker toen het minder gebruikelijk was om een rug en hals foto te laten maken,kwamen veel handelsstallen hier mee weg.
Wij hebben dingen gezien en meegemaakt,nou de autohandel is hier nog netjes bij.
Een paard met een afwijking,wilde ” ze ” wel terugnemen onder geheimhoudingsplicht,omdat het paard weer gewoon weer in de verkoop ging.
Uit liefde voor het paard om het verdere ellende te besparen, hebben wij het paard laten inslapen.
Wat te denken om een paard als zadelmak te verkopen zodat je heel rustig aan doet en blijkt dat bij verdere africhting het paard onhandelbaar is. Iedere handelaar weet de waarheid,maar dat zullen ze hier niet neerzetten.
Mijn advies is om een paard alleen te kopen met een uitgebreide keuring en vooral met een rug en hals foto.
Informeer eens uit de omgeving van het paard.
Welk certificaat je ook maakt,het valt en staat met de eerlijkheid van de verkoper !
En helaas de eerlijkheid is vaak het grootste probleem…….
Helemaal eens met YB en Ingrid. Niet voor niks verdwijnen veel paarden van de zogenaamde top stallen naar het buitenland omdat ze al aan gort gereden zijn.
Prijstechnisch is het altijd wat de gek er voor geeft. Geloof me, 3000 vind ik al heel veel en onder die prijs zijn hele leuke, goede paarden te krijgen, die voor de gewone amateur uitstekend voldoen. Ze staan alleen niet op internet en bij gevestigde namen. Heb bij gevestigde namen paarden gezien die zo slecht zijn dat ik ze alleen zou willen hebben (cadeau krijgen) om ze rustig leven op de wei te bieden. Denk dat het weer toppers zijn die voor veel geld over de grens verdwijnen. Hoor je niks meer van. Daar tegenover staat dat als je een goede ruiter hebt (en daar bedoel ik er een mee die de tijd neemt voor het paard en als hij 8 of 9 is en dan in de Z belandt is dat vroeg genoeg), diegene een paard van een 1000-2000 euro naar Z niveau of hoger kan rijden. Ken daar meerdere voorbeelden van, alleen die komen niet in de media. Als hij of zij zijn paard verkoopt is ie de lachende de derde, want hij weet dan zeker dat hij er meer voor krijgt dan hij voor gekocht is en dat moet je maar afwachten met die dure jongens die een “prachtig papier” hebben en die dan voor een gewone ruiter niet te rijden zijn.
Ik ben het eens met Ingrid, ik heb tijdens mijn zoektocht naar een een paard ook meegemaakt dat een paard wat niet door de keuring kwam op zijn hals, in combinatie met het klinische beeld,mij ter plekke na de keuring werd aangeboden voor een veel lager bedrag, daar ben ik uiteraard niet op ingegaan. De oorspronkelijk vraagprijs was zeker niet in de goedkope klasse maar boven de 15.000 euro. Ik weet zeker dat dit paard weer gewoon de verkoop in is gegaan. Dit was bij een landelijk zeer bekende fokker / handelsstal. Aan Jan Burgers, ik heb uiteindelijk een heel leuk jong paard gekocht bij een handelsstal, maar deze bleek helaas binnen 1 week na de koop toch een verborgen gebrek te hebben. Gekeurd met alle foto’s ook rug en hals. De koper gebeld maar deze zei van niets te weten, was daar nog nooit een probleem mee geweest. Dan kan je wel in je recht staan, maar als je al betaald hebt, zal je toch een rechtszaak moeten aanspannen met alle kosten, tijd en energie die dat vraagt en dan is het uiteindelijk nog afwachten of je dan wel je geld terugkrijgt. Ik vind het overigens wel goed als handelaren inderdaad een paard niet zouden verkopen een iemand die niet over voldoende ervaring/kunde beschikt, maar helaas is de praktijk vaak anders!