Moet het aantal wedstrijdstarts voor springpaarden beperkt worden?

Van: De Paardenkrant
Aan: Rob Ehrens (bondscoach), Angelique Hoorn (springamazone), Louis Konickx (parcoursbouwer)
Julius Peters, de voorzitter van de Groep Geneeskunde Paard van de Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde, pleit in zijn Kettingbrief voor een beperking van het aantal wedstrijdstarts voor springpaarden. Peters vindt dat dressuur- en eventingruiters zelf al goed rekening houden met het vermogen van paarden om te pieken, maar de springsport kan nog een verbeterslag maken. Is het springpaard inderdaad te veel de ‘moneymaker’ van zijn ruiter?

  Van: Rob
Het is inderdaad een feit dat de springkalender boordevol zit met topconcoursen. Het is dan ook heel belangrijk dat er een goede planning gemaakt wordt voor de toppaarden die we in ons kleine landje hebben. Ik deel de mening van Julius niet dat hij vindt dat er nog een heleboel te verbeteren is in onze sport, qua planning en het te veel inzetten van onze goede paarden.
Al mijn topruiters maken heel zorgvuldig een planning voor hun paarden, deze lopen geen wedstrijd te veel. Als je hoog op de ranking staat, is het ook heel belangrijk om hier uiterst zorgvuldig mee om te gaan. Doe je dat niet, dan zal een paard overbelast worden en dan kun je wachten op blessures. Als we terugkijken op wat we op dit moment hebben, en dan praat ik even over het team van de Olympische Spelen van vorig jaar, dan lopen al deze paarden nog steeds en ze zijn ‘fit to compete’. Wij komen niet voor niets meerdere malen per jaar bij elkaar met de ruiters om de planningen door te nemen. Dit doen wij al jaren en dat werkt uitstekend.
Onze springruiters zijn heel zuinig op hun toppers, dat blijkt wel uit het feit dat ze heel lang meegaan in de sport. Wij stoppen heel veel in de begeleiding van de paarden, dus dat wij nog veel kunnen verbeteren daar ben ik het niet mee eens. ‘Welfare of the horse’ staat bij ons heel hoog in het vaandel.

Van: Angelique
Als springruiter ben ik het wat dit betreft niet geheel met Julius Peters eens. Natuurlijk; er gaat veel geld om in de springsport. Ruiters willen uiteraard ook graag meedoen voor het ‘grote’ geld, maar zeker niet ten koste van het paard.
Die wedstrijden zijn vaak zo hoog en moeilijk dat je met een paard dat niet fit is of overvraagd wordt sowieso niet mee kunt doen voor de prijzen.
Dus dan kom je jezelf vroeg of laat toch wel tegen. Springruiters proberen ook zeker een planning te maken waarbij ze het paard niet willen overvragen. Natuurlijk probeer je het uiteindelijk wel op zo’n manier te plannen dat je het paard fit hebt op het goede moment. Dat is een kwestie van plannen. Op die manier kom je dan ook op de grote concoursen waar veel geld te verdienen is. Uitzonderingen blijven er altijd, maar die heb je ook in alle andere takken van de paardensport.

Van: Louis
Het belang van een ‘op het paard gerichte’ wedstrijdplanning kan niet overschat worden. Voor een een-op-een vergelijking met eventing of dressuur zie ik echter te veel verschillen in de aard van de wedstrijden. Graag wil ik echter nog een aspect toevoegen aan deze discussie.
In De Paardenkrant van 2 mei jongstleden pleiten Jan Greve en Jacques Maree ervoor stress te minimaliseren bij het beleren van groene paarden. Blessures liggen voor de hand als paarden heftige bewegingen maken uit paniek of onbegrip.
Als parcoursbouwer zie je wel eens dat een paard of combinatie gewoon niet toe is aan het niveau van het parcours. Zo’n combinatie verzuipt dan in de driesprong of in andere moeilijke lijnen. Paarden raken gespannen en kunnen de overkant van de oxers niet meer bereiken. Mijn overtuiging is dat deze situaties minstens evenveel belasting opleveren dan een frequente inzet. Dus ook de wedstrijdopbouw naar hogere niveaus lijkt me van cruciaal belang voor het welzijn van het paard.

Deze [email protected] verscheen donderdag 23 mei 2013 in De Paardenkrant.

Poll

 Laden ...