Van: Paulien

Hier ben ik het mee eens. Het is heel moeilijk om goed personeel te vinden. De vraag is waar dat aan ligt. Komt dat omdat we geen goed personeelsbeleid hebben of geen goede opleidingen? Wil men überhaupt wel in de paardensector werken en worden mensen structureel onderbetaald? Iedere goede (sport)stal die zichzelf serieus neemt, heeft echt wel geld over voor personeel. Er is grote behoefte aan goed geschoold personeel. Goed personeel wordt goed betaald. Dat geldt ook voor de paardenbranche. Momenteel gaat personeel vaak vanuit romantiek in de paarden werken, bijvoorbeeld omdat ze met een ruiter mee mogen op concours. Of zij gaan op een manege werken, vrijwillig of tegen een kleine vergoeding. Ze stoppen met school en investeren niet meer in hun eigen ontwikkeling. Onopgeleide mensen komen vanzelf in een lagere salarisschaal of moeten aan de hand van zeer positieve werkgeversverklaringen hun vakmanschap aantonen en moeten dit op de werkvloer dan toch nog eerst bewijzen. Maar de hoge eisen van verzekeraars maken dat opgeleid personeel ook een must is voor die ondernemers die professioneel met hun bedrijf bezig willen zijn. Door mijn betrokkenheid bij de be
roepsopleiding merk ik dat mensen het moeilijk vinden om fulltime in de paarden te werken. Onze branche verlangt namelijk dat ze enorm betrokken zijn, veel inzet tonen. Een werkdag stopt niet standaard om vijf uur en er wordt veel verantwoordelijkheid gevraagd. Uiteraard is het een slechte zaak als een goede werknemer dan slecht wordt betaald. Een werknemer kan hierin zelf zijn verantwoordelijkheid nemen en de branche, de werkgever, moet mijn inziens aandacht besteden aan een goede opleiding en goed werkgeverschap.

Van: Matthijs
Wij als LTO vakgroep Paardenhouderij hebben goed werkgeverschap hoog in het vaandel staan. Personeel is belangrijk kapitaal voor de ontwikkeling van het bedrijf. Bij goed werkgeverschap horen goede arbeidsvoorwaarden, maar ook een goed personeelsbeleid. Dat is breder dan alleen geld; ook functioneringsgesprekken, opleiding en scholing horen erbij. We hebben nu de cao productiegerichte dierhouderij, maar de paardenhouderij valt buiten de werksfeer van deze cao. Daar is in het verleden op een gegeven moment toe besloten omdat de representativiteit (aantal leden werkgevers/totale aantal werkgevers in de paardenhouderij binnen LTO) niet voldoende was. De paardenhouderij kan natuurlijk aansluiten bij deze cao, maar dan moet de representativiteit voldoende zijn. De cao productiegerichte dierhouderij vrijwillig volgen kan natuurlijk altijd! Zonder cao is nu minimaal het wettelijk kader minimumloon van toepassing, maar meer betalen mag natuurlijk altijd. Een specifieke cao paardenhouderij zal altijd kostenverhogend werken, dus ik vind het voorstel van de FNRS dan ook geen slecht idee. Dit zou vanuit de Sectorraad gecoördineerd moeten worden om zodoende de gehele sector te faciliteren met een goed arbeidsvoorwaardenreglement. LTO staat voor goed werkgeverschap, dus wij vinden het belangrijk om werkgevers te ondersteunen en handvatten te bieden om goed personeelsbeleid in te richten.
Van: Ingrid

In ieder bedrijf behoren heldere, vastgelegde afspraken tussen werkgever en werknemer te zijn gemaakt. Dat geldt ook voor deze sector. Vastgelegde afspraken beschermen zowel de werkgever als de werknemer. Gezien de diversiteit in deze sector, de verschillen in bedrijven (denk aan de grootte), aantal personeelsleden en de bedrijfscultuur, denk ik dat je weliswaar een algemeen personeelsreglement zou kunnen opstellen, maar de ondernemers daarnaast de vrijheid moet geven om hun personeelsbeleid op hun bedrijf verder te specificeren. Naar mijn mening zijn bepaalde zaken zoals gedragscodes, zorgdragen voor een veilige werkomgeving (RIE), een vastgesteld aantal vrije dagen, scholing en minimumloonafspraken goed onder te brengen in een algemeen personeelsreglement. Daarnaast kan de werkgever middels het opstellen van een arbeidscontract met wederzijdse instemming overige gemaakte afspraken vastleggen met de werknemer. Bij ons werkt dit prima, maar ik kan me voorstellen dat er ondernemers zijn die wat handvatten kunnen gebruiken. Daarom ben ik het met de stelling eens en is de brancheorganisatie mijns inziens de aangewezen partij om hierin een eenduidig, algemeen beleid op te stellen.
Deze [email protected] verscheen woensdag 11 maart in de Paardenkrant. Nog geen abonnee? Sluit dan hier een (online) abonnement af
Poll

Een groot gedeelte stapt met een droomvisie in de paardenwereld. Welke paardenliefhebber wil niet de hele dag poetsen, knuffelen en rijden? De realiteit is echter keihard. Weinig glamour, werkdagen van 10-12 uur, werkweken van 50-60 uur tegen het minimumloon (Ervaringsdeskundige…)
Je moet het kunnen en willen. Enige bescherming van personeel is mijns inziens geen overbodige luxe. Er zijn nog teveel plaatsen waar het “Voor jou, 10 anderen” geldt als je voor jezelf op probeert te komen. Hoewel er natuurlijk ook genoeg plekken zijn waar men het wèl netjes voor elkaar heeft.