Van: De Paardenkrant
Aan: Laurens van Lieren, Arnd Bronkhorst, Adriaan Hamoen
Dressuur en publiek vormen altijd al een wankel evenwicht. Een combinatie van ruiter en paard die fantastisch presteert roept emoties op, maar zodra die emoties hoorbaar worden, kunnen ze het paard afleiden. Wat dan weer ten koste gaat van de prestatie. De relatie tussen publiek en dressuursport was nooit zo moeizaam en – letterlijk – gespannen als op de Wereldbekerfinale in Las Vegas. Het dolenthousiaste publiek beïnvloedde de prestaties aanzienlijk en werd daarbij door de omroepers eerder aangemoedigd dan afgeremd. Hoe ver kunnen we hierin gaan? Moeten organisatoren worden verplicht om optimale omstandigheden voor ruiters en paarden te garanderen?
Van: Laurens
Het lijkt mij van het grootste belang dat de dressuursport zich verder ontwikkelt en populairder wordt bij een groter publiek. Daarom is mijn eerste reactie om niet meteen de spontaniteit van het publiek in te willen dammen. Laten we om te beginnen blij zijn als onze sport aanslaat bij een groter publiek.
Bovendien is het mijn ervaring dat het publiek bij een dressuurwedstrijd heel vaak best deskundig is. Toen Edward Gal met Glock’s Undercover moest rijden was het publiek in Las Vegas bijvoorbeeld heel stil. Kennelijk had men in de gaten dat dit paard erg gevoelig is.
Maar het is inderdaad waar dat enkele paarden in de Wereldbekerfinale grote fouten maakten die op een Europees concours waarschijnlijk niet zouden zijn ontstaan. Tijdens de proef kan lawaai uit het publiek natuurlijk een probleem veroorzaken wat door de juryleden moet worden afgestraft. Dat moeten we uiteraard niet willen. Maar voor de rest behoort het tot de professionaliteit van de ruiter om met het enthousiasme van het publiek om te gaan.
Van: Arnd
Las Vegas had een geweldige sfeer. Nadat de rook van het openingsvuurwerk was opgetrokken kon je nog heel redelijk de tweede (en beste) helft van het deelnemersveld zien. Bij je toegangskaartje kreeg je standaard peterselie voor in je oren meegeleverd. Ook de dressuurleken wisten eindelijk wanneer er iets moois gebeurde in de piste: als er geapplaudisseerd werd.
Op het recente sport forum van de FEI werd een onderzoek naar de interesses van het publiek besproken: 86% is geïnteresseerd in de emotie van de paardensport: de relatie tussen paard en mens, de elegantie. Slechts 24% is geïnteresseerd in het werk dat daarachter steekt: de discipline en de training. Als je dus een groot publiek wilt bereiken (TV! TV! TV!), dan zal je die emotie een podium moeten bieden, zoals in Las Vegas gebeurde.
Maar, en dat is een hele grote maar: neem dan ook mee hoe goed paard en ruiter daarmee omgaan. Bij elke dressuurwedstrijd om de hoek is spanning bij het paard uit den boze en wordt het hard afgestraft. In Las Vegas liep menig toppaard achteruit, stopten ze waar het niet moest en moet het doorzitten op zo’n plank een straf zijn geweest: de ontspanning was regelmatig ver te zoeken. Begrijpelijk onder die omstandigheden, maar waarom bleek dat niet uit de punten? Hoe goed paard en ruiter omgaan met dat kabaal hoort gewoon meegewogen te worden. Dan waren Valegro en Undercover nog steeds gewoon één en twee geworden, maar daarachter had het er heel anders uitgezien.
Van: Adriaan
Het is inderdaad fantastisch dat een Wereldbekerfinale in Las Vegas op een dergelijke manier verloopt, het enthousiasme en vooral de aandacht. Dit laatste is belangrijk om onze mooie dressuursport te promoten. Maar de toeschouwers kunnen ook te enthousiast worden. Door niet alleen voor of na de proef te applaudisseren, maar ook tijdens een proef luidruchtig te zijn, kan dit een te grote invloed hebben op de uitvoering van de proef.
Verschillende toppaarden leken goed aan de hulpen te zijn, maar het is ook teleurstellend voor de ruiter om niet optimaal te kunnen acteren.
Voor de ruiter een frustrerend gevoel, maar ook voor de jury zie ik de nodige problemen. Hoe beoordeel je een onderdeel, dat mislukt door spanning van buitenaf? Je beoordeelt het onderdeel zoals het is uitgevoerd, maar in hoeverre houd je toch enigszins rekening met de ruiter?
Kortom, enthousiasme is geweldig, maar bied alle combinaties wel dezelfde omstandigheden. Een goede omroeper weet wanneer hij het publiek op kan zwepen.
Deze [email protected] verscheen donderdag 30 april 2015 in De Paardenkrant.
Poll
Laden ...
Alles met mate zou ik zeggen. Kan me nog wel wat (Spaanse?) ruiters herinneren die meeklappen in de passage zelfs aanmoedigden. Enige voorlichting door een goede speaker zou e.e.a. in goede banen moeten kunnen leiden. En de ruiters/amazones zelf zouden wellicht in hun training wat meer afleiding langs de baan kunnen introduceren, zodat de paarden wat meer gewend zijn.
Paarden kunnen tegenwoordig niet veel meer hebben: het heet dan dat ze gevoelig zijn !! Weet je wie/wat mooie voorbeelden zijn van “ongevoelige ” paarden/pony,s ??? Degene die in de manege,s lopen en daar hun lessen/wedstrijdjes etc lopen terwijl er overal geroezemoes is en geluiden zijn. En ze lopen gewoon, omdat ze dat gewend zijn. Paarden worden tegenwoordig veel te veel als “diva,s” behandeld ipv als paard, wat ze uiteindelijk allemaal gewoon zijn. Dit mag niet, en dat kan niet want dat zou ze kunnen afleiden. Hen afleiden ?? Of komt dan de onkunde/onzekerheid van de berijder aan het licht ??? Het is aan de ruiter/amazone en instructeur om daar op in te spelen. Veel lawaai , nee, dat niet. Maar doodse stilte is toch ook weer overdreven, ja toch ??
Dat deze vraag gesteld wordt is reeds alarmerend,de antwoorden hierboven zelfs dramatisch.Nu de vraag gesteld is,het antwoord is NEEN.Het gaat hier niet om het bomproof zijn van de paarden,maar om de fair play t.o.v. het paard/ruiter/amazone en het eerlijk verloop van de wedstrijd.Dressuursport is meer dan 5 minuten met een paard rond rijden en wat oefeningetjes uitvoeren.We verlangen daar van het paard dat het 5 à 7 minuten zijn aandacht 200% bij de ruiter houdt.Op de kleinste en zelfs onzichtbare hulpen moet het paard in tienden van seconden beslissen wat het moet doen.Dikwijls moet het paard dan nog slecht gegeven hulpen interpreteren en in de meeste gevallen kiest het paard het juist.Als je dat als mens van een paard eist dan moet je fair zijn en de juiste omgeving scheppen waarin het paard die opdracht kan uitvoeren.Dit is een neutrale stille omgeving waarin het paard niet door andere factoren onnodig kan afgeleid worden.Ook het eerlijk verloop van de wedstrijd is meer dan belangrijk.In een wedstrijd waar kunde en geest van het paard getest worden, moet elke deelnemer zijn proef kunnen rijden in dezelfde omstandigheden. Zo niet is de wedstrijd niet eerlijk verlopen.Dit was het geval in Vegas,wat hebben we aan zo een wedstrijd? Gaan we aan de juryleden nog een onmogelijke opdracht bij geven? nml naar gelang de houding van het publiek ongehoorzaamheden afstraffen of niet of maar een beetje. Gaan we evolueren naar toestanden waarbij toeschouwers op de eerste rijen bepaalde combinaties gaan kunnen benadelen en bij andere combinaties muisstil blijven zitten ?? Daarbij,wat is het probleem? Ik ben in Nederland, België en Duitsland nog nooit op een dressuurwedstrijd geweest waar het publiek uit zichzelf niet weet dat het uit respect voor de rijdende combinatie gedisciplineerd moet zijn. Het publiek hier geeft automatisch het nodige respect aan de combinaties en aan de wedstrijd opdat alles correct zou verlopen. Is het omdat we nu eens in Las Vegas de dollartekens hebben horen rinkelen en dat we daar kennis hebben gemaakt, met de dingen die wij hier al jaren niet willen, dat we de dressuurwaarden op de helling gaan zetten? Gaan we hier die dressuurwaarden overboord gooien omwille van de wedstrijdorganisatoren die het zelfde gaan willen als in Las Vegas? Een circus een correcte wedstrijd onwaardig.? Eigenaardig toch dat bij het schaken ,het turnen, het biljarten ,het dansen, het kunstschaatsen,Spaanse rijschool en zelfs in de cinema het publiek van zichzelf weet dat het daar stil moet zijn.Blijkbaar weten die toeschouwers daar allemaal waarover het gaat.Als ik bovenstaande antwoorden lees stel ik mij de vraag…”Weten jullie in Nederland nog wel wat dressuur is en waarover het in ESSENTIE gaat.?Of zijn jullie nog enkel met de dollars bezig? De ganse dressuursport is pas aan het herstellen van een volledige scheefgroei in de manier van rijden en we zouden al terug vervallen in een andere doodzonde..nml deze van de CHAOS rond de dressuur ring. De volgende stap zal dan zijn dat we met champagne gaan spuiten en dat we agressief en over uitbundig moeten reageren om te tonen dat we de echte zijn.Kijk maar naar sommige andere sporten.Bestudeer daar maar eens de mens hoe hij zich daar gedraagt.Laat het ons bij de dressuur houden zoals het is,nml BESCHAAFD.
Manegepaarden vergelijken met paarden die topsport bedrijven…
Om twee redenen niet erg eerlijk, ten eerste omdat de prestatie’s die gevraagd worden van beide natuurlijk niet te vergelijken zijn!
Het manegepaard loopt z’n dagelijkse rondjes bij wijze van spreken met z’n ogen dicht, een paard in de topsport moet, samen met zn ruiter, een topprestatie neerzetten en moet zich daarvoor 100% concentreren.
Maar ook omdat het twee totaal andere type’s paarden zijn, de ene uitgekozen vanwege zijn brave karakter, de andere gefokt en uitgekozen op oa athletisch vermogen, kracht en looplust.
Topsport paarden hebben veel meer ‘bloed’ nodig om te kunnen presteren en zijn daardoor meestal! (er zijn altijd uitzonderingen) gevoeliger en ‘heter’.
Daarbij: zet je manegepaard in een overvol megastadion en met een erg luidruchtig publiek en kijk eens of ze dan nog niet bang worden..
Voor een topsportpaard is dat ook geen dagelijkse kost!
Het gaat toch om de beste sportprestatie, niet om het paard wat het meest onverstoorbaar z’n rondje loopt.
Spanning staat die prestatie in de weg, daarmee zal elke ruiter hoe dan ook te maken krijgen en mee om moeten gaan om die te laten afvloeien.
Maar als nou ook het publiek zoveel lawaai gaat maken dat het paard er gewoon stress van krijgt, dan vind ik dat niet eerlijk naar het paard toe, er wordt al zoveel van hem gevraagd!
Maak het voor ruiter, maar vooral paard nou niet nog moeilijker dan het al is.
En ik ben ook inderdaad bang dat het publiek dan de prestatie’s kan gaan beïnvloeden.
Veel lawaai bij de ene combinatie en minder bij de andere.
Dressuur is toch ook iets waar je in (betrekkelijke) stilte van kan genieten?
Geroezemoes moet geen probleem zijn, maar dat is m.i. de grens.
Laat je waardering maar aan het einde van de proef merken!
Smirre, ja, ik vergelijk inderdaad manege en “top” paarden !! Het zijn nl. allemaal paarden !!! En ik ken genoeg manegepaarden met veel bloed en een goede afstamming die gefokt zijn maar de “top” niet halen en daarom “maar” verkocht worden aan een manege/andere eigenaar.Omdat er veel te vaak/te veel wordt gefokt om die ene topper te krijgen die voor veel geld weg kan !!! En op hun manier leveren ze ook een top prestatie, klaar uit. Dus niet zo min over manege paarden, ja? En hoe denk je dat al die top ruiters hebben leren rijden ?? Op toppaarden ??? Heb zelf ook “gevoelige” paarden zoals een Anglo-arabier en een Trakhener, maar die lopen “gewoon” overal waar ze moeten lopen: ze staan op een manege staan en van alles gewend zijn. Doen er ook bijv. de schriktraining mee etc. EN….ze leveren goede prestatie,s !! Ben het dan ook helemaal met MJ Kochx eens !!!!!!
Zeer goede reacties van de lezers en de deskundigen. Het door Arnd aangedragen onderzoek van de FEI naar de interesse van het publiek, vind ik zeer waardevol. Dit biedt namelijk aanknopingspunten om het publiek te winnen voor de dressuursport. 84% van het publiek is dus geïnteresseerd in de relatie tussen ruiter en paard en de elegantie. Elegantie ontstaat alleen door harmonie en dus ook optimale biomechanica. Door hierop in te zoemen krijg je vanzelf het meebeleven van de proef in plaats van carnaval . Kijk ik naar turnen dan houd ik automatisch de adem in en hetzelfde geldt voor ballet of dans. Er is dan geen behoefte om lawaai te maken. Voorwaarde daarvoor is dat de verslaggeving en dus ook de ruiters het paard zijn persoonlijkheid meer een podium moet geven. De route van paard als gebruiksvoorwerp naar persoonlijkheid is een buitengewoon interessante en dus ook voor het publiek. Het is kenmerkend voor de nieuwe tijd.
Sjaak Hoedjes
Bergen NH
Is het niet zo dat wij onze paarden zo gevoelig fokken dat ze nergens meer tegen kunnen. Leuk dat wij top prestaties verwachten van zulke paarden. Maar zouden we onderhand de lat niet eens wat lager mogen leggen tegen over de paarden? Die doe je er echt geen plezier mee en zitten zichzelf steeds vaker in de weg juist door het hete bloed.
We verwachten opperste concentratie maar dat vind ik dan in alles voor 7 minuten per dag?? En kan en mag het paard de rest van de dag dan doen wat hij wil? Nee want tja hij is wel erg duur..dus pak hem in enz. Ook omdat hij geen stootje meer kan hebben want dan is hij kapot. Doe je het dier een leuk leven aan? Nee. Maar we willen paarden gebruiken.
Dressuur is al dood en dood saai om naar te kijken voor veel mensen. Mag er dan eindelijk wat sensaties zijn en dan mopperen we daar weer over omdat ons paard er niet meer tegen kan. Tja waarom zouden we hem dan in die situatie brengen? Omdat wij meer aandacht willen in de sport? Zo ontstaat dit. Het is nooit goed meer er is altijd wat te mopperen. En voor de paar mensen waarvoor deze topsport weg gelegd is..jammer dat het zo gaat.
Zou zeggen ga in de leer bij Tristan Tucker? Die maakt ze minder gevoelig voor omgevingsgeluid en reacties van buiten. Voor dit soort paarden niet verkeerd. Want de dieren komen door het hete fokken steeds vaker in de problemen. En maar een paar mensen die dat aan kunnen. Sneu voor de dieren…doe het dan maar een paar tandjes minder bloed in en wat minder spectaculeer lopend maar wel gezellig om naar te kijken:) Dat maakt het veel leuker! Maar ja wie maakt het geld?? Het publiek of de ruiters dat het nog bestaat?
Laat het paard nog eens paard zijn. Wij willen het bloot stellen aan van alles. Maar als het dan eens iets teveel is zijn we ineens niet blij. Tja…waar stoppen we dan met discussie?
Ik kan me volledig aansluiten bij de heer eddy crul.Een paard blijft wel een gevoelig dier omdat ze van nature nu eenmaal tot de vlucht/prooidieren horen.dus hoever mag je gaan met onzinnig lawaai maken. Het gehoor van een paard is beter dan dat van een mens.Het is helemaal niet erg het paard te laten wennen aan het een en ander maar er zijn grenzen.het feit dat een paard al tot drgelijke prestaties kan komen izsm zn ruiter issoms al buitengewoon. Laten we dat dan ook respecteren en er passend mee omgaan.
Dit probleem doet zich vooral voor bij de modern gereden paarden waar elke vorm van totale losgelatenheid ontbreekt en daarmee dus de innerlijke ontspanning van het paard.
Wellicht moeten we weer de weg terug zien te vinden naar de rijkunst ipv kunstjes rijden, dan is de aanwezigheid van enig lawaai vanzelf ook geen probleem meer.
Ik mag het waarschijnlijk niet vergelijken maar springpaarden moeten toch ook goed aan de hulpen staan en 100% gefocust zijn op zijn bereider en de hindernissen. Bij Jumping Amsterdam knalt er dan gewoon popmuziek uit de luidsprekers, loopt de volgende combinatie ook al in de ring en mogen de toeschouwers ook tijdens de ronde de tribune op en af. Doet die paarden helemaal niets. Maar goed, zal wel zijn als een vergelijking tussen ballet en atletiek of zo. Ben het op zich wel eens met Eddy Crul dat je respect moet hebben voor de dressuur combinaties.
Ideetje?
http://www.dehoefslag.nl/laatste-nieuws/dressuur/grand-prixpaard-sensibel-welnee.html