Van: Paardenkrant-Horses.nl
Aan: Jeff Heijstek, Christa Larmoyeur, Johan Hamminga
Op de laatste bijscholing voor juryleden benadrukte de KNHS nog maar weer eens dat de cijfers voor de basisgangen niet mogen worden beïnvloed door de technische uitvoering van de oefeningen. Als de galop een 9 waard is, mag dat geen 8, 7 of 6 worden als er één of meer fouten in galop worden gemaakt. Is dat eigenlijk wel een sportief uitgangspunt? Want deelnemers op goed, c.q. spectaculair bewegende paarden zijn dan altijd in het voordeel ten opzichte van deelnemers die een eenvoudiger paard of een paard/pony van een ras met minder spectaculaire basisgangen tot hun beschikking hebben.
Van: Jeff
Ik was bij de nascholing aanwezig. Dit is inderdaad gezegd, blijkbaar heeft dit een zwaardere lading gekregen. Er is niets mis mee dat sommige paarden beter zijn dan anderen, want dat is bij mensen ook het geval. Het gaat er uiteindelijk om dat er juryleden zijn die bijvoorbeeld een vijf geven als een paard een goede stap heeft, maar toevallig twee keer heeft aangedribbeld. Terwijl dat niets te maken heeft met de stap. Het is niet de bedoeling om bij het jureren in de basis bepaalde onderdelen mee te nemen waardoor het cijfer lager uitpakt. Als je een paard hebt dat gewoon netjes stapt, draaft en galoppeert voor zevens en hij is toevallig drie keer omgesprongen in de middengalop doet dat niets af aan de kwaliteit van de galop. Misschien is het eerlijker om bij wijze van spreken drie gangen bij elkaar op te tellen. Maar als je paard dan onzuiver stapt, krijg je nooit een hoger cijfer, ook al galoppeert hij heel goed. Bij een taktfout behaal je een lager cijfer. Het wil dus niet zeggen dat iemand die op een normaal paard rijdt geen goede proef kan rijden. Een spectaculair paard kan bijvoorbeeld erg afgestraft worden als hij kort in de hals is. Het bewegen is wel belangrijk, maar dan wordt het per onderdeel afgestraft als hij kort in de hals zou zijn.
Van: Christa
Ik vind dit logisch. Dit is niets nieuws. Soms zijn er ouders die niet begrijpen dat een ander kind bovenaan eindigt met twee megafouten, terwijl hun eigen kind helemaal foutloos een proef heeft gereden. Dit kan gebeuren omdat je kijkt of de basisgang kwalitatief goed is. Een paard dat technisch gezien voor een zes of vijf draaft, draagt te weinig, heeft te weinig takt of balans, is niet bergop of heeft geen goede aanleuning. Dit paard kan nooit een zeven of acht scoren. De basis ontbreekt en dat is een goedgaand paard. Het hele scenario moet kloppen. Een paard dat voor een negen een schouderbinnenwaarts loopt en één keer een klein aanleuningsprobleem heeft, krijgt bij wijze van spreken nog een zeven. Zo steekt onze sport in elkaar. Een paard dat beter beweegt, scoort betere punten. In elk onderdeel komt dat terug. Ook al zijn beide ruiters even goed qua talent. Op het moment dat een paard voor een negen galoppeert, maar in de galop alles verkeerd doet, is het te zwart-wit om te denken dat je een negen moet geven. Wanneer er namelijk te veel fouten in de galop gemaakt worden, moet je verder kijken en analyseren waar de fouten uit voortvloeien. Het zou kunnen dat het de galop ontbreekt aan verruiming, verzameling, buiging en dat de galop toch niet zo goed is. Maar in theorie heeft de KNHS gelijk.
Van: Johan
Arnd Bronkhorst / www.arnd.nl
Deze stelling is juist, maar wat zijn spectaculaire gangen? Ze bedoelen hiermee te zeggen dat een paard heel veel voorbeentechniek heeft, maar dat is niet volgens het reglement. Volgens het FEI-reglement en óók bij de KNHS, hebben wij te maken met gangen waarbij het achter- en voorbeen zowel in de stap, draf en galop, in takt en harmonie in de juiste coördinatie dienen te bewegen. Het maakt niet uit met welk ras je rijdt, want er is maar één reglement waarin staat dat de stap viertakt moet zijn, de draf tweetakt en de galop drietakt. Welk paard of welke pony het ideale beeld het dichtst benadert, moet het hoogste cijfer krijgen. Zo simpel is dat. Als er fouten worden gemaakt, moet je dat in de oefening verdisconteren. Maar aan het einde van het protocol moet je een hoger cijfer geven als je gezien hebt dat een paard veel kwaliteit heeft voor de stap, draf en galop. Je mag op de basisgangen niet afgestraft worden omdat je een fout in de proef hebt gemaakt. Als een paard een enorm bewegingsmechanisme heeft in de draf en in de schouderbinnenwaarts aan galoppeert, krijg je een 1 voor de moeite. En aan het einde van het protocol geef je een negen of tien voor de draf. In het reglement staat beschreven waar een L-paard, Z-paard of een Grand Prix-paard aan moet voldoen. Als we ons daar met zijn allen aanhouden, is er niets aan de hand.
Deze [email protected] verscheen woensdag 10 mei in De Paardenkrant. Nog geen abonnee? Sluit dan hier een (online) abonnement af.
Poll
Laden ...
Beste Joha Hamminga,
mn eerste gedachte die opkwam was, maar hoeveel Juryleden kunnen op correcte wijze de takt der gangen goed beoordelen ?, Misschien zou er tijdens de bijscholingen daar veel meer aandacht en onderricht in gegeven moeten worden, en ook naar buiten toe meer info verstrekt moeten worden over hoe een onderdeel en het beoordelen van de gangen in zn werk gaat, mijn Vader zij vroeger, als ik een B combinatie winst punten geef, dan vind ik dat die combinatie in feite klaar is voor de L klasse, Hij lette daarbij ook op, of het Paard L waardig was en vond dat zowiezo de takt der gangen dan goed moesten zijn en net zoals u zegt, vond ook Hij dat een fout die correct en goed hersteld werd, geen strafpunten hoefden te krijgen en wanneer een Paard bijzondere gangen had gaf Hij daar hoge punten voor, ik vind wel, dat een combinatie kloppend moet zijn, daarmee zeg ik niet, dat Amazones/Ruiters die overgewicht hebben, niet kunnen Paardrijden, want vaak zie ik ze wel met overgewicht, maar desondanks veel aanleg hebben voor Paardrijden, maar mijns inziens doet het afbreuk aan het geheel, verder ben ik het roerend eens met uw commentaar.
Johan:”In het reglement staat beschreven waar een L-paard, Z-paard of een Grand Prix-paard aan moet voldoen. Als we ons daar met zijn allen aanhouden, is er niets aan de hand.”
Niets aan toe te voegen!!!!!
Jeff stelt “Als je een paard hebt dat gewoon netjes stapt, draaft en galoppeert voor zevens en hij is toevallig drie keer omgesprongen in de middengalop doet dat niets af aan de kwaliteit van de galop.” maar … is er dan niet iets aan de hand met de balans en gedragenheid in de galop en DUS iets niet helemaal in orde met de kwaliteit van de galop?
Het kan dan toch niet zo zijn dat het desbetreffende paard hoog scoort voor het onderdeel galop?
Voor mij gaat het erom dat een paard binnen zijn mogelijkheden goed door het lijf beweegt en dat de actie voor 1-op-1 gerelateerd is aan de actie achter. Dat een ruimer, losser bewegend dier dan in principe hoger scoort dat een beperkter bewegend dier lijkt me logisch, maar kijk naar het huidige toppaard van Carl Hester, dat is geen bewegingswonder, maar scoort hoog op correctheid en mate van africhting.
Duidelijker dan Johan het uitlegt kan niet.
Als jurylid dien je wel de 2, 3 en viertakt te herkennen en dus te kunnen beoordelen en wellicht is daar nog werk te doen tijdens de bijscholing.
Een ezel met 2 hele grote oren, een paarse staart en een scheve neus die eenvoudige bewegingen heeft maar de oefeningen perfect rijdt, krijgt nog altijd minder punten dan een showpaardje dat dansend door de baan vele fouten maakt … en dan wordt naar mijn mening toch echt weer naar het uiterlijk gekeken en niet naar de technische kant. Een paard dat vele malen omspringt is technisch niet voor elkaar naar mijn mening, maar krijgt voor de hele show wel hogere punten… helaas
Zeer duidelijk en begrijpelijk verwoord, Johan Hamminga.
een ruiter of amazone op een eenvoudig paard die er uit haalt wat er in zit verdient in mijn ogen meer punten dan een super bewegend paard dat slecht gereden wordt……..
het was de heer Ruiterkamp die dit heeft gezegd tijdens een diploma uitreiking van jarenngeleden…. en ik vind dat hij wel gelijk heeft…..
De paarden met de zogenaamde spectaculaire gangen zijn vaak paarden waar de basis ontbreekt, alleen met een voorbeen zwaaien en achter helemaal niks doen. Helaas wordt het ontbreken van de basis hoog beloond.
Ik herinner me het volgende gesprek met een jurylid nog goed.
“Meneer, waarom heeft u een vijf gegeven voor de stap?” (commentaar was hier niet bij geschreven).
– “Jongedame, dit is het gemiddelde van de cijfers behaald in je proef.”
“ok, maar dat is een 6,25, maar liep hij dan niet regelmatig of was paslengte ongelijk?”
– “Ehh, nee is gewoon gemiddelde”
Paard had overigens geen stap voor een 7 of 8, maar was gewoon taktmatig en gelijk in paslengte. Wij begrijpen het dus nog steeds niet.
Op cursussen is het in het verleden overigens meermaals gezegd dat de cijfers voor de gangen een afspiegeling moeten zijn van de proef, de uitvoering van de oefeningen meenemend.
Een paard dat niet kan verruimen of geen contra heeft, heeft naar mijn maatstaven de 8 of 9 niet verdiend, maar kan zou nog wel een 7 moeten kunnen krijgen als er sprake is van gedragenheid en takt. Helaas komt 90% van de juryleden dan echt niet verder dan die 6, die het stijf voort huppelende andere paard ook krijgt.