Moeten deelnemers aan de Olympische Spelen op z’n minst 68% kunnen halen?

Van: De Paardenkrant
Aan: Eddy de Wolff van Westerrode (internationaal jurylid), Laurens van Lieren (internationaal dressuurruiter en sportcommentator), Nikay van Duren (handelaar)
Japanse pensionado’s en Braziliaanse edelamateurs, op de Olympische Spelen van Rio de Janeiro gaan we weer een boel dressuurcombinaties zien die in de topsport niets te zoeken hebben. In de aanloop naar 15 januari (olympische deadline) werden er weer heel wat ‘schoolmasters’ verkocht of verleased naar Verweggistan. Paarden die de Grand Prix uit hun hoofd kennen en met hun nieuwe ruiter alleen maar twee keer 64% moeten scoren om naar Rio te mogen. Als de Olympische Spelen het hoogste niveau van de sport vertegenwoordigen, moet die kwalificatienorm van 64% dan niet een eind omhoog?

Van: Eddy
Ik vind het moeilijk om zwart-wit op deze stelling te reageren. Er zijn veel dingen in de paardensport die een beetje anders werken dan in andere olympische sporten. Geld is in onze sport belangrijk: door een goed en duur paard aan te schaffen, kun je vaak een redelijk niveau halen. Kijk maar naar de Saoedi’s die op de Olympische Spelen in Londen een medaille wonnen in het springen. Maar die jongens kunnen wel rijden hoor! Dat is de achilleshiel van de sport. De genoemde ruiters voeren een gevecht in de achterhoede. Als blijkt dat de medailles te koop zijn door een goed paard aan te schaffen, zijn we op de verkeerde weg. Ik ben niet bang dat het die kant op gaat, want het is de kwaliteit van de africhting die ik beoordeel.
Toch vind ik ook niet dat je ruiters uit hippische ontwikkelingslanden moet uitsluiten door de kwalificatienorm ineens een heel eind omhoog te gooien. We moeten niet vergeten dat deze ruiters – net zoals onze ruiters – heel hard trainen om mee te kunnen doen. Daarbij ben ik erg blij met de diversiteit in onze sport. Ik geloof dat de paardensport de enige olympische sport is waarbij de vrouwen en mannen het tegen elkaar opnemen. Ook de deelname van over de hele wereld zie ik als iets positiefs. Ruiters uit landen als Japan of Brazilië kunnen door hun deelname aan de Spelen de sport wellicht populairder maken in hun land.
Aan de andere kant zou het niet verkeerd zijn om het niveau iets op te krikken op de Olympische Spelen. De norm voorzichtig elk jaar een stukje omhoog brengen, zou de sport goed doen. Maar niet in één keer naar 70%. Dat zou de diversiteit in de dressuursport geen goed doen en dan lopen we het risico dat het een Europees feestje wordt. Dat lijkt me geen goede zaak op een mondiaal evenement als de Olympische Spelen.

Van: Laurens
Een interessante stelling! Het niveau in de sport is de laatste jaren zeker omhoog gegaan en de percentages zijn hoger geworden. Het lijkt me dan ook niet meer dan logisch om de kwalificatienorm op te schroeven.
Daarbij moet je wel oppassen dat de dressuursport een mondiale sport blijft. Als je de grens optrekt naar bijvoorbeeld 70%, zou dat waarschijnlijk inhouden dat alleen West-Europese ruiters en een paar ruiters uit Amerika mee zouden kunnen doen aan de Olympische Spelen.
De Olympische Spelen zijn een mondiaal evenement en de olympische gedachte is nog altijd dat meedoen belangrijker is dan winnen. Als je niet oppast en de grens opeens een heel eind verhoogt bestaat het risico dat de sport haar mondiale karakter verliest en daarmee het recht om een olympische sport te zijn. Dat moeten we niet willen!

Van: Nikay
Ik denk dat we kunnen stellen dat de huidige top tien van de wereldranglijst aan de start gaat komen in Rio. En inderdaad gaan daarnaast landen aan de start komen die ons goden zullen toezenden die op menig gezicht waarschijnlijk weleens een glimlach laten verschijnen. Maar moeten we ons daar druk over maken? Ik denk persoonlijk van niet, want het is buiten de top tien sowieso meestal niet echt meer genieten. Ruiters uit landen als Japan en Brazilië zijn in hun land wel echte voorbeeldfiguren waar kinderen van nu tegenop kijken. Ik weet nog goed dat ik bij de Spelen van Sydney een ruiter uit Saoedi-Arabië zilver zag winnen! Natuurlijk was ik voor Jeroen die daar goud won, maar tegelijkertijd wist ik niet waar ik meer verheugd mee was! Iedereen in de handel snapte dat dit een moment zou zijn waardoor de hele Arabische liga zou gaan beseffen dat er mogelijkheden liggen om de top te halen als er maar genoeg geïnvesteerd zou worden! Nu, zestien jaar later, kunnen we zien wat dat de paardenwereld gebracht heeft! De Arabische liga is niet meer weg te denken uit de wereldtop en ze investeren als geen ander in de toekomst!
Nu beweer ik niet dat die inhaalslag met de dressuur à la minute te evenaren is. Wel beweer ik dat als ruiters uit dat soort landen geen kansen krijgen, we niet alleen een mogelijke sportieve groei in de weg staan als wel een zekere financiële groei wereldwijd! Ik weet zeker dat als wij de nummers vijftien tot en met achttien van de wereldranglijst gaan sturen, dat niet bijdraagt aan de sportieve én financiële groei. Deze categorie zal zelf harder moeten gaan vechten om zich in de top tien te rijden, wat dus wel weer tot sportieve groei zal leiden.

Deze [email protected] verscheen woensdag 27 januari 2016 in de Paardenkrant.

Poll

 Laden ...