Van: De Paardenkrant
Aan: Wim Ernes (bondscoach dressuur), Stephen Clarke (FEI Dressage Judge General), Tineke Bartels (bondscoach dressuur young riders, junioren en pony’s)
Katrina Wüst presenteerde afgelopen dinsdag op het FEI testevent in Warendorf een nieuw beoordelingssysteem voor de Kür op muziek. Daarbij is heel inzichtelijk met welke oefeningen, overgangen en combinaties de ruiter de moeilijkheidsgraad kan opvoeren. Met één ding houdt het voorgestelde systeem geen rekening: de integratie van muziek en beweging. Geeft het systeem van Wüst geen aanleiding tot ingewikkelde choreografieën die alles met het verzamelen van punten en weinig met artisticiteit van doen hebben?
Van: Wim
Katrina Wüst heeft een systeem uitgewerkt dat op een objectievere en meer transparante manier de moeilijkheidsgraad van de Kür bepaalt. Dit is nog maar twintig procent van de huidige artistieke beoordeling. Het verder objectieveren van de choreografie en muziekbeoordeling zal het artistieke plaatje compleet maken.
Hoewel ik in mijn juryverleden veel met Katrina hierover ‘gespard’ heb, ben ik vol bewondering over haar uitwerking. Haar programma helpt ruiters een Kür samen te stellen met de door hen gewenste moeilijkheidsgraad. Ook voor de juryleden is het een middel om de moeilijkheidsgraad objectief te bepalen.
Echter, voor mij zijn er nog meer positieve aspecten aan het programma: iedereen weet nu wanneer moeilijke(re) oefeningen of combinaties van oefeningen komen. Dit kan de tv-commentator ook gebruiken, waardoor dressuur interessanter wordt als tv-sport; de running score kan ook in de Kür toegepast worden (spannender) en het Judges Supervisory Panel kan tevens in de Kür ingezet worden. Kortom: een enorme stap voorwaarts. Nogmaals hulde aan Katrina Wüst en nu op naar de volgende stap!
Van: Stephen
Op het testevent zijn diverse methodes uitgeprobeerd. Volledige conclusies, aan de hand van diepgaande analyses, moeten nog gevormd worden. Hoe dan ook, Katrina Wüst maakte een briljante en goed doordachte presentatie van een computersysteem voor het jureren van de Kür, waarin de moeilijkheidsgraad automatisch vastgesteld wordt, afhankelijk van de proef die de ruiters lieten zien, en nam in overweging of zij echt slaagden in het bereiken van de moeilijke oefeningen die getoond werden.
De moeilijkheidsgraad is meer gerelateerd aan technische aspecten dan ‘choreografie en muzikale interpretatie’, daarom was het mogelijk een logisch computerprogramma te ontwikkelen dat dit aspect kan vaststellen.
Choreografie en muzikale interpretatie horen meer bij de artistieke kant van het optreden en werden aan de hand van het bestaande systeem gejureerd.
Of het mogelijk is om in dit systeem ook de artistieke elementen op te nemen, moeten we afwachten. Veel lof naar Katrina en informaticadeskundige Daniel Göhlen om de deur te openen naar een ‘out of the box’-systeem. Wie weet wat de toekomst brengt. We hebben tenminste een spannende en uitdagende start.
Van: Tineke
Het beoordelingssysteem zoals Katrina Wüst dat in Warendorf heeft gepresenteerd is op mij zeer positief overgekomen. De voordelen zijn voor alle betrokken partijen duidelijk aanwijsbaar. Het voordeel voor de ruiter is dat de jury zich beter bewust wordt van de moeilijke factoren in de proef. Het wordt transparanter en eerlijker.
De juryleden kunnen zich beter concentreren op het getoonde, omdat ze weten wat er komt en zich niet langer hoeven te herinneren welke moeilijkheden in de proef zaten, en hebben meer tijd voor het artistieke gedeelte, omdat de moeilijkheidsgraad al is verwerkt door het computerprogramma. Ook fijn voor de organisator, want het systeem is een stuk sneller.
Er is ook een voordeel voor de tv-commentator. Hij kan vertellen wat er gaat komen en welke bonus te verdienen of te verliezen valt. Open scoring wordt mogelijk.
Al met al een zeer goed begin. Over de integratie van muziek en choreografie moet nog nagedacht worden. Net als over de catalogus van moeilijkheidsgraad en puntenwaardering. Dat is de volgende stap. Ik ben zeer benieuwd naar de nadere uitleg van Stephen Clarke en Katrina Wüst op het Global Dressage Forum.
Deze [email protected] verscheen woensdag 2 oktober 2013 in De Paardenkrant.
Poll
Laden ...
De stelling ‘opvoeren moeilijkheidsgraad gaat ten koste van artistieke kwaliteit’ veronderstelt dat e.e.a. niet kan samengaan.
In een ver verleden hebben we nog wel ’s (Russische)deelnemers gezien die inderdaad een stap/galop/piaffe pirouette gevolgd door de andere stap/galop/piaffe pirouette aan elkaar plakte, maar dat zie je toch niet veel meer.
Alleen maar oefeningen met de hoogste moeilijkheidsgraad aan elkaar plakken zal niet leiden tot een harmonische Kür en je loopt het risico dat je volledig de mist in gaat als je niet tussendoor even kan afvloeien naar een ‘grijs gebied’ (lees een stukje normale draf/galop) voor je naar de volgende moeilijke oefening gaat.
Bovendien zit je met de verplichte onderdelen (zoals bijvoorbeeld een stuk uitgestrekte stap) die je ook moet laten zien.
Ik zie het niet zo somber in. Ben benieuwd naar de uitleg tijdens het Global Dressage Forum
Binnen de wereld van de kunsten is het puur en alleen aaneenschakelen van technische hoogstandjes altijd een artistieke valkuil! Daar staat tegenover dat artistieke waardering volgt op het doorvorsen en beheersen van hoogstaande technische mogelijkheden, daarmee voor zichzelf de vrijheid scheppend een (ondefineerbare) artistieke meerwaarde te creeeren.
Het ontwerpen van een systeem waarmee alleen de ’techniek’ beoordeeld wordt, komt op mij over als een statement! Een statement binnen de discussie; hebben we het over sport of Kunst? En als we het over Kunst hebben; waar ‘eindigt’ de sport en waar begint de Kunst?
Artisticiteit valt niet te objectief beoordelen, en zal daarbij altijd gevoelig blijven voor smaak, trend, …de waan van de dag. (de Leonardo’s en Picasso’s zijn dun gezaaid)
Gebruik van muziek daarentegen valt wel weer te beoordelen op correctheid van toepassing, waarbij in mijn ogen timing de hoofdmoot zal zijn. (over smaak valt niet te twisten…)
Voor mij zelf zet ik vraagtekens bij het begrip; choreografie! Hoe ingenieus kan een kur op muziek choreografisch in elkaar zitten? In de humane danswereld is er binnen de choreografie sprake van keuze uit een eindeloze reeks van bewegingen, composities van bewegingen, solo’s, duetten, trios, groepen. Om niet te spreken over het vinden en uitvoeren van ‘nieuw’ bedachte bewegingen!
Afijn, hoe eenvoudig een choreografie ook kan zijn, de artistieke meerwaarde ervan staat of valt bij het ‘betoveren’ van het publiek… Hoe beoordeel je dat? Met een applausmeter?